Wat een poe-ha
om een kitsje kolen
■1
i
Ienault
osier
Lezers klommen
in de pen
Foto's in 't Krantsje?
KOETSTRA
MAAKT ALLES
Gashaarden
'T KLEINE KRANTSJE
4
OR
Raadhuisstraat 9
telefoon
24629-21868
U kunt ze bestellen
Het leven het nou eenmaal sien
„ups" en sien „downs". Van
daag loopt het je teugen, mor
gen met. Soms sla je een flater,
soms een goed figuur. In een
vorig 't Kleine Krantsje hew ik
es verteld, hoe ik een blunder
maakte, omdat ik zóó verdiept
was in mien „Buffalo Bill", dat
ik de juffrouw voor de tombank
niet hoorde, ofschoon ze wel
drie of vier keer hard en dude-
lijk „Volluk roepen had.
Mien baas en sien vrouw van
sels op hun achterste poten, wat
oek gien wonder was. 'k Was
op dat moment voor hun gien
turf hoog. Maar op een andere
keer moesten ze, denk ik te-
meensen, hun standpunt enigs
zins herzien, omdat ze mien
„algemene ontwikkeling" had
den onderskat.
Want op een morgen kwam me
vrouw in de winkel, de kamer
uut, stevende op mie af. 'k Ge
loof dat ik ston te sukerwegen;
ik neuriede wat, de wereld lag
mie wel. „Zeg Kees", zei ze,
„weet jij het verschil tussen co
kes en antraciet?". Ze vroeg mie
dit op een, ik zou haast zeggen,
op hoopvolle toon. Zoiets als;
„mijn man en ik hebben hier
over verschil van mening en we
kanne der mar niet uutkomme".
Ik vond die vraag vrij eenvou
dig. We hadden dit, een paar
jaar leden, ik meen in de 6e of
7e klas, bij meester Dijkema in
de aardrijkskundeles wel eens
besproken.
Ut de penarie
Maar mevrouw en mijnheer wa
ren al zóó lang van skool af, dat
dit hun miskien wel was ont-
skoten. Dat kèn. Hoe 't ook zij,
ik was zeer vereerd, dat ik hun
uut de penairie kon helpen en
klaarheid brengen kon, in dit
voor hun zo duustere mysterie.
Ik zei dan ook: „Zeker me
vrouw, cokes is steenkool, waar
uit door de gasfabriek het gas
is uitgehaald; antraciet is ook
steenkool, dat dieper in de aarde
ligt en meer geschikt is voor
huisbrandof iets van die
geest. Mevrouw sweeg even, de
wenkbrauwen gongen een tik
keltje omhoog, ze keek goed
keurend op mie neer en ik kreeg
stellig de indruk, dat ik haar
het goede pad wees. „Ja ja, juist,
goed, goed", zei ze. Dank voor
de bloemen.
Verschil.
„Maar", zei ze, „dit bedoel ik
eigenlijk niet. Ik wou weten of
jij het verschil ziet, tussen cokes
en antraciet. „Oh ja mevrouw",
doceerde ik verder, „cokes is hol
dof en nogal scherp aan de han-
den. Antraciet is glanzend,
zwart, zwaarder enne
„Goed, goed", onderbrak ze
mien wetenskappelijk betoog.
„Kijk", zei ze, en de eene arm,
die zij tot dusverre op haar rug
houden had, kwam naar voren,,
aan die arm zat een hand en
aan die hand hing een kolenkit.
„Dan wou ik graag dat je even
naar 't pakhuis ging, schep deze
kit even vol en dan met 2 cokes
één antraciet".
Ze stopte me de kolenkit in de
hand en verdween meteen weer
in de huiskamer. Boem
daar ston ik nou met mien
goeie gedrag. Verbouwereerd tot
WAT EEN LIWADDER JONKJE
AL NIET METMAKE KON
en met. Ten eerste, teleurgesteld
omdat mien wieze lessen bliek-
baar totaal overbodig weest wa
ren. Ten tweede, lelijk op mien
teentsjes trapt, omdat ik eerst
een examen moest afleggen
voor en aleer ik waardig werd
bevonden een kitje kolen te
mogen halen en verder de ge
ringschattende manier van op
treden.
Wat een poe-ha
Was dit nou alles Goddori, wat
een poe-ha om een kitje kolen
Ik voelde mie op dat moment
wel heel erg in de boot nomen
en had lust de kolenkit in een
hoek te donen fut te lopen.
Maar afijn, pruttelend en mop
perende as een ouwe gepensio
neerde kolonel met een lastige
maagzweer, sjokte ik naar het
brandstofhok.
Maar onder het skeppen be
dacht ik, dat ik momenteel ze
ker het onderwerp van het ge
sprek in de huuskamer was.
Want gewichtige zaken als dis-
se en laatst die „Buffalo-Bill-
blunder" enz. werden gewoon
lijk serieus behandeld, aan alle
zijden belicht, uitputtend be
sproken. En misschien, dacht ik
(en hoopte ik) wordt dit „steen
kool-vraagstuk" nu ook gekop
peld aan de reeds bekende „Bi-
son-flater". In dat geval vormt
ze een niet te versmaden winst
puntje.
Pad met rozen
Op disse manier probeerde ik
mezelf wat op te beuren en de
opstandige wezentjes in mij, tot
de orde te roepen. Wat mie,
eerlijk gezegd, maar half geluk
te. 't Ja, het pad van een krude-
niersjonkje is niet altied be
zaaid met rozen.
Ik sjokte terug, tikte an de
huuskamerdeur, gaf de kit over
en zei, niet zo heel erg enthou
siast: „Kijk mevrouw, twee co
kes één antraciet".
K.
In ons hoofdverhaal op de binnenpagina's van dit Kleine Krantsje
wordt geschreven over de toeristische trekpleisters in Leeuwarden
van voor een dikke tachtig jaar. Natuurlijk hoorde toen ook de
Prinsentuin tot de bezienswaardigheden in de stad. Dit is een wel
heel curieuze foto van de tuin uit die goeie ouwe tijd: in 1901 werd
de vijver drooggelegd om schoongemaakt te worden. De mannen,
die het werk uitvoerden kwamen voor een grote verrassing te staan -
de kom van de vijver, die men altijd voor erg ondiep had gehouden
bleek toen juist heel erg diep te zijn. Om in de toekomst ongeluk
ken te voorkomen heeft men toen onder de waterspiegel een raster
werk om de gevaarlijke plek gemaakt. Trouwens - raakt er wel
eens iemand te water in onze goede Prinsentuin
AAAAAyWWWWWVWVWWWWWW\AeA/VW\fVXA
SPANJAARDSLAAN UI - LIEUWARDBN -TiLEP. 05100-20041
wwwvwwwwwwwvwwwwwwwwww
IS Johannes Poppekast
Wat die lezeres schreef in het
Kleine Krantsje no. 45 over Jo
hannes de Poppenkast en mien
tante Froukje, dat is waar. Mien
tante hadde altied maar één glas
in hur bril en mien ome was
een briljante poppekastspeuler.
Ik hew dat op een zaterdagmid
dag metmaakt dat hij vooran
oppe Neistad ston, en maar gek
doen teugen de kienders, toen
een paar jonges achter de pop
pekast staan gingen en mien
ome een priem in sien achterst
staken; ik hew toen nooit een
man so skellen en razen hoord
en mien arme tante kreeg daar
nog de skuld van, omdat ze niet
uutsien had.
Ze binne later naar Haarlem
gaan te wonen; ze binne nou
allebei dood, mar hun seunen
wone allemaal nog in Haarlem.
Amsterdam G. N. K.
S Gevelsteen
De steen die u op blz. 5 van
biz. nr. 46 heeft afgedrukt ken
ik goed. U spreekt van een hout
zagerij maar omstreeks de eeuw
wisseling was daar een kleine
scheepswerf en de steen was
dus goed op zijn plaats.
Er woonde eene familie De Jong
in dat huisje. De werklieden op
de steen afgebeeld zijn dan ook
bezig kromhouten te bewerken
(de linkse) en dekplanken (de
rechtse)
Den Haag E. v. d. LAAN
IS Boer Bearda
De boer die woonachtig was A.
de Hoven nabij de Molensloot,
heette Bearda. Ondergetekende
had twee vriendjes, n.l. Siemen
Schoustra en Jan Bearda. Wij
waren altijd bij elkaar. Jan had
ook twee oudere zusters, die
melk bij de mensen brachten.
De ene was Trientsje. Dit zal
omstreeks i898-'99 geweest zijn.
Amsterdam M. KAASTRA
Lekkage
Aanleg en LEVERING
van alle modellen en
merken
Wij krijgen zo dikwijls aanvragen om afdrukken van foto's, die in 't Kleine
Krantsje stonden, dat wij hebben besloten een speciale Fotodienst in te stellen,
die de mogelijkheid opent bepaalde foto's te bestellen.
Op enkele uitzonderingen na zullen de in onze krant afgedrukte foto's wel le
verbaar zijn. Aangezien meestal de negatieven niet beschikbaar zijn, moeten de
foto's speciaal voor de lezers van 't Kleine Krantsje worden gereproduceerd. De
kosten zijn:
Formaat 13 X 18 cm f 6,00
Formaat 18 X 24 cm f 7,50
Voor het bestellen van nog grotere formaten is
noodzakelijk.
overleg met onze Fotodienst
Ook voor het eventueel bestellen van foto's van bepaalde punten in oud Leeu
warden, die nog niet zijn gepubliceerd, kunnen onze lezers zich tot deze Foto
dienst wenden: Vredeman de Vriesstraat 1, Leeuwarden Telefoon 05100—20302.
