UT
mm
■I
ENAULT
OSIER
In memoriam GATZE POSTMA
'T KLEINE KRANTSJE
4
CU Jouvet
mijl jftaqz....
1
n
SPANJAANMLAAN K2 - LMÜWAIIMN -TtU*. NMMtOM)
Lezers klommen in de pen
si Oranje Bierhuis
We hebben geweldig genoten
van de opstellen over het Oran
je Bierhuis, waaraan wij ook
zelf plesante herinneringen heb
ben. Gaat u er mee door
Amsterdam
Mr. Dr. A. v. d. Laan
la zeker
Red. 't Kl. Kr.
si Eije Wijkstra
Een onzer abonnee's herinnerde
zich naar aanleiding van onze
artikelen over Eije Wijkstra en
Dirk Tabak, hoe de wandaad
van Wijkstra vroeger op straat
bezongen werd. Zij schreef de
tekst voor ons op:
Wie schuwt en walgt niet van
zo'n drama
Zoals te Doezum is geschied
Een vrouw vergat daar hare
moederplichten
Haar zes kinderen en ook
haar man.
Het was een koude
wintermorgen
De aarde was met sneeuw
bedekt
Vier mannen gingen toen htm
plicht vervullen
Maar IJje Wijkstra sprong
toen in de bres.
Is Aaltje thuis, zo sprak toen
Van der Molen
Ze maakt zich klaar, sprak
toen de wildeman
En zwaar beladen kwam hij
uit zijn woning
Hoe toch een man zo vreselijk
handelen kan.
Met karabijn en met revolver
De Bonifatiustoren zal binnen afzienbare tijd
wel worden afgebroken. Deze toren is al lang
geleden gesloopt; het is de Nieuwe of St. Ja-
cobstoren, die in de Grote Hoogstraat stond.
Schoot hij in koele bloede
neer
Vier mannen lagen in hun
bloed te baden
En de sneeuw was rood
bevlekt met bloed.
O, IJje Wijkstra, jij gemene
moordenaar,
Je bent bekend in stad en
land
Je wordt vervloekt door onze
eerlijke burgers
En verdoemd door 't hele
Nederland
Kuipersschooltje I
Gelezen in het Kleine Krant-
sje no. 93 over het zgn. Kui
persschooltje waar het eigen
lijk niet om gaat. Wel over
wijlen het hoofd, de heer
Kuipers, betreffende de debat
avonden in verkiezingstijd.
Meermalen heb ik hem mee
gemaakt ruim 50 jaar geleden,
o.a. tegen Kleerekoper en Wijn
koop. U schrijft dat hij zijn
rede beëindigde met „Keer
terug van de dwalingen uwes
weegs", dat heb ik nooit als
slotwoord gehoord. Wel „Te
gen de revolutie het evange
lie".
Arnhem K. Tiemersma
Kuipersschooltje II
Mevrouw Bruinsma-Iedema te
Leeuwarden belde ons naar
aanleiding van het verhaaltje
over het Kuipersschooltje om
te protesteren tegen de sug
gestie, dat er weinig op het
schooltje werd geleerd. „Het
was geen school van niks"
aldus mevrouw Bruinsma, er
waren heel goeie onderwijze
ressen, er was zelfs een emi
nente onderwijzeres: juffrouw
Langman." Ook is het volgens
mevrouw Bruinsma niet waar
dat het Kuipersschooltje ge
woon opgeheven is; de school
is „opgelost" in de latere
Willem Lodewijkschool. De
heer Kuipers heeft zelfs nog
een opvolger gehad. Dat was
meneer Buma velen zullen
zich de heer Buma nog wel
herinneren.
Meester Hulstra
Nóg een telefoontje, nóg een
protest. Van mevrouw Tartag-
lia-Oost te Leeuwarden, die in
het laatste Krantsje las van de
grap, die jonge scholiertjes
eens uithaalden met de pruik
van meester Hulstra, de gods
dienstonderwijzer. Maar zei
mevrouw Tartaglia met veel
overtuiging meneer Hulstra
had geen pruik, al werd dat
vroeger dan wel altijd be
weerd. Hoe zij dat zo zeker
kon weten? Wel, mevrouw
Tartaglia is (na zelf bij mees
ter Hulstra in de klas te
hebben gezeten) bijna negen
jaar bij de familie Hulstra in
betrekking geweest. Het haar
van de heer Hulstra -aldus
mevrouw Tartaglia was (op
z'n ouwe dag) wit, maar ook
als stokoud heertje smeerde
meester er een zwarte pasta
op, waardoor het inderdaad
leek, alsof hij een pruik op
had.
Ook maakte de heer Hulstra
de kapper niet rijk zo nu
en dan knipte hij z'n haar zelf
wel een beetje bij. Mevrouw
Tartaglia was nog bij de Hul
stra's in betrekking, toen de
heer Hulstra (in februari
1938) overleed. Op de dag af
een half jaar later overleed de
zoon, die in het ouderlijk huis
in de Gysbert Japicxstraat
een kruidenierswinkel had.
Op vier en zestigjarige leeftijd is de vorige week in Leeu
warden overleden de heer Gatze Postma, met zijn broer
Kees de oprichter van de .Afbraakhandel K en G. Postma,
die nu aan de Troelstraweg gevestigd is. De heer Postma
was een markante figuur, „een echte ouwe Leewadder",
wiens heengaan ten zeerste zal worden betreurd door allen,
die hem hebben gekend. Hoewel het bekend was, dat zijn
gezondheidstoestand de laatste jaren te wensen overliet, zal
het bericht van zijn overlijden velen hebben geschokt: de
heer Postma was een zeer beminnelijk man, een kerel uit
één stuk, op wie iedereen kon rekenen, die met hem te ma
ken kreeg.
Wij menen de heer Gatze Post
ma niet beter te kunnen her
denken dan door het herdruk
ken van een verhaaltje, dat wij
een jaar of zes geleden aan hem
en zijn bedrijf hebben gewijd:
werd gemaakt.
Samen met zijn twee jaar oude
re broer Kees drijft de heer
Postma een afbraakhandel en
dit bedrijf doet twee dingen te
gelijk - het sloopt en het ver
koopt: Kees sloopt en Gatze
verkoopt. De onbewoonbaar
verklaarde woninkjes in de
krottenbuurten, de bruggen, die
door nieuwe vervangen worden,
de oude boerderijen, die het
verkeer in de weg staan, worden
door de oudste firmant aange
kocht en gesloopt en komen
dan in brokjes en beetjes bij de
jongste firmant terecht, die al
deze onderdelen weer verkoopt.
Het beeld van deze goede stad
mag dan de laatste tien, twintig
jaar, in de ogen van de vakan
tieganger, die hier 's zomers
komt, niet veel veranderd zijn,
wie wel eens op het geluid van
de slopershamer is afgegaan, zal
wel beter weten.
Tegen de grond
Vooral na de oorlog is er heel
wat tegen de grond gegaan,
maar omdat de gaten over het
algemeen snel weer werden ge
vuld, viel het verdwijnen van
de oude huizen niet op. Zo zal
de jongere generatie al niet eens
meer weten wat er voor twintig
jaar nog voor fraais in de Weer
klank stond, waar nu de zee
heldenbuurt ligt, en zolang de
huizen tussen het Rengerspark
en de Spanjaardsstraat overeind
blijven staan, zullen de meeste
Leeuwarders er wel geen idee
van hebben, wat er achter die
huizenrij zo langzamerhand al
met de grond is gelijk gemaakt.
Misschien hebben veel stadge
noten zich al eens afgevraagd
waar toch alle materialen blij
ven, die er uit deze gesloopte
panden komen: de balken en
buizen, de stenen, de deuren,
de kozijnen, de dakpannen. Is
daar nog een bestemming voor
of gaat het bij wijze van spre
ken allemaal op de vuilnisbelt
Brede grijns
Wanneer u dat laatste veronder
stelt, komt er een brede grijns
op het gezicht van de heer
Gatze Postma, want al langer
dan veertig jaar heeft hij er voor
gezorgd, dat er voor al die ge
bruikte stenen en voor al dat
gebruikte hout nog goed geld
Naar 't Blokkepad
Zo komt een flink stuk van
oud Leeuwarden uiteindelijk op
het opslagterrein van de firma
Postma aan het Blokkepad bij
Gatze terecht en wanneer u
hem daar vraagt wat zijn be
drijf in de loop van de jaren in
de stad zoal heeft gesloopt,
moet u er maar even bij gaan
zitten, want over dit onderwerp
is de heer Postma niet in een
half uur uitgepraat.
Het begon ver voor de oorlog
met het slopen van een rijtje
huizen in de Pijlsteeg, waar nu
nog een collectie gevelstenen in
de muur van het Sint Anthony
Gasthuis zit en toen volgden
oude herenhuizen, krotten,
bruggen, molens, pakhuizen, fa
brieken, fabrieksschoorstenen en
boerderijen. Een van de laatste
grote sloopwerken voerde de
firma Postma op de Voorstreek
uit, waar het hotel De Doelen
onder het geweld van hun ha
merslag viel.
De hele wereld.
„Ach man" zei de heer Gatze
Postma ons, voor hij een dikke
sigaar opstak, „wij draaie ner-
gus de hannen voor om, wij
slope de hele wereld as het
mut
Korte tijd nadat wij dit verhaal
publiceerden maakte de heer
Postma de verhuizing van het
bedrijf naar de Troelstraweg
nog mee, maar enkele jaren ge
leden moest hij zich uit de zaak
terugtrekken en daarna is hij
nooit meer „de oude" geweest.
En nu is dan het eind gekomen.
Nog lang zal Gatze Postma in
veler herinnering blijven.
