'T KLEINE KRANTSJE
Nadat we de L.A.C. Frisia al enkele malen kampioen
hebben zien worden van de noordelijke tweede klas en
we Friesland en Leeuwarden al lieten promoveren
naar de eerste klas, zijn we nu met onze geschied
schrijving van het Friese voetbal aangeland in het
eerste seizoen, waarin de stad Leeuwarden met drie
clubs in de hoogste klas vertegenwoordigd was, het
seizoen 1923—1924. Met zes plaatselijke ontmoetingen
in een en dezelfde competitie beleefden de Friese voet
balliefhebbers toen een gouden tijd en we zullen nu
eens gaan zien, hoe het toen was gesteld met de
krachtsverhoudingen tussen de eerste klassers Frisia,
Friesland en Leeuwarden.
it Concurrentie groter dan ooit it Sen
sationele derby's it Gouden tijd voor het
publiek Friesland sterker dan Leeu
warden it Frisia door Leeuwarden ge
klopt ic Steenbergen scoort tegen z'n
zin it Be Quick blijft onoverwinnelijk it
Herkent u ze nog, de mannen, die eens voor de L.V.V. Friesland voet
balroem vergaarden
Nooit eerder was de concurren
tie tussen de Leeuwarder clubs
dus zo groot als in dat seizoen
endat werd al beklemtoond toen
er nog maar één wedstrijd voor
deze competitie was gespeeld:
die tussen Upright en Frisia,
welke eindigde in een teleur
stellende nederlaag (o-i) voor de
Leeuwarders. Een stadgenoot,
die zich „een voetbalenthousi
ast" noemde, klom toen in de
pen en schreef in het pas opge
richte Sportblad voor Friesland
een ingezonden stukje met o.a.
deze fraaie volzinnen: „Toen de
uitslag van den gespeelden wed
strijd tegen Upright bekend was
gemaakt, doorvoer mij bij lezing
daarvan een zekere walging je
gens het al-oude Frisia, dat, nu
zij haar eersten wedstrijd speel
de, reeds met een nederlaag
naar huis werd gestuurd. Dat
zij verdiend of onverdiend was,
wil ik maar buiten beschouwing
laten, maar dat het eerste elftal
met zes invallers vertrok was
treurig. En: ik wil mijn betoog
niet verder uitwerken, maar
dit geef ik u in overweging:
Frisianen, denk er om - er be
staat op dit oogenblik een groo-
te concurrentie
Spoedig zou blijken, dat deze
concurrentie zich voorlopig
bleef afspelen op laag niveau,
want na enkele wedstrijden was
het al duidelijk, dat geen van
de drie Leeuwarder eerste klas
sers in deze competitie een be
langrijke rol zou spelen: Frisia
zou maandenlang fungeren als
hekkensluiter, omdat de neder
laag tegen Upright door een he
le reeks andere teleurstellingen
werd gevolgd. Leeuwarden no
teerde als debutant ook al meer
nederlagen dan overwinningen
en Friesland hield het verlies
ongeveer even groot als de
winst, maar kwam daarmee ook
niet in de bovenste helft op de
ranglijst terecht.
Leeuwarden ging in dit eerste
seizoen in de hoogste klas ove
rigens zeer verdienstelijk van
start door Alcides in Meppel
een gelijk spel af te dwingen,
een voortreffelijk resultaat want
de Meppelers behoorden in deze
competitie tot de ploegen, die
de toon aangaven en waren
vooral „thuis" niet voor de poes
- zolang ze dan „thuis" konden
spelen, want op een goeie dag
verbood de burgemeester van
Staphorst in welke gemeente
het terrein van de blauwzwar
ten lag, het voetballen op zon
dag tussen Alcides en ploegen,
die van elders kwamen - er
mochten voortaan alleen .on
derlinge" wedstrijden worden
gespeeld.
De eerste titanenstrijd tussen
Leeuwarden en Friesland, ach
ter het Borniapark, betekende
natuurlijk een hele sensatie voor
het Leeuwarder voetbalpubliek,
dat zich de nek aan nekrace
van beide ploegen enkele seizoe
nen daarvoor nog heel goed
herinnerde. Hoewel het op de
oktoberzondag van deze strijd
aanhoudend regende, stroomde
er heel wat publiek naar het
Frieslandveld om er de teams
in de volgende opstellingen te
zien aantreden: Friesland: doel
Eerlich; achter Kees Greben en
Van Zuylen; midden Geas, Bok
ma en Tinga; voor: Jurjen Gre
ben, Postma, Leysma, Van der
Ploeg en Van der Meulen. Leeu
warden: doel: Salverda; achter:
Verbeek en Visser; midden
Tjellie Delgrosso, Anton Del-
grosso en De Groot; voor: Nij-
dam, Scheepstra, Steenbergen,
Wijtsma en Schaafsma.
De eerste de beste Friesland-aan
val leverde al een doelpunt van
Greben op, maar arbiter Brou
wer keurde het af wegens bui
tenspel - een minuut later was
het toch raak, toen Salverda een
hard schot van Leysma achter
de doellijn stopte. Een tweede
treffer van Leysma bracht de
stand nog voor de rust op 2.-0
voor Friesland en niets l<pek er
toen op, dat Leeuwarden in dit
treffen nog een goed succes zou
boeken. Enfin, dat is er dan ook
niet meer van gekomen: Fries
land won deze eerste plaatselij
ke derby met 3-0, omdat ook
Frieslands rechtsbinnen Postma
de bal nog eens achter Salverda
tegen de touwen kreeg.
De eerste overwinning van
Leeuwarden als eerste klasser
was er een op Alcides in de
thuiswedstrijd op Schenken
schans: onze stadgenoten won
nen met 4-2 en dat gebeurde in
een strijd met enkele merk
waardige incidentjes. Zo kreeg
Leeuwarden bij de stand 2-2 van
scheidsrechter Turltsma een
strafschop wegens haken toege
kend, maar Dirk Steenbergen
was het met deze arbitrale be
slissing kennelijk niet eens en
schoot de bal opzettelijk naast.
Toen Leeuwarden enkele minu
ten later alweer een strafschop
kreeg schoot „Steentje" het leer
in het net, maar „op aanraden
van zijn aanvoerder en tegen
zijn eigen zin", aldus het ver
slag in de krant. Daarna werd
Van Dijk, die voor Scheepstra
stond opgesteld, nog het veld
uitgestuurd, maar dat gebeurde
in die goeie ouwe tijd met de
regelmaat van een klok: er ging
vrijwel geen week voorbij of de
arbiters pasten de strengste
maatregelen toe.
Drommen publiek trok in deze
competitie natuurlijk ook de
eerste ontmoeting tussen Frisia
en Leeuwarden, waarin de pas
gepromoveerde eerste klassers
bijzonder geestdriftig van leer
trokken en er zowaar in slaag
den de good old met 2-1 te ver
slaan: een wapenfeit, waarop de
roodwitten bijzonder trots kon
den zijn. Terwijl Leeuwarden
met z'n vaste ploeg in het veld
kwam (Mebius speelde nu voor
Van Dijk), bracht Frisia de vol
gende ploeg op het gras: doel:
Overmeer; achter: Nijhuis en
fan Kingma; midden: Piet Vis
ser, Theo Kingma en Chris Vis
ser; voor: Steinvoorte, Knier,
Dalhuysen, Van Oostrum en
Sprock.
Nadat Leeuwarden door Steen
bergen de leiding had genomen,
maakte Anton Dalhuysen gelijk
- een moment later brak deze
goalgetter z'n sleutelbeen. In de
tweede helft gaf Mebius z'n
club de leiding en daarna kon
Frisia doen, wat het wou, Leeu
warden gaf z'n voorsprong niet
meer prijs en won met 2-1.
Op diezelfde zondag boekte Be
Quick een daverende overwin
ning met r2-i op het Winscho-
ter Ulpright, maar bij het ho
ren van zo'n uitslag sloeg toen
niemand tegen de grond: Be
Quick had nu eenmaal een on
overwinnelijke ploeg en een heel
kleine nederlaag tegen de Gro
ningers werd in deze dagen
door de andere eerste klassers
al als een mooi succes be
schouwd.
Friesland in de goeie ouwe tijd: staande: H. Slotboom, Heerema G. de Weert, B. van Zuylen, U. de Boer, W.
Leysma, H. v. d. Ploeg, P. Manie, S. Bokma, H. Tiemersma, J. Greben, C. Knuist, N. Feddes en H. Stienstra. Voorste
rij: W. Scheepstra, H. Ge jas, J. Schoustra, M. Knuist en S. van der Meulen.