HERINNERING AAN DE K. O. V.
MUIS HELPT VERDACHTE UIT DE CEL
VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER mÊfk I v.h. buitenland
Redactie,
administratie en
advertentieafdeling:
Vredeman de
Vriesstraat 1
a.d. Emmakade
Telefoon 20302
Postgiro 98 10 62
Bankrelatie:
Raiffeisenbank
X
'T KLEINE KEANTSJ
Abonnementsprijs
f 7.50 per half
jaar
f 15.- per jaar
20.- per jaar
(alles bij voor
uitbetaling)
Een uitgave van
Fenno Schoustra's Pubficiteitskantoor
Vredeman de Vriesstraat 1
Verschijnt eenmaal
in de veertien dagen
Negende jaargang
74-2-73
LOSSE NUMMERS
100 cent
nr. 187
VANDAAG OP DE VOORPAGINA VAN T KLEINE KRANTSJE EEN HERINNERING AAN
DE K.V.O., DE KATHOLIEKE ORKEST VERENIGING, DIE IN DE DERTIGER JAREN
GLORIEERDE, MAAR NU AL LANG TER ZIELE IS. DE FOTO MOET OOK OMSTREEKS
1930 ZLJN GEMAAKT EN DE GEPORTRETTEERDEN ZULLEN OOK NOG WEL WETEN
WAAR. STAAND VAN LINKS NAAR RECHTS GERARD BARY, CLARA COPINI, JAC.
BUVOETS, MADDI JURRES, GEORGE SCHAFRAAD, JO BISSCHOP, VAN DER VEER,
DINIE TEN BRINCK, ELLY KaLLER EN WILLEM BARY. ZITTEND: SPROCK MET EEN
VRAAGTEKEN, FELIX ROOSENSTEIN, TERWISGA VAN SCHELTINGA MET EEN
VRAAGTEKEN, THEO LAMBOOY EN MEVROUW FEDDEMA. DE K.O.V. REPETEERDE
EN HAD OOK HAAR UITVOERINGEN IN HET HOTEL AMICITIA, ZALIGER
NAGEDACHTENIS. WEDDEN, DAT NU VERSCHILLENDE VAN DEZE, INTUSSEN AL
WAT OP LEEFTIJD GEKOMEN DAMES EN HEREN ZULLEN VERZUCHTEN: ACH, JA -
WAT EEN TUD, KWAM DIE MAAR EENS WEEROM.
Dit is de ware geschiedenis van de
muis, die machtiger bleek dan de
rechter. Het verhaal van een lang-
staartigen veelvraat, die door zijn
vraatzuchtige interventie een ver
dachte uit de gevangenis hielp en
heel het edelachtbare college van
president en den deskundige,
schaakmat zette, waarmede weer
eens bewezen is, dat kleine oorza
ken groote gevolgen kunnen
hebben.
De zaak zit aldus: Een Schiedam
mer, erwtenlezer van beroep, had
tien balen erwten uit een pakhuis
mee naar huis gekregen om die
zorgvuldig te lezen. Het was een
partij van 800 kilo. maar toen de
man na gedanen arbeid de
baaltjes terugbracht, bleek de
partij bij naweging 803 kilo te
bevatten. De controleur vond dat
wel een beetje vreemd, krabde
zich eens achter het oor, droogde
de erwtjes zorgvuldig en consta
teerde toen, dat er ineens vee!
minder dan 800 kilo was. Hij
stapte naar de politie en de
erwtenlezer moest zich, beschul
digd van ontvreemding van een
partij erwten, „op den Noordsin
gel" te Rotterdam voor de heeren
in het zwart verantwoorden.
Als stuk van overtuiging was ter
zitting een keurig dichtgelakt en
met gewichtige zegels behangen
linnen zakjes met erwtjes aanwe
zig, maar het bleek alras, dat het
erwtenmysterie niet op te lossen
was dan met de hulp van een des
kundige. De zaak werd vier weken
verdaagd om alsnog een erwten
kenner te raadplegen en het
gewichtige zakje werd veilig
opgeborgen.
Dat dacht men ten minste. Maar
een muis. die zoo eens wat rond
neusde in de sombere gewelven
van het statige Paleis van Justitie,
achtte het sierlijke en heerlijk
geurende monsterzakje juist een
koljje naar zijn poot. Zonder re
spect voor de jraaie stempels en
zegels begon het beest te knagen
en vrat zich den buik vol, zich
weinig bekommerend om gewicht
en vochtgehalte. Den volgenden
nacht kwam het weer en den
nacht daarop nog eens en wie
weet hoevele nachten daarna.
De zittingsdag was aangebroken.
Rechters, officier, verdachte en
deskundige hadden hun plaatsen
ingenomen en het wachten was
slechts op het monsterzakje. Een
ijverige deurwaarder repte zich
naar den kelderen kwam even
later met een verbijsterde uit
drukking op het gelaat terug. In
zijn handen hield hij een gorig
lapje, met wat resten van roode
zegels en een groot, rond gat. De
muis had zijn honger grondig ge
stild. Niet één erwtje zat er meer
in. zelfs geen kruimeltje was er
over. Men stond sprakeloos.
De officier hulde zich in de plooi
en van zijn toga, richtte zich in
Verder lezen op pag. 8