STRAKS GAAPT ER EEN NIEUW GAT IN
DE LEEUWARDER BINNENSTAD
ALBERT HEYN
BOUWDE NIET,
MAAR BOUWT
I.B.B. NU WEL?
EERST DE DOELEN - NU AMICITIA
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHE|JL
Een uitgave van
Fenno Schoustra's Publiciteitskantoox
Vredeman
de Vriesstraat 1
Redactie,
administratie en
advertentieafdeling:
Vredeman de
Vriesstraat 1
a.d. Emmakade
Telefoon 20302
Postgiro 98 10 62
Bankrelatie:
Raiffeisenbank
VIERDE JAARGANG
'T KLEIHE KRAHTSJE
Abonnements
prijs:
f 3,75 per half
jaar
f 7,50 per jaar
v. h. buitenland
f 10,- per jaar
OSSE NUMMERS
40 CENT
25-9-'68
NUMMER 90
HET HOTEL AMICITIA AAN DE WIRDUMERDIJK WORDT GESLOOPT. OP
DIT MOMENT IS HET SLOPERSBEDRIJF S. ZITTEMA TE LEEUWARDEN
DRUK BEZIG HET ENORME GEBOUW TEGEN DE GROND TE SLAAN.
HET IS EEN KARWEI, DAT NAAR SCHATTING ACHT OF NEGEN WE
KEN ZAL DUREN. WANNEER DE SLOPERS HUN WERK HEBBEN VOL
BRACHT, GAAPT ER OP DEZE PLAATS IN DE BINNENSTAD EEN GE
WELDIG GAT, DAT WE KUNNEN VERGELIJKEN MET DE LEEGTE, DIE
ONTSTOND NA HET AFBREKEN VAN HET HOTEL DE NIEUWE DOELEN
AAN DE VOORSTREEK. DAT AFSCHUWELIJKE GAT AAN DE VOOR
STREEK IS ER NU, PRECIES NEGEN JAAR NA HET SLOPEN VAN DE
DOELEN, NOG - DE VEELBELOVENDE BOUWPLANNEN, DIE ER EENS
WAREN, ZIJN NOOIT GEREALISEERD. DE VRAAG IS NU OF LEEUWAR
DEN STRAKS OOK NOG ZAL BLIJVEN ZITTEN MET ZO'N GAT AAN DE
WIRDUMERDIJK. HOE GROOT IS DE KANS, DAT DE BOUWPLANNEN,
DIE ER HIERVOOR ZIJN, EVENMIN WORDEN GEREALISEERD
In de zomer van 1959 werd
Leeuwarden pijnlijk verrast door
het bericht, dat het Hotel De
Nieuwe Doelen zou worden ge
liquideerd. Een noodzakelijke
vernieuwing van het hotel zou
een zo grote investering vergen,
dat een voortzetting van de ex
ploitatie niet rendabel leek. Aan
een hoteltraditie van tientallen
jaren zou daarmee een einde
komen. Langer dan een en een
kwart eeuw was De Nieuwe
Doelen immers al een gastvrije
herberg geweest - in 1830 had
Leendert Beugelaar, herbergier
van De Wijnberg aan de Wirdu-
merdijk, de vroegere stins van
de Minnema's, grondig ver
bouwd en ingericht als een lo
gement.
Maar wat nog erger was: na de
verkoop van het hotel bleek het
hele gebouw ten dode gedoemd.
De nieuwe eigenaar, de N.V. Al-
bert Heyn te Zaandam, liet de
oude stins tot de laatste steen
afbreken. Toen de imposante
muren goed en wel tegen de
vlakte lagen, realiseerde Leeu
warden zich, dat het nooit zo
ver had mogen komen: als een
monument uit vroeger eeuwen
had het oude Minnemahuis be
waard moeten blijven voor het
nageslacht.
Met het slopen van het gebouw
beoogde de N.V. Albert Heyn
ruimte te scheppen voor een
nieuwe supermarkt, maar blijk
baar ook niet eerder dan na de
gedane arbeid van de slopers
kwam de directie tot de ontdek
king, dat er in de omgeving van
deze plaats maar heel weinig
parkeerruimte voorhanden was.
Alle bouwplannen zijn toen snel
van de tafel geveegd, er kwam
een schutting om het enorme
gat waar het hotel had gestaan
en nu, negen jaar later, zien we
nog altijd tegen die schutting
aan en zit de binnenstad op de
ze plaats nog steeds met een
foeilijlce leegte opgescheept.
Albert Heyn wil nog wel bou
wen, maar beslist niet op deze
plaats. Het bedrijf begeert nu
(Verder lezen op pag. 6)
Zo (romantisch) was het eens bij de Sociëteit Amicitia aan de Wirdumerdijk. De Soos heeft hier nog twee verdiepingen
- later is er nog een flink stuk boven op gekomen. Vaag op de achtergrond de Nieuwe- of Sint Jacobstoren aan de Gro
te Hoogstraat. Twee markante gebouwen, die voor de stad verloren zijn gegaan: de Nieuwe Toren, afgebroken in 1888
en Amicitia, afgebroken in 1968.
De familie stond juist op het
punt naar een verjaarsvisite te
gaan, toen er werd gebeld en er
een verre neef met een enorme
bouvier voor de deur bleek te
staan. De man had het monster
op de veemarkt van een boer
gekocht, maar voor hij terug
keerde naar z'n dorp in het
Bildt, wilde hij perse z'n oom
en tante in Leeuwarden de groe
ten doen. Het was een bezoek
op een ongelegen moment, maar
wat doe je in zo'n geval: neef
mocht binnenkomen en de bou
vier kon zolang wel in de gang.
Toen hij hoorde van de verjaar
dag van de andere oom, stond
hij er op ook hem de groeten te
doen en zo toog de hele familie,
man, vrouw en vijf kinderen
plus de neef en die kolossale
hond naar de jarige in de P.C.
Hooftstraat. Daar keken ze wel
op van het versterkte bezoek,
maar vooruit, hoe meer zielen,
hoe meer vreugd. Jammer alleen,
dat de hond, op het horen van
het eerste feestgedruis, uiterst
nerveus, een enorme plas deed
in de gang: de hele gangloper
doornat. Dat moest natuurlijk
niet weer gebeuren en daarom
werd de bouvier opgesloten in
de keuken, de plaats, die daar
voor blijkbaar het meest ge
schikt werd geacht. De hele fa
milie gaf zich daarna over aan
de pret van de verjaarspartij en
ondanks dat vochtige incident
van daarnet werd het toch nog
erg gezellig in de huiskamer.
Tot de gastvrouw zich naar de
keuken spoedde voor het halen
van het gebak en daar de schrik
van haar leven kreeg: de lieve
hond van neef bleek de doos ge
bak van de tafel naar de grond
te hebben verplaatst en had zich
daarna op een geweldige manier
aan de inhoud te goed gedaan:
van de twintig gebakjes waren
er nog maar twee intact. Het
verjaarsfeest bleek toen niet
meer te redden te zijn. Geluk
kig voor de neef ging toen al
heel gauw de bus naar het
Bildt
