MOLENAARSHUISJES WEER IN GEVAAR VAN EEN SOLDAAT EN Z'N SABEL VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER O M HEJ M I f 12.50 jaar Een uitgave van Fenno Schoustra's Publiciteitskantoor Vredeman de Vriesstraat 1 Verschijnt eenmaal in de veertien dagen AL WEER GERUIME TIJD GELEDEN HEEFT DE POTTENBAKKER VAN DER GRAAF DE WITTE MOLENAARSHUISJES OP DE NOOR DERPLANTAGE VERLATEN, SINDSDIEN ZIJN DE RAMEN VAN DE KARAKTERISTIEKE WONINKJES GEBLINDEERD EN LIJKEN DE HUISJES WEER SNEL TE VERVALLEN. HOE IS DE SITUATIE NU - LOPEN ZE GEVAAR, ZULLEN ZE TE ZIJNER TIJD DAN TOCH UIT HET STADSBEELD VERDWIJNEN? EEN DIKKE TIEN JAAR GELEDEN PRIJKTEN DE MONUMENTALE WONINKJES OP DE KROTTEN- LIJST EN ZONDER EEN ENTHOUSIASTE ACTIE VAN TWEE LEEUWARDER JOURNALISTEN ZOUDEN ZE ZEKER VERDWENEN ZIJN. DE VERSLAGGEVERS BEPLEITTEN IN HUN BLADEN HET BEHOUD VAN DE HUISJES, DIE TOEN INDERDAAD DOOR DE HULP VAN VELEN KONDEN WORDEN GERESTAUREERD. ACHTERAF BEZIEN IS DIT GOEDBEDOELDE RESTAUREREN SLECHTS LAPWERK, GEWEEST; WILLEN WE VOOR VELE TIENTALLEN JAREN VAN EEN GOEDE STAAT VAN DE HUISJES VERZEKERD ZIJN, DAN ZAC ER EEN GRONDIGE EN ALGEHELE RESTAURATIE MOETEN VOLGEN. WELNU, DAT LIJKT IN HET VAT TE ZITTEN; ER IS EEN PLAN IN VOORBEREIDING, DAT NA HET AFGAAN VAN VELE AMBTELIJKE WEGEN MOET LEIDEN TOT EEN RESTAURA TIE, DIE HET VOORTBESTAAN VOOR DE KOMENDE HALVE EEUW WEL ZAL VERZEKEREN, ZELFS IS ER NU ALS TOEKOMSTIGE BEWONER AL EEN OPVOLGER VAN DE HEER VAN DER GRAAF BEKEND, EEN COLLEGA-POTTENBAKKER EN WEL DE KERAMIST BEELDHOUWER C.W.F. VAN RENSSEN, DIE NU NOG IN NIJEHOLTPADE WOONT. Redactie, administratie en advertentieafdeling Vredeman de Vriesstraat 1 a.d. Emmakade Telefoon 20302 Postgiro 981062 Bankrelatie: Raiffeisenbank Zevende jaargang 'T KLEINE KRANTSJE Abonnementsprijs: f 5.- per half jaar f 10.- per jaar v.h. buitenland (alles bij voor uitbetaling) LOSSE NUMMERS 65 CENT 24-4-1971 Nummer 142 't Gebeurde Zaterdagavond om een uur of acht op de Nieuwestad, daar, waar het publiek omkeert, nadat het die straat van den Wirdumerdijk af heeft bewandeld. De wandelaars, 's Zaterdagavonds gewoon de muziek van ons Stede lijk Muziekkorps te hooren, waren teleurgesteld, daar door het om- stuimige weer de muziekuitvoering niet doorging. Op een milicien van het 7e, bewa pend meteen sabel en op den mouw van zijn jas een sterretje, ten teeken, dat hij scherpschutter was, nu het weer in zijn hoofd had of te veel aan Bacchus had geofferd, kunnen we niet zeggen - maar het laatste is eerder aan te nemen dan het eerste. De landverdediger, die de aandacht trok van onze „lieve straatjeugd", werd door deze uitgejouwd, waar door de soldaat-scherpschutter, kwaad geworden, zijn sabel trok en een in de nabijheid zijnden agent, wiens beroep het meebrengt in po litiek te gaan, een tik op den arm "flf Daarop werd hij aangegrepen door eenige agenten, die den rustver stoorder, iemand die voor straf overgeplaatst was van het 9e naar het 7e regiment inf., naar het bureau zouden brengen. Dit stond hem niet aan. Hij verzette zich zoo, dat vier agenten niet bij machte waren hem meester te wor den. Maar een politieman is niet gauw verlegen, zijn oogen zijn overal. Een handwagen, op den kant van den wal staande, moest nu gebruikt worden. Al spoedig hadden de agen ten den weerbarstige daarop gelegd en de boeien omgeslagen en vooruit ging het over de pijp door de Nieuwe Steeg. Ook dit bleek niet gemakkelijk. Op eens wist de man zich van de boeien te ontdoen en ging vreese- lijk aan. De winkels op die hoogte loopen leeg, de menschen verdringen zich om den lastigen passagier en zijn conducteurs. Onder gejuich en „daar gaat ie weer voor niks" en „geef hem nog een drupske, ooo, wat is het leven wunderschön", gaat het verder, nu en dan halt houdend om den woest- aard beter op de kar te leggen. Veel menschen natuurlijk voor, ach ter en ter zijde van den wagen, maar ook velen bij het hek van het bureau, om hem uitgeleide te doen, een verschijnsel, dat zich telkens voordoet, behalve 's nachts, wan neer iemand wordt opgebracht.

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1971 | | pagina 1