Groene Weide doet z'n deuren dicht
Nieuw
verlies
voor de
stad
Weer gaat een oude herberg sluiten
3
'T KLEINE KRANTSJE
a
/^/\/\/^/\/\/^/\/\A/^VV\AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/VV\AAAAAAAAAAAAAAA/VAAA
Weer gaat een oude herberg sluiten: de volgende week za
terdag - 29 mei - zullen 's avonds laat voor de allerlaatste
maal in Hotel De Groene Weide de obers rondgaan om de
vaste klanten van een glaasje cola, een kop koffie of een
biertje of borreltje te voorzien - even later worden de deu
ren gesloten en zal er weer een markant brokje Leeuwarden
de geschiedenis ingaan. De dagbladen hebben het een dezer
dagen gemeld en met een schok lazen de Leeuwarders het
nieuws: De Groene Weide, pas onlangs in andere handen
overgegaan, is opnieuw verkocht en wel aan de N.V. Gebr.
Ferwerda, grossierderij in automaterialen, die het grote
gebouw kocht om het langzamerhand te klein geworden
pand aan de Eewal te kunnen verlaten.
Vandaag over twee weken
zal de groene lichtreclame
er dus al niet meer bran
den, zullen ook de lichten
in restaurant en vergader
zalen zijn gedoofd, zal dit
hoekje van de stad de
doodse indruk geven, die
we al enkele jaren van de
zondagen kennen.
We hoeven er niet lang
over te praten: het verdwij
nen van De Groene Weide,
het afbreken van weer een
eeuwenoude herbergtradi-
tie betekent een nieuw, ge
voelig verlies voor Leeu
warden, dat langzamerhand
wel een zekere faam ver
werft in het opruimen van
z'n hotels, want steeds kor
ter wordt de eens zo lange
lijst - tegenover het verlies
van deze Groene Weide,
van het vermaarde Hotel
De Nieuwe Doelen aan de
Voorstreek, van een hele
reeks veemarkthotels aan
de Lange Marktstraat, van
Sipke Castelein's hotel
Spoorzicht aan het Zuider
plein en - in een wat ver
der verleden - van hotels
als De Phoenix aan de Sint
Jacobsstraat, het Friesch
Koffiehuis aan de Wirdu-
merdijk, Neuf aan de Voor
streek en Suisse aan de
Stationsweg, staat eigenlijk
alleen de winst van één
nieuw hotel: het Eurohotel
aan het Europaplein.
Bleek het afbreken van het
hotel De Doelen in zekere
zin een vergissing te zijn,
omdat men er pas bij het
slopen achterkwam met de
(kolossale) restanten van de
vroegere Minnemastins te
doen te hebben (het ge
bouw had, evenals de her
berg Het Blauwhuis) op de
Monumentenlijst moeten
De Groene Weide, gefotografeerd toen H. J. Alberts er de scepter zwaaide. Er zijn nog
geen auto's; de sjezen staan voor de deur.
staanmet een eventuele
verbouwing van De Groene
Weide zal men geen kwaad
kunnen doen, want zó mo
numentaal is dit gebouw
niet.
Wel kan De Groene Weide
als herberg terugzien op
een lange geschiedenis,
want in het begin van de
vorige eeuw moet het ge
bouw er al hebben gestaan.
Toch is er, merkwaardig
genoeg, heel weinig van
bekend en vergissen we
ons niet, dan wordt De
Groene Weide bijvoorbeeld
in de beide dikke turven
van Dr. G. A. Wumkes
(Stads- en Dorpskroniek
van Friesland) helemaal
niet genoemd
Een wat dieperg^and on
derzoekje zou wellicht tot
interessante resultaten lei
den - wij hebben in de gau
wigheid slechts kunnen
vinden, dat de herberg er
in 1830 al was. Toen was de
acht en twintigjarige Die-
mer Oeds Diemers er de
kastelein en tien jaar later
zat Diemer Diemers er nog
in; maar de werkmeid was
toen al vervangen door een
dienstknecht: de zaken gin
gen dus goed.
In 1872 werd De Groene
Weide niet alleen herberg,
maar ook Logement en
Koffijhuis genoemd en er
stond toen ook al een „Bil-
lard". Bovendien diende de
toenmalige eigenaar S. W.
de Roos zich als verhuurder
van paarden en rijtuigen
aan.
De Groene Weide was toen
als pleisterplaats al zeer
vermaard: de boeren, die
op de vrijdagen naar Leeu
warden kwamen, spanden
hier hun paarden uit en
brachten er de sjezen on
derdak.
Met die sjezen en die paar
den verdween langzaam
maar zeker ook het karak
ter van de oude stadsher
berg: de Groene Weide
werd verbouwd, het loge
ment werd hotel, er kwa
men vergaderzalen, de zaak
werd een trekpleister voor
tal van verenigingen. Dui
zenden Leeuwarders (en
niet-Leeuwarders uiteraard)
hebben in de loop der jaren
wel eens in De Groene
Weide vergaderd of feest
gevierd - ze zullen voor
toekomstige vergaderingen
en feesten de deuren van
de zaak gesloten vinden.
Bijzonder getroffen worden
de leden van de schietver-
v
ft
M
jS>
"35
■O
o
O
tan
a
u
O
d
ta
3
U
s
<D
cö
o
bC
o
co
M
O
ffl
u
eniging Wilhelmina, die
hier al voor de laatste maal
de schoten heeft laten knal
len en de leden van ver
schillende kegelclubs: de
kegelbanen in De Groene
Weide waren avond aan
avond bezet.
Een geweldige tegenvaller
is het verdwijnen van De
Groene Weide ook voor de
Vereniging De Friesche Elf
Steden, die hier nu al jaren
haar hoofdkwartier had. Al
klaagden de vroegere per
soneelsleden dan vaak, op
de drukte van al die Elf-
stedenrijders niet zo gesteld
te zijn, voor ons gevoel
hoorden Groene Weide en
Elfstedentocht bijelkaar en
er was voor deze fameuze
schaatsmarathon geen ide
aler situatie denkbaar dan
een finish aan de voet van
de Oldehove en een huldi
ging van de glorieuze min
naar in De Groene Weide,
eveneens dus in de scha
duw van die steenkolos
Kon bij de laatste Elfste
dentocht al niet achter de
Prinsentuin gefinisht wor
den en blijft ook een vol
gende finish op de stads
gracht aan de Noordersin
gel twijfelachtig, in de toe
komst zal het duizendkop
pige Elfstedenpubliek het
Elfstedenhoofdkwartier in
de Groene Weide zeker niet
meer omstuwen - het be
stuur van de Elfstedenver-
eniging zal naar wat anders
moeten uitzien; ook de Elf-
stedentraditie van de Groe
ne Weide ligt nu stuk.
Zo is het altijd gegaan en
zo zal het ook in de toe
komst altijd gaan: al het
oude verdwijnt en het ver
dwijnt vaak sneller dan ons
lief is. En wat blijft is
slechts de herinnering. Nog
maar een paar jaar en dan
zullen we zeggen: De Groe
ne Weide - weet je nog, wat
kon het daar gezellig zijn,
vooral op de dag van zo'n
Elfstedentocht
En wie over tien jaar op de
stoep van de N.V. Gebroe
ders Ferwerda aan de Har-
lingersingel een straat
jochie vraagt, waar de
Groene Weide was, zal he
lemaal merken hoe snel de
tijd ons door de vingers
glipt: „De Groene Weide
Nooit van hoord, meneer.."