PIEKFIJNE STOFJES
4
Uw eigen bank
Friesland Bank
We hebben het dan wel eens over de prijzen van het brood, vroeger en nu, maar
wat zegt u van de prijzen van de "nieuwe dessins" van een goeie dertig jaar
terug? Kijk, dit is een foto uit 1939 van de etalage van de kleermakerij J. Goede-
moed aan de (stille kant) van de Nieuwestad en u ziet het zelf: piekfijne stofjes
voor 72, 68, 64, 60, nou pak weg en neem mee, voor 58 piek! Mensen, mensen
wat een tijd!
t 3^-leine IkCrantóje leeat iedereen
Lezers klommen in de pen
ALEXCOHEN
Als abonnee van Uw blad heb
ik met veel belangstelling Uw
artikel gelezen over de Heer J.
Jansma, alias „Pierke". De foto
van beide leraren boeide bij
zonder. Inderdaad zie ik Lex
Dwinger op de achtergrond.
Lex was mijn klasgenoot op de
Gem. H.B.S.. Vijf jaar geleden
ontmoette ik hem, toen onze
N.V. zich intensief ging toeleg
gen op de export naar de Oost-
Europese landen. Sedertdien
doen wij met Lex - thans direc
teur Averta N.V. te Amstelveen
regelmatig zaken en wij ont
moeten elkaar dan in Boeda
pest, Praag of Rotterdam.
Dan komen altijd weer de
herinneringen naar boven en
passeren de leraren de revue.
Persoonlijk heb ik de meest on
vergetelijke herinneringen aan
onze Directeur, de Heer Lopez
Cardozo. Aan hem heb ik
bijzonder veel te danken.
Bilthoven D.A. van der Linden
MAX COHEN
„In vervolg op Uw artikel in het
Kleine Krantsje van 19/5/73,
Hen, Man", meende ik op de foto
Max herkend te hebben, maar
dat zal Lex wel geweest zijn.
Max is mij het beste bekend,
omdat wij vele jaren met elkaar
bevriend zijn geweest.
Gelukkig zijn beiden de oorlog
doorgekomen en van Max weet
ik dat hij bij de luchtmacht is
geweest. In de oorlog heeft hij
nog naar Engeland weten te
ontkomen, ondanks dat hij
verschillende keren opweg daar
heen is opgepikt. Hij is meen ik
via Frankrijk, Spanje en Portugal
naar Engeland uitgeweken, waar
hij door bemiddeling van onze
koningin bij de luchtmacht is
gekomen. Voor zover mij bekend
heeft hij vele transporten gevlo
gen. Direkt na de oorlog is Max
mij komen opzoeken en toen was
ik dolgelukkig dat hij de dans
was ontsprongen; zijn vader is
helaas getransporteerd en niet
teruggekomen uit Duitsland.
Toen Max mij opzocht was hij
nog in het uniform van de
luchtmacht. Later is Max in
Amsterdam gaan wonen, waar
hij us getrouwd met een meisje,
dat naar ik meen „Karmel"
heetjte.
Bert Mellema en ik hebben Max
daar nog eens opgezocht en we
zijn toen gezamenlijk naar de
Interlandwedstrijd gaan kijken.
Helaas zijn we elkaar bij de
drukte op het stadion kwijtge
raakt, Max met een klein
„drankje" in de binnenzak.
Zoals het zo vaak gaat met goede
bekenden, zijn wij elkaar ook uit
het oog verloren en het deed mij
goed weer aan Max herinnerd te
worden door het Kleine Krantsje,
waar weer vele plezierige dingen
aan mij voorbij gingen, welke we
met de vrienden hebben beleefd.
Eindhoven
plaatste, is niet, zoals U schreef,
brugwachter op de Vrouwen
poort geweest, maar brugwachter
bij de Beurs. Hij woonde ook bij
de Beursbrug aan het Zuider
plein.
Leeuwarden
Vers. abonnee's
AREND DE JONG
Misschien hebt U die figuur al
eens in Uw blad besproken, maar
ik wou U iets schrijven over een
koopman/bedelaar met klapkist,
die zo tussen de jaren 1925 en
1930 of nog iets langer af en toe
de Tjerk Hiddesstraat aandeed.
De man kon niet lopen en hij had
Hij belde aan. Elektrische belle
knopjes werden met de kruk
bewerkt Hoe het met de andere
trekbellen ging kan ik me niet
herinneren. Die huizen werden
misschien overgeslagen of hij
kwam tegelijk met leveranciers.
Toen was die man zo'n jaar of 40
en hij kan dus nog leven.
Hoogachtend, in waardering voor
Uw tweewekelijkse uitgaaf.
Den Haag A. van Hespen
Zes jaar geleden hebben wij
een onderzoek ingesteld naar
de antecedenten van de figuur
die U bedoelt; het uitgebreide
verhaal over „Het tragische le
ven van Arend de Jong" heeft
Heerenveen, waar hij een eer
ste klas vakman moet zijn ge
weest. Van 1908 tot 1924 ver
bleef Arend de Jong in Duits
land; op alle mogelijke manie
ren moet hij daar de kost heb
ben verdiend. In dat laatste
jaar kwam hij naar Leeuwar
den, waar zijn moeder zich al
eerder gevestigd had. Hij
woonde hier in een huisje in de
Poppebuurt, werd er wegens
huurschuld uitgezet en huisde
toen in woonarkjes. Voor de
Leeuwarders werd hij gauw
een bekende figuur - welke ou
dere stadgenoot zou hem nooit
hebben gezien, terwijl hij zich
met zijn driewieler en trouwe
B.G. Knip
DRAAISMA
De heer Draaisma van wie U in 't
vorige Kleine Krantsje een foto
plankjes onder de knieën gebon
den. In iedere hand hield hij een
korte kruk en zo kroop hij be
hendig voort. Aan de rechter
kruk was zijn klapkist bevestigd,
doch bedelen scheen hoofdzaak.
Zo kroop hij van huis tot huis en
halverwege de straat had hij zijn
driewielig wagentje staan. Als hij
kroop zat zijn grote gelige
herdershond in zijn zitplaats. Die
was van hout, met gegalvaniseer
de plaat afgewerkt, met een soort
kunstleer gevoerd en over de
sleetplanken lagen fragmenten
jutezakken. Van straat tot straat
reed hij in het blauwige
invalidewagentje, dat rechts bij
de zetel een stang bevatte,
waaraan het tuig van de hond
bevestigd werd. Hij nam, meen ik
de hond het tuig af, als hij de
huizen langs ging. Zijn uiterlijk
Bruinig oud pak, haar zelden
geknipt en donkerblond. Gezicht
gebruind en nogal brutale mond
en ogen. Men mocht hem
bepaald niet graag in de straat.
in nummer 73 van 't Kleine
Krantsje gestaan. Arend de
Jong, die in de wndeling wel
Roetoet werd genoemd, dit
waarschijnlijk vanwege z'n niet
al te blanke uiterlijk, was in
1881 als zoon van een klom
penmaker in Tjalleberd gebo
ren. Latere verhalen over een
ernstig ongeluk, dat hem beide
benen zou hebben gekost, wa
ren niet waar: hij had wel voe
ten, maar die waren zó klein en
zaten zó misvormd achter zijn
dijbenen, dat het net leek, als
of z'n benen vlak onder de
knieën waren geamputeerd. In
z'n jonge jaren werkte Arend
bij de kuiper Strikwerda in
hond door het stadsgewoel be
woog, waarbij hij vaak de taak
van het dier verlichtte door ra
zendsnel op en neer bewegen
van de lange handpedalen
Familieleden beschreven hem
als een bijzonder ongemakke
lijk heerschap en een man met
een grote mond, die op oudere
leeftijd in verpleegtehuizen
ook nogal wat moeilijkheden
veroorzaakte. Overigens ver
klaarde Arend de Jong zich in
'49 pas bereid in een tehuis te
gaan, nadat men hem had ge
garandeerd, dat zijn beide bo
den tot hun dood liefderijk
zouden worden verzorgd door
de Dierenbescherming. Dit is
ook inderdaad gebeurd; in
1959 stond de zwarte hond
Nellie nog te pronk op de pijp
bij het Schavemek, omdat het
dier toen precies tien jaar door
de Dierenbescherming was
verzorgd.
In 1966 is Arend de Jong, alias
De Roetoet. in Nieuw Touten-
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
burg bij Noordbergum overle
den; hij was toen ruim vier en
tachtig jaar.
Red. 't KI. Kr.
KONINKLIJK BEZOEK
Als Oud Leeuwarder lees je
natuurlijk 't Oude Krantsje. Bij
de deze week geplaatste foto van
het Koninklijk bezoek, waarbij
de tocht ging over d^ Tweede
Kanaalbrug, gaf Uw redactie niet
op de reden van deze rijtoer over
de 2e Kanaalsbrug. Het bezoek
der Majesteiten gold toen de
Melkfabriek de Leeuwarder Co
öperatie, waarvan de toenmalige
voorzitter, de heer J.W. Tysma
van 't Kalverdijkje voorzitter was
en waarbij de heer Tysma toen de
Orde van Oranje Nassau kreeg als
Ridder.
Amersfoort J.W. Linden Jr
VROLUKE LIEDEN
In nr 194 van 't Kleine Krantsje
komt op pagina 11 een foto voor
van een feestvierend gezelschap
jonge mannen.
De vraag wordt gesteld, wie deze
vrolijke lieden zijn, die met
zoveel genoegen de wijnfles
hanteren.
Verschillende personen, die erop
voorkomen heb ik gekend. Hun
namen kan ik me helaas niet
met zekerheid herinneren. Daar
op is één uitzondering. De
jongeman rechts onder op de
foto, zat bij mij in de klas op de
„De Ruiter" school. Zijn naam is
Wigger van den Berg. Hij was
een zoon van een bakker
achteraan op de Voorstreek.
De datering van de foto kunt U
wel ten naaste bij nagaan, als U
weet, dat W.v.d.Berg geboren was
in 1892.
v.G. M.
Wigger van der Berg - zoon
van de koekebakker: wanneer
we onze hersens opschudden
komt er vaag wat boven van
een weddenschap in de goeie
ouwe tijd. Was dit niet de man,
die duizend gulden uitloofde
voor wie binnen een bepaalde
tijd op de fiets naar de Grote
Wielen en terug kon rijden
Wie meer van dit geval weet
moet de redaktie van 't Kleine
Krantsje maar even bellen.
Red. 't KI. Kr.
