/ervlogen romantiek
van de Houtstraten
CITAX
ENAULT
OSIER
i
'T KLEINE KRANTSJE
VOOR
NAAR
iNaar 't plakje waar vroeger onze furlospaal stond
SPANJAARDSLAAN 162 - LEEUWARDEN-TELEP. 05100-20041
De Nieuwe Houtstraat in z'n oude glorie
iCamsiraburen: allemaal drukte en bedrijvigheid.
riekste. Je kon ur van alles krije
soas suurballen, soethout, feter-
drop, duumkesop en trekwerk.
En as opslopende jonges oek nog
wel us un losse sigurret soas
Vlag, seent ut stuk of Fez voor
un nutske.... 't mocht niet,
maar ja.
Omme hoek heen hadden we
un graanpakhuus, waar de pak-
huusknecht altied op touwpu-
toffeltsjes achter sien steekwa-
gentsje an liep, dur wudden
vaak slofferbonen lost uut un
praam anne wal. Nou en awwe
dat inne gaten hadden, dan had
den we gauw de busen vol slof
ferbonen met naar skool, want
ur was altied wel un gatsje in
één vanne sakken.
Even vedder is Klaas van der
Hoek destiets met sien barbiers
zaakje begonnen. En dan had
den je nog Oosterhoff de groen
teboer.
De Suupsteeg
Naast dat groentesaak je was un
steegje en daar achterin had
Roel Damstra sien meubelmake
rij. Die hek koed kannen. Un
beste vakman diet alles maakte
ute han, sonder mesienes. Hij
had veul werk met antiek spul
en skrijntsjes oplegge met no-
tenwuttel fineer en oek veul
muhonie en eiken Kwien. En
steltsjes en suks spul. Dur binne
verskeidene Liwadders diet um
nog wel kanne.
Un endsje fedder had je de
steeg diet wij de Suupsteeg
noemden. Die kon je deur lope
tot an ut kleine vierkant, wat
dan weer inne Spanjestraat uut
kwam, maar dan musten je over
twee grote hekken klautere, wat
voor ons jonges nou niet sun
groot beswaar was. Oppe hoek
vanne Suupsteeg en ut Camstra-
buren was un vis-opslag, kmien
van Hoekstra. Daar leverden de
kleine beroepsvisserlcus hun
vangst af. Ut waren meest snoe
ken. Daar gongen ze in korwen
met ies. Potdorie jonge, wat un
snoeken Un goeie meter was
niks. Die opslag sat teugen ut
houtstek van Van Driesum an.
Deur un raam in 't skut keek
je int ketoorke.
Hiernaast woonde Braaksma, die
had dat konfeksjefabriek. Weest
nog wel Geite Met al die mei
den....? Ele de Pries was sjef
TELEFOON 2 3 4 3 4
STANDPLAATS STATION
Ook telefonisch te ontbieden
voor stads- en buitenritten
de atteljééé. Die kanst fuself
oek nog wel hè Toen die
trouwde wude Hettie ut beste
meiske dur tussen uut socht.
Ja Sije jong 'k hè alles nog best
voor de geest. Nou ju, hier bin
ne we bij de sugaresaak van Al-
gra en as we nou de straat over
steke, lope we teugen de pomp-
makerij van Miedema op. Die
had ommus altiet van die boom
stammen langs de wal inne
Dokkumer Ee léggen. Daar
maakte ie gierpompen van en
soms oek masten. Wat hewwe
faak natte futen kregen as we
dur op speulden enne Dokku
mer boot gong u verbij Dur
binne veskeidene jonges kopke
onder gaan. Dan wudden ze
met un hele drom kienders tuus
brocht onder 't singen van: un
snoek, un snoek, un hele dikke
snoek. Weest nog wel
't Was oek wel gevaarluk.
Pieshokje
Teugen over de Houtstraat oppe
wal ston un pieshokje. Dat was
de furlospaal voor ons jonges
diet inne Houtstraten woonden.
Daar speulden we sawus Abban,
Pussee, Pussuurtjee, of riedele-
bok, of bok-op.
Maar ut mooiste spultsje was ut
Van Beieren, 't Was un spultsje
voor opslopende jonges. Onge-
feer as ut ferstopperke, maar
feul groter van opset en met
meer spanning, furral as de
laaste diet um nog niet was, ge
legenheid fiene kon om um tu
ferkleden as ouwe man of
frouw, om so ongesien bij de
furlospaal tu kommen. Dan
skreeuwde ie Van Beieren en
was iedereen weer frij. 't Wudde
bij mien weten alleen inne
Houtstraten speuld.
Tot sover fandaag. In 't folgen-
de Kleine Krantsje prate we
fedder.
S. J. STRIJKSTRA
Kustig lopend, mette hannen inne busen en so nou en dan us ommum heen kiekend, kui
ert un mantsje van so teugene zestig de Noarderweg af inne richting vanne Noarderbrug.
j Midden oppe brug haalt ie un man van ongefeer sien eigen leeftiet in, en bij ut furbij gaan
sietie dat ut un speulkammeraad en un buurjonge van um is. Hij klopt um oppe skouder
en seit teugen um:
Heden, Geite (Gerrit)jong bistouw utKerel wat hek tij in tieden niet sien. Hoe gaat
t mettie, wat tuvallug dak die tref".
„Fudorie Sije, bistou utNou sè dat wel. Wesiene mekaar niet so feul. Hoe gaat ut mettij,
altied nog gesond De siest dur goed uut
„A ja ju, dat skarrelt best. Maar we stane midden oppe brug, late we even deurlope
naar ut plakje waar vroeger onze furlospaal ston, weest nog wel
„Ja das goed. Heden, wat is dat
al un tied leden dat we hier
[speult hewwe. Maar kweet ut
I nog al wast guster weest. Hier
lop ut hoekje vanne Spanjeslaan,
ven dichterbij dan waar teuges-
1 wodig ut vistentsje staat, ston
die dikke betonnen anplakpaal
teugenover de ingang vanne
stalhouderij, diet vroeger van
Skaap was. Sjonge - sjonge, wat
hewwe hier in disse kontrijen
wat afspeuld.... Furstopperke,
stabal, omkiekerke, karrejantsje,
kattekater en deursetterke
of we saten oppe rand vanne
stoep te sandhappenSuust
dat nog wel kanne Sije.... so
un sakmes oppe toppen vanne
vingers omkiepere late sodat ut
rechtop in un bultsje sant staan
bleef We gongen oek wel us
un endsje fedderop inne fast-
trapte modder landsjelcappen.
So omstreeks 1920 hadden we
fooral met ut furstopperke speu-
f'len en kattekater nogal wat
ruumte in beslag. Feulmeer dan
een jaar of vijf later. Spanjes
laan, Bleekerstraat, Lange Hout
straat en Camstraburen terug
totte paal, was foor die spulsjes
ut gewone terrein.
Ongerust
We wisten nooit van ophouen
en sodoende wudde ut meesten-
tied knap laat. Dan wudden de
moekes ongerust en kwamen
hun kiendes ophalen. Asse ze
niet fiene konnen dan hielpen
we allemaal met deur te roepen
en dan konnen je soms van ut
ene plak naar ut andere skreeu-
wen hore: „Jikke mut tuuskom-
me.... Jikke mut tuuskomme".
Ik hoor ut al Geite, jou binne
ut oek nog niet vegeten. Ast ut
an tied hest, late we dan dat
blokje us even omlope.... Of
wuust dat niet
Ja Sije jong, dat doene we, en
dan nimme we de Houtstraten
dur bij. As we nou hier bij de
Spanjestraat beginne, waar vroe
ger Wesbonk sien boerderij ston,
met ut sloatsje dur foor en dan
so bij de ouwe stalhouwerij ver
bij, dan krije we ut winlceltsje
van Van der Meulen de krude-
nier. Vroeger was de ene helte
vanne winkel un kroegje.
Just Geite kweet nog wel. Dat
huuske tussen twee steegjes,
waar vroeger nog wat knappe
arbeiders woninkjes stonnen. 't
Is oek allemaal in verval. Ik
loof dat Weistra sien stoele-
matteflechterij dur nog het.
Ripperaasje
Maar we gaan fedder ju. Hiei
op ut hoekje naast ut ouwe hek
woonde Muidam, de pensjon-
neerde kondukteur van 't spoor,
en even fedder sat Bottinga de
zeilmaker met sien knecht Haje.
Wat hek daar vaak naar staan
tu kieken. Zu deden un hele
boel ripperaasje oppe han en
dat gong swaar hoor
Bottinga had oek un stukje land
anne Dokkumertrekweg. Daar
ston un soort mast as van un
skip. Daar speulden we wel us
stiekum, dan klommen we tot
boven inne mast, want dat kon,
omdat ur allemaal fuutsteun-
tsjes an saten. Dur ston oek un
bak met teer, maar die was al
tied op slot. Gelukkig muk
segge.
Ja Sije jong, so goed ik tie kan
was dat seker gelukkig Du hast
ur mooi uut kommen tu sien
as dat niet so weest was.
Loodwitvergiftiging
Hier even verbij Bottinga woon
de Hellinga de slieter en nog
wat fedder had je rissusjeur
Winkel, de stille pliesje. Dan an
't end vant streekje woonde
Tilstra de smid diet oek karren
verhuurde. Later het Oosterlo
vanne Nije Buren in dat selfde
saakje woond. Vurbij ut plak
waar de handkarren stonnen,
dus hier oppe hoeke, woonde
De Roos. De man had loodwit
vergiftiging in sien futen en hij
bestond van un krudenierswin-
keltsje, maar voor ons jonkjes
was sien snoepdis ut belang-
