Begin van de uitverkoop:
een merkwaardige dag
DftomUcdcty tetyihl de> oym-Unin
Allemaal in de rij
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN
Vaste klanten
om utens
Wilt u gireren?
w f 9V
All
es
moet weg,
zelfs de
winkeljuffrouw
Redactie,
administratie en
advertentieafdeling
Vredeman de
Vriesstraat 1
a.d. Emmakade
Telefoon 20302
Postgiro: 98 10 62
Bankrelaties
Raiffeisenbank
Amsterdamsche
Bank N.V.
'T KLEINE KEAHT5JE
Een uitgave van
Fenno Schoustra's Publiciteitskantoor
Vredeman de Vriesstraat 1
aan de Emmakade - Leeuwarden
Abonnementsprijs
f 2,90 per half
jaar
f 5,80 per jaar
v. h. buitenland
f 7,50 per jaar
Losse nummers
40 cent
EERSTE JAARGANG - NUMMER 8
Verschijnt eenmaal in de veertien dagen
13 JANUARI 1965
Het begin van de uitverkoop is in alle opzichten een zeer merkwaardige dag in ons
Nederlandse distributie apparaat. Het is een markante dag, om de woorden van
staatssecretaris J. A. Bakker te bezigen. Nog niet zo heel lang geleden speelde de
wet betreffende de uitverkopen en opruimingen in de Tweede Kamer een belang
rijke rol, namelijk in de zitting 1962-63. Er zijn vele harde noten gekraakt, parle
mentair hard dan. Aan de orde was een wijziging in de wet van 1956. De strijd
ging hoofdzakelijk tussen het Hoofdbedrijfschap voor de detailhandel en de regering,
die niet van plan was de zogenaamde 'voorkeurdagen' aan de kapstok te hangen.
Waar komt het begrip Uit
verkoop eigenlijk vandaan;
Uitverkoop in de zin van wat
wij er nu onder verstaan? De
wet van 13 september 1935,
regelende uitverkoop en op
ruiming voor het kleinbedrijf,
was er op gericht juist in de
crisisjaren voor de oorlog een
zekere ordening te krijgen in
de oneerlijke concurrentie, die
in die jaren zo bijzonder
weelderig tierde. Velen zul
len zich nog de zogenaamde
„vliegende winkels" herinne
ren. Deze „winkels" verhuis
den telkens naar een andere
plaats, waar dan opnieuw een
uitverkoop werd gehouden
om op deze manier een oneer
lijke concurrentie te plegen.
Het doel van de wet van 1935
was orde te scheppen in be
staande misstanden. Onze uit
verkoop en opruiming, zoals
wij die nu tweemaal per jaar
kennen dateert dus van 1935.
Toen althans is er een begin
mee gemaakt. In 1956 werd
alles nog meer in banen ge
leid. De wet van 1935 regel
de alleen de ergste uitwassen,
maar bleek niet in staat op
te treden tegen verstoringen
van een ordelijk economisch
verkeer.
In 1956 komt de nieuwe wet:
„Het is verboden zonder ver
gunning van de Kamer van
Koophandel en Fabrieken in
de uitoefening van kleinhan
del of ambacht een verkoop
openbaar aan te kondigen on
der de aanduiding „uitver
koop" of „opruiming" dan wel
onder een andere aanduiding,
waardoor bij het publiek re
delijkerwijs eenzelfde indruk
als door een dier aanduidin
gen kan worden gewekt". De
minister bepaalt wel twee
tijdsruimten in het jaar dat
de middenstand geen vergun
ning behoeft te vragen. Deze
tijdsruimten omvatten ieder
ten hoogste negentien werk
dagen. Dit zijn dus onze ver
trouwde uitverkopen in janu
ari en juli geworden.
De winkelman mag deze da
gen annonceren met Uitver
koop of Opruiming, maar hij
moet wel uitkijken, dat hij
dit niet eerder doet dan op
de eerste dag van de uitver
koop. Hij mag het wel eerder
doen, maar dan moet op het
biljet duidelijk leesbaar de
aanvangstijd vermeld zijn. Het
publiek mag namelijk niet de
idee krijgen, dat de uitver
koop reeds is begonnen.
De wet laat enige ruimte
open voor zogenaamde „voor-
keursdagen". Deze voorkeurs-
dagen zijn bedoeld als een
speciale service van het be
drijf tegenover zijn cliënten.
In deze dagen kunnen de
klanten dezelfde goederen te
gen dezelfde prijzen krijgen
als tijdens de eigenlijke op
ruiming. De zakenman mag
zich echter alleen richten tot
de vaste klantenkring en dit
mag niet in het openbaar ge
beuren. De cliënt mag dus al
leen benaderd worden via
brieven en circulaires. Vooral
deze mogelijkheid in de wet
heeft reeds vele tegenstanders
naar de pen doen grijpen.
Wanneer de bedrijven zich
inderdaad alleen maar wend
den tot hun vaste cliënten
was er geen vuiltje aan de
lucht, maar het gebeurt ook
vaak, dat men adres- en tele
foonboeken raadpleegt. Zo
kan het gebeuren dat een
persoon drie uitnodigingen
van modehuizen krijgt gebruik
te maken van de voorkeurs-
dagen". De gevolgen van deze
voorverkoop zijn echter nog
nooit van die aard geweest
dat de eerste openbare uit
verkoopdag er minder om is
geweest.
De staatssecretaris wilde de
ze mogelijkheid dan ook open
laten en er niet meer aan tor
nen, ondanks het negatieve
advies van het Hoofdbedrijf
schap der detailhandel. Helt
bedrijf moet de gelegenheid
houden zijn geachte cliëniéle
te gerieven.
Staat deze wettelijke regeling
de normale reclame aanbie
dingen in het bedrijf niet in
de weg? We geloven wel dat
de bedoeling van de wetgever
bewaarheid is. Er zijn vele
uitdrukkingen die bij het pu
bliek dezelfde indruk geven
als 'opruiming en uitverkoop'.
Voorbeelden zijn: „Totale Li
quidatie", „Alles moet weg"
of een vervoeging van de
werkwoorden uitverkopen en
opruimen in de geest van „Wij
ruimen op". Voorbeelden van
aanduidingen waarbij naar
het oordeel van de staatsse
cretaris niet dezelfde indruk
wordt gewekt als door „oprui
ming" en „uitverkoop" zijn
„coupondagen", „vrijdagkoop
jes" en „bijzondere koopje^'.
Het gaat hier om gewone re
clameaanbiedingen, die door
deze wet niet worden getrof
fen. Deze wettelijke regeling
van uitverkopen schaadt dus
de normale reclameaanbie
dingen niet. Het is voor de
bedrijven dus wel even oppas
sen hoe dit gebeurt
De abonnee's op 't Kleine Krantsje, die niet in Leeuwarden
wonen, hebben dezer dagen een kwitantie aangeboden gekre
gen voor het abonnementsgeld over het eerste halfjaar van
1965 plus het aantal in 1964 ontvangen nuinmers maal twintig
cent plus de incassokosten. De P.T.T., die deze kwitantie
inning verzorgde, heeft een vrij groot aantal abonneei's niet
thuis getroffen: deze kwitanties werden nog niet voldaan. De
incassokosten (veertig cent per aangeboden kwitantie) komen
in deze gevallen evenwel ten laste van 't Kleine Krantsje. De
uiterst lage abonnementsprijs van fl. 2,90, die wij ook voor de
niet meer in Leeuwarden wonende abonnee's hebben aange
houden, kan deze tegenvallertjes niet verdragen. Wij hebben
dan ook moeten besluiten, dat het abonnement van LEZERS,
DIE BUITEN LEEUWARDEN wonen, voortaan bij VOORUIT
BETALING zal zijn. Willen abonnee's, die tot dusver nog niet
hebben betaald hun abonnementsgeld per postwissel of per
giro overmaken fl. 2,90 in een half jaar of fl. 5,80 in |een
jaar; gironummer 98 10 62 t.n.v. 't Kleine Krantsje.
Mevrouw Van G., omgeving
Leeuwerikstraat, klaagde bij
haar vriendin steen en been
over rheumatiek.
„Kind, met mij was 't laatst
niks beter, maar ik heb er
wat voor kijk hier, een
drankje, probeer dat maar
eens."
De volgende morgen werd
meneer Van G. de stad inge
stuurd met het lege flacon
netje en met de opdracht om
voor de vriendin precies zo'n
zelfde flesje te halen.
Meneer Van G. probeerde het
bij de ene apotheek na de an
dere, maar niemand, die nog
zo'n flesje voorradig had. Hij
begon langzamerhand dan ook
al te wanhopen, maar bij de
zesde apotheek Sonnega op
de Tweebaksmarkt kwam
de aap uit de mouw.
„Ach meneer" zei de apothe
kersassistente, „de fabriek
heeft voor dit medicijn juist
een andere verpakking geko
zen zie maar: er zit nu een
blauw papiertje omheen in
plaats van een rood, maar het
drankje is hetzelfde hoor
14,1-1.HÖB f
■wi ipap
B 4 T—
V.A - sSK-rs
iAMWIW
I