Laatste verjaardag in Leeuwarden
7
'T KLEINE KRANTSJE
EK UITBUNDIG VERMAAKTEN, MAAR OVERDAG PLACHTEN ZE
[WARDERS, DIE HET VROLIJKE GROEPJE VAN TIEN ARTISTEN
LOUIS PISUISSE, ZOUDEN RAAR OPGEKEKEN HEBBEN, WAN-
N LATER BETROKKEN ZOUDEN WORDEN BIJ EEN DRAMA, DAT
Verslagenheid
buis Pisuisse
het plantsoen met het monu
ment van Rembrandt.
Plotseling zagen ze daar van
achter het monument Tjakko
Kuiper te voorschijn komen.
Op een afstand van nog geen
meter van het hevig ge
schrokken echtpaar trok hij
een zwaar Duits legerpistool
en vuurde in enkele seconden
vijf schoten af.
„Politie help hij schiet!"
schreeuwde Pisuisse en hij
omstrengelde onmiddellijk
ziin vrouw, voor hij ook zelf
getroffen werd. Toen Tjakko
Kuiper zijn beide slachtoffers
zag vallen richtte hij het
pistool op zich zelf en schoot
zich een kogel door het hart.
Alle drie slachtoffers leefden
nog, toen ze het politiebureau
in de Halvemaansteeg werden
binnengebracht, maar al na
enkele minuten gaf Tjakko
Kuiper de geest. Pisuisse
vroeg nog naar de toestand
van zijn vrouw hij klaagde
over hevige pijn in de buik
en kreeg het toen erg be
nauwd. Om half negen bleek
ook hij overleden te zijn.
De geringe hoop van de toe
gesnelde artsen om het leven
van Jenny Gileams te redden
zou ijdel blijken: na een
spoedoperatie blies zij omhatf
tien in het Binnengasthuis
de laatste adem uit.
Het nieuws van het drama
bracht overal in Nederland
grote verslagenheid. „Dit is
een tragedie in ons nationaal
leven, zoals er slechts zelden
in ons gelukkig evenwichtig,
immer nuchter bestaan voor
komt" schreef de krant en
Rechts Jean Louis Pisuisse: vermoord
Links Max Blokzijl: gefusilleerd
„zelden heeft een onverwacht
bericht zulk een ontroering
gewekt, zo'n diepe indruk ge
maakt".
Swiep Jean Louis Pisuisse
werd „de verpersoonlijkte
goedmoedigheid" genoemd,
„de welgedane, wandelende
Een unieke opname van het gezelschap van Jean Louis Pisuisse, genomen op de laatste ver
jaardag van de grote cabaretier. De dames en heren zitten in het zonnetje op het terras van
Hotel De Nieuwe Doelen aan de Voorstreek: geheel achteraan met bril Pisuisse, links voor
aan Jenny Gileams met naast haar de man, die moordenaar werd, Tjakko Kuiper. Verder
links de dames Collin en Sophie Gallé-Rué en rechts van voor naar achter Alex de Haas, B.
Boks, Paul Collin en Henk Stuurop. Tenslotte voor de tafel: Hans Snel.
glimlach, die glimlachen deed
ovei-al waar hij kwam", maar
ook: „de schijnbaar blijgees
tige kunstenaar, die eigenlijk
een pessimist was, een mis
troostige, die in stilte schrei
de, als hij anderen liet la
chen".
Over het motief van de dader
bleef men in het duister tas
ten; wel echter kwam aan het
licht, dat Kuiper in financieel
opzicht in een zeer benarde
positie was geraakt. Een op
lossing van deze moeilijkhe
den zal hij niet hebben ge
zien een wanhopige toe
stand moet hem tot zijn fata
le besluit hebben gebracht.
De begrafenis van het echt
paar Pisuisse werd een door
ettelijke duizenden bijge
woonde plechtigheid van een
niet te beschrijven ontroe
ring. Toen de rouwstoet uit
Amsterdam bij de woning van
Pisuisse in Den Haag was
aangekomen, speelde vriend
en collega Max Blokzijl in de
studeerkamer voor de verza
melde familieleden en vrien
den op de vleugel het lieve
lingslied van Pisuisse: „Chan
sons des Heures".
Negentien jaar later zouden
er nog eens schoten klinken.
Toen kwam deze zelfde Max
Blokzijl als landverrader voor
een Nederlands vuurpeleton
te staan. Zo vonden de eens
zo bejubelde Vagebonden en
Straatzangers beiden een ge
welddadige dood Max Blok
zijl door honderdduizenden
gehaat, verwenst en verguisd,
Jean Louis Pisuisse door hon
derdduizenden diep en diep
betreurd
