7 'T KLEINE KRANTSJE gelijk: S 1 SR WEL WEER EEN PAAR IE] GEVANGENEN EEN ZEKERE iO( SDEN VAN DIE GELEGEN- rEl KLEINE KRANTSJE HEEFT ïA N DE POLITIE TE BLIJVEN. El JTSNAPPING WETEN WE, [N( i DUS WEINIG ZIN TE HEB- D ID HUNKERT - AL DUURT ar uit hoorden te zijn. Een van de vluchtelingen werd nauwelijks een uur later al in de Schrans gevat, van de beide anderen kon één vele maanden op vrije voeten blijven, tot ook hij weer door het scherpe oog van de politie werd gezien. In het najaar van 1962 ontsnap te een gevangene na een levens gevaarlijke sprong van de ene op de andere (hoge) muur: hij kwam behouden op de grond, wandelde naar de binnenstad en verschafte zich toegang tot de boekhandel van De Haas en De Boer aan de Brol, om hier de nacht door te brengen. Met een flink geldsbedrag stapte hij de volgende morgen de straat weer op - op weg naar de trein, die hem naar Amsterdam zou bren gen. Onderweg kwam z'n prille vrijheid nog in groot gevaar bij een ontmoeting voor het Beurs gebouw met een bewaker van de gevangenis. De bewaker - met ziekteverlof - was nog niet op de hoogte van de vlucht en hij wou best geloven, wat de vluchteling zei: dat hij voor waardelijk in vrijheid was ge steld Ook deze vluchtpoging evenwel zou eindigen met een terugkeer van de vluchteling naar de ge vangenis: in Amsterdam werd de gevangene weer in de kraag gepakt. Een wilde en bijzonder sensatio nele jacht op twee uit de ge vangenis in Leeuwarden ont vluchte gevangenen ontstond in de zomer van 1955, toen de ge meente Idaarderadeel in rep en roer was gebracht door het be richt, dat een van de vluchte lingen een tot levenslang ver oordeelde moordenaar was De beide ontsnapten waren de negen en twintigjarige Chris B. uit Bodegraven, tot levenslang veroordeeld wegens moord op een politieagent en de dertigja rige Herman H. uit Maastricht, veroordeeld tot zes jaar voor verschillende inbraken. De he ren hadden elkaar al in de ge vangenis in Haarlem leren ken nen, van waaruit H. al tweemaal was ontsnapt; B. ontsnapte vóór 1955 bij een eerder verblijf in Leeuwarden ook al eens uit de gevangenis. De hernieuwde kennismaking in het sombere gebouw aan het Blokhuisplein leidde tot een nieuw en vermetel ontvluch tingsplan, waarvoor H. kans zag een valse sleutel te maken van een deur in het bij de gevange nis behorende kledingmagazijn. Tot het moment, waarop deze sleutel moest worden gebruikt, verstopte H. ze in een holte in z'n broodplankje. Van stukken touw, afkomstig van hangmatten, die niet meer werden gebruikt, maakten de mannen een lange lijn, met aan schikte datum voor hun vlucht. Bij het avondappel van zes uur meldden zij zich nog present; onmiddellijk daarna slopen ze ongemerkt naar de zolder, waar ze zich schuil hielden tot het donker werd. Dank zij de valse sleutel kwa men ze toen in het kledingma gazijn, waar H. z'n eigen kleren zag hangen - B. trok er het jasje aan van de inmiddels berucht geworden dokter O. (nog niet gedempte) gracht heen op de Keizersgracht te staan. Een passerende fietser stapte af om de spectaculaire vlucht rus tig te kunnen gadeslaan en een vrijend paartje in de Kruisstraat, dat de beide mannen eveneens naar beneden zag komen, dacht er evenmin aan om alarm te slaan. Zo konden de beide vluchtelin gen ongehinderd de stad verla ten en terwijl in de gevangenis „Ik breng u al vast de kalenders tot 1988 de uiteinden ijzeren haken, die keurig met rubber werden om wonden. Na het voltooien van deze voor bereidende werkzaamheden, die vele maanden in beslag namen, kozen de mannen de gure en regenachtige zondag van de ze vende augustus als meest ge Via een snel gemaakt gat in het dak bereikten de mannen de dakgoot, vanwaar ze hun lijn naar beneden wierpen en het klaarspeelden, de haak aan het eind van het touw, om een hekje te slaan. De heren konden zich toen laten zakken en kwa men zonder een schrammetje en zonder een spetje over de hun vlucht werd ontdekt zoch ten de mannen een slaapplaats in een hok bij een boerderij, even ten zuiden van de stad. Nog voor het opgaan van de zon vervolgden ze hun weg in zuidelijke richting en toen het begon te dagen, bleek een hooi schelf een veilige bergplaats te zijn. Voor hun verdere vlucht wacht ten de mannen de nieuwe nacht niet af: aan het eind van de middag zochten ze de weg weer op, maar toen ze bij Roorda- huizum een wachtmeester van de Rijkspolitie passeerden, acht ten ze het beter het land weer in te gaan. Dit bevreemdde de politieman wel zo, dat hij op z'n schreden keerde en dat was voor de beide vluchtelingen het sein er als de wind vandoor te gaan. Met de daverende knallen van enkele waarschuwingsschoten werd daarna een wilde jacht in geluid: de wachtmeester had nu wel zekerheid, dat deze beide mysterieuze figuren de gezochte gevangenen waren en samen met een juist passerende pers fotograaf zette hij de achter volging in. Heel snel kwamen er nu ook enkele tientallen po litieagenten en meehelpende burgers op het toneel; zij vorm den een overmacht, waarvoor de beide vluchtelingen wel moesten zwichten: de inbreker H. was de eerste, die door een politieman werd gepakt. Zeker anderhalf uur evenwel kon de moordenaar B. nog op vrije voeten blijven: dank zij een geweldig uithoudingsver mogen bleef hij zijn achtervol gers voortdurend voor, tot hij zag, dat de jacht door de door weekte velden hem geen enkele kans op ontsnappen meer gaf. Zo eindigde ook deze spectacu laire ontsnapping in een terug tocht naar de gevangenis: de voorgenomen vlucht door Bel gië, Frankrijk en Spanje naar het Vreemdelingenlegioen in Noord-Afrika ging niet door. En dit snelle succes van de po litie voegde zich dus bij een hele leeks politiesuccessen, want een ontsnapte kan een week op vrije voeten bhjven, een maand of een half jaar misschien, vroeg of laat wordt hij toch weer ge pakt en begint het eentonige gevangenisfeven opnieuw. Zo is het in Leeuwarden nu al driehonderd jaar gegaan, zo zal het zolang de gevangenis nog niet uit de stad verdwenen is nog wel een tijdje gaan. De ci piers kunnen htm horloges er wel op gehjk zetten: straks lo pen er wel weer een paar uit

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1965 | | pagina 7