EPOPMALzn. Kal verpootjes bij de koffie: 't Mes even oppe muur HUTTIN6 A Bokma SIMON DE VRIES 'T KLEINE KRANTSJE MAKELAARS KANTOOR Voor de verkoop van uw WOONHUIS LEEUWARDEN TAXATIES - HYPOTHEKEN - ASSURANTIËN In Leeuwarden luidt HET DEVIES Voor Foto's en Camera's naar Trouwe hondenbaas onderscheiden i i VOORSTREEK 96 LEEUWARDEN TELEFOON 23650 Over vroeger dingen skrieve wil er bij menigeen wel in, tenmin ste as ze 't mooi viene. Zo wud ik dan deur veul vrienden en kennissen anhouden en dan zégge ze: dat hest tou seker daan. Nou, we viene ut mooi en we wille graag da'st nog es wat skriefst, want we leve der hele maal van op. Nou 'k sal mie dan mar skrap sette, mits de redaktie ut goed vient. Dus de pen laat ik dan maar weer huppele en begin mar us bij de jonge- en middel bare dames. We wete allemaal wel dat veskeidene een kransje hewwe en die komme dan op vaste tieden morges of middags even bij mekaar. Morres een sterk bakje koffie met een koek je of een niet te duur gebakje, een snoepke en niet te verge ten een sigaretsje. De boel vlug an kant, dus gauw even er uut vluchte, miskien is er oek nog wat nijs. Nou is 't voor de dames een gemakkelij ke tied teugenwoordig; een me nu te maken en niet te duur. Een pon suurkool, daarin een unolcswust, tis gauw klaar en dan hewwe voor morgen oek nog wel en dan een bot supen- brij na, dan hè ze de buuk wel weer vol en pa vient ut bést wat de vrouw doet. Een kransje Marnou gaan 'k me even in 'e ouwe tied verplaatsen en begin bij mien eigen grootmoe ke. Ze is een dikke 90 wudden, mar pienter tot de laatste dag toe. Nou komt pas mien ver haal. Oek zij had een kransje. Ik weet ut nog goed, een paar dochters en slcoondochters van mien grootmoeke, dus mien tantes, een stuk of vier, oek wel es meer. Ik kwam dan vier uur uut school en ging er dan heen. Auke, seiden ze dan, dou must even voor 16 centen hale in 't fleske bij Hoekstra op 'e Nije- buren,- kon't meer lije, dan kwam er wel us een dubbeltsje bij. 'k Mocht 't graag doen want 'k kreeg dan van 't onder ste een skepke suker. Dat was voor de boodschap. Wat dat betreft was 't slukje een koopje. Dus een of twee koplces koffie en dan 't slukje na. Maar koekjes must je er mar bijdenke. Wel was er een kalverpoot (dat was koek), 't Mes must dan even op 'e muur, want 't was nogal tamelijk taai. Ieder kreeg dan een stuk, mar 't was niet zo gauw fien en bij 't kauwen spraken ze alle maal Frans, dus mar even ge duld. In plaats van een sigaretsje, want die konnen ze nog niet, kwam er een doos zwarte snuuf op tafel. Ik weet 't nog goed; t/WVWWVWWVWWWWVWMA/WWWUVWW mien grootmoeke had zo'n rond dooslce, gevuld met zwarte snuuf. Dat dooske ging dan rond en ieder pakte een snuufke tussen duim en vinger en dan mar snuve, 't geluud was dan net een lekke stoommachine, de ouwe garde zal 't nog wel wete. Nou wud je een sigaret anbo- den, maar in de ouwe tied een snuufke. Mien grootmoeke ge- bruukte 't de hele dag. Als ik es kwam, zei 'k: „dag groot moeke" en trof ik 't, dat ze net 'n snuufke nomen had dan was 't antwoord: „Atsjoe, hoe, hoe, atsjoe, hoe hoe Ze had een dikke grauwe lap om 'e neus te snuten en die hing op de spaak van de stoel. Proost. In 't Naauw Vaak hew 'k een zakje snuuf haald in 't Naauw, een zak vol voor acht centen, want daar konnen ze niet zonder. De ge goede lui en in de rijke boeren stand hadden ze de dozen vaak in zilver of goud. Ze binne nog wel te zien in de museums. Dit was dan 't kransje in 'e ouwe tied voor de dames, die 't niet zo royaal hadden. As mien grootmoeke jarig was, dan was 't een groot feest. De hele familie, klein en groot, kwam opzetten en dan wudden de bedplanken op de stoelen leit voor plaatsen op 'e galerij, want 't huuske was erg klein, 't Ouwe mees was danig in 'e pronk: een mooi bruun jakje, skone skolk, mooie stieve muts en glimmende wangen. De ka- deaux, gien luxe, gien schemer lampen, kleedsjes of iets derge lijks. Nee hoor. De een bracht een ons thee, de ander 'n half- pon suker, weer een ander een ons koffie, poeiersulcelade of zo wat meer. Ilc zelf kwam alle jaren met een zak vuurmakers andragen en dan ging er een heel gejuich op, want dat was 't jaarlijkse cadeau van mij. Nou de consumptie. In 'e hoek ston een klein tafeltsje, daarop stukken gesneden snipperkoek, uleveltsjes of iets dergelijks en niet te vergeten de fles: zo'n hoge met een ronde buuk en een glazen stop. Dat was een ge- sellige tied. Mien grootmoeke was oek fleurig, want ze vond 't fijn zo'n grote visite en ik hoor ze nog singen van: „Trien, dér hest mien onderrok en bring em naar de lommerd, haal der drie gulden voor op, dan drin ken we daar op." Ze had dan hur krukje en stampte op 'e maat en danste nog. Toen was ze loof ik 85 jaar. 't Ging vroeger zo gemoedelijk en rustig en toch was er ple zier. Die goeie tied, die tied komt nooit weerom.... A. Lubach Sr. GRAFMONUMENTEN SCHOORSTEENMANTELS OE FRIESCHE STEENHOUWERIJ SINDS 1930 TELEFOON 30180 - 29278 - 27866 - 28286 A/WWVWWWWWWWWVWWWWUWWVW4 Gebruikt Op een van de laatste dagen van januari van dit jaar waagde stadgenoot Piet de Jong, Wij- laarderburen, z'n leven voor het redden van zijn hond: het dier was door het ijs van de Murk gezakt en zou verdronken zijn, wanneer de heer De Jong zich niet onmiddellijk te water had begeven - met z'n vuisten sloeg hij het ijs stuk en baande zich zo een weg naar het in nood verkerende dier. Onder het kopje „Trouwe baas redt trouwe hond" publiceerde 't Kleine Krantsje de hierbij af gedrukte foto in het groot op de voorpagina van het nummer van 10 februari. Tegelijkertijd brachten wij de moedige red ding ter kennis van de Neder landse Vereniging tot Bescher ming van Dieren in Den Haag met de suggestie de heer De Jong voor deze daad te onder scheiden. Dit laatste is nu gebeurd: het Friese hoofdbestuurslid van de Vereniging, de heer J. Huisman, heeft de heer De Jong vlak voor Dierendag een bronzen medaille met inscriptie uitgereikt. De tekst van deze inscriptie is in het Fries gesteld: „Foar it mei libbesgefaer rédden fan jou houn". ZIJN OORDEEL Guido Gezelle, de zwijgzame, zat eens aan een feestmaaltijd tegenover een nog al opzichtige dame. De dichter, wiens oor deel gevraagd werd over deze gaste, fluisterde zijn tafelburen toe: „Ze is schoon van verre, maar verre van schoon". Hef zuivere gas voor keuken, badkamer en verwarming Alléén CALPAM heefi de handige en veilige drukregelaar Vraagt demonstratie bij: P.A.M. Districtskantoor Friesland Snekertrekweg 89 Leeuwarden Een ziende blinde De wiskundige Saunderson was geheel blind, maar bekleedde niettemin het ambt van hoog- leaar te Gambridge tot aan zijn dood. Zijne scherpzinnigheid in het beoordelen van menschen die hij in 't geheel niet kon zien, maakte hem tot een beroemd heid van zijn tijd. Op zekere dag was hij in een gezelschap, en toen eene hem geheel onbekende dame de ka mer verliet, zeide hij tot zijn tafelbuur: „De dame die zoeven heenging, heeft prachtige tan den Allen vroegen verwon derd, hoe hij, de blinde dat kon weten. „Zeer eenvoudig", zeide Saun derson, „te oordelen naar haar gesprekken, heb ik geen reden, de dame voor gek te houden. Nochtans heeft zij een uur bijna onafgebroken luid gelachen, of schoon niemand daartoe aanlei ding gaf. Er blijft mij dus geen andere verklaring over dan de ze, dat zij haar mooie tanden wilde laten zien". De aanwezigen moesten de ver klaring van den scherpzinnigen bevestigen. (1906) Een foto uit het gemoedelij ke ouwe Leeuwarden, zoals ze nu niet meer gemaakt kan worden: deze gezellige dikke heer dronk een glaasje bier in het Oranje Bierhuis, las er een miniscuul klein boekje en hield er z'n hoed bij op. Waar is de tied ble ven t Van ouds Wigersma sinds 1855 DAMES- EN HERENMODE Naauw8 Tel.27981 Leeuwarden

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1965 | | pagina 5