'T KLEINE KRANTSJE 10 Van de Wilhelminabaan, waar Frisia nog gouden triomfen boekte, weer even terug naar het Kanaalvoetbal op het terrein voor de Ambachtsschool. Daar, op de plaats, waar nu de huizen van Vredeman de Vries en Alma Tademastraat staan, vierde eens de voetbalsport hoogtij. Het was de tijd, waarin het voetballen steeds populairder werd en in het hart van honderden jonge mannen een vaste plaats ver overde. Bij 't Kanaalvoetbal is alles mogelijk Vrouw Zoethout met de sinaasappelkar De bal in 't Kanaal? - Vic springt er wel ach teraan! Voorwaarts verdwijnt, L.V.V. Friesland wordt opgericht Frisia's populaire mannen in het zonnetje: Mindert Hepkema, „de Meester", Jan Hee- ger: „de geweldige", Jan Meindersma, ,,de nerveuze", Eili Pinto, „de ijskoude" On weerstaanbare Henny Snijder onder de lat Surrogaatkeeper houdt alles er uit In ternationaal voetbal tegen geinterneerde Belgen en Engelsen Kanaalvoetbal: een primitieve zaak let u eens op de wankele doeilatten achter de heren voetballers! Heel wat heibel ontstond er soms ook bij de doelen, want een afrastering betekende een luxe, die het Kanaalvoetbal zich niet permitteren kon en zo kon het wel gebeuren, dat er wél toeschouwers binnen de doelpalen stonden, maar de keeper niet. Een attractie apart bij het voetballen aan het Kanaal vormde de beminnelijke Vrouw Zoethout, die er met een tentje stond, waar de voetballers voor en na en des gewenst ook tijdens de wed strijd een glaasje bier konden kopen alcohol en sport wa ren in die goeie ouwe tijd blijkbaar nog niet eikaars vijanden Voor de heren onthouders, die er toch ook wel waren, stond er gewoonlijk een kar met sinaasappels, die merk waardigerwijs op de meest ongelegen momenten over het speelveld werd geduwd over de man, die een straf schop mocht nemen, maar de bal door het rad van de kar zag gestopt, hebben we het in een van de vorige Kleine Krantsjes al eens gehad. De kwieke Anton Dalhuijsen, die later voor Frisia, maar eerst voor Friesland speelde, schoot eens in een wedstrijd tegen Harlingen onder die sinaas appelkar door en bracht de Harlinger verdediging met deze opmerkelijke manoeuvre in een zo grote verwarring, dat hij gemakkelijk kon doel punten De kunst om de bal op de vaste wal te houden bleken maar weinigen te verstaan zlo nu en dan kwam het leer in het Kanaal terecht, maar geen nood, wanneer de zwaar- besnorde Vic de Groote op zo'n moment aanwezig was. Hij bedacht zich zelden langer dan een fractie van een se conde, maar sprong onver vaard de bal achterna. Zwem mend op de rug stuwde hij het leer dan met z'n hoofd naar de wal, werd door z'n makkers uit het water gehe sen en voetbalde verder als of er niks was gebeurd op z'n gymnastiekschoentjes; dan hoorden de tegenstanders hem niet Familietwisten kwamen ook toen al voor; vandaar, dat op een goeie dag een aantal spe lers op initiatief van de heer In de schaduw van het roem ruchte Frisia leefden de klei nere Leeuwarder clubjes bij het Kanaal. Daar was alles een beetje primitiever dan op de deftige Wilhelminabaan, maar hebben die Kanaalvoet ballers een centje minder ple_ zier om hun sport gehad, dan de Frisianen op „de baan?". Het terrein voor de Am bachtsschool was niet eens als een voetbalveld te herkennen, wanneer er niet gevoetbald werd. Zodra de strijd gestre den was werden de doelpa len en de doeilatten immers veilig weggeborgen bij de sergeant Nuyen aan het Mo lenpad en de krijtlijnen, die het speelveld (soms) mar keerden, waren vaak na een of twee dagen ook al niet meer te zien. Doelnetten kenden de Ka naalvoetballers nog niet en wie van plan was een doel punt te maken, moest er zelf maar op letten of het leer wel tussen de palen doorging. Gebeurde dat niet en de aan vallende partij schreeuwde toch van „goal dan kon er een gekrakeel en gehan nes ontstaan, dat tot in de binnenstad te horen was, want behalve krachtige be nen hadden de meeste cracks van 't Kanaal ook een krach tig stemgeluid. Twee sterren van de kanaalclub Vitesse: links Willem Hoo- gerbeets, rechts Hendrik Voordewind. In 't volgende nummer van 't Kleine Krantsje J. Overdijk van Vitesse een eigen club oprichtten, die zij Voorwaarts noemden. Order deze naam schreef de jonge vereniging in voor de compe titie van de Friese Voetbal Bond, maar na enkele jaren werd de naam gewijzigd in de Leeuwarder Voetbal Ver eniging Friesland, die nu nog bestaat en aanstonds z'n zes tigjarig jubileum zal kunnen vieren. Maar andere clubjes zouden niet zo'n lang leven bescho ren zijn, zoals bijvoorbeeld U.D.I., de ploeg van de God helpen (Willem, Hanny en Piet), van de Van Dams (Co en Lodi), van de Van Noords (Ruurd en Jo) en van Jo van den Borg, Gauke Joustra, Cor Valkhof, Jan de Vries, André van Nimwegen, Siep Bokma, Jan Maas, Henny Vinken en Simon Schoustra. Na een aan tal zonnige voetbaljaren ging U.D.I. ter ziele, zoals zoveel clubjes ervoor en heel veel er na. VIC sprong de vaart in als het moest, niet in schaatste- nue uiteraard, maar in de voetbalbroek

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1965 | | pagina 10