EPOPMALzn.
Kal verpootjes bij de koffie:
't Mes even oppe muur
HUTTIN6
A
Bokma
SIMON DE VRIES
'T KLEINE KRANTSJE
MAKELAARS
KANTOOR
Voor de verkoop van uw WOONHUIS
LEEUWARDEN
TAXATIES - HYPOTHEKEN - ASSURANTIËN
In Leeuwarden luidt HET DEVIES
Voor Foto's en Camera's naar
Trouwe
hondenbaas
onderscheiden
i
i
VOORSTREEK 96
LEEUWARDEN
TELEFOON 23650
Over vroeger dingen skrieve wil
er bij menigeen wel in, tenmin
ste as ze 't mooi viene. Zo wud
ik dan deur veul vrienden en
kennissen anhouden en dan
zégge ze: dat hest tou seker
daan. Nou, we viene ut mooi en
we wille graag da'st nog es wat
skriefst, want we leve der hele
maal van op.
Nou 'k sal mie dan mar skrap
sette, mits de redaktie ut goed
vient. Dus de pen laat ik dan
maar weer huppele en begin
mar us bij de jonge- en middel
bare dames. We wete allemaal
wel dat veskeidene een kransje
hewwe en die komme dan op
vaste tieden morges of middags
even bij mekaar. Morres een
sterk bakje koffie met een koek
je of een niet te duur gebakje,
een snoepke en niet te verge
ten een sigaretsje.
De boel vlug an kant, dus gauw
even er uut vluchte, miskien is
er oek nog wat nijs. Nou is 't
voor de dames een gemakkelij
ke tied teugenwoordig; een me
nu te maken en niet te duur.
Een pon suurkool, daarin een
unolcswust, tis gauw klaar en
dan hewwe voor morgen oek
nog wel en dan een bot supen-
brij na, dan hè ze de buuk wel
weer vol en pa vient ut bést
wat de vrouw doet.
Een kransje
Marnou gaan 'k me even
in 'e ouwe tied verplaatsen en
begin bij mien eigen grootmoe
ke. Ze is een dikke 90 wudden,
mar pienter tot de laatste dag
toe. Nou komt pas mien ver
haal. Oek zij had een kransje.
Ik weet ut nog goed, een paar
dochters en slcoondochters van
mien grootmoeke, dus mien
tantes, een stuk of vier, oek wel
es meer. Ik kwam dan vier uur
uut school en ging er dan heen.
Auke, seiden ze dan, dou must
even voor 16 centen hale in 't
fleske bij Hoekstra op 'e Nije-
buren,- kon't meer lije, dan
kwam er wel us een dubbeltsje
bij. 'k Mocht 't graag doen
want 'k kreeg dan van 't onder
ste een skepke suker. Dat was
voor de boodschap.
Wat dat betreft was 't slukje
een koopje. Dus een of twee
koplces koffie en dan 't slukje
na. Maar koekjes must je er
mar bijdenke. Wel was er een
kalverpoot (dat was koek), 't
Mes must dan even op 'e muur,
want 't was nogal tamelijk
taai. Ieder kreeg dan een stuk,
mar 't was niet zo gauw fien en
bij 't kauwen spraken ze alle
maal Frans, dus mar even ge
duld.
In plaats van een sigaretsje,
want die konnen ze nog niet,
kwam er een doos zwarte snuuf
op tafel. Ik weet 't nog goed;
t/WVWWVWWVWWWWVWMA/WWWUVWW
mien grootmoeke had zo'n rond
dooslce, gevuld met zwarte
snuuf. Dat dooske ging dan
rond en ieder pakte een snuufke
tussen duim en vinger en dan
mar snuve, 't geluud was dan
net een lekke stoommachine, de
ouwe garde zal 't nog wel wete.
Nou wud je een sigaret anbo-
den, maar in de ouwe tied een
snuufke. Mien grootmoeke ge-
bruukte 't de hele dag. Als ik
es kwam, zei 'k: „dag groot
moeke" en trof ik 't, dat ze net
'n snuufke nomen had dan was
't antwoord: „Atsjoe, hoe, hoe,
atsjoe, hoe hoe Ze had een
dikke grauwe lap om 'e neus te
snuten en die hing op de spaak
van de stoel. Proost.
In 't Naauw
Vaak hew 'k een zakje snuuf
haald in 't Naauw, een zak vol
voor acht centen, want daar
konnen ze niet zonder. De ge
goede lui en in de rijke boeren
stand hadden ze de dozen vaak
in zilver of goud. Ze binne nog
wel te zien in de museums. Dit
was dan 't kransje in 'e ouwe
tied voor de dames, die 't niet
zo royaal hadden.
As mien grootmoeke jarig was,
dan was 't een groot feest. De
hele familie, klein en groot,
kwam opzetten en dan wudden
de bedplanken op de stoelen
leit voor plaatsen op 'e galerij,
want 't huuske was erg klein,
't Ouwe mees was danig in 'e
pronk: een mooi bruun jakje,
skone skolk, mooie stieve muts
en glimmende wangen. De ka-
deaux, gien luxe, gien schemer
lampen, kleedsjes of iets derge
lijks. Nee hoor. De een bracht
een ons thee, de ander 'n half-
pon suker, weer een ander een
ons koffie, poeiersulcelade of zo
wat meer. Ilc zelf kwam alle
jaren met een zak vuurmakers
andragen en dan ging er een
heel gejuich op, want dat was
't jaarlijkse cadeau van mij.
Nou de consumptie. In 'e hoek
ston een klein tafeltsje, daarop
stukken gesneden snipperkoek,
uleveltsjes of iets dergelijks en
niet te vergeten de fles: zo'n
hoge met een ronde buuk en
een glazen stop. Dat was een ge-
sellige tied. Mien grootmoeke
was oek fleurig, want ze vond
't fijn zo'n grote visite en ik
hoor ze nog singen van: „Trien,
dér hest mien onderrok en bring
em naar de lommerd, haal der
drie gulden voor op, dan drin
ken we daar op."
Ze had dan hur krukje en
stampte op 'e maat en danste
nog. Toen was ze loof ik 85 jaar.
't Ging vroeger zo gemoedelijk
en rustig en toch was er ple
zier. Die goeie tied, die tied
komt nooit weerom....
A. Lubach Sr.
GRAFMONUMENTEN
SCHOORSTEENMANTELS
OE FRIESCHE STEENHOUWERIJ
SINDS 1930
TELEFOON 30180 - 29278 - 27866 - 28286
A/WWVWWWWWWWWVWWWWUWWVW4
Gebruikt
Op een van de laatste dagen van
januari van dit jaar waagde
stadgenoot Piet de Jong, Wij-
laarderburen, z'n leven voor het
redden van zijn hond: het dier
was door het ijs van de Murk
gezakt en zou verdronken zijn,
wanneer de heer De Jong zich
niet onmiddellijk te water had
begeven - met z'n vuisten sloeg
hij het ijs stuk en baande zich
zo een weg naar het in nood
verkerende dier.
Onder het kopje „Trouwe baas
redt trouwe hond" publiceerde
't Kleine Krantsje de hierbij af
gedrukte foto in het groot op
de voorpagina van het nummer
van 10 februari. Tegelijkertijd
brachten wij de moedige red
ding ter kennis van de Neder
landse Vereniging tot Bescher
ming van Dieren in Den Haag
met de suggestie de heer De
Jong voor deze daad te onder
scheiden.
Dit laatste is nu gebeurd: het
Friese hoofdbestuurslid van de
Vereniging, de heer J. Huisman,
heeft de heer De Jong vlak voor
Dierendag een bronzen medaille
met inscriptie uitgereikt. De
tekst van deze inscriptie is in
het Fries gesteld: „Foar it mei
libbesgefaer rédden fan jou
houn".
ZIJN OORDEEL
Guido Gezelle, de zwijgzame,
zat eens aan een feestmaaltijd
tegenover een nog al opzichtige
dame. De dichter, wiens oor
deel gevraagd werd over deze
gaste, fluisterde zijn tafelburen
toe: „Ze is schoon van verre,
maar verre van schoon".
Hef zuivere gas voor
keuken, badkamer en
verwarming
Alléén CALPAM
heefi de handige en
veilige drukregelaar
Vraagt demonstratie bij:
P.A.M. Districtskantoor
Friesland
Snekertrekweg 89
Leeuwarden
Een ziende blinde
De wiskundige Saunderson was
geheel blind, maar bekleedde
niettemin het ambt van hoog-
leaar te Gambridge tot aan zijn
dood. Zijne scherpzinnigheid in
het beoordelen van menschen
die hij in 't geheel niet kon zien,
maakte hem tot een beroemd
heid van zijn tijd.
Op zekere dag was hij in een
gezelschap, en toen eene hem
geheel onbekende dame de ka
mer verliet, zeide hij tot zijn
tafelbuur: „De dame die zoeven
heenging, heeft prachtige tan
den Allen vroegen verwon
derd, hoe hij, de blinde dat kon
weten.
„Zeer eenvoudig", zeide Saun
derson, „te oordelen naar haar
gesprekken, heb ik geen reden,
de dame voor gek te houden.
Nochtans heeft zij een uur bijna
onafgebroken luid gelachen, of
schoon niemand daartoe aanlei
ding gaf. Er blijft mij dus geen
andere verklaring over dan de
ze, dat zij haar mooie tanden
wilde laten zien".
De aanwezigen moesten de ver
klaring van den scherpzinnigen
bevestigen.
(1906)
Een foto uit het gemoedelij
ke ouwe Leeuwarden, zoals
ze nu niet meer gemaakt
kan worden: deze gezellige
dikke heer dronk een glaasje
bier in het Oranje Bierhuis,
las er een miniscuul klein
boekje en hield er z'n hoed
bij op. Waar is de tied ble
ven
t
Van ouds Wigersma
sinds 1855
DAMES- EN HERENMODE
Naauw8 Tel.27981 Leeuwarden