HUMOR UIT DE OUDE DOOS
VERSCHEIDENHEID UIT
VROEGER TIJD
't Sjifeine
<%lanfóje
CURIUEZE FOTO VAN JULIANASCHOOL
12
'T KLEINE KRANTSJE
Gemaakt op dag van opening
Wetenswaardigheden voor burgers van
stad en land
PAPIEREN WIELEN
Vroeger reeds deelden wij mede
hoe men in Amerika de kunst had
uitgevonden om wielen voor spoor
wagens te vervaardigen uit bordpa
pier: vele bladen werden daartoe op
elkander gestapeld en dan door
eene zeer sterke hydraulische druk
king tot eene ijzersterke massa ver-
eenigd. En zooals 't gewoonlijk gaat
met het bericht der vinding kwam
ook dat van hare gelukkige toepas
sing over zee. Thans hoort men
daaromtrent slechter noten kraken.
Sedert 1881 hadden eenige Duitsche
spoorwegbesturen papieren wielen
ingevoerd, vooral voor wagons-lits;
de beweging toch was op deze veel
zachter dan om gewone wielen.
Maar toen later eene ontsporing
had plaats gehad van een wagen
met papieren wielen, werd naar den
toestand van allen een onderzoek
ingesteld en het bleek toen, dat zij
aan den omtrek tallooze spleten
hadden die tot 330 mm lang en 90
mm diep waren. Vooral wielen,
waarop de rem had gewerkt ver
toonden dit gebrek. Naar men ver
neemt zullen dan ook de oude
wielen voortaan daar niet meer
worden gebruikt voor wagens, die
geremd worden en zullen er geene
nieuwe worden aangeschaft.
KRACHT VAN DEN
ZWAARDVISCH
In Mei van het jaar 1888 passeerde
het Noordsche schip Prins Euge-
nius, op reis van Montevideo naar
Quebec, het eiland Fernando de
Noronha, toen men opeens een
hevigen schok voelde, die door eene
trillende beweging van het gansche
vaartuig werd gevolgd. Het was te
donker dan dat men kon onder
scheiden op welk voorwerp men
had gestooten, maar den volgenden
dag bemerkte men dat het schip
een lek had en gedurende de gan
sche verdere reis moesten de pom
pen aan de gang worden gehouden.
Bij het lossen van het schip te
Quebec zag men dat het zwaard
van een zwaardvisch door de kiel
stak. Toen later het schip te Green
ock werd gedokt, bleek het dat het
afgebroken deel van het zwaard
door de koperen huid en een 15
centimeters dikke plaat van vuren
hout was heengedrongen en dat het
28 centimeters diep in het schip
stak.
DE LACHENDE SCHEDEL
In Ierland leefde eens een toneel
speler, Elefanus genaamd, wiens ge
laat „de belichaamde klucht" kon
genoemd worden. Niemand kon
hem aanzien zonder in lachen uit te
barsten, al was hij ook in de aller
wanhopigste stemming. Elefanus
stierf en werd begraven en na jaren
werd zijn gebeente opgegraven, dat
voor een ander lijk plaats moest
maken. De doodgraver plaatste den
schedel op een steen. Eenige voor
bijgangers lachten zoo luid, dat de
doodgraver omzag. Daarbij viel zijn
oog op den schedel van Elefanus en
nu begon ook hij te lachen, zoodat
hij niet meer kon voortgaan met
graven. Een lijkstoet, die de plaats
voorbijkwam en den schedel zag,
kon zich evenmin bedwingen en
ging meesmuilend, straks lachend,
voort, 't Verhaal wil, dat de schedel
lang bewaard is gebleven, maar on
naspeurlijk verdwenen is. Misschien
werd hij verlegen met de zonder
linge rol, die hij speelde.
LEEST IEDEREEN
EEN COMPLIMENT
„Wat is dat gravin, rijdt u op een
ezel? En bent u niet bang, dat het
dier er met u van door gaat?
„Maar dokter, we kennen elkaar nu
al zoo lang. U moet toch al genoeg
ondervonden hebben, hoe goed ik
met ezels weet om te gaan".
WEER GOED GEMAAKT
Een gastheer, die erg zenuwachtig
was en niet veel ervaring had, stond
haastig op, nadat een der gasten een
lied had gezongen.
„Dames en heeren", zeide hij, „voor
mijnheer Meier begon vroeg hij mij
zijn verontschuldiging te maken voor
zijn stem, maar ik vergat het en
daarom doe ik het nu!
OOK EEN KRITIEK
Dichter: „Wat denkt u, dat ik voor
het gedicht krijgen zal?
Uitgever: „Nu, ik denk vijftig gul
den."
Dichter:„Dat is meer dan ik ver
wacht had."
Uitgever: „Ja, ik bedoel vijftig gul
den of tien dagen hechtenis."
OM RIJK TE WORDEN
A.: „Er zijn duizend wegen om rijk
te worden."
B.: „Doch maar één fatsoenlijke."
A.: „Zoo, welke is dat dan?
B.: „Zie je wel, ik wist immers wel,
datje dien niet kende."
DACHT JE DAT
In een theater kwam een opgewon
de Tweebaksmarkt), nu tandarts in
's Hertogenbosch en Gerlof Alvis
van de Drie Ducatons in het joden-
land, overleden.
Tweede rij, knielend van links naar
rechts; Ph. Walta (van de gemeente-
werf aan de Eebuurt), kleermaker;
Rudolf de Jong (van het Vliet);
Herman Sips; Hendrikus Hulscher,
nu kleermaker; Frans Swart (van de
kruidenier van 't Vliet), nu inkoper
bij V. en D.; onbekend; Thomas
Fransen (van de Willemskade), nu
werkzaam bij de r.k. Bond van Aan
nemers; Julius Damsma (van het
Molenpad, overleden; Dick Vossen-
berg (van de Nieuwestad), uit zaken
en Han ter Horst (van de Brol), ook
den man binnen en vroeg een plaats-
kaart.
„Het spijt me zeer", zei de directeur
„maar ik kan u geen biljet geven."
„Maar ik betaal de plaats toch,"
protesteerde de man.
„U krijgt geen toegang."
„En waarom niet?
„Omdat u beschonken is."
De man keek met een blik van ver
achting naar den directeur en zeide:
„Dacht jij dan, dat ik in jouw theater
kwam zitten als ik nuchter was?
Iemand, die den tijd heeft
De dokter zegt, dat mijn pols te
langzaam gaat, maar wat geeft dat,
als je tijd in overvloed heb.
ZIJ GAF HET NOG NIET OP
Zij hadden kwestie gehad. En hij
wilde het nu weer goed maken. Hij
uit zaken.
Derde rij, staand, van links naar
rechts: Hem Spoelstra, nu kapitein
op de Rijnvaart; Meyer van Putten;
Koos van Doesem (van de Tweebaks
markt), winkelier in huishoudelijke
artikelen; Gerard Rolf (van de Pe
perstraat), nu emeritus pastoor;Paul
Roling (van de Wirdumerdijk), uit
zaken; André Joosten (van het
Heerenwaltje, hoek Nieuwestad);
Herman Hulscher, nu kleermaker;
Ludwig Voss (van de Nieuwestad,
boven Bückers) en Jacob Boersma,
later geëmigreerd.
Tenslotte vierde rij, staand van links
naar rechts: Bernard Rodenburg,
overleden; Bertus Scheffer; onbe
kwam dus thuis met een sierlijk pak
je en hield dat op de rug terwijl hij
zeide:
„Hier heb ik nu iets voor iemand,
waaraan ik meer denk dan aan wie
ook ter wereld!
„O, sigaren," zeide zij.
BREEDE EXPLOITATIE
De eene keukenmeid tot de andere:
„En gierig is mijn mevrouwdat
is bijna niet om te gelooven. Het
eerste aftreksel van de koffie neemt
zij; het tweede is voor haar man,
het derde moet ik op drinken (als
ik zoo stom was) en uit het dik gaat
zij dan nog de toekomst lezen."
ZIJN KRITIEK
Zij (sterk gedecoletteerd): „O, wat
is het hier frisch. Ik vrees hier keel
pijn te zullen opdoen."
Hij (brommerig): „Dat zou niets
zijn, als je maar niet tegelijk kou op
je maag vatte."
GELIJKE
OMSTANDIGHEDEN
Vrouw (uit het venster, als haar
man 's nachts om drie uur thuis
komt): „Man, ik kan geen woorden
vinden
Hij: „En ik dat vervloekte sleutel
gat niet."
KINDERGELUK
„Zeg Jan, bij ons thuis is de water
leiding bevroren en nu behoef ik
niet in 't bad!
kend; Chris Westerhof, nu in sani
tair; Frans van der Weide (van de
slagerij aan de Voorstreek), nu in
slagersbenodigdheden; Gerard Hoe
ben (van „de metalen"), overleden;
Johan van Hulsen, nu adjunct direc
teur van een pharmaceutische fa
briek in Oosterwolde; Nico de Jager
en Lou Bleeker, overleden.
De andere klassen van deze gloed
nieuwe Julianaschool aan de Twee
baksmarkt, werden - aldus onze be
richtgever - bevolkt door leerlingen
van de r.k. school van de bekende
meester Bresson in de Speelmans
straat.
mmtmm
Vandaag in onze serie schoolfoto's
Het moet bij de Bescherming Bur- een zeer interessante plaat van de
gerbevolking in Sneek zijn gebeurd, r.k. lagere en Muloschool „Juliana"
dat een commandant hevig geirri- aan de Tweebaksmarkt, genomen in
teerd raakte door de uitgesproken 1911 bij de opening van de school,
luiheid van de zes mannen, over wie We zien de leerlingen van de eerste
hij de leiding had. „Nou heb ik een klas, toen ongeveer zes, nu om en
karweitje voor de luiste van jullie de bij vijf en zestig jaar oud. De on-
allemaal" zei hij tenslotte meteen derwijzeres is mej. Hannie ten Brink,
duidelijke spot in z'n stem. „Laat nu zuster Dominicanes,
de luiste maar naar voren komen". Slechts vier namen ontbreken in de
Met een schaapachtig gelach deden hiernavolgende opsomming: zittend
vijf van de kerels een stap vooruit, van links naar rechts: Gregor Post-
maar de zesde bleef rustig staan. ma (van slagerij Weaze), nu gemeen-
„Waarom kom jij nou niet naar teambtenaar Nijmegen; onbekend;
voren? vroeg de commandant wat onbekend; Cees de Wijs van de Hoi-
verbaasd. „Omdat ik daar te lui landerdijk, overleden; Frans Mons-
voor binantwoordde de vlerk. ma; Jan Rolf van der Baumen (van
