WIGLE KON HET BROOD
DEUR DE KEES HEENSIEN
Daar is de sigarenman
vqür Renault
DE GEVELSTENEN SPREKEN (21)
WITTE
POMP
SO HET UT UR ES WEEST
naar OSIER F
Romkeslaan
KOETSTRA
MAAKT ALLES
Gashaarden
5
'T KLEINE KRANTSJE
O, trouwe wekker
Raadhuisstraat 9
telefoon
24629-21868
Over de vroeger zo vermaarde herberg De Gouden Wagen, ofwel het Gouden Wagentsje
aan de Nieuwestad, hebben we het in 't Kleine Krantsje al verschillende malen gehad en
we konden de lezers al eens een foto laten zien, waarop deze herberg zich in z'n oude
glorie aan ons vertoont. Niet zo duidelijk zichtbaar op die foto was de gevelsteen in de
pui van de herberg en daarom doet het ons genoegen deze steen nog eens te kunnen af
beelden, nagetekend nu door onze tekenaar, die voor onze krant al zo veel Leeuwarder
gevelstenen met de tekenstift op het papier heeft vastgelegd. We zien een prachtige, door
twee sterke paarden getrokken, reiswagen met een koetsier op de bok en een dame als
passagier. De herberg Het Gouden Wagentsje stond aan de drukke kant van de Nieuwe
stad op de plaats, waar nu de Hema is. Vlak voor de deur van het etablissement - op de
Lange Pijp - stonden in vroeger jaren de diligences, die van hier de provincie introkken.
Het Gouden Wagentsje was een van de populaire herbergen aan de Nieuwestad, waar de
koetsiers de wachttijd kortten door het drinken van een warme kop koffie of een borrel
tje, wat dan wel vaak „een koetsiertje" zal zijn geweest.
Ja, so het u ris weest, dat der
in een stadsje in Friesland een
kleermaker woonde die 't een
knechtje in sien dienst had, so
men dan wel seit: foor spek en
brood. Nou spek, dat weet ik
niet, maar overigens ja, hij lag
der in 'e kost en beurde dan
zaterdags een paar stuvers foor
moeke tuus.
Die kleermaker-skroor wurde hij
in die tied noemd, was een best
mantsje. Fleurich en opgeruumd
sat ie fon morgens tot avens op
sien kleermakerstafel. Toch was
't gien vetpot bij hem, daar
voor was er te feul concurren-
sje. So was dat toen des tieds,
de een slooide al meer as de
ander.
De mennig stuvers dy 't knechje
der uut sleepte kwamen dan oek
wel an 't gefoel. De frou, an de
sunige kant, had har der dan
oek danig teugen verset, maar
baas Skroor, had in dit stuk syu
sin deurdreven en liet hur fer-
ders maar wat eamele. Nou, ut
mut seid, achteraf was se der
oek wel met op 't skik, want
Wigle was een goed slag jonge,
wu alles wel doen, oek as de
frou ris een handlanger nodig
had. En.... hij wist syn plak.
Brutaal weze was er niet bij, dat
was hem van huus uut goed bij
brocht. Of Wigle met alles oek
content was Och, dat geld was
hem wel goed.
Der moest moeke hur mar met
redde, maar.de bik. dat
kwam hem seis an 't gefoel. En
dat had er meest wel es an. Mar
om der so botweg aanmerkings
op te maken, dat kwam niet in
Wigle op.
Toch son ie op middels om hier
ferandering in te bringen. En so
sat ie op een goeie dag an tafel
al mar in syn ogen te wrieven.
De baas moest dat wel sien.
In 'e lach
„Wat nou seun" seit ie „nou al
sluug „Nee baas, nee, dat niet,
maar.... ik sal wel ophouwe
mutte". „Ophouwe Met eten?"
„Nee baas, dat bedoel ik niet,
maar met kleermaken". „Dou
hier weg Mut dat so raar in
eens „Ja baas, mien ogen
wurde hard minder en an zo'n
knecht hew we jou niks an".
„Maar jonge, der hew ik die
nooit eerder over hoord". „Toch
is 't so. Ik kan de kees op mien
brood al niet eens meer sien".
Baas skiet in 'e lach. „O, sit ut
so Dan teugen de frou: „Frou
geef die jonge us gauw in stuk
kees op sien brood". De frou
In sneu gesicht fansels maar se
is so goed niet of se mut met de
boterham naar de keuken.
Eefkes later komt se werom, met
brood, met kees. De kleermaker
lache: „Nou jong, hoe lykt ut,
wurdt ut dy al weer wat helder?
„Ja baas", seit Wigle, èn óf se
binne nog nooit so helder weest.
Ik kan nou ut brood dwars deur
de kees heen sien
Onmisbaar nuttig apperaat
Bistouw, O trouwe wekker.
Die ons behoedt voor ut te laat,
As 't bed nog leit so lekker.
Die ons so krekt beginnen meldt
Der dagelijkse plichten.
Op tied en vree afgesteld,
Waar w'ons naar mutte richte.
Doch menigmaal - 't is ongehoord -
As ut op staan het weerklonken
Wustouw uut dank bijkans vermoord
In 't stadium slaapdronken
Zelfs as un keerke - ons de skuld -
Ut knopke is vergeten,
Wudt ons te laat, met veul tumult
Oek nog an dei verweten.
Maar desondanks, blief stou - o hoon -
Gedeukt, gekreukt, geschonden,
As ondank is des werelds loon
Des mensen zwak verkonden.
S. I. V. I.
Lekkage
Aanleg en LEVERING
van alle modellen en
merken
Er is een tijd geweest, dat men voor z'n sigaren niet per
sé naar Ebbens of Bloemhof hoefde te gaan, maar ook
terecht kon op het pleintje bij de Oude Waag, waar de
heer Piet Veenstra (broer van de zojuist uit Leeuwarden
naar het overzeese Ameland geëmigreerde heer Frans
Veenstra) met een volbeladen handkar stond. Over belangstelling voor z'n bussiness had
de heer Veenstra kennelijk niet te klagende maker van dit plaatje kreeg althans vlot een
twintig belangstellende toeschouwers in de lens.
