oktober in de verwarmde FRIESLANDHAL
ewnent in vroeger jaren
ers brachten licht
oorlogstijd
VERSCHEIDENHEID UIT
VROEGER TIJD
'T KLEINE KRANTSJE
Per expresse
Wetenswaardigheden voor burgers van stad en land
>-
ruiters.
iur, (zaterdagavond en zondagmiddag),
idse Kampioenen tuigpaarden, waaronder
(sfevond).
larlands beste ponyclub (zaterdagmiddag),
met diverse attracties,
nderheden zie programmaboekje).
Ruim 3.000 zitplaatsen.
Toegangsprijzen: 1e rang ƒ11,-,
2e rang 8,50, 3e rang 5,50.
Bejaarden in groepsverband ƒ1,50
Dpi. mil. t/m korporaal halfgeld
Kinderen tot 15 jaar 3,-, (niet
zaterdagavond).
Z'n werkelijke naam doet er
niet toe, maar de mensen noem
den hem „Per Expresse": hij
moest altijd pakjes wegbrengen
en maakte daar blijkbaar zo
weinig haast mee, dat het
schertsende volk hem die mooie
bijnaam gaf.
Op een keer zou hij een doos
met kippen afleveren bij een
mevrouw in de Oosterstraat,
maar bij het overhandigen van
de doos sprong de klep open en
kozen de kippen de vrijheid:
kakelend stoven ze alle kanten
op.
Hulpeloos hief mevrouw de
handen ten hemel, maar Per
Expresse lachte maar wat: „Ha,
ha", riep hij, „ze wete niet ees
waar ze heen mutte, ik hew het
adres inne buse!"
Siidsee" en „Auf wiedersehn mein
Liebling".
Na het feest begeven de orkestleden
zich naar het (besproken) hotel, dat
evenwel in diepe duisternis gehuld
blijkt te zijn. Na enig rammen op de
ramen opent een vrouwpersoon de
deur en een voor een stommelen de
orkestleden de zeer steile trap op naar
boven. De kreten, die er daarna
klinken, worden accuraat voor De
Hotstomper genotuleerd: „Hewwe jim
daar oek een pot?" Wie hèt nog een
sigaret?" „Doen die keers niet
uut!" ,AU> ik trap in een spieker!"
Wanneer, tot grote vreugde van de hele
bedstee-bemanning, een van de heren
met zo'n geweld op z'n bed neerploft,
dat hij er meteen doorheen zakt ook,
dringt het gelach en gegier blijkbaar
ook tot de kasteleinsvrouw door, want
een moment later komt met een
daverend schelle stem de reactie:
„Nóu, as't nou niet uut is, dan gane
jimme er weer uut hoor. Wat een
lawaai, wat een soodje.' Der binne
hier meer gasten. Wat denke jumme
wel!"
en minder succes hun nummertje
brengen: de kleine voordrager Fonger
de Vlas („Dit geraaskal duurde onge
veer tien minuten" zegt De Hotstom
per, „maar het had wel succes!"), de
Syncope-man Jo Paulides, die met
zijn Czardass van Monti in de zaal een
doodse stilte bereikt, de Mauna Kea's,
het NAK trio en niet te vergeten Tiny
Tolsma zij zingt o.a. de successtuk
ken van deze tijd „Bei dir war's
immer so schön", „Traumen van der
EEN LEVEND HORLOGE
Zulk een instrument heeft een orni
tholoog uit Stiermarken uitgedacht
door de uren van het ontwaken van
verschillende vogels op te teekenen.
Het sein geeft de boschvink, de
vroeg-opstaande onder de vogels. Zijn
gezang ijlt den dageraad vooruit en
laat zich van half twee tot twee uur in
den morgen hooren. Na hem van twee
uur tot half drie wordt de bastaard
nachtegaal wakker. Van half drie tot
drie uur hoort men den slag van den
kwartel, van drieën tot halfvier het
getjilp der grasmusch. Van half vier
tot vier uur komt de zwarte merel, die
alle deuntjes zoo goed nafluit, dat een
Franche liefhebber de meerls in zijn
tuin de Marseillaise geleerd heeft.
Van vieren tot half vijf uur weer
klinkt het lied van den leeuwerik, van
half vijf tot vijf uur hoort men de
musch en eerst na vijven wordt de
spreeuw wakker.
EEN ORIGINEELE SPOORLIJN
Zulk een spoorlijn bevindt zich te
Sonama County in Californië. In het
hoog gelegen gedeelte dezer provincie,
dicht bij de kust, kan men namelijk
een spoorlijn, waarover behoorlijk
gereden wordt, in de toppen der
boomen zien hangen. Op zekere
plaats, waar de weg door een diep
ravijn is onderbroken, zijn de boomen
op gelijke hoogte afgezaagd en rails
en dwarsleggers op de stompen der
boomen gelegd. In het midden van het
ravijn staan naast elkaar twee gewel
dige boomen, die als stutten dienen en
75 voet boven den beganen grond
afgezaagd zijn en waarover de
zwaarst beladen waggons met dezelf
de gerustheid rijden als over den
beganen grond.
ZONDERLINGE GELEERDEN
De koninklijke bibliotheek te Berlijn
bezat vroeger eenige zeer kostbare
origineelen. Op zekeren keer nu ver
miste men een zeer ouden foliant, die
zijn gewicht aan goud waard was.
Bibliothecarissen en bedienden zoch
ten er vijf en twintig jaar ijverig naar,
zonder evenwel het boek te kunnen
vinden. Ook zekere Dr. Siebel nam
aan deze huiszoekingen bij alle ver
dachten deel, en toen de goede man
stierf, vond men den foliant op zijn
stoel, waar de kortzichtige geleerde
een kwarteeuw op gezeten had. Een
collega van dezen geleerde, Dr.
Phand, had een methode van steno-
graphie uit gevonden, waarvan hij
alleen de sleutel bezat. Toen hij
plotseling stierf, vond men in zijn
studeerkamer een rijke nalatenschap
van letterkundige en geleerde werken,
maar zij waren alle in stenographic
geschreven en den sleutel daarvan
bezat altijd nog alleen de schrijver.
DE TON VAN DIOGENES
De vermaarde ton van Diogenes,
waarmee we allen in onze jeugd in
prentenboeken hebben kennis ge
maakt, blijkt nu geen ton geweest te
zijn. Onvermoeibare vorschers hebben
aan het licht gebracht, dat vaten van
hout het eerst en in veel later tijd
door de Galliërs vervaardigd zijn. De
ouden bewaarden hun wijn en andere
dranken in groote aarden vaten of
potten en volgens een onlangs in de
Villa Albini ontdekte besreliëf huisde
de vermaarde cynische wijsgeer in
zulk een halfgebroken pot. Alweer
een illusie armer!
EEN TEGENHANGER VAN DE
EIFFELTOREN
Te Londen is men van plan een put te
graven, die in diepte ver de hoogte
van den Eiffeltoren moet overtreffen
en die uitsluitend tot wetenschappe
lijke waarnemingen, alsmede tot ver
maak en leering van het publiek zou
dienen. Op de hoogte der verschillende
aardlagen zouden achter glas staaltjes
van de fossielen en kenmerkende
gesteenten dier lagen worden ten
toongesteld met aantekeningen en
toelichtende kaarten.
