'T KLEINE KRANTSJE
lappingen
wangenis
warden
png af Daar zijn ze De vier vluchtelingen zetten het op een
lopen
volgende dag bepaald niet over
bodig te zijn geweest: toen boer
Wiltje Oenes Bottema onder
Roodkerk wakker werd, merkte
hij tot z'n schrik, dat er 's-
nachts ongenode gasten waren
geweest. Het kabinet was gefor
ceerd, de tachtig klinkende gul
dens, die er in lagen waren zoek
en ook een gouden oorijzer, een
zilveren tabaksdoos, een horloge
en verscheidene kledingsstukken
lagen niet meer op hun plaats.
Een grote politiemacht trok nu
naar Roodkerk en met de bur
gemeester van Tietjerksteradeel
aan het hoofd werd een gewel
dige klopjacht georganiseerd,
waaraan letterlijk tientallen
burgers, boeren en buitenlui, ge
wapend met hooivorken, spaden
en geweren deelnamen.
De vondst van de kleren van
REP EN ROER
twee van de gevangenen be
wees, dat de kerels inderdaad in
deze omgeving moesten worden
gezocht en na het uitkammen
van bijna alle bossen en koren
velden kregen de achtervolgers
de vluchtelingen eindelijk in
het oog: ze hadden allen bij el
kaar liggen slapen, maar zetten
het nu op een lopen, waarbij
leider Wilhelm Spelleken zich
veruit de snelste sprinter toonde
- hij vloog er als een haas van
door, terwijl de anderen, veel
vermoeider wellicht, slechts
moeilijk uit de voeten kwamen.
Het duurde dan ook maar even
of Schafstal, Schulz en Van
Schenk werden gevat en zwaar
geboeid naar de Hoogebrug ge
bracht; van hier zou het trans
port naar Leeuwarden geschie
den met de trekschuit, die van
Dokkum kwam.
Bang voor nieuwe ontvluchtin
gen namen bewakers naast de
gevangenen in de trekschuit
plaats, maar vlak onder de rook
van Leeuwarden zag Schulz
warempel kans om toch nog te
ontkomen: hij schoot razend
snel door een van de openingen
in de trekschuit en ploempte zo
in de vaart. De politiemannen
waagden het niet hem langs
dezelfde weg te volgen en daar
ook het paard, voor de schuit,
niet direct de pas inhield duur
de het nogal even voor de be
wakers de kans kregen de dries
te vluchteling te grijpen. En
toen zagen ze voor hun ogen
zich een drama voltrekken, dat
zeker niemand had gewenst:
Schulz slaagde er niet in de
veilige overkant te bereiken en
zonk weg in de diepte van de
trekvaart voor ook maar iemand
de reddende hand kon bieden.
Diep bewogen
Diep bewogen begon de be
ruchtste gevangene, Johan van
Schenk, te huilen als een kind
en ook de bewakers kwamen
zeer onder de indruk van het
tragische gebeuren. Toen het
lijk van Schulz werd opgehaald,
zagen de politiemannen, dat de
vluchteling z'n boeien al ver
broken had; zonder deze ver
drietige afloop zou hij hen ze
ker weer zijn ontsnapt.
Intussen wist heel Leeuwarden
al, dat de trekschuit met de ge
pakte gevangenen in aantocht
was en tegen de tijd, dat de
schuit bij de gevangenis moest
arriveren zag de hele omgeving
zwart van de mensen. Aan de
Grachtswal was het gedrang van
nieuwsgierigen, die naar de
overkant wilden, zo groot, dat
het pontje van wal stak met een
kleine dertig passagiers aan
boord - toen het zich midden in
de gracht bevond, voltrek zich
het tweede drama van deze dag:
het pontje zonk, alle passagiers
raakten te water en voor een
jongetje van veertien jaar kwam
alle hulp te laat; hij verdronk.
Bewusteloos
Twee vrouwen werden bewuste
loos op het droge gebracht, maar
gelukkig kwamen ze later weer
bij. De vrees, dat nog meer pas
sagiers verdronken zouden zijn,
bleek ongegrond: het naarstige
zoeken en dreggen leverde geen
slachtoffers meer op.
Later op de avond bereikte
Leeuwarden het gerucht, dat ook
hoofdman Wilhelm Spelleken
door de politie was gepakt en
Het drama met de trekschuit: de gevangene Schulz verdrinkt..
wel bij Buitenpost, waar hij zich
(in nieuwe kleren op de weg
vertoonde en onmiddellijk de
aandacht van een wakkere veld
wachter trok. Bij het eerste
woord van de Duitser sloeg de
politieman de verdachte al in
de boeien en zo kwam er ook
voor hem, de grote initiatief
nemer, een ontijdig einde aan
deze vluchtpoging.
Met alle vluchtelingen, dood of
levend, weer achter de dikke
muren van de gevangenis, leek
het gevaar voor de bevolking
van Friesland verdwenen te zijn,
maar de schildwachten bij de
gevangenis bleven uiterst pa
raat en hoorbaar begon het hart
van een van de bewakers te
(Verder lezen op pag. 10)
Help-Help Het pontje slaat om - dertig man te water
