GROOT AVONTUUR VOOR JO
HERINNERINGEN
VAN EEN
ALD-UOUWERTER
t Z^leitie ^iCranteje (eeot iedereen
11 er mij. dat ik. toen ik uil de
narcose weer bijkwam, op een
/.aaltje lag met een zekere Slot',
die ook geopereerd was. Mis
schien leest hij dit en zal zich
misschien dat kleine jongentje
herinneren, die in 1925 (juli) met
hem in dat /.aaltje lag Ik
herinner mij ook nog de hoofd
zuster, ene zuster Godfried, een
jodinnetje, klein en vriendelijk,
maar ook weer niet gemakke
lijk Ook een zuster Dam. waar
ik het bijzonder goed mee kon
vinden. Ook zij moet. als zij nog
leeft, nu wel dik in de 70 zijn
reed wel eens langs Achter de
Hoven en dan langs het smallere
gedeelte "het Pel". Op een goeie
dag raakte hij met auto en al
van dat weggetje af de sloot in,
waarin gelufckig niet veel water
stond. Dat was in die tijd wel
even een gebeurtenis en het trok
dan ook veel belangstellenden,
waaronder ook ik. Natuurlijk
moesten we zien hoe de auto uit
zijn benarde positie zou worden
bevrijd. De school was inmiddels
al ingegaan en prompt kwam ik
dus te laat. Ik zal mijn straf wel
piet hebben misgelopen.
BRAND
Nog een gebeurtenis uit die tijd,
die veel mensen trok. In de
Huizumerstraat, helemaal aan
het einde voorbij de ingang van
de tuin van Vossenberg, stond
een huis, dat geheel van hout
was opgetrokken. Daar woonde
een lange postbode, Botinga. Op
een avond werd er geroepen:
"Brand" en het bleek dat houten
huis te zijn
Wij er natuurlijk heengehold en
ja hoor. het huis stond in
lichterlaaie en was niet meer te
redden.
Nog meer voorpaginanieuws In
dc hele wijk Achter de Hoven
was praktisch nog geen auto te
bekennen, maar ene heer de Hoo
uit de Verstolkstraat had er één,
een Ford of een Chevrolet, dat
weet ik niet precies meer. Hij
's Winters hoopte je natuurlijk
altijd dat er veel ijs zou komen
en ik geloof, dat je vroeger ook
altijd wel langere of kortere tijd
kon schaatsenrijden. Daarvoor
was je Achter de Hoven prachtig
in de gelegenheid. We bonden
dan op bij de sloot tussen de
tuinen van Nieuwenhuis en
Hoekstra, waar een paar bankjes
stónden om op te binden. Dan
reed je via het slootje de
Potmarge op. In die tijd kon je
nog rustig in de richting binnen
MET STANFRIESBOC
Een prachtige foto van de startplaats van de Stanfriesboten: de Willemskade in
Leeuwarden. Rechts: de schilderachtige Potmarge bij Dorp Huizum.
stad rijden omdat er toen nog
geen sprake was van warmwater-
lozing door de Centrale. Je
kwam dan van de Potmarge uit
op de Grachtswal. Vandaar reed
je onder de Beursbrug door de
Willemskade op om zo de
Singels te bereiken. Ook kon je
rechtsaf gaan naar het Nieuwe
Kanaal, waar het ook altijd druk
was en meestal twee banen
lagen.
PRACHTIGE TOCHTEN
Via de Potmarge kon je natuur
lijk ook de Greuns bereiken en
dan verder in de richting Grouw.
Of je reed onder het bruggetje
door van het dorp Huizum en
dan verder naar Warga, Warte-
na enz. Als ik terugdenk aan de
prachtige tochten die we toen op
onze echte Friese doorlopers
hebben gemaakt, dan bekruipt
me de lust om dat alles nog eens
over te doen, maar waar blijven
de mooie winters van toen Wat
was Friesland dan mooi, de
wijde witbesneeuwde landen en
dan die duizenden kleine figuur
tjes die zich voorschrepten langs
de eindeloze ijsbanen Is het een
wonder, dat zovele Friezen ieder
jaar weer uitkijken naar een
behoorlijke winter met kans op
eën elfstedentocht Zelf had ik
het voorrecht een elfstedentocht
te mogen uitrijden en wel op 22
januari 1942.
Hoewel ik helemaal niet een
Dit is het derde en laatste deel
van het verhaal, geschreven door
een Ald-Ljouwerter, over het
zogenaamde "Tweede Achter de
Hoven", hel stuk van deze lange
straat, dat, vanuit de stad gezien,
ligt achter de overweg bij de
Casolithfabriek.
geroutineerde rijder was en
maar weinig had getraind speel
de ik het toch klaar op tijd de
finish te bereiken. Die dag heb
ik voor 100% de sfeer van zo'n
elfstedentocht geproefd, een dag
om nooit te vergeten. Men zal
mij waarschijnlijk niet chauvi
nistisch vinden als Ik zeg trots te
zijn op het eerlijk verdiende
elfstedenkruisje dat een ere-
plaatsje in mijn kamer heeft.
Speciaal op de 22e januari van
ieder jaar denk ik met genoegen
terug op die bewuste dag, nu
ruim 33 jaren geleden
Nog een herinnering uit mijn
Achter de Hoven-tijd. Zo nu en
dan zie ik in 't Kleine Krantsje
een foto van de Willemskade,
waar in mijn jongensjaren altijd
een gezellige bedrijvigheid heers
te. Dit kwam hoofdzakelijk door
de boten van de Rederij "Stan-
fries", die daar hun lig-, laad- en
losplaats hadden en waar ook
het kantoor was gevestigd. Die
Stanfriesboten leken, gezien
door onze jongensogen, geweldig
groot en we vonden het machtig
om te kijken naar het laden door
middel van de stoom-hijskranen.
Nu waren wij zo gelukkig dat
een vriend van onze ouders.
Dorenspleet uit de Eilardstraat,
kapitein was op één van die
boten, de "Holland Friesland
IV". Vanzelfsprekend had deze
boot voor ons een bijzondere
bekoring, ook al omdat de naam
van kapitein Dorenspleet aan de
voorkant stond geschilderd on-
Bijzonderc gebeurtenissen kan
ik mij maar weinig herinneren.
1 och blijven sommige dingen je
wel bij. zoals het feit. dat ik op
een kwade dag blindedarmont
steking kreeg. Opname in het
ziekenhuis was dringend nood
zakelijk en ik zou naar het
Stadsziekenhuis.
Tegenwoordig zie je prachtige
ambulance-auto's, maar die had
je toen nog niet. Ik werd gehaald
met een braricard fiets. twee
wielen vóór en een wiel achter.
De brancard was van een soort
bruine zeildoek, waar je hele
maal in gelegd kon worden met
je hoofd in de richting van de
man die de fiets moest voortbe
wegen. heel voorzichtig en alle
kuilen ontwijkend. Boven je
hoofd was een ruitje van mica.
zodat de man op de fiets je in de
eaten kon houden. Ik zag dan
ook zo nu en dan het hoofd van
de mail, die mij dan even
'bemoedigend toeknikte. Ik kwam
veilig en wel in het Stadszieken
huis aan. waar men mij van de
pijn heeft afgeholpen. Ik herin-
