Groene Weide doet z'n deuren dicht Nieuw verlies voor de stad Weer gaat een oude herberg sluiten 3 'T KLEINE KRANTSJE a /^/\/\/^/\/\/^/\/\A/^VV\AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/VV\AAAAAAAAAAAAAAA/VAAA Weer gaat een oude herberg sluiten: de volgende week za terdag - 29 mei - zullen 's avonds laat voor de allerlaatste maal in Hotel De Groene Weide de obers rondgaan om de vaste klanten van een glaasje cola, een kop koffie of een biertje of borreltje te voorzien - even later worden de deu ren gesloten en zal er weer een markant brokje Leeuwarden de geschiedenis ingaan. De dagbladen hebben het een dezer dagen gemeld en met een schok lazen de Leeuwarders het nieuws: De Groene Weide, pas onlangs in andere handen overgegaan, is opnieuw verkocht en wel aan de N.V. Gebr. Ferwerda, grossierderij in automaterialen, die het grote gebouw kocht om het langzamerhand te klein geworden pand aan de Eewal te kunnen verlaten. Vandaag over twee weken zal de groene lichtreclame er dus al niet meer bran den, zullen ook de lichten in restaurant en vergader zalen zijn gedoofd, zal dit hoekje van de stad de doodse indruk geven, die we al enkele jaren van de zondagen kennen. We hoeven er niet lang over te praten: het verdwij nen van De Groene Weide, het afbreken van weer een eeuwenoude herbergtradi- tie betekent een nieuw, ge voelig verlies voor Leeu warden, dat langzamerhand wel een zekere faam ver werft in het opruimen van z'n hotels, want steeds kor ter wordt de eens zo lange lijst - tegenover het verlies van deze Groene Weide, van het vermaarde Hotel De Nieuwe Doelen aan de Voorstreek, van een hele reeks veemarkthotels aan de Lange Marktstraat, van Sipke Castelein's hotel Spoorzicht aan het Zuider plein en - in een wat ver der verleden - van hotels als De Phoenix aan de Sint Jacobsstraat, het Friesch Koffiehuis aan de Wirdu- merdijk, Neuf aan de Voor streek en Suisse aan de Stationsweg, staat eigenlijk alleen de winst van één nieuw hotel: het Eurohotel aan het Europaplein. Bleek het afbreken van het hotel De Doelen in zekere zin een vergissing te zijn, omdat men er pas bij het slopen achterkwam met de (kolossale) restanten van de vroegere Minnemastins te doen te hebben (het ge bouw had, evenals de her berg Het Blauwhuis) op de Monumentenlijst moeten De Groene Weide, gefotografeerd toen H. J. Alberts er de scepter zwaaide. Er zijn nog geen auto's; de sjezen staan voor de deur. staanmet een eventuele verbouwing van De Groene Weide zal men geen kwaad kunnen doen, want zó mo numentaal is dit gebouw niet. Wel kan De Groene Weide als herberg terugzien op een lange geschiedenis, want in het begin van de vorige eeuw moet het ge bouw er al hebben gestaan. Toch is er, merkwaardig genoeg, heel weinig van bekend en vergissen we ons niet, dan wordt De Groene Weide bijvoorbeeld in de beide dikke turven van Dr. G. A. Wumkes (Stads- en Dorpskroniek van Friesland) helemaal niet genoemd Een wat dieperg^and on derzoekje zou wellicht tot interessante resultaten lei den - wij hebben in de gau wigheid slechts kunnen vinden, dat de herberg er in 1830 al was. Toen was de acht en twintigjarige Die- mer Oeds Diemers er de kastelein en tien jaar later zat Diemer Diemers er nog in; maar de werkmeid was toen al vervangen door een dienstknecht: de zaken gin gen dus goed. In 1872 werd De Groene Weide niet alleen herberg, maar ook Logement en Koffijhuis genoemd en er stond toen ook al een „Bil- lard". Bovendien diende de toenmalige eigenaar S. W. de Roos zich als verhuurder van paarden en rijtuigen aan. De Groene Weide was toen als pleisterplaats al zeer vermaard: de boeren, die op de vrijdagen naar Leeu warden kwamen, spanden hier hun paarden uit en brachten er de sjezen on derdak. Met die sjezen en die paar den verdween langzaam maar zeker ook het karak ter van de oude stadsher berg: de Groene Weide werd verbouwd, het loge ment werd hotel, er kwa men vergaderzalen, de zaak werd een trekpleister voor tal van verenigingen. Dui zenden Leeuwarders (en niet-Leeuwarders uiteraard) hebben in de loop der jaren wel eens in De Groene Weide vergaderd of feest gevierd - ze zullen voor toekomstige vergaderingen en feesten de deuren van de zaak gesloten vinden. Bijzonder getroffen worden de leden van de schietver- v ft M jS> "35 ■O o O tan a u O d ta 3 U s <D cö o bC o co M O ffl u eniging Wilhelmina, die hier al voor de laatste maal de schoten heeft laten knal len en de leden van ver schillende kegelclubs: de kegelbanen in De Groene Weide waren avond aan avond bezet. Een geweldige tegenvaller is het verdwijnen van De Groene Weide ook voor de Vereniging De Friesche Elf Steden, die hier nu al jaren haar hoofdkwartier had. Al klaagden de vroegere per soneelsleden dan vaak, op de drukte van al die Elf- stedenrijders niet zo gesteld te zijn, voor ons gevoel hoorden Groene Weide en Elfstedentocht bijelkaar en er was voor deze fameuze schaatsmarathon geen ide aler situatie denkbaar dan een finish aan de voet van de Oldehove en een huldi ging van de glorieuze min naar in De Groene Weide, eveneens dus in de scha duw van die steenkolos Kon bij de laatste Elfste dentocht al niet achter de Prinsentuin gefinisht wor den en blijft ook een vol gende finish op de stads gracht aan de Noordersin gel twijfelachtig, in de toe komst zal het duizendkop pige Elfstedenpubliek het Elfstedenhoofdkwartier in de Groene Weide zeker niet meer omstuwen - het be stuur van de Elfstedenver- eniging zal naar wat anders moeten uitzien; ook de Elf- stedentraditie van de Groe ne Weide ligt nu stuk. Zo is het altijd gegaan en zo zal het ook in de toe komst altijd gaan: al het oude verdwijnt en het ver dwijnt vaak sneller dan ons lief is. En wat blijft is slechts de herinnering. Nog maar een paar jaar en dan zullen we zeggen: De Groe ne Weide - weet je nog, wat kon het daar gezellig zijn, vooral op de dag van zo'n Elfstedentocht En wie over tien jaar op de stoep van de N.V. Gebroe ders Ferwerda aan de Har- lingersingel een straat jochie vraagt, waar de Groene Weide was, zal he lemaal merken hoe snel de tijd ons door de vingers glipt: „De Groene Weide Nooit van hoord, meneer.."

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1965 | | pagina 3