MÊBÈM
De commissaris vertelt
over oud Leeuwarden
b
Hier lachten
opa en oma om
LEEUWARDE
Sa is 't en
net oars
'T KLEINE KRANTSJE
In een van de vorige nummers van 't Kleine Krantsje nam
de redactie een artikeltje van mij op over een bejaarde
(maar nog bijzonder vitale) geboren en getogen Vlietster,
die mij een prettige middag bezorgd had met allerlei jeugd
herinneringen.
Maar omdat ik rekening diende te houden met de beschik
bare plaatsruimte, volstond ik slechts met hetgeen hy over
de voetballerij in zijn jongensjaren had verteld.
Maar hy wist ook het een en ander over de watersport uit
die tijd en ging op dat onderwerp over, toen ons daar bij
de jachthaven aan de Greuns, zo'n modern motorbootje
voorbij voer. Het was een keurig onderhouden spulletje,
met veel nikkel en spiegelglas, zoals men tegenwoordig
vele ziet varen.
„Van die dingen wisten wij oek niks of, doe ik so'n kien war",
begon hij. Wie doe ris de stad ut wudde, kon 'n end de Skrans
of de Swatteweg u kuiere, of ergens op het Fliet 'n skouke hure.
Mar daar kwammen ons fader en moeke nooit aan toe. Want
so'n ding dee al gau 'n paar' dubbeltsjes an huur, en dat mocht
hurren lang niet beure. Mar wij waren seumerdag, met mooi
weer, dochs so wat alle sundagen op it water. Dat kwam, omdat
wy doe in 'e Weerklank woonden en 'n buurman hadden, die bij
Hueinga op het Fliet in het pakhuis war.
Daar hadden ze doe so'n foeg praamke, waar de granen met nar
de veerskippen en de stoombooten in 'e stad brocht wudden. Al-
lienig Koopmans dee het doe al met peedewages. Mar andes gong
alles nog met pramen deur de grachten.
Mar sundes mocht hij it fan sien baas seis bruke. Dan ging hij
met sien hushouding altiid na de Wielen en wij mochten dan
faak met. Dat war dan fansels 'n hele boot fol, want wij waren
doe oek al met ons sessen fan kiendes. En seep had oek een
stuk of vijf. En dan kwamen daar fansels oek nog vier minsen bij.
En faak oek nog twee kienderwagens, foor de allerkleinsten, die
nog an it bust waren. Maar dat hinderde allegaar niks, want der
war ruumte genoeg en wij konnen mar heen en weer drave en
hoefden niet op ien plak sitten te blieven. Want dat is al het
slimste wat een kien overkomme kan. Ik hew altiid te doen met
die stumpes, die teugenswoodig met fader en moeke met de auto
de diek lans fliege en dan achterin sitte. Met de deuren op slot.
Der war oek 'n seil bij, mar dat mocht ons buurman nooit op
sette, want sien frou war skietend benaud en ons moeke niet
minder. Mar as hij, met prachtig mooi weer en een klein koeltsje,
soms ris prebeede, die beide frouen om te praten, dan kreeg hij te
horen: „Dou liekst wel niet wies. Must ris wat gebeure met al die
kiendes. Dan fesuppe wij allemaal. En ast seile wuuste, dan gane
jimme maar met jim beiden en blieve wij wel met de kiendes tus.
Wat denkst wel, dat ik de hele dag in noad sitte wil Ons moeke
docht der krek geliek over en de frouen kregen fansels hur sin.
Dus draaide it altiid weer ut op skuve en trekke. Fleen en werom.
Sudesmorres gongen wij dan it Fliet ut. Nooit so froeg, fansels.
Want die beide moekes hadden aast nog heel wat te stellen met
al die kiendes en dan wudden ze oek altiid nog east it hus an
kant hewwe. Want je wete wel hoe frouwen binne. Dan toogden
ze nog 'n paar oue stoelen an en 'n teestoof met een test met dove
kolen. En wat kopkes en koemkeboel, want se wudden fansels
onderweegs hur warm drinken niet misse. Dan ging der oek nog 'n
tromp met eterij met en 'n grote panne met supenbrij en 'n emmer
met water ut de regenbak. Daar dreef 'dan een halve lcokesneut-
dop in en daar mochten wij ut drinke, as we dust hadden.
En ons fader trakteede buurman en him seis welris op 'n half
fleske bier. Die kon hij erges foor slieterspries krije. Ik loof dat
so'n fleske him vier senten koste. En dat war dan oek de hele
wereld niet.
Het war dus altiid nog 'n heel geskrep om fut te kommen en it
war faak oek al 'n uur of tien, foor we it Fliet ut skoven. Mar je
waren doe oek al gau buten, want bij Appeldoorn houden de
huzen al op, en konnen je over het land de bomen fan de Swat
teweg al sien. Mutte je nou komme. Allegaar huzen nog hoger as
de Oudehoof en straten met rare namen, waar je nog nooit van
hoord hewwe.
Na Appeldoorn kwam dan al gau de Poppebrug en vlak daar
achter de helling van De Roos. Dan kwam der 'n stukje land,
waar froeger liem maakt wudde en even vedderop ston 'n grote
boereschuur. Die staat der troues nog, mar it is nou 'n soot fan
pakhus. Mar doe woonde daar een ouwe boer; een niedige kerel,
die ons daliks met de hooifurk achterna sat, as we ris op syn land
kwammen om wat knienevreten te soeken. Mar wij hadden de
gek met him, want wij konnen feul hadder ut de futen komme
as hij met sien kroeme kont. Mar later had ie so'n grote füle hon
en die liet hij dan op ons los. Dan maakten wij wel dat wij blik
semse gau om 'e hekke kwamen. En as dat dan niet meer kon,
dan sprongen wij regelrecht over de sloot. En dan raakte daar oek
wel ris ien fan ons in of kregen wij 'n paar natte pooten.
Och: in die tiid wudden de kiendes overal weg jaagd en achterna
seten. Mutte je nou sien, wat der nou allemaal deen wurd foor
de jeugd. En nog binne se niet tefreden. Want as je in 'e krant
leze wat er teugenswoodig niet allemaal fenield wurd, dan denke
je welris: waar mut dat hene. En alle jaren wurd it slimmer. En
straffe, hou mar Se mutte henegaan en geef ze 'n fiks pak op 'e
bealch. Soa as wij froeger kregen. Dan sudden se wel omstaan
lere en om seggen geve. Mar as je der nou wat fan segge durve,
krij je 'n grote bek.
Bij Skilkampen gongen wij onder die trapkebrugge deur en waren
dan in 'e Kurkemeer. Daar kon dan trokken wudde en gongen
ons buurman en ons fader om beurten in 'e liene. De groosten
fan ons mochten der dan oek met ut om te helpen. Maar fan
die trekkerij hadden we gau ons nocht en we sprongen dan mar
wat in 't land om. Dan kwam der welris so'n grote koei op ons af
stappen en dan maakten wij wel gau dat wij de liene weer te
pakken kregen. Want al dee so'n beest oek niks; ik hadde it der
dochs nooit op staan.
Wordt vervolgd H. VOORDEWIND
Integendeel
„Wel juffrouw Ella, strijdt u ook voor de rechten
van de vrouw
„Integendeel, ik ben verloofd".
Een vleier
Luitenant: „U spreekt van draadlooze telegrafie
freule, een mooie uitvinding. Maar er is nog veel
moois wat voor 25 jaar niet bestond
Freule: „Bijvoorbeeld, Luitenant
Luitenant: „U zelf, freule".
Een edel mensch
Kennis: „Ik hoor, dat je oude oom aangesteld is als
schrijver op je kantoor, waarom heb je dat gedaan?"
Advocaat: „Uit zuivere dankbaarheid, de man heeft
zijn heele vermogen opgeofferd om mij te laten
stud eer en".
Op de hoogte van hun tijd
Redacteur: „Wat moeten die natte kinderen hier
Jongetje (van 6 jaar, de woordvoerder): „Wij zijn
door het zwakke ijs gezakt, en nu komen wij u ver
zoeken dat te melden in uw courant, ter waarschu
wing voor anderen".
In lyts baes is bettei as in great
feint.
Beter kleine baas dan grote
knecht.
Mannich ien makket it bêd
foai in oar en komt seis op stiie
to lizzen.
Menigeen maakt het bed klaar
voor een ander en belandt dan
zelf op het stro.
In appel in maei is sa goed as
in aei.
Een appel in mei is even goed
als een ei
Dat stiet as in biette appel op
in stok.
Dat staat als een gebraden ap
pel op een stok
Alle bigjin is swiei, sei de dief,
en hy stiel in ambeld.
Alle begin is moeilijk, zei de
dief en hij stal een aambeeld.
Bargebloed is bettei as adlik
bloed, sei de jonge, hwant üs
mem makket fan bargebloed
bargemarge.
Varkensbloed is beter dan ade-
lijk bloed, zei de jongen, want
moeder maakt van varkensbloed
bloedworst.
OVERLEDEN:
25 mei: Gerard Klinkenberg,
Mr. P. J. Troelstraweg 116,
62 jaar. Adjunct-directeur
van de Algemene Friesche
Levensverzekering Mij te
Leeuwarden en de „Groot
Noord-Hollandsche van
1845 te Amsterdam.
JUBILEA:
21 mei: P. Gj. Huizinga en J.
Huizinga-de Boer te Leeu
warden vijf en vijftig jaar
getrouwd.
27 mei: J. ten Hoeve en K. ten
Hoeve-Looijenga, Borneo-
straat 10, zestig jaar ge
trouwd.
Geert Sannes, Delistraat 52,
oud-voorzitter van de voet
balvereniging „Leeuwarden"
heeft op Hemelvaartsdag
zijn 80e verjaardag gevierd.
w^mÊ^ÊmmÊÊÊmmm
