HERINNERINGEN VAN OUD LEEUWARDER
HUMOR VAN OPA EN OMA
'T KLEIDE
KRANTSJE
BRIEF UIT CANADA
3
„Juffrouw, mag ik u mijn paraplu
aanbieden?"
„Nee, dank je, onbeschaamde vle
gel - maar zullen we niet een taxi
nemen?"
„Waarom slaapje toch altijd in de
tram?"
„Ik slaap niet, ik kan het alleen niet
aanzien, dat er dames moeten
staan!"
„Moet dat een Caruso-plaat voor
stellen? Deze man zingt immers
Duitsch!"
„Ja, de plaat is vertaald, mijn
heer."
„Hoe groot gelijk ik had, toen ik
onlangs dien roman van X-man heb
afgekeurd, zie ik nu, nu ik hem ge
lezen heb."
„Ik kan dien Meyer niet uitstaan."
„Ik ook niet."
„Hoeveel ben jij hem schuldig?"
„Aan die tien pond appelen, die ik
daaijuist door mijn zoontje liet ha
len, ontbreken twee pond. Ik heb ze
nagewogen!" -
Groenteboer: „Neemt u me niet
kwalijk, maar mijn weegschaal is
uitstekend; maar weegt u uw
zoontje eens!"
Vreemdeling (op dorpsstation): „Is
dat de trein van 3.15?"
Kruier; „Dat weet ik niet, meneer.
We noemen hem alleen maar de
„middag-trein".
„Kunt u mij ook zeggen, hoe laat
het is?"
„Ik heb tot mijn spijt geen horloge,
maar toen ik vanmorgen op het
postkantoor was, sloeg het tien
uur."
Greta, die eieren zijn vandaag
weer zoo klein, je moet werkelijk
den eierboer eens zeggen, dat hij de
kippen er wat langer op moet laten
zitten."
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te
letten, dat hun giro-over-
schrijvingskaart het nieu
we adres vermeldt - het
oude adres moet worden
doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden
van de abonnee, voor wie
wordt betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor
het verhuizen worden
doorgegeven.
Abonnementen, die niet
voor 1 december zijn op
gezegd, worden automa
tisch verlengd.
Van een kennis uit Canada kreeg ik
21 nummers van 't Kleine Krantsje
te leen en eerlijk gezegd, ik heb van
de inhoud enorm genoten en hoe
kan het ook anders, wanneer ik U
vertel dat ik een geboren Leeuwar
der ben (1901)en dus op dit moment
77 jaar.
Heb gewoond in de Houtstraat en
later in de Bleekerstraat. Daar lig
gen mijn jeugdherinneringen. In
1919 verhuisden mijn ouders naar
Heerenveen. De periode waarover
ik nu schrijf loopt dus tot aan dat
jaar.
GLASHELDER
Alles wat er zo voor en na geschre
ven is door verschillende oud-
Leeuwarders in dit tijdperk, kwam
mij weer glashelder voor de geest.
Er waren niet veel dingen die ik-zelf
niet meegemaakt had. Ook de ver
schillende foto's van de oude stad
waren oude bekenden. En dan die
kostelijke Leeuwarder humor, echt
realistisch weergegeven en een sa
luut aan de verschillende schrij-
vers(sters).
Zo ook herinner ik me best de Elf
stedentocht in 1912, toen ik De Ko
ning 's morgens vroeg al terug zag
komen van Dokkum over de Dok
kumer Ee waar we vlakbij woon
den. Het was vroeger zo, dat de
eerste route was Leeuwarden-
Dokkum en terug en vervolgens de
andere steden. Het laatste eind was
dan via de Harlinger vaart. Later is
dit allemaal veranderd.
I
SKIETSLOOT
Nu ik het toch over ijs heb, we leer
den als kinderen het rijden op de
z.g. skietsloot die voor ons huis
langs liep. Aan het eind hiervan wa
ren de wallen van de ijsbaan aan de
Bleekerstraat. Wat zijn we er vaak
opgepiekt met hardrijderijen hoe
wel er oppassers liepen met dikke
stokken.
Och wat een plezier voor de kinde
ren als de stadsgrachten sterk waren
om de gehele stad rond te rijden.
Dubbele banen met baanvegers van
de stad er op en rechtshouden. Heb
hiervan veel genoten in de strenge
winter 1916 -'17.
Herinner me de hardrijderij van
vrouwen achter de Prinsentuin. Een
plukken. Over bloemen gesproken.
Hemelvaartsdag was de bloemen
dag. Haast iedereen ging haar huis
met een mooi potje.
wordt vervolgd)
voor Leeuwarden en de
wijde wereld er omheen.
Een uitgave van Fenno
Schoustra'a Publici-
teitskantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen.
Redactie, Administratie
en Advertentieafdeling:
Vredeman de Vries-
straat 18921 BP Leeu
warden.
Telefoon (05100) 20302
Postgiro 98 10 62
Bank; Rabobank
Geopend: van dinsdag
tot en met donderdag,
uitsluitend 's morgens
van 9 tot 12 uur.
's Middags en van vrij
dag tot en met maandag
gesloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland fl.21.00
per jaar; voor het buiten-
iand:fl. 37.50 per jaar.
Losse nummers: afge
haald fl. 1.25 per stuk.
Per giro besteld: fl.2.00
voor 1 ex., fl.3.50 voor 2
ex., fl.5.00 voor 3 ex.
Het lidmaatschap van t
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de
bepaling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de 1e februari dient
het abonnementsgeld
voor het dan lopende jaar
te zijn betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van
lezers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet tele
fonisch of schriftelijk,
maar per giro-overschrij
ving als abonnee aanmel
den, worden verzocht op
het girostrookje te ver
melden: Nieuwe abonnee.
Pliesje Fetter jaagt de jongens op
de kletter
Ik heb gewoond in de Houtstraat - daar liggen m'n jeugdherinneringen
KAPELAAN
van de bekende figuren was Martha
Hemminga. Een grote sterke
vrouw, met een paar benen onder
haar gat als telefoonpalen (alle eer
bied natuurlijk). Ze reed met een
slag als een manskerel. Geweldig
om te zien. Soms trok ze haar korte
rok uit en deed het in haar directoi
re. (Ik meen het rijden natuurlijk).
Och die goeie ouwe tijd op het ijs en
eens even aansteken bij een tentje
voor hete chocolade en een stuk
kal verpoot. Ook waren daar mensen
die steken verkochten en ze reden de
banen op en af al roepende: "dikke
steken!" Wij zongen dan, dikke
steken, om je nek te breken". Ze
hadden die dingen in een blikken
trommeltje, ze kostten een cent per
stuk. Ze waren verhipte lekker.
Niet alleen ijs, maar ook een flink
pak sneeuw gaf altijd een hoop lol.
Natuurlijk sneeuwbal gooien, en
dan het liefst op lui die een hoed
droegen. Op zichzelf natuurlijk niet
goed, maar wie denkt daarover als
jonge jongensLater bij het ouder
worden zie je het verkeerde en van
in.
het doel ook getroffen was. Wat za
ten we in onze stinkert! Gelukkig
ontkwamen we door steegjes en
nauwe straatjes. Het had er slecht
uitgezien, als de kapelaan ons te
pakken had gekregen.
Buren van ons hadden een open
schoorsteen. Wat is er mooier, dan
te proberen om er een sneeuwbal in
te mikken, wat ook wel gelukte.
Wat we niet wisten was, dat de
mensen hun kookkachel daar onder
hadden staan en dat de sneeuwbal in
het eten terechtkwam. Dat bracht
nogal wat opschudding teweeg en
de straf bleef niet uit. De schoor
steen werd voor altijd, met rust gela
ten.
Dit zijn dan enkele persoonlijke her
inneringen uit wintertijd met ijs en
sneeuw.
Er zijn nog heel wat andere dingen,
die zo voor en na door andere oud
Leeuwarders zijn beschreven, zoals
de ouderwetse tiendaagse kermis -
de gezellige koninginnedagen met
o.a. volksspelen op het Zaailand,
waarvan het Kuupke steken één van
de mooiste dingen was.
Het wandelen in de Prinsentuin en
het Rengerspark; in het laatstge
noemde park was een tuinpolitie
met name Fetter. Wij zeiden dan
altijd "Fetter jaagt de jongens op de
kletter". De Spanjaardslaan was
ook altijd een geliefde plaats om
kastanjes te zoeken en in 't voorjaar
naar het jodenland om bloemen te
Zo gebeurde het, toen ik met een
vriend ergens in de Grote Hoog
straat liep, dat er een pastoor en een
kapelaan passeerden. De pastoor
had nogal een hoge hoed op. Alle
eerbied voor dergelijke personen
vergetende op dat moment, gingen
er een paar ballen op het ons ge
stelde doel af. Op dat moment
draaide de kapelaan zich om en zo
vlug als hij kon ons achterna. Wij
doodsbenauwd lopen als een dief en
we hadden geen tijd om te zien of
Fijne herinneringen: we wandelden in het Rengerspark
