Kara el Hammed was rasartiest
en hield zich ver van omkoperij
boze brieven I I I I I
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMH
Een uitgave van
Fenno Schoustra's Publiciteitskantoox
Vredeman
de Vriesstraat 1
Redactie,
administratie en
advertentieafdeling:
Vredeman de
Vriesstraat 1
a.d. Emmakade
Telefoon 20303
Postgiro 98 10 62
Bankrelatie:
Raiffeisenbank
'T KLEINE KRANTSJE
VIERDE JAARGANG
196 8 'dttlv
Abonnements
prijs:
f 3,75 per half
jaar
f 7,50 per jaar
v. h. buitenland
f 10,- per jaar
iOSSE NUMMERS
40 CENT
NUMMER 81
Na het verschijnen van ons laatste nummer is het redactiebureau van 't Kleine Krantsje
overspoeld door een stroom van boze brieven van lezers, die fel reageerden op de beschul
diging van een van onze abonnee's, dat de onlangs overleden Leeuwarder telepaath Kara
el Hammed zich by zijn voorstellingen van omgekochte helpers zou hebben bediend. Vrij
wel alle briefschrijvers verklaarden met grote nadruk, dat Kara el Hammed een eerste
klas artiest is geweest, een man, die zich altijd ver hield van omkoperij. Slechts enkele
abonnee's belichten de zaak van de telepathie in het algemeen van een geheel andere kant;
op deze eveneens uitermate interessante reacties hopen wij in volgende afleveringen van
't Kleine Krantsje terug te komen.
grieselijk nijskierig maakt". Om
alle misverstand te voorkomen
tenslotte een voorbeeld: studeer
een liedje of een voordracht in,
breng het op toneel. Het wordt
een sof. Er is méér voor nodig.
Gebaar, beweging, techniek, van
alles is nodig. Kara kende die
techniek, studeerde uren en
bouwde jaren aan zijn nummer.
Iedere minuut was getimed.
„Kara el Hammed heeft het pu
bliek in Leeuwarden bij de neus
genomen. Hij heeft bepaalde
mensen geld in de hand gestopt
om zijn voorstellingen tot een
succes te maken" .Dat was, heel
in het kort gezegd de conclusie
van de opzienbarende brief van
onze abonnee, Mevrouw A. Mei
man—De Boer, die wij in het
vorige nummer van onze krant
hebben afgedrukt. Mevrouw
Meiman deelde daarin mee, dat
zij indertijd zelf zo'n voorstel
ling-met-doorgestoken-kaart had
meegemaakt: haar broer en
diens vrienden zouden door
Kara el Hammed met een belo
ning van een rijksdaalder zijn
omgekocht.
Direct vroegen wij ons al af of
hier wellicht sprake van een
vergissing was: zou mevrouw
Meiman een andere „hypnoti
seur" voor Kara el Hammed
hebben aangezien Immers: wie
had er ooit van enige omkope
rij van Kara el Hammed ge
hoord.
Geen enkel bewijs
Nu we twee weken verder zijn
en er een dikke stofmap vol
brieven voor ons ligt, kunnen
we het volgende opmerken:
i. Uit niets is gebleken, dat Ka-
ra zich inderdaad aan omko
perij heeft schuldig gemaakt.
Er heeft zich niemand bij ons
gemeld, die de beschuldiging
van mevrouw Meiman be
vestigde of die ons positief
over soortgelijke praktijken
kon inlichten.
i. Een door ons benaderde
vriend van de broer van me
vrouw Meiman, die tegelijk
met haar broer zou zijn om
gekocht, deelde ons mee zich
niets van dit geval te kunnen
herinneren.
3. Het kan haast niet anders:
mevrouw Meiman moet zich
hebben vergist. Alles wijst er
op, dat Kara el Hammed zich
nimmer hoefde schuldig te
maken aan omkoperij.
En nu de brieven, die ons be
reikten. Wanneer we ze alle
maal afdrukten bleef er in dit
nummer voor andere leesstof
geen kolom ruimte over. We
zullen dus een keus moeten
maken en hier en daar moeten
bekorten.
Om te beginnen een brief van
onze medewerker Amekpyr, die
Kara el Hammed heel goed heeft
gekend.
„Gaarne wil ik de lezers van 't
K. K. kort en bondig vertellen
dat alles wat Kara el Hammed
deed, voor de volle honderd
procent suggestie was. Nimmer
maakte hij gebruik van betaalde
medewerkers. Nimmer heeft de
schevetorenstad een beter artiest
op dit gebied gekend. „Se mus
ten es wete hoettet ging^'. Inder
daad dat zei Kara me vaak, om
dat zijn werk zo goed door hem
werd beheerst. Hij kende de
techniek van de suggestie en
beheerste die volledig. Daarbij
was hij een artiest die zijn
'"nummer „brengen" kon. Ik her
haal het nogmaals dat een vak
man op variétégebied zoals een
Rinket of een Sleeswijk van
Kara een der grootsten van
Nederland had kunnen maken.
Suggestie en hypnozetechniek
zijn te leren, net zoals schilde
ren, maar om een van Gogh of
een Rembrandt te zijn moet je
ermee geboren worden of het in
de vingertoppen hebben.
Via Amerikaanse publicaties die
ik in mijn bezit had, kon ik
Kara van dienst zijn om zijn
programma uit te breiden. Wan
neer u weet hoe de techniek in-
elkaar zit is het de vraag of u
die zou kunnen toepassen. Bo
vendien is in de meeste plaatsen
door de politie suggestie verbo
den, vandaar dat u deze num
mers niet meer ziet vertonen.
Nimmer kwamen er betaalde
personen bij te pas. In de eerste
plaats had Kara die helemaal
niet nodig, in de tweede plaats
zou hij dat nooit kunnen beta
len. Zijn gage was laag.
Hij was een eenvoudig monteur,
die dus in feite half beroepsar
tiest was. Daarbij een zeer be
scheiden en eenvoudig man.
Bezorgd voor zijn gezin en bui
tengewoon ijverig. Tot vlak
voor zijn optreden was hij
uiterst nerveus, zoals alle goede
artiesten. Eenmaal op de „büh
ne" stond daar een ander mens.
Stond daar Kara el Hammed.
Stap voor stap, precies volgens
zijn methode verbaasde hij ieder
in de zaal. Meermalen was hij
de gast van studentenclubs, die
een beroep op zijn medewerking
deden. In de Harmonie was hij
slechts een enkele maal als
„tussennummer". Mevr. Mei
man moet ik teleurstellen, het
was namelijk een ander die daar
optrad met een stel ingewijden.
Een vaste bespeler van de Har
AMEKPYR: „Duizenden en nog eens duizenden hebben
voor Kam el Hammed een applausmonument opgericht".
monie was „Indra", die ik per
soonlijk meermalen heb gespro
ken. Zijn techniek kon niet bij
Kara halen. De presentatie was
echter zeer goed. Er waren meer
„hynotiseurs" - hun namen zijn
me ontschoten. Genoemde van
mevrouw Meiman heeft meen
ik één keer in de grote zaal van
de Harmonie gestaan en later
moest dit op een bovenzaal ge
beuren. Ik herinner me dat. Be
halve de enkele ingewijden (die
we er direct uitpikten) waren er
een twintigtal bezoekers. De
avond was een sof.
Nee, een bescheiden mens als
Kara el Hammed pakte z'n fiets
je en reed naar Buitenpost om
een voorstelling te geven. Hij
bracht zijn nummer en ver
maakte duizenden in en buiten
de provincie. Altijd met in zijn
achterhoofd „zou ik oek teveul
vrage
De heer de Haan „hew ik oer-
„Danlc je de koekoek, zei ik zo
vaak tegen Kara, jij doet je werk
zo uit je slaap Hij was ermee
vergroeid.
Met dankbaarheid denk ik aan
deze collega, die altijd met een
ander meeleefde. Die gelukkig
was als hij een ander gelukkig
maken kon. Die het applaus van
zijn publiek als zijn grootste be
loning zag.
Applausmonument
Duizenden en nog eens duizen
den hebben voor Kara el Ham
med een applausmonument op
gericht en dit is in daverende
recenties zwart op wit gezet. Dit
was alléén mogelijk omdat er
een wérkelijk artiest op toneel
stond voor wie „doorgestoken-
kaart-suggestie" een onmogelijk
heid was.
Kara el Hammed kende alleen
maar de echte suggestie, omdat
namelijk namaak-suggestie niet
bestaat II
Bijzondere gave
De heer F. A. Veenstra van Fo
to Veenstra Hollum Ameland
(vroeger Voorstreek Leeuwar
den) schreef ons de volgende
„juiste verklaring betreffende
Kara el Hammed".
„Kara was een hypnotiseur van
klasse. Hij had een bijzondere
gave. Wat zien we op de T.V.
niet bijzondere en ongelooflijke
dingen. Met het twaalf en een
half jarig bestaan van onze
zaak heb ik in Zalen Schaaf een
feestavond gegeven, dat was jn
1931, waarin Kara ook optrad
en waar hij zo'n geweldig 'suc
ces had, dat het aan het onge
looflijke grensde. Velen van
mijn oudere klanten weten het
misschien nog wel. Kara hypno
tiseerde op het. toneel ook di
verse dieren (dfce waren niet
omgekocht).
Hij liet mensen op het toneel
een geldstuk zien en vertelde
hun, dat het goud was. Het was
een ongelooflijk schouwspel. Hij
vertelde dat ze dat goud moch
ten hebben. De hele zaal kon
zien hoe die jongens alles in het
werk stelden, om zoveel moge
lijk goud binnen te pikken. Een
van die mannen trok zelfs zijn
jas uit, om daar het geld in te
doen. Er was zelfs één die het
tapijt (met het goud) oprolde.
Een vrouw die totaal geen piano
kon spelen, liet hij kinderversjes
spelen. Hij dwong eigenlijk die
vrouw bepaalde toetsen aan te
slaan. Een man liet hij uit een
schoteltje melk drinken, omdat
hij die man had gesuggereerd
dat hij een poés was.
Ha, die Kara
Op een herfstavond ging ik met
Kara naar de Wintertuin van
Woldendorp. Toen ze hem za
gen was de eerste uitroep van
enkele bezoekers: „Ha die Kara,
geef je een nummertje En
hij deed het. Vier van de be
zoekers moesten op een stoel
plaats nemen. Een paar anderen
werden gevraagd om behulp
zaam te zijn, als er al iemand
mocht vallen. Hij suggereerde
de proefpersonen, dat ze met
een vliegtuig naar de Noord
pool gingen. Enkele minuten
hadden ze het zo koud, dat ze
bibberden, jassen dichtknoopten
en met de voeten trappelden
om de warmte te houden. Toen
dit nummertje was afgelopen,
liet hij ze naar warme streken
gaan. Het was daar zo warm,
dat, als Kara ze niet had ge
keerd, ze misschien alle kleren
hadden uitgetrokken. Een van
die vier heren was een zekeie
Meulenkamp, destijds werkzaam
in de expeditie van de Firma
Covers.
(Vervolg op pag. 5)
J: