KEES-HOLLANDen de
brief kwam op Slangevecht
'T KLEINE KRANTSJE
KEES DE TIPPELAAR KEES DE TIPPELAAR KEES DE TIPPELAAR KEES DE TIPPELAAR KEES DE TIPPELAAR
Kees met z'n katten - hij was er gek op
wel eens wat al te lastig of luid
ruchtig werden, moesten niet
raar opkijken, wanneer Antje ze
de deur uitbonjourde en verder
wilde ze zo nodig iedere gast
wel goed de waarheid zeggen.
Maar met de mannen meedoen
kon ze ook - bij het aanhoren
van stevige moppen duurde het
lang voordat ze kleurde en een
maal op dreef kon ze de glori
euze ster van 't feestende gezel
schap worden
Na Antje's dood op vier en ze
ventigjarige leeftijd in t90o werd
het iets rustiger op Slangevecht,
ook al omdat Kees voor de
grootste stormloop van bezoe
kers een stokje stak: bijzonder
teleurgesteld door het feit, dat
sommige gasten zijn museum
van verschillende souvenirs had
den beroofd, besloot Kees voort
aan hoogstens vijf bezoekers te
gelijk op Slangevecht toe te la
ten. Alleen de Vereniging van
Postbeambten uit Utrecht mocht
nog elk jaar met een groot aan
tal leden komen opzetten - de
P.T.T., die aan Kees een beste
klant moet hebben gehad, bleef
een warme plaats houden in z'n
hart
Het dagelijkse bad: Kees in de Vecht
Kees bij een merkwaardig tableau in z'n tuin
korst vertelde Tante Pos al ge
noeg over de man, voor wie de
kaarten waren bestemd.
Trouwens, ook brieven en kaar
ten uit het buitenland met al
leen de woorden Kees en Hol
land erop kwamen in de jaren
rond de eeuwwisseling beslist
wel bij Kees de Tippelaar te
recht - in een wereld zonder
radio en t.v. was hij een figuur,
die het in populariteit royaai
won van de populaire radio en
t.v.-sterren van nu.
Als een veel gefotografeerde
held hechtte Kees ook veel
waarde aan foto's van anderen,
maar bepaald luguber was in
zijn museum het speciale „foto-
kerlthof" - een enorm ingelijst
stuk carton, voorzien van een
doodskop en als een schoolbord
rustend op een ezel, waarop
Kees de foto's van al z'n over
leden vrienden had geplakt
Statiefoto van Kees: het gezicht in de plooi
Kwamen de meeste bezoe
kers van Huize Slangevecht
om even te genieten van de
grappen en grollen van Kees
soms richtte de belangstel
ling van z'n gasten zich ook
op het bizarre Museum voor
Land- en Volkenkunde, dat
Kees de Tippelaar bij zijn
woning had ingericht en
waarin hij een merkwaardi
ge collectie souvenirs uit tal
van landen had bijeenge
bracht. Het pronkstuk van
de verzameling was wel een
kolossaal tableau met meer
dan duizend door Kees ont
vangen prentbriefkaarten,
waarvan sommige van bij
zonder originele adresserin
gen waren voorzien.
Simpele aanduidingen als „Kees"
met op een landkaartje een stip
in de buurt van Breukelen, wa
ren voor de post voldoende om
de kaart te bezorgen bij de gro
te tippelaar en ook aanwijzigin-
gen op de kaarten als een paar
getekende vechtende slangen
(Slangevecht), een tekeningetje
van een keeshond of een kaas-
Een heuse begraafplaats had
Kees in zijn tuin - voor de vele
dieren, die in hem een trouwe
baas hadden gehad, want boven
alles was Kees een dierenvriend.
Z'n hondje Derby had hij de
zangkunst bijgebracht, z'n pony
Kee droeg in huis een hoge
hoed en werd dikwijls door
Kees even naar de keuken ge
stuurd - kwam het dier tot gro
te verbazing van de gasten di
rect weer in de huiskamer te
rug, dan was het eten nog niet
klaar en konden ze nog wel
eentje nemen, maar bleef het
beest weg, dan stond de tafel in
de eetkamer gegarandeerd ge
dekt.... Verder was de pony
in ruil voor een paar appels
graag bereid om voor de gasten
wat kunstjes te doen, terwijl de
huishoudster Antje in de keu
ken het diner klaarmaakte.
Overigens vervulde deze wat
mismaakte Antje niet uitslui
tend de functie van keukenprin
ses - dertig lange jaren was ze
haar meesters steun en toever
laat, die voor de zeventien jaar
jongere Kees zorgde als voor een
kind. Studenten, die door het
genot van wat geestrijk vocht
KEES DE TIPPELAAR KEES DE TIPPELAAR KEES DE TIPPELAAR KEES DE TIPPELAAR KEES DE TIPPELAAR
