MAAKTEN ZICH POPULAIR
'ét 'ié 4&U&1
Vervolgverhaal over amusement in vroeger jaren
7
'T KLEINE KRANTSJE
AMALFI'S
In de vorige aflevering van dit ver
volgverhaal over amusement in vroe
ger jaren hebben we gezien, hoe
The Dived Up Swingers de voorlo
pers waren van de nu nog steeds
bestaande Amalfiband. De muzikaal
boven water gekomen onderduikers
speelden veel bij „Sip", het Spoor-
zicht van Sipke Castelein en het was
ook dit Spoorzicht, dat een tijdlang
de Amalficlub herbergde, een club
van Canadese militairen, die ge
vochten hadden bij het Italiaanse
plaatsje Amalfi onder de rook van
Rome. Met de herinnering aan hun
gevechten in Italië nog vers in het
geheugen gaven de Canadezen hun
club de naam van het plaatsje dat
blijkbaar een onuitwisbare indruk
had gemaakt. En nu, op hun beurt,
noemden de overgebleven leden van
de pas uiteengespatte Dived Up
Swingers hun nieuwe band naar de
ze club, de Amalfi's, of, officieel en
voluit de Amalfi Swinging Stars.
In enkele woorden vertelden we al
over de eerste grote succesnummers
van de Amalfi's als „Razzia" en
„Leve de Opera! die een volge
pakte Zalen Schaaf tot een wild
enthousiasme konden brengen en
ook passanten bij het Zuiderplein
hebben vaak schetterende flarden
van deze stukken kunnen opvangen,
wanneer de Amalfi's op de Bühne
in het gezellige Spoorzicht zaten.
Maar lang bleven de Amalfi's niet in
Leeuwarden plakken; ook in de pro
vincie wachtten volle zalen met een
jong publiek, dat in de oorlogsjaren
bepaald niet was verwend en dat nu
waarachtig wel eens uit de band
wou springen, wanneer ze daarbij
door een beste band muzikaal wer
den geleid.
ONGEËVENAARD
BOEKSTAVER
Piet Postma, lid en ongeëvenaard
boekstaver van al het wel en wee
van de Amalfi's, herinnert zich
machtige muzikale feesten, waarbij
overigens niet altijd de muziek-al-
leen in het middelpunt stond. Vaak
ook moesten andere artisten muzi
kaal worden begeleid, zoals de toen
Op deze foto van het Dans- en Amusementsorkest Amalfi's onder leiding van Theo Scheepstra behalve de leider
zelf, Hannes Weerman, Piet Postma en Fred Klein.
De Amalfi's in vroeger jaren, netjes poserend voor de fotograaf: vóór Theo Scheepstra en Hannes Weerman, achter
Piet Postma en Henk Maurits, in het midden Chris Bekker.
zo populaire Joop Theunisz, die he
laas later naar elders vertrok en van
wie we niet weten of hij ooit met
z'n veelzijdige programma in Fries
land is teruggeweest.
Bladerend in z'n plakboeken kan de
heer Postma herhaaldelijk z'n vin
ger laten rusten bij plaatsen, waar
het enthousiasme van het publiek
en het succes van de Amalfi's zo
groot waren, dat het optreden een
blijvende herinnering achter liet:
Steenwijk, Noordwolde, Kniepster
Merke, een groot nachtbal in Bols-
ward, kermis in Joure, Zuidlaren,
kampioensfeest van de voetbalver
eniging Heerenveen in de Schouw
burg en niet te vergeten natuurlijk
de T.T. in Assen; op honderd meter
afstand het cirquit met de daveren
de motoren en doorspelen tot 's
morgens zeven uur!
ANDERE SAMENSTELLING
Daarbij konden de Amalfi's uiter
aard niet altijd optreden in de sa
menstelling, waarmee ze van start
waren gegaan. Trompetist en zanger
Jelle Kuipers werd door ziekte een
jaar uit het orkest gerukt, Chris
Bekker kwam voor hem in de plaats,
Henk Maurits verdween en Willem
Koster (bassist) verscheen: later
kwam Jelle Kuipers terug om daar
na weer plaats te maken voor Fred
Klein; ook Willem Koster blies de
aftocht, maar voor hem kwam nie
mand in de plaats.
Maar voor de reputatie van de A-
malfi's waren die wisselingen van
geen betekenis; het orkest blééf ge
vraagd en er waren weinig bijzonde
re evenementen, waarbij ze hun
muzikale klanken niet mochten la
ten horen. De Algemeene Friesche
opende z'n nieuwe cantine: de
Amalfi's kwamen er bij voor de mu
ziek, het plaatsje Vollenhove vierde
z'n zeshonderd jarig bestaan, de
Amalfi's snelden toe voor het vro
lijke geluid, 850 jaar Oldeberkoop
met de Amalfi's, feest in Dokkum
met de Amalfi's, carnaval hier en
carnaval daar, enfin, het zou een
wasüjst kunnen worden van Amalfi
tpt hier.
MERKWAARDIGE BE
LEVENISSEN
Merkwaardige belevenissen in al die
jaren muzikaal plezier? Ja natuur
lijk, die zijn er ook geweest en de
heer Postma diept ze zo uit geheu
gen en plakboeken op: tijdens een
optreden in Den Helder een briefje
van een paar meisjes „Wij willen zo
graag met z'n allen de mobelsensa-
tiestep hebben. Uw hooggeachte da
mes". Een ander fraai episteltje,
waarover de orkestleden zich ook
tranen met tuiten konden lachen:
„Onze mannen zijn al naar bed en
wij willen zo graag even dansen.
Hoe moet dit?
MINDER PLEZIERIG
Een minder plezierige ervaring kre
gen de Amalfi's op een avond met
de Rijkskweekschool in Zalen Schaaf
in Leeuwarden. Pal na de pittige
polonaise verschenen er enkele po
litiemannen en een inspecteur van
de Buma in de zaal om de hele zaak
van de band in beslag te nemen:
hupsakee, alles in een vrachtauto en
weg. Er kwamen rechtzaken van en
de Amalfi's vreesden al het ergste,
toen er een verrassende ontknoping
volgde: het gerechtshof ontsloeg de
heren musici van rechtsvervolging
omdat er een fout in de dagvaarding
stond!
ANDER OPPERBEVEL
Intussen was er in de leiding van de
Amalfi's een verandering gekomen:
Theo Scheepstra, die eerst het op
perbevel had gevoerd werd als lei
der opgevolgd door Piet Postma, die
eveneens van het begin af deel had
uitgemaakt van de band. Theo
Scheepstra verliet het orkest en
Eggy Westra kwam voor hem in de
plaats.
Zo bestonden de Amalfi's in 1958,
toen het tienjarig bestaan dus al was
gevierd, uit vier man: Piet Postma,
Hannes Weerman, Eggy Westra en
Ger Lubach, die we tot dusver nog
niet hadden genoemd. Dat de Amal
fiband later, zonder 'in z'n bestaan
te worden bedreigd, nog verder zou
slinken zullen we zien in een vol
gend verhaal.
