Hei Buffalo Billwinkeltsje
van Yeensira inne Breedsiraai
LEZERS KLOMMEN IN DE PEN
Bokma
I/uwen uw weien! Geef ze Schoenen van Steeman
Afscheidscadeau
voor Burgemeester
Van der Meulen
•T KLEINE KRANTSJE
Schoenen Tuinen 35
Lees vooral
't Kleine Krantsje van
23 februari
Buffalo BillBij wie roept disse naam niet de prettigste herinneringen op an sien jeugd
jaren Buffalo Bill, of William F. Cody, de Chef van de Verkenners, de held van het Wilde
Westen; de skrik van de prairie-bandieten en bij de Roodhuiden gevreesd as „Pachaska
Buffalo Bill met sien onafskeidelike vrienden Nick Wharten en „Wilde Bill". En as ik dan
denk an disse helden der prairie, dan sien ik weer voor mie en stap ik weer binnen bij
dat kleine boekewinkeltsje van Veenstra die in 't begin van disse eeuw inne Breedstraat
woonde. In- en verkoop van gelezen boeken.
Het winlteltsje was klein, had
an weerszieden vanne deur twee
smalle etalage's en was gelegen
in 't hartsje van 'e jodewiek. Al
tamelik vroeg, een jaar of n, 12
miskien, was ik al een vereer
der van B.B. en al heel vroeg
wist ik 't winkeltsje van Veen
stra te vienen. Wanneer der met
mien vriendsjes-medevereerders
niks meer onderling te ruilen
viel, waren we anwezen op
Veenstra.
Want die had stapels. Buffalo
Bills, Nick Carter's, Lord Listers
enz. enz. Wat een riekdom. Al
leen et binnenstappen in 't win
keltsje was al een genot op
sichself. Die duffe, enigszins be
klemmende reuk van oud ver
geeld en stoffig papier en van
ouwe boeken en tiedskriften
was zo'n gesellige veulbelovende
geur, dat ik et met een seker
welbehagen opsnoof. Want disse
geur en Buffalo Bill vereenselfde
ik, was voor mij een onverbre-
ltelik geheel.
Met de firma Veenstra was et
prettig sakendoen en een grote
service. Je hoefden b.v. niet eens
direkt met centen op 'e lappen
te kommen. Je hadden keus uut:
betale of ruile. Je konnen een
boekje krije, een stuver betale
en dan was de kous af. Mar bij
onstentenis van een stuver, wat
nog al es een keerke voorkwam,
mochten je één metnimme, mar
twee inlevere. Je mochten oek,
één teugen één ruile, maar 't
veskil in contanten bijdokke.
Meerdere variaties waren moge-
lik.
Bij boekjes sonder titelplaat gold
deselfde regeling, maar dan al
les halve pries. Wat oek su mooi
was bij de Veenstra's, ut geduld
dat se an de dag wisten te leg
gen voordat je eindelik slaagd
waren in je keus. Speciaal,
moeke Veenstra, een klein ten
ger vriendelik vrouwke stond
met engelen geduld te wachten,
't Was soms oek su moeilik te
beslissen.
„Must een Buffalo Bill hewwe",
sei se dan, as ik 't winkeltsje
kieltsje kwamen twee andere en
„de Sioux-prinses" verborg ik
op deselde plaats.
En dan, as een haas naar 't post
kantoor om daar te lezen. Vaak
oek naar de derde klas wacht
kamer van ut station. Dat kon
maklik, want in 'e hal was toen-
dertied niet alleen de ingang,
mar oek de uutgang en weers
zieden hadden je de deuren van
de wachtkamers. Je mochten er
vrij in- en uutlope. Vooral in 'e
winter was ut daar gesellig. In
WAT EEN LUW ADDER JONKJE
AL NIET METMAKE KON
hewwe je gien leven. Ut was in
ieder geval ut bewies, dat ik niet
ut enigste Luwadder jonkje was,
dat Buffalo Bill las.
„Eventsjes kieke" sei ik dan.
„Pedro, de zwarte bandiet" (hew
ik al had) „het Totem der Wolf-
Apachen" (hekalhat) „Aan de
Martelpaal der Dacotas" (helc-
koekalhat) „Overval op de
Postkoets" (oekalhat), die oekal,
disse oekal; wachtes.... „Mar-
quita, de Sioux-prinses", die
muk mar hewwe". Uut mien
binnenstapte. Se tastte onder 'e
tombanlc en sette dan een grote
stapel stukgelezen boeken voor
mien neus. Mooi en fris sagen
se der niet uut. Uutraffeld, kreu-
keld, bedumeld met vet en kof-
fievlekken. Maar ja, as je over
sukke kleinigheden valle, dan
Vreemde kijk VIII
Zoals hier afgebeeld bestaat deze
bocht niet, het was geen truc
foto, dus moest er iets anders
aan de hand zijn. Het is een
voorrangsweg - zie de oranje
koppen op de km-paaltjes - de
afmeting van de verdwijnende
auto is onnatuurlijk groot - tus
sen 2 km-paaltjes zit 100 meter -
dus is de auto - geheel rechts in
het beeld zeker vele honderden
meters weg - er is dus een tele
lens gebruikt. Hierdoor kunnen
de flatgebouwen aan de Gronin
gerstraatweg abnormaal groot of
dichtbij lijken.
De stand van de watertoren t.a.
v. deze flats plaatst deze foto
naar de oostkant van de stad.
De vrij scherp lijkende bocht is
dus in werkelijkheid vrij flauw
en dus is deze foto genomen
aan de straatweg - circa 5 km
oostelijk van de stad, tussen de
Grote Wielen en de eerste hoge
brug - zoals wij vroeger deze
brug noemden.
De auto tussen de bomen, vlak
na de tweede bocht (Taunus-
stationcar) rijdt dus waarschijn-
(Vervolg van pagina 4)
lijk op dat nieuwe wegje - bin
nendoor naar Tietjerk. De palen
op de voorgrond wijzen duide
lijk aan, dat de fotograaf vrij
hoog heeft gestaan.
Na deze motivering - die ik he
laas niet ter plaatse kan con
troleren, dus mijn antwoord: De
foto werden genomen vanaf het
dak van de Grote Wielen (met
telelens).
Amsterdam SIEP VAN DER ZEE
Vreemde kijk VII
De vraag waar de fotograaf deze
foto nam is volgens mij Pavil
joen De Grote Wielen. Had hij
hoogtevrees, dan heeft hij hem
voor de kajuit staande gemaakt.
Had hij dat niet, dan heeft hij
de foto gemaakt boven vanaf
de westelijke kajuit.
Leeuwarden P. STRUIKSMA
Dat onze fotomedewerker
géén hoogtevrees heeft kon
u weten Zie 't Kleine
Krantsje van 15 december:
foto van Bonifatiustoren, ge
maakt op hoogte van vijftig
Red. 't KI. Kr.
meter
af en toe een kit grote brokken
cokes ingooide. Der omhene,
met de vuten op een ring van
de kachel, saten wat ouwe maa
tjes te prumen en te spuien en
wat leeglopers gesellig te klas-
sineren. Ut was daar, tussen de
ankommende en vertrekkende
reizigers, de rumoerige drukte,
ut geblaas en gesis van de kom-
mende en gaande stoomlocomo
tieven een ideaal oord, om je
B.B. daar uut te lezen. Want
tuus mocht ik se niet hewwe;
mien verknochtheid aan Buffa
lo Bill bracht mien geestlike ge
zondheid in gevaar, want „met
die dingen verliest die jonge nog
es sien verstand", aldus mien
vader.
Bovendien was ut toen alge
meen bekend dat Buffalo Bill's
ut midden ston een enorm grote
„Godin" kachel waar de kelner
ltinderbederf was, jeugdvergifti-
ging, die je rechtstreeks naar ut
tuchthuus brocht. Nou, daar sat
wat waars in. Mien vriendsjes
en ik hadden sun klapperpi-
stooltsje met donderpoeiers en
der werden soms hevige vuurge
vechten leverd. De ene achter
een boom leggende, de ander
op sien buuk krupende in ut
hoge „prairiegras" daar voor de
Beurs of in een ander plantsoen-
tsje. We brulden dan teugen een
beruchte desperado: „je spel is
uut, Jimmy Davis handsup
Scalperen
Of, meer vredelievend teugen
ut opperhoofd van de Coman-
chen: „Pachaska groet zijn rode
broeder Arendsneus".
Van scalperen trouwens is nooit
veul komen. Evenmin van ut
beroven van een goudtransport
per postkoets. Der waren om-
mes wat kleine moeilijkheden.
Ten eerste; der waren nooit
goudzendingen van ut station
naar ut postkantoor. Ten tweede
had Luwadden gien postkoets
met vier of zes peeden. Maar
disse kleine teugenslagen weg
wuivende, de grote vraag was,
waar suden we met de buit
heenmutte
Onse respectievelijke moelte's
suden wel segge: „Hoe komme
jimme an al dat goud. Fut er
met". Nee, in Luwadden een
postkoets berove is niet su een
voudig ast wel liekt. Al met al,
Mr. A. A. M. van der Meulen
Afscheid
Op de 28e februari, de laatste dag van deze maand,
zal Mr. A. A. M. van der Meulen zijn functie als
burgemeester van Leeuwarden neerleggen wegens
het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd.
Ook komt er dan een eind aan het vervullen van
zijn vele nevenfuncties.
Er heeft zich uit de burgerij een comité gevormd,
dat gelden wil bijeenbrengen om bij dit afscheid de
waardering voor burgemeester Van der Meulen te
kunnen uiten met een passend geschenk.
Bij het aanbieden van dit geschenk zal een register
worden overhandigd met de namen van allen, die
hebben meegeholpen het plan van het comité te
realiseren. Bijdragen kunnen voor 22 februari wor
den gestort op postrekening 8115 42 van de Coöp.
Zuivel Bank met de aanduiding „rekening comité
afscheid burgemeester Van der Meulen". Ook bij
alle andere banken en spaarbanken in de stad kun
nen voor dit doel gelden worden gestort.
hewwe die veule boekjes van
Buffalo Bill, mie toch heel wat
metgeven in mien verder leven.
Te weten: de aangename herin
nering an die tied, dat je met
su weinig geld en met su weinig
middelen, je so intens uutleve
konnen in je ongebreidelde
jonges-fantasie.
Vedder de prettige herinnerin
gen an ut kleine knusse boek-
winkeltsje, daar midden in die
drukke gesellige jodebuurt. En
„last not least", de prettige her
inneringen aan je mooie onbe
zorgde jeugdjaren van eertieds.
die nooit weer terug komme.
Kb.
Van oud5 Wigersma
sinds 1855
DAMES- EN HERENMODE
NaauwS Tel.27984 Leeuwarden
