Friesland Bank
Uw eigen bank
I^leitic ^^.rantóje leeót iedereen
Lezers klommen in de pen
y r
Vergane glorie: de veemarktcafé's aan het eind van de Langemarktstraat.
BEKKEBREKER
In het Krantsje van 25 oktober
stond de touwslagerij van Morre-
ma. Die kan ik mij nog best her
inneren, daar ik zo at' en toe wel
in Boterhoek ben geweest. Maar
voor zeventig jaar terug was er
ook één achter het Werkmans-
lust. Als kind heb ik daar wel bij
gestaan. Wij noemden de touw
slager scheefnekje, omdat hij
altijd het hoofd scheef had. Hij
ging dan het laatste straatje
altijd door dat toen op het land
uitzag waar nu de huizen staan.
In de Boterhoek had Weerman,
die het ook aardig kon op zeggen
en de fleur er wel in kon houden.
Dan het café Van der Veer, die
ook slaapgelegenheid had. En
Sonnega, die woonde een eindje
verder naar de Groeneweg, de
Groeneweg die ook vol huisjes
stond. Daar woonde ook iemand
die floddermutsen waste en
maakte, daar heb ik vaak wat
heen gebracht. Ik weet het niet
zeker meer, maar ik meende dat
het een Vollema was. Ook al 65
jaar geleden is dat.
Dan de veemarkt, het eerste café
was Fransen, waar mijn man
twintig jaar als veeverzorger was.
Dan had je de Jong op de hoek
van het Wagenplein die op de
Poort uitzag. Op de andere hoek
woonde weduwe Bakker. Dan
Siderius en de Keizerskroon,
waar wij vaak feesten in hebben
gehad. Dan Piet Klopma, de
Adelaar, Schreinhout en het
Zwijnshoofd. Fransen had 24
slaapkamers en die waren altijd
bezet. De boeren die er altijd
kwamen lieten hun vieze klom
pen staan. Maar als ze de
volgende week weer kwamen dan
waren ze schoon. Ze waren
genummerd en iedereen vond
zijn eigen wel weer. Als de
klompen minder werden dan
stond er wel iemand in de
Langemarktstraat en daar zoch
ten ze nieuwe. De volgende keer
was er wel weer een nummer in.
Bij Fransen was ook altijd veel
vee op stal en vaak moest er een
foto van gemaakt worden voor
het stamboek. Bij de Poort van
de ingang op de markt stond een
man, die als bekkebreker dienst
deed voordat ze op de markt
kwamen. Nu ik houd op want als
ik wil kan ik het Krantsje
alleenwei vol schrijven en dat
moet niet.
Leeuwarden
Mevr. Mollema-^chreuder
KONINGSAAP
De foto's in 't Kleine Krantsje
252, waar op de Witte Brug op
het Vliet staat afgebeeld roept bij
mij nog veel herinneringen op. Ik
ben geboren op het Noordvliet
volgens de foto voor de brug.
Tijdens de oorlog 1914-1918
woonden we op het Zuidvliet 150,
welk huis precies niet op de foto
staat. Maar deze brug met zijn
brugwachter hebben bij mij een
grote indruk gemaakt. Omdat ik
nogal lenig ben, was het voor mij
een kleine kunst om bij de palen
op te klimmen en zo boven op de
brug te komen. Danover de
Tee-balken te lopen en via de
ketting weer af te dalen. Later
vroeg ik voor dat kunststuk een
dubbeltje. En dan die brugwach
ter Rinsus genaamd, zijn scheld-
naanil was Koningsaap. Hoe hij
aan die naam kwam. weet ik niet,
misschien hield dit verband met
hef feit dat hij als Koloniaal naar
Ned. Indië was geweest. Omdat
hij in onze ogen. oud en niet sterk
was. hielpen we hem vaak om de
brug te wippen.
Maar we hebben ook misbruik
gemaakt van dat helpen.
Als er dan weer een schip in
BIJVERDIENSTE
Binnenkort moeten voor verschillende onderzoeken vele
INTERVIEWS afgenomen worden in Leeuwarden en
omgeving. Hiertoe zoeken wij kontakt met geïnteresseer
den in de funktie van
ENQUETEUR/ENQUETRICE
Het betreft hier een partime job. Wanneer u meent voor
deze funktie de kwaliteiten te bezitten en beschikt over
vrije tijd - bij voorkeur ook in de avonduren - schrijft u
dan naar:
INTROMART B.V. n
Instituut voor Toegepast Marktonderzoek
t.a.v. Hoofd Buitendienst, Noordse Bosje 15, Hilversum.
heus wel wie de belhamels waren,
dus moesten wij de eerste dagen
wel uit zijn buurt blijven. Op een
keer was het weer mis, hij zat ons
achterna, één glipte langs de
walkant bij hem voorbij.
Koningsaap greep mis, maar die
jongen tuimelde pardoes bij de
walkant in het water, kopje
onder.Omstanders hebben hem
weer op het droge gebracht.
En zo zijn er zo veel voorvallen
geweest. Maar nu eindig ik maar,
ik vond het leuk van die foto
vandaar dit schrijven.
Met vriendelijke groeten.
Heerenveen
M.Kamminga
aantocht was, zeiden we "Rinsus,
even helpen" en dan was bij hem
alles weer vergeten wat er
gebeurd was. En als we dan
verschillende dagen goed zoet
waren geweest mochten we, als
de brug weer naar beneden
moest, de haak er af gooien,
maar alvorens die haak er af was
liep een van ons via een soort
trapje bij de brug op, was hij dan
halverwege dan werd de haak er
afgegooid en kwam de brug met
zo'n vaart naar beneden en als
hij dan beneden was de schotel
erop, de brug stuitte weer terug
de schotel krom en de brug wou
niet meer open, zodat de smid er
aan te pas moest komen om de
brug weer bedrijfsklaar te maken
Als het een tijd goed was gegaan
mochten we ook in zijn brug
wachtershokje met zijn vele foto's
aan de wand, de kachel lekker
aan en het was er reuze
gezellig.Maar hoe vaak hebben
we hem in zijn eigen hokje opge
sloten. Dan bonden we met een
touw de kruk vast en kon Rinsus
er niet uit. En dan moest er ook
altijd een schip door de brug dan
moest hij toezien dat andere
mensen hem bevrijden. Hij wist
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
SINTERKLAASTIJD
Nu het haast weer 5 december
iseven het volgende uit mijn
kindertijd in Leeuwarden. Ik zal
het proberen kort te houden.
In onze tijd, 50 jaar geleden, ging
ik met mijn moeder naar het
Zondagslof om drie uur in de
Bonifatiuskerk op de Voorstreek.
Wij wandelden dan terug langs
de winkels bij Cohen, en gingen
kijken bij Ter Horst, winkels,
enkele zooals Elzinga, die is er
geloof ik nog en dan Hotel de
Doelen waar mijn vader chefkok
was, ik ging hem even vlug
goededag zeggen, want het was
daar altijd druk, maar hij stopte
je dan gauw een appel in je hand.
Dan liepen mijn Moeder en ik
langs Arends en Copini en dan
had je ook een bakker Egas en
daar kochten wij dan een heerlijk
krentebrood. Dan stond daar een
hele grote taaipop in de zaak en
iedere klant mocht raden hoe
zwaar die taaipop wel zou zijn,
wel mijn Moeder schreef het
gewicht op, met naam en adres
en nu komt het, wij kwamen een
week later thuis uit de kerk en
wat stond er voor de deur, die
hele grote taaipop, hij was zo
groot, dat hij alleen in de lengte
naar binnen kon en zo dik als vijf
vingers. Nu iedere kennis heeft
taai kunnen eten hoor, wat een
feest was dat, dank zij Egas en
mijn Moeder die zo graag
krentebrood met roomboter lust
te als wij thuis kwamen, Er waren
ook nog zo veel fijne dingen in
die tijd. al moesten de mensen
veel langer en harder werken,
maar je waardeerde het des te
meer.
Arnhem Mevr. G. Kok-Balk
MUZIEKLEVEN
Met belangstelling het stukje
gelezen over het muziekleven
vroeger in Leeuwarden.
Ook ik kan me de familie Rinia
nog best voorstellen.
Heb al die kinderen wel gekend,
die zoon was Douwe en hij had
inderdaad een kruidenierswinkel
Ook heb ik nog herinneringen
aan de stafmuziek. Als kind van
de eerste klas van School 11, nu
Vijverschool, vertrok de stafmu
ziek van af de kazerne langs die
school en ik heb toen vaak mee
gelopen. Ze gingen vaak richting
Lekkum. Daardoor ben ik vaak
te laat op school gekomen. Als
kind vond ik het prachtig. Ook
kan ik mij de houten barakken
tegen over de Ambachtschool
nog voor de geest halen. Hier
bliezen ze dan de reveille, en
waren de soldaten aan het
exerseren.
Nu de foto van de straatzangers.
Ik geloof dat het vorig jaar deze
tijd was toen heeft er ook eens
iets in het Krantsje gestaan en
wel van Aaltje Drent, nu "Mevr.
Has", over de straatzangers. Ik
ben toen bij Fenno Schoustra
geweest en heb hem foto's
gebracht met de namen erbij.
Maar tot op heden heb ik nog
niet iets daarvan in het Krantsje
gezien. Maar misschien komt het
nog. Maar de namen van de
dames die ik nog ken zijn van
l.n.r. eerste met bril Annie
Bergsma nu Mevr. v.d. Heide,
Mej. Munsterman nu Beetstra,
Mevr. oost dan Mej. Henstra,
iemand uit Hindeloopen, Mej.
Verder lezen op pagina 13
...dan wandelden we terug langs de winkels van de Voorstreek
