ChéJou fat
mg,faup....
't kleine 3£rantéje leeót iedereen
'T KLEINE KRANTSJE
LEEST
IEDEREEN
geklommen en wil hier wat op
voort borduren. Ik (Ali Rinsema)
ben geboren op het Eigenbrood
naast de fam. Drent en ben
later, ik was toen 2Vi jaar,
verhuisd naar het Hoeksterplein
naast de fam. Zijlstra. Aan de
andere kant woonde familie
Schaaf met Renske en Sjoerd.
Renske spreek ik nog wel,
evenals de vrouw van Sjoerd.
Vader Drent haalde de huur op,
voor de Vereniging Eigenbrood
bovenal. Ook in de binnenbuurt
woonde vrouw van Kesteren met
haar dochter Jantje. Hier moch
ten we als kiriders petroleum
halen; we kregen dan een
schuimpje voor de boodschap
van haar. De familie Wieringa,
waarvan pa achter een grote kar
met twee honden duwde en
hierop beestevellen vervoerde.
Aan de voorkant (Oldegalileeën-
zijde) de fam. Roersma. Jans
Roersma ging altijd met ons
naar Ameland en kwam veel bij
ons thuis. Ze had een zuster,
Atje en een broer Hannes. Dan
de dirigent van het muziekkorps
Concordia, een statige man met
snor, de naam is mij helaas
ontschoten. Op het Hoekster
plein tegenover ons de fam. van
der Weg en Minnema. En aan
onze kant pliesje Fetter op de
hoek van de steeg. We waren als
kinders bang voor hem, maar 't
was een heel goeie man. Verder
de families Leensma, Hoekstra
met Rein en Aaltje lag veel op
bed em kon mooi handwerken.
Daar ben ik vaak geweest.
Boukje Rekker, familie Alberda
en familie Roorda en Sinkeler.
In 1930 verhuisden we, maar in
1952 kwamen mijn ouders weer
op 't Hoeksterplein in 't huis van
Boukje Rekker en naast familie
Roorda. Beide waren toen al in
de tachtig enzijn spoedig na
elkaar overleden.
Ik wist direct dat 't Aaltje en
niet Anna Drent was. Zij (Anna)
werkte op kantoor van het
moesten alle anderen trachten
lopend en springend de lanta
renpaal te bereiken zonder
betrapt te worden door de
hoofdman (of meisje) in 't
midden, want als dat wèl
gebeurde, viel de hij of zij uit en
mocht niet meer meedoen
Enige jaren geleden heeft er in 't
Krantsje een foto gestaan van
onze vorengenoemde kleuter
schoolklas, waarbij ik tot mijn
spijt ontbreek, maar die overi
gens wel voltallig was, compleet
met Juffr. Fischer en Juffr. Lise.
Met vriendelijke groeten» aan al
onze oud-klasgenoten, die zich
onzer nog mochten herinneren
tekenen wij gaarne.
Rome - Cis van Rhijn
en Gouda en H. Eisma.
Lezers klommen in de pen
JONG HONDSJE.
Hoe ouwer de ferhalen, hoe
'romantischer se klinke, maar
toen ik in 't Krantsje de foto sag
fan de leerkrachten fan skool 13,
kwamen der bij mij oek herinne
ringen naar boven, al binne dy
wel fan latere datum, n.l. so in
de jaren '40-'45.
Feul romantiek was der toen
niet, faek moesten we bij lucht
alarm öf onder de skoolbank
krüpe, óf stonden we met alle
kienders angstig in 'e gang.
Concierge Rbdenhus het toen
nog sorgt dat wij ons jong
hondsje terugkregen hewwe.
Op een goeie dag sei mien fader,
as jimme om 12 uur üt skool
thüskomme, is et hondsje der.
Wij as hazen die morgen naar
hüs, maar wat een teleurstelling,
gien hondsje
Mien fader had et beesje (6
weken oud) in de fietstas deen
en bij thüskomst bleek hij
onderweg de poatsjes nomen te
hewwen. Der kwam een adfer-
tensie in de krant en toen bleek
dat skooljongens et beesje fon-
den hadden, et metnamen naar
skool 13 en toen het concierge
Rodenhüs et een paar dagen
fersorgt in de kelder.
Hij hield niet alleen van kien
ders, maar oek van dieren
P.E.B. In de Dokkumerstraat
ben ik wel bij de familie Drent
thuis geweest. Dit waren dus nog
wat herinneringen van vroeger.
Het is altijd leuk nog eens wat
uit je jeugdjaren terug te lezen.
Misschien komt er meer.
Leeuwarden A. Talman-Rin-
setna.
LEUKE KINDERTIJD.
Tijdens mijn verblijf alhier bij
een oude schoolvriendin uit onze
prille jeugd in Leeuwarden, lees
ik met veel genoegen 't Kleine
Krantsje en toevallig zie ik in nr.
245 van 27 juni een "In
Memoriam" van mej. S. Fischer,
oud-Hoofd van de Bewaarschool
nr. 6 aan de Tuinen'.
Toevallig hadden mijn vriendin
en ik bij 't ophalen van onze
langvervlogen jeugdherinnerin
gen al herhaaldelijk over onze
leuke kindertijd gesproken toen
we allebei op bedoelde kleuter
school waren en wé amuseerden
ons met het opnoemen van de
ons nog bekende namen van
onze medescholieren uit die tijd
(begin dezer eeuw). Ik herinner
mij nog zo goed, dat alle kleine
jongens en meisjes op bepaalde
tijden des ochtends, na diverse
spelletjes, verplicht waren "even
naar achteren" te gaan, waar we
op een rij op kleine potjes
gezeten, het hoognodige moesten
verrichten. En zodra een van ons
daarmee gereed was, riepen de
"gelukkigen": "Frou Tjeerdema,
bèn klaar teneinde de bejaar
de vrouw (concierge te roe
pen, die al die kleuters moest
helpen al onze diverse bandjes te
strikken, die toendertijd op vele
plaatsen onze broekjes zo inge
wikkeld moesten behoeden tegen
afzakken
Ook herinneren wij ons een
spelletje, dat wij op de "Brol"
des avonds speelden met een
groot aantal kinderen en dat
"padsje krian" heette, waarbij
één der kinderen met gesloten
ogen bij de lantarenpaal midden
op de Brol moest gaan staan en
de anderen op de diverse kleine
paadjes, die er naar toe leidden,
stonden en zodra de "blinde
man" tot 100 had geteld,
Schoonhoven Mevr. R. Wib-
bens-Kamp.
(Vervolg van pagina 4).
nieltjses waren er vroeger niet,
die bin er komen, toen ik al
trouwd was en dat is al vijftig
jaar weest. Die beide dames op
'e foto binne, docht ik, Boukje
die naaister was en Sjoeke haar
suster (Rekker). Dit was het dan
weer voor deze keer.
Aan alle bekenden de hartelijke
groeten van
Leeuwarden FJ. Memerda-Zijl
stra.
Zoas U skrieft is 't een vreemd
spultsje met Leeuwadders, die
'i het Leeuwadders vegete.
Sommigen doen het sodra ze
de provincie uutbinne, ande
ren binne na jaren en jaren
nog gien woord van 't mooie
taaltsje vegeten. Seis hewwe
krekt een neefke uut Nieuw-
Zeeland op besoek had - die
het daar nou een dikke twin
tig jaar woond en kwam voor
't eerst weer es tuus in sien
geboorteplak. Nou kanne je
het love of niet, mar je kon-
nen aan dat mantsje niet ho-
re, dat ie ook mar een week
uut Leeuwadden fut weest
was: Leeuwaddes prate as in
sien jonge jaren, het was ge
woon vermakelijk. En nou we
het er toch over hewwe: jaren
leden trof een Leewadder een
oud Leewadder inne trein, er
ges in Holland. Die oud Lee
wadder prate su Hooghaleme-
dieks, dat de Leewadder niet
wist wat ie er an had.
Tot die Leewadder op een ge
geven moment seit: "Bist dou
niet wies met dien Haleme
dieks En weet je wat die
oud-Leewadder toen sei
"Hest oek geliek" en hij gong
toen vedder deur in 't Lee-
wadders.
Waar gebeurd
Red. 'f KI. Kr.
Zij het ten meesten oek een
stukje in mien album skreven.
Zij woonden op een bovenhuus
op 'e Hoekstersingel, op 'e
andere hoek woande Meester
Zijlstra, deselde die dur een stuk
in haar album skreef.
Oek de Dekreuderkes kan ik
mie nog best herinnere, daar zat
oek één van die jonges bij mij in
'e klas
En dan mien nicht in den Haag,
Mevr. Fr. Bijlsma-Zijlstra, wat
kan die oek leuke dingen over
vroeger ophale.
Maar 't valt mij op, dat de
meeste v meensen die naar Hol
land gaan binne gien Leeuwad
des meer kenne, temeesen - niet
skrieve. Ik hew een skoonsuster
in Hengelo, die daar al dertig
jaar woant, maar nog net so plat
Leeuwaddes praat as toen se
hier nog woande. Mar se seit, ik
weet niet, of ik het nog wel
skrieve kan. Die leest oek het
K.K. en geniet er altied erg van.
En dan, die vrouw Verhaar, de
broekebienster, die oek bij ons
op 't Eigenbrood woande, was 't
oek niet bij u in 'e straat
mevrouw Has Haar soan
Tjibbe, was oek bij ons op skoal.
Ik bin oek op die bewaarskoal in
'e Eestraat weest. En toen was
vrouw Verhaar er al en dat is in
1904 of 5 weest.
Ik kwam op een keer uut skoal
tuus met een mooie gekleurde
bal. Kiek es moeke, die h'ek van
Juf kregen. Nou moeke loofde
dat natuurlijk niet. En het mie 's
middags weer met 'e bal naar
skoal brocht. Ik hew denk 'k de
verleiding niet weerstaan kan
nen, om mie die bal toe te
eigenen.
Oek de stukjes van Mijnheer van
Kampen hew ik altied erg van
genoten, je make het dan alle
maal nog weer es met. Dat was
toch een mooie tied, met al die
ouwe winkels.
U, meneer de redakteur, wil ik
oek nog heel hartelijk bedanke
voor de mooie foto, van 't
Hoeksterplein dat mut al heel
wat jaren leden weze, want selfs
mien vader sien broadkar staat
er nog op. Ik skat het op son
dettig jaar. Want oek de harke-
EIGENBROOD - HOEKSTER
PLEIN.
De stukjes over Eigenbrood en
Hoeksterplein van mevrouw Has
en mevrouw Memerda heb ik
met genoegen gelezen, 'k Ben
daarom ook maar eens in de pen
