'T KLEINE KRANTSJE
10
Nadat de L.A.C. Frisia in een precaire situatie
was komen te verkeren door in het seizoen 1919-
1920 op de laatste plaats van de ranglijst te
eindigen, volgde voor de bewoners van de Wil-
helminabaan een veel succesvoller seizoen,
waarin zij zich helemaal konden rehabiliteren.
Het bestuur van de Nederlandse Voetbal Bond,
dat eerder besloten had Frisia bij keuze te hand
haven in de eerste klas, zal van dit besluit dan
ook geen spijt hebben gehad, want ook in de
jaren hierna toonde Frisia zich een ploeg, die
beslist thuishoorde in de hoogste noordelijke
voetbalklas, al zou er dan in 1928 een nieuwe
inzinking volgen met een nu onvermijdelijke
degradatie naar de tweede klas. Maar vóór dat
fatale moment haalde Frisia nog het huzaren
stukje uit door aan een lange reeks van Gro
ningse voetbalkampioenschappen een eind te
maken
Leeuwarden speelt alweer een leidende rol
Zonder concurrentie van Friesland vlot kampi
oen Succesvolle promotiewedstrijden tegen
H.S.C. Ook Leeuwarden naar de eerste klas
Feestvierders ploempen de vaart in Champag
ne halen bij Rein Kroes
Leeuwarden triomfeert op Schenkenschans: allemaal op een rijtje onder de lat
ANTON DEL GROSSO
Dat eerste en tot het begin van
Heerenveen glorietijd ook enige
noordelijke kampioenschap van
een Friese club zal in een van
de volgende afleveringen van
't Kleine Krantsje wel breed
voerig ter sprake komen, maar
eerst moeten we ons nog even
bezig houden met een ander
uitermate belangrijk feit voor
het voetballeven in de Friese
hoofdstad: de promotie van
Leeuwarden naar de eerste klas!
Vier weken geleden hebben we
op deze plaats verteld, hoe
Leeuwarden met vlag en wim
pel kampioen werd van de der
de klas en daarna verhuisde
naar de Schenkenschans, waar
met een bewonderenswaardige
clubliefde en een spontane in
zet van alle clubleden in korte
tijd een keurig speelveld werd
ingericht.
In het eerste seizoen op dit
nieuwe veld leverden Leeuwar
den en stadgenote Friesland een
heroisch voetbalgevecht, dat in
de kleinst mogelijke overwin
ning voor Friesland eindigde:
dank zij een doelgemiddelde,
dat maar een heel, heel klein
beetje beter was dan dat van
Leeuwarden, promoveerde Fries
land naar de eerste klas, terwijl
Leeuwarden het in de tweede
klas nog maar eens moest pro
beren. En dan te weten, dat
niet Friesland maar Leeuwar
den was gepromoveerd, wan
neer de rood-witten een nog
lopend protest met duidelijke
winstkansen (tegen Alcides uit
Meppel) inderdaad gewonnen
had. De arbiter in de ontmoe
ting tussen Leeuwarden en Al
cides had na het maken van
een fatale fout de Friese hoofd
stedelingen geadviseerd te pro
testeren, maar toen de zaak in
de vergaderzaal voor de heren
van de protestcommissie zou
worden gereconstrueerd kon de
scheidsrechter zich z'n fout
niet meer herinneren....
Toen voor het nieuwe seizoen
het startsein klonk, was Leeu
warden deze tegenslag alweer
vergeten en opnieuw speelden
de Leeuwarders in hun tweede
klas een leidende rol. Zonder
de concurrentie van Friesland
zagen de mannen van Sonnen-
borgh kans vlot kampioen te
worden en nu zou dan de poort
naar de eerste klasse opengaan,
wanneer althans de promotie
wedstrijden eveneens tot een
succesvol einde konden worden
gebracht.
De tegenstander in deze be
langrijke promotiewedstrijd was
H.S.C. uit Hoogezand, in
welke plaats het eerste treffen
zou plaatsvinden. Maar voor
het zover was nodigde H.S.C.
het Huizumer F.V.C. voor een
vriendschappelijke wedstrijd uit
om eens te horen, hoe sterk
Leeuwarden wel was. „Nou, de
voorhoede is erg gevaarlijk" zei
den de F.V.C.-ers, „maar de ver
dediging van Leeuwarden is wel
te passeren." Dan moeten we
zien een paar doelpunten te
krijgen om daarna de zaak
achter dicht te houden, dach
ten de H.S.C.-ers.
Maar na een kwartier kwam
Leeuwarden in dit eerste pro
motieduel tegen H.S.C. door
Barend Schaafsma al met r-o
voor en toen gooiden de Leeu
warders alle kracht op hun ver
dediging. Twee minuten voor
tijd, toen het nog steeds i-o
voor Leeuwarden stond, kwam
er een hoekschop op het doel
van de Friezen. „Kom maar op"!
schreeuwde doelman Hanke
Visser, de man, die de corner
zou nemen uitdagend toe. De
H.S.C.-er nam z'n hoekschop en
gevaarlijk zeilde het leer naar
het Friese doel. Met een reuzen-
stomp maaide Hanke Visser de
bal evenwel uit zijn doelgebied,
maar op hetzelfde moment
vloog er een H.S.C.-er tegen de
leren riempjes, die Visser om
z'n polsen droeg. De man uit
Hoogezand viel, maar Hanke
Visser pakte hem als een zakje
aardappels op, zette hem op z'n
benen en zei: „Wat dogste, dat
ie er in ging Niks hoor En
- zich richtend tot de populaire
scheidsrechter Beelo, die de
wedstrijd vloot: „D'er komt
niet een in, vandaag meneer
Een moment later kon Hanke
Visser „koplcedukelend" het
veld afgaan: Leeuwarden had
stand gehouden en won z'n
eerste promotiewedstrijd. Twee
postduiven, die het heugelijke
nieuws van de overwinning
naar de Friese hoofdstad moes
ten brengen, kwamen daar pas
een week na de wedstrijd aan;
het bleek een lange reis van
Hoogezand naar Leeuwarden te
zijn - de spelers hadden het ook
al ondervonden
Aan één puntje uit de return
wedstrijd op Schenkenschans
zou Leeuwarden dus voldoende
hebben om te promoveren naar
de eerste klas en om de twaalf
flessen champagne te verdienen,
die Rein Kroes, de kastelein van
café De Beurs aan de Wirdu-
merdijk, beschikbaar had ge
steld.
Erg ongerust over de uitslag
van deze wedstrijd maakten de
jongens zich niet. „Dou hoest
niks te doen" zei aanvoerder
Anton Del Grosso bijvoorbeeld
tegen broer „Sjellie", „as't die
gevaarlijke Van Biezen maar
goed inne gaten houst". Met
dr. Bos hoorde Van Biezen tot
de gevaarlijkste spelers van
H.S.C.
Op de onvergetelijke dag van
de grote strijd zag Schenken
schans zwart van de mensen en
zelfs kwam filmoperateur Kess-
ler in touw om de belangrijk
ste momenten van de wedstrijd
te vereeuwigen. Weer nam
Leeuwarden nu de leiding maar
met de rust was de stand ge
lijk. Zo bleef het tot een mi
nuut of zeven voor het einde,
toen Wiebe Scheepstra met een
geweldig schot van zeker veer
tig meter afstand van het doel
de bal andermaal in het Hoo-
gezandse netwerk joeg. Het ge
juich, dat toen uit duizenden
kelen opklonk, moet nog wel
bij de Oldehove te horen zijn
geweest en voor een stad als
Leeuwarden ongekend waren
de golven van geestdrift, waar
mee de succesvolle ploeg toen
werd overspoeld.
Arm in arm, met muziek voor
op, ging het in optocht langs
het smalle paadje van de Har-
linger Trekvaart, waar het zo'n
gedrang werd, dat enkele feest
vierders de vaart ingingen en
er direct al een afkoelend bad
in vonden
De hele ploeg kwam tenslotte
bij Rein Kroes terecht om er de
champagne op te eisen en nog
wat na te kaarten over het
prachtige succes.
Het bekende valiesje van pen
ningmeester Meindert Rinsma
vond, met het ongehoorde be
drag van rond negenhonderd
gulden aan entreegelden er in,
op de late avond van deze suc
cesvolle dag een plaats op de
bedsteeplank in het huisje van
Hanke Visser. „Zet 't daar mar
neer, seun, daar staat het vei
lig", zei Hanke, toen de pen
ningmeester even met hem mee
naar huis ging om „nog een
kopke thee" te drinken.
Frisia herstelde zich uitstekend na een inzinking en begon weer een belangrijke rol te
spelen
