HUTTING
CITAX
Ganzevqdrt
GESTOLEN OORIJZER
OP VREEMDE PLAATS VERSTOPT
LUILEKKERLAND
Ibach
Förster
Schimmel
RECHERCHEUR HAD GOEIE NEUS
'T KLEINE KRANTSJE
Lezers klommen in de pen
«.IWiïjji
„Dan liekt ut wel Luilekkerland", zegt onze dichter
lijke medewerker S.I.V.I. in z'n hiernavolgende bij
drage, maar daar bedoelt hij dan toch wat anders
mee, dan het buurtje met deze wonderlijke naam in
Leeuwarden. Dit is een foto van dat Leeuwarder
Luilekkerland; dat wil zeggen een oude plaat: Lui
lekkerland is al lang niet meer bewoond, het zal
gerestaureerd worden (ja: „het zal"), maar het staat
nu zowat op instorten.
As je so leze inne krant
De advertensies van „wij vragen",
Dan liekt at wei Luilekkerland,
Voor „elk wat wils" en naar behagen.
't Is, soek maar uut; te kust te keur
Posisies, om te watertannen.
Van asvatman tot directeur,
Ja alle baantsjes bin voorhannen.
Mei lonen volges C.A.O.
Un wasliest vol emolumenten,
Met Kestpekket, St. Nicolaaskedoo,
Tantjemkes en met divedenten.
Met premievrij bedrijfspensjoen,
Met extra „dit en dat" beloning,
En oek, die ut anlok'luk doen;
Met ut voomutzicht van un woning
Bepaal ie keus, gereflecteerd,
Naar smakelijkheid en naar believen.
Dan hè j'un baan gegarandeerd:
Met ruume toekomst perspectieven
S. I. V. l.
GRAFMONUMENTEN
SCHOORSTEENMANTELS
DE FRIESGHE STEENHOUWERIJ
SINDS 1930
■SI Houtverkoper
In 't Kleine Krantsje van 30
maart viel mijn oog op het ar
tikeltje Camstraburen in de ru
briek „Lezers klommen in de
pen". Door overlevering is mij
hiervan het een en ander be
kend. Alleen wilde ik u op een
kleine onjuistheid attent ma
ken. De houtverkoper heette
niet S. Vinke, doch de familie
naam was en is nog steeds Vin
ken S. Vinken was mijn groot
vader. Zijn zoon Pieter woonde
later op de Tweebaksmarkt vlak
bij het postkantoor en dreef
daar een sigarenwinkel.
Zutphen W. J. VINKEN
KI De Baginestraat
Gesprek tussen twee broers over
de vroegere Bagijnestraat.
Broer K. Zeg, weest stou nog
hoe die man hiette, die somers-
avens altied op de stoep ston
met so'n hele lange duutse piep
an
Broer S.: O, jawel, die hiette
Külman. Naast hem woonden
twee susters Bergsma en dan
kreeg je „de kleine kazerne",
dat was nogal een groot huus en
daar woonden drie huushou-
dings in; later is dat een loge
ment wudden.
Broer K.Juust en dan kwam de
Ruitersteeg, daar het Wietske
(Snorrewiets) oek nog een tied-
sje woond met har tweede man.
Haar eerste was Piet Bos, maar
wij konden hem niet anders as
Piet Fein. Dat kwam omdat hij
vroeger loopknecht was in een
porseleinwinkel op de Wudde-
merdiek, die Fein hiette.
Broer S.: Weest nog wel, dat wij
in die steeg tussen de muren
omhoog klommen Twee vuten
an de ene kant en je rug teugen
de andere muur, dan de vuten
stuk voor stuk vesette en so
kwam je steeds hoger. Dat ging
fijn, maar moeke had er arge-
waasje van, want de kleren
hadden er veul van te leien.
Oek woonde daar een ouwe
schoenmaker, hoe die hiette
weet ik niet meer; ik loof Boon
stra en as we daar ouwe stukjes
glas heen brochten, dan kregen
we er een cent voor, dat bruuk-
te hij om de kanten van het
zoolleer met te skrabben.
Broet K.En dan as de bliksem
naar De Vries in de Kleine
Kerkstraat, die had een snoep-
diske. As je sunig an doen wu-
den, dan kocht je voor een hal
ve cent snoepguud en vroegen
een nutslee terug.
Broer S.: Ja, dat deest stou, mar
ik ging meestal naar Dokter in
die straat en kocht voor cent
plakkere appels, dan hadden je
een pet vol en dan mar smulle
jongens.
Broer K.Noust het over de
Kleine Kerkstraat hest, sien ik
nog dat peerd, dat in de Begine-
straat op hol sloeg en dwas deur
de ramen ging van een heel
groot ruut van het Groene
Kruus. Brr sien darmen hingen
der uut. Hij is toen deur een
pliesje met een skot uut sien
revolver dood skoten.
Broer S.: En teugenover het
Groene Kruus woonde Van der
Boom, die had daar een druk
kerij en savens was ie dans-
leraar. Daarnaast woonde een
vrouw, die dronk so, die haalde
de jenever in een petroliekan
uut het kroegje van Boomsma
bij de Oldehove....
Broer K.: Of ik ut weet, nou
over de Oldehove later meer.
Broer K. en S. BRANDSMA
KI Recreana I
Langs deze weg een woord van
hulde voor de initiatiefnemers
TELEFOON 2 3 4 3 4
STANDPLAATS STATION
Ook telefonisch te ontbieden
voor stads- en buitenritten
van de Recreanatentoonstelling
en voor het prachtige (Kleine)
krantje, dat voor deze expositie
is uitgegeven. Het zou ook te
gek zijn, wanneer een recreatie
(watersport tentoonstelling als
deze in Friesland-waterland niet
mogelijk was. Ik ben al be
nieuwd naar de tentoonstelling
van het volgend jaar
Leeuwarden J. WESTRA
K Recreana II
In de Recreana-uitgave van 't
Kleine Krantsje en ook in de
dagbladen las ik over de HISWA
bepalingen, die het standhou
ders onmogelijk maken aan zo'n
tentoonstelling in Leeuwarden
deel te nemen. Maar dan be
grijp ik niet, waarom ze nog
langer lid van die HISWA zijn.
Leeuwarden A. DE BOER
Weer voorradig voor
directe aflevering
WERELDMERKEN
Piano's met een eigen ka
rakter, edele toon, lange le
vensduur, ze zijn dus een
WAARDEVAST bezit waar
muziek in zit.
Nieuwestad 103
Leeuwarden
Tel. 25693, na 7 uur22882
TELEFOON 30180 - 29278 - 27866 - 28286
Het was op een zondagmorgen
in de eerste helft van december
1943, dat een ouwe baas van
ruim zeventig de stoep van het
politiebureau aan de Nieuwe
stad opklom. Na bij de wacht
commandant uit de doeken te
hebben gedaan wat er aan de
hand was, werd hij naar de re
cherche verwezen.
Zelfde verhaal
Daar kreeg de rechercheur Vis
ser hetzelfde verhaal opgediend.
Het kwam er op neer, dat hij
diezelfde morgen, toen 's mans
echtgenote de zondagse pronk
wilde aantrekken, tot de ont
dekking kwam, dat het oor
ijzersdoosje waarin het kostbare
gouden oorijzer werd bewaard,
leeg was. Hoe men ook in huis
gezocht had, het oorijzer was en
bleef weg. Ja, de vorige avond
was het echtpaar bij buren op
bezoek geweest, toen moest er
wel iemand in huis zijn ge
weest, die het waardevolle
hoofddeksel had ontvreemd.
Ten einde raad was de man
naar het politiebureau getogen.
De rechercheur moest maar
zien licht in deze duistere zaak
te brengen, maar dat was de
rechercheur Visser wel toever
trouwd. Bij het uithoren van
de oude baas was hij al aan de
weet gekomen wie hij de oude
mensen nog al eens over de
vloer kwam, want het stond
wel vast, dat de dader iemand
moest zijn die met het doen en
laten van de oude mensen op
de hoogte was.
Het was naar die iemand waar
heen de rechercheur zijn schre
den richtte. Hij trof het, de
mensen waren thuis en zij wa
ren wel zo vriendelijk om hem
binnen te nodigen. Het was de
politieman niet ontgaan, dat de
man en vrouw, nadat hij zich
als rechercheur had voorge
steld, beiden aan een korte
schrilc-reactie onderhevig waren.
Na een praatje over de meer
dagelijkse dingen bracht de man
van de recherche het gesprek
op het verdwenen oorijzer van
de oude mensjes vlak in de
buurt.
Licht in duisternis
Ja, zij hadden er al van gehoord
en ze vonden het ook maar wat
erg om zulke oude stumperds
te beroven. Zo onder het ver
haal viel het de politieman op,
dat de vrouw herhaaldelijk haar
blik liet gaan naar een op de
kachel staande grote kookpan.
Zou die er soms wat mee te
maken hebben dacht de speur
der. Maar eens onder het deksel
zien, dat kon geen kwaad. Melk,
de hele pan boordevol melk,
maar het was niet alleen dat
wat de recherche zag. Hij zag
ook, dat de vrouw een beetje
wit om de neus was geworden,
toen hij het deksel van de pan
oplichtte.
Pan vol melk
Zou hij toch beet hebben Een
lepel bracht uitkomst toen de
man van de politie daar even
voorzichtig mee in de melk
roerde. Met het omhoog halen
van de lepel kwam het gouden
oorijzer naar boven Hier viel
niets meer te ontkennen. Man
en oorijzer verhuisden naar het
politiebureau en nog voor de
dag om was, had het bestolen
vrouwtje haar kostbaar hoofd
deksel terug.
R.
