VERKOOPSTER IN T NAAUW
WIST NIET WAT ZE HOORDE
"KOM ES AN IN AMERIKA"
ZEI ONBEKENDE ECHTPAAR
13
t 3i/ei#ic 3^rantóje leeet iedereen
"NU WAS IK UIT LOGEREN BIJ KENNISSEN IN AMERIKA EN WAT
GOOIT OP EEN GOEIE DAG DE POST DAAR IN DÈ BUS 'T KLEINE
KRANTSJE ZIEDAAR DE WEERGAVE VAN EEN GRAPPIG
ERVARINKJE VAN EEN STADGENOTE OP VAKANTIE IN HET
BUITENLAND EN TEGELIJK DE AANLOOP VAN EEN VAN DE
MERKWAARDIGSTE VERHALEN, DIE WE OOIT HOORDEN. WANT
EVEN DOORPRATEND OVER DIT SIMPELE VOORVALLETJE,
KUNNEN NALATEN DEZE GESCHIEDENIS DOOR TE VERTELLEN
AAN DE LEZERS VAN ONZE KRANT. HET IS HET VERHAAL VAN
EEN OUD LEEUWARDER, DIE BIJ ZIJN LAATSTE BEZOEK AAN
ONZE STAD EEN VOOR HEM VOLKOMEN ONBEKENDE UITNODIG
DE OM OP ZIJN KOSTEN VIER WEKEN BIJ HEM IN CALIFORNIE TE
GAST TE ZIJN. EN DIE Z'N GASTVRIJE WOORDEN WAARMAAKTE
OOK: DE ONBEKENDE GING ER HEEN EN WERD ER AL DIE TIJD
NAMEN WE KENNIS VAN EEN ZO VREEMDE STORY, DAT WE NIET ALS EEN PRINSES ONTHAALD
Het was in het begin van
oktober van het vorig jaar, dat er
bij de firma Joustra in het
Naauw een echtpaar binnentrad
om wat souvenirs te kopen. Al
gauw merkte verkoopster, mejuf
frouw Conny Joustra, dat ze niet
te doen had met mensen uit
Hantumhuizen of het Heiden
schap. "Komt U uit Amerika
vroeg ze. "Jazeker" antwoordden
de dame en de heer, "we wonen
al achttien jaar in Californië,
mar" voegde het kleine pittige
meneertje er 'onmiddellijk aan
toe, "ik kom uut Leewadden, ik
bin Isie Cohen en ik stond hier
vroeger met iezerwaren oppe
merk".
JE MUTTE ES KOMME
En na nog maar enkele woorden
over en weer kwam daar de voor
Conny Joustra onthutsende uit
nodiging: "Je mutte es komme -
hier is 't adres" en met die
woorden gooide de heer Cohen
een pakje lucifers op de toon
bank met z'n adres in Amerika:
"Isaac Cohen and Son, Scrap
Metal, 1498 San Antonio, Up
land, Californië".
Nu gebeurt het natuurlijk wel
vaker, dat buitenlanders op
vakantie in 't vaderland met een
luchtig handgebaar, maar zeker
niet ernstig gemeend, kennissen
uitnodigen om eens langs te
komen en zo heel veel aandacht
schonk Conny aanvankelijk aan
deze invitatie dan ook niet.
Maar toen het echtpaar twee
dagen later terugkwam om nog
wat meer te kopen en de ouders
van Conny de heer en mevrouw
Cohen vroegen een kop koffie te
komen drinken, werd de uitnodi
ging met klem herhaald: "Je
betale self de reis en vedder
niks in Amerika bin je onze gast
en we salie je er alles sien la
te
TE MOOI OM WAAR TE ZUN
Nou, nou, dacht Conny, dit is
natuurlijk te mooi om waar te
zijn en toen de heer en mevrouw
Cohen een paar dagen later
vanuit het Eurohotel, waar ze
logeerden, naar Amerika terug
keerden, had ze er weinig hoop
op van deze vreemde vreemde
lingen ooit nog een levensteken
te zullen horen.
Maar nog maar twee of drie
weken was het echtpaar in
Amerika terug, toen er vanuit
overzee een telefoontje kwam:
"We hewwe nog gien bericht van
je had, kom je nou, of kom je
niet
Nu, om een lang verhaal kort te
maken: Conny Joustra kwam
wel Op de zevenentwintigste
januari stapte ze op Schiphol in
een toestel van de Lufthansa,
dat haar in één ruk naar Los
Isie Cohen, door t Kleine
Krantsje tijdens zijn laats
te bezoek aan Leeuwarden
gefotografeerd: "Je matte
es ankomme, hier is t
adres
Angelos zou brengen. Intussen
kon ze zich maar niet losmaken
van één brandende vraag: "wie
waren deze Cohentsjes nou
eigenlijk, wie was Isie Cohen, wie
was Hilda Cohen - waarom zo'n
grandioze uitnodiging van deze
Amerikaanse Nederlanders, die
toch nog volkomen onbekend
waren voor haar
Veel oudere Leeuwarders zou
den in staat zijn geweest die
vraag in grote lijnen te beant
woorden. Want de meeste stad
genoten, die nu minstens veertig
of vijftig zijn, hebben Isie Cohen
natuurlijk best gekend. Isie was
een kleinzoon van de eens in
Leeuwarden zo bekende schoen
poetser Salomon Cohen en de
oudste zoon van Abraham Co-
hen, die in de gemoedelijke
vooroorlogse jaren een bekende
verschijning was op de vrijdag
markt.
Ook voor dit gezin van de
marktkoopman Cohen sloeg de
oorlog wreed toe: op een donkere
dag werden vader en moeder
Cohen en de jongens Manie,
Salomon en Bennie in de
Blokhuissteeg van huis gehaald
om een verschrikkelijk lot tege
moet te gaan - alleen zoon Isaac
was toevallig net niet thuis en
dat was z'n geluk: hij dook
onder en kwam de oorlog door
Na de bevrijding kondeh de
Leeuwarders Isie Cohen als
vanouds op de vrijdagmarkt
aantreffen, maar z'n handels
waar was nu van meer allure,
dan het voor de oorlog was
geweest: als koopman in nieuwe
gereedschappen bouwde hij een
aardige handel op. In Amster
dam vond hij z'n Hilda (wonder
boven wonder behouden terug
gekeerd na de verschrikking van
verschillende concentratiekam
pen) en toen kwam, na de
huwelijksvoltrekking, de dag,
waarop het echtpaar Cohen het
vaderland de rug toekeerde om
in het verre Amerika met de
handel in afvalmetalen, scrap
metal, aan een nieuwe toekomst
te gaan denken.
Er gingen jaren voorbij, voor de
Leeuwarders nog eens wat hoor
den van Isie Cohen, tot hij zich
in hoogst eigen persoon weer
eens in de stad vertoonde en
toen werd het al heel gauw
duidelijk: de kleine man van de
Leeuwarder vrijdagmarkt maak
te het maar best in het grote
Amerika Niet alleen privé,
maar ook zakelijk reisde hij de
hele wereld af en dook soms,
bijvoorbeeld op doorreis naar
Japan, plotseling weer eens in
Leeuwarden op. Zo ook dus in
september en oktober van het
vorige jaar, toen hij, samen met
z'n vrouw, in de winkel van de
Joustra's in het Naauw ver
scheen.
IMPOSANTE CADILLAC
Precies tien uren kon Conny
Joustra zich het hoofd pijnigen
met de vraag, wat haar in
Amerika te wachten stond - toen
zette het vliegtuig haar op
Californische grond'en het eerste
wat ze op het vliegveld zag was
het echtpaar Cohen met, voor
haar, een geweldige bos anjers
met een groot lint. In een
impossante Cadillac ("alles auto
matisch; druk op de knop en
hup, daar gingen ramen omlaag,
simpel gebaar met de vinger en
daar vloog de garagedeur om
hoog") brachten de Cohens hun
gast naar hun grote en mooie
huis in Upland en van dat
moment af is Conny Joustra
eigenlijk vier weken lang van de
ene in de andere verbazing
gevallen. Ze kreeg een eigen
kamer en een eigen badkamer
en werd gewoon als een vorstin
onthaald. "Ja meneer" en "nee
mevrouw" was er ondanks het
grote leeftijdsverschil niet bij,
het bleef "jij en jou" en "Isie"
voor en "Hilda" na. Trouwens
dat had Conny ook al laten
graveren in de tinnen koffiepot,
die ze meegenomen had en die
Jan en Alleman later van het
echtpaar Cohen natuurlijk even
moesten zien: "Hilda en Isie
27-1-1975".
Speciaal voor haar nam Isie drie
weken vakantie en terwijl zoon
Harry (27) de zaak bestierde,
maakte Conny met de heer en
mevrouw Cohen de fijnste uit
stapjes, naar Palm Springs, naar
Disneyland, naar Las Vegas,
zelfs naar Mexico. En wanneer
Isie of Hilda bijvoorbeeld in een
winkel ook maar even merkten,
(Vervolg op pagina 15).