BLAUPUNKT
Blaupunkt
AUTORADIO
Techn. Bureau J. ROORDA
Uw eigen bank
Friesland Bank
Lezers klommen in de pen
JAN DUUM
Hebt U al eens iets over de oude
Landbuurten in de krant vermeld?
Ik ventte daar vroeger met melk en
bij mijn laatste bezoek aan Leeu
warden heb ik gezien, dat ook al die
oude huizen weggebroken zijn.
Daar hadden de mensen de tonnen
op de zolder; zoiets is nu gelukkig
verleden tijd.
Het mooiste vind ik altijd, wanneer
U over de vroegere straattypen
schrijft. Die kwamen ook wel in
Wirdum, waar ik geboren en geto
gen ben, o.a. Sikke Blomkoal,
Ouwe Tietsje en Jan Duumke.
Van Jan Duumke heb ik eens ge
hoord, dat hij onderweg was van
Jan Duum, de man van het sterke
verhaal van de lijkwagen.
Leeuwarden naar Sneek, natuurlijk
te voet, want het was allemaal lopen
in die tijd, hoogstens een eindje
meerijden met de een of ander.
Wel, Jan Duum was onderweg en
het was poermin weer, regenen en
waaien en Jan zag om naar een
droog plaatsje. Plotseling hoorde hij
een wagen aankomen, maar toen die
dichterbij kwam bleek dat een lijk
wagen te zijn. Jan dacht beter een
lijkwagen dan helemaal niks. Hij
klom achter in de wagen en lag mooi
droog naast de kist, die de voerman
vervoerde.
Maat toen de wagen te bestemder
plaatse aankwam stak Jan z'n hoofd
Pasklaar voor iedere auto BLAUPUNKT en KWALI
TEIT vormen één begrip
Mono/stereo-autoradio's. -autocassettespelers.
autoradio/cassettecombinaties, -busradio-installa
ties. autoluidsprekers enz
een dochteronderneming van Robert Bosch GmbH -
Stuttgart
VERKOOP EN INBOUWSTATION:
Marowijnestraat 8, LEEUWARDEN,
telefoon 05100-32318 (3 lijnen)
LEVERING VIA DE HANDEL
door het gordijn en zei tegen de
voerman: "Hwatis 'tin waer, net!"
De man schrok zo, dat hij bewuste
loos op de grond viel. Tja, die
straattypen zijn ook allemaal verle
den tijd.
Wij zien hier in Amerika altijd erg
naar 't Krantsje uit en ontdekken op
de oude schoolfoto's van vroeger
menigeen, die wij hebben gekend.
Wij hopen dat 't Kleine Krantsje
nog vele jaren mag blijven bestaan!
New York P. Veenje
Het fraaie verhaal van Jan
Duum - we hebben het al eens
eerder in de krant gehad - is in
Friesland nog overbekend. Zelfs
is ons indertijd de naam ge
noemd van de koetsier, die toen
de doodschrik van z'n leven
kreeg, een zekere heer Buitenga,
later woonachtig te Warga en
ook geabonneerd op onze krant.
Wij hebben de heer Buitenga, nu
al lang dood, eens op de man af
gevraagd, hoe hei. nou precies
zat met dat verhaal, maar hij zei
ons toen, dat hij er zich totaal
niets van kon herinneren. Het
werd ons niet duidelijk, of~hij
toen de waarheid sprak of liever
niet meer herinnerd wilde wor
den aan het vreemde geval. Vast
staat alleen, dat de heer Bui
tenga koetsier is geweest en on
der andere met lijkwagens gere
den heeft, zonder twijfel ook tus
sen Leeuwarden en Sneek.
Overigens kunt U zich onze ver
bazing voorstellen, toen. wij la
ter in een oude krant exact het
zelfde verhaal aantroffen, toen
echter gesitueerd in Spanje met
een soort Spaanse Jan Duum.
We zullen er wel nooit meer ach
ter komen, of deze kleine tragi
komedie zich werkelijk in Fries-
lang heeft afgespeeld of wellicht
in Spanje ofwie weet zijn er
meer landen, waar een dergelijk
saillant verhaal van vader op
zoon wordt doorverteld!
Red. 't KI. Kr.
BEUCKER ANDREAE
Van bevriende, ook Friese, zijde
ontving ik de laatste twee nummers
van 't Kleine Krantsje, waarin wat
over mijn familie stond. Want de
tantetjes van de Nieuweburen waren
echte oudtantetjes van mij. Het wa
ren er niet twee, maar drie, tante
Meintje, tante Boukje en tante
Greetsje. Ik was twee jaar toen mijn
ouders naar Zwolle verhuisden
maar zeker één- of tweemaal per
jaar logeerden wij bij mijn grootou
ders Beucker Andreae die op de
Sophialaan vlak tegenover het sta
tion woonden.
En altijd, als wij daar waren, be
zochten wij de tantetjes, die wij heel
lief vonden en die ons dan altijd
voorlazen. Ik geloof uit Justus van
Maurik.
Ik ben benieuwd of dat huis van
mijn grootouders er nog staat (in de
zestiger jaren toen ik een keer door
Leeuwarden kwam, stond het er nog
wel)> Het logeren daar is in mijn
herinnering vast verbonden aan het
loeien van de koeien op de veemarkt
die toen niet ver af was. In de van
Swietenstraat woonde mijn oom,
mijn grootvaders oudste zoon. Alles
kwam weer tot leven door dat
Kleine Krantsje.
Ik heb ook zo'n gevoel dat de tante
tjes van de Nieuweburen zo bekend
waren omdat hun vader, dus mijn
overgrootvader, burgemeester van
Leeuwarden was, maar dat weet ik
niet zeker. Mijn grootvader was met
een collega oprichter van de Alge
mene Friesche Levensverzekerings
bank. Gok al verleden tijd.
Naarden,
Dr. J. C. Proost-Thoden
v. Velzen
WERKMANSLUST
Toen ik een dezer dagen in 't Kleine
Krantsje een plaatje zag staan van
Werkmanslust, werd ik daar even
stil van. Ik heb daar namelijk een
groot deel van m'n jeugd doorge
bracht. Bij het terugzien op de foto
van het straatje, waar wij gewoond
hebben, gingen er veel her
inneringen aan mij voorbij.
Ik ben nu acht en zeventig jaar,
maar ik weet nog heel veel van die
tijd. Griet, het bazinnetje van de
poes Joris, waar Bart van der
Weerdt over schreef, heb ik ook
goed gekend. En zo veel andere
dingen. Maar er is zo veel veranderd
sindsdien.
Het was een smal straatje, maar het
woonde er zo gezellig. De straatjes
voor de huizen werden altijd zo
mooi geel geschrobd. De tuintjes
zagen er allemaal netjes uit en voor
de ramen hingen nette gordijnen,
met daar tussen in vrolijk bloeiende
geraniums.
Nu is het Werkmanslust een groot
blok huizen geworden. Het zal al
lemaal wel verbeterd zijn, maar ik
mis er zo veel. In vroeger jaren was
't er een vrolijk straatje, maar het
lijkt er nu zo doods. En waar zijn de
spelende kinderen?
Ja vroegerToen was er altijd
wel drukte. De melkboer Smallen-
brug kwam er met z'n karretje. Sla
ger Bams op z'n fiets met een mand
voorop. Groenteman Mendel met
lekkere frisse groente op de wagen.
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
En zelfs op zondag kwam het jodin
netje van Godschalk van de Put met
verse galletjes in haar wagentje.
En dan de bergloods. Daar hebben
we veel gespeeld. Het was er rustig
met alleen de grijze huizen en de
schemerige petroleumlantaam.
Maar we speelden er, maakten er
muziek, knikkerden er in de goot en
tolden er midden op straat.
Aan de andere kant van het hek van
de bergloods was een touwslagerij
van Vergonet. Die had een win
keltje op de Voorstreek. Op de Gro
ningerstraatweg stonden toen nog
veel bomen, waar we ook veel uur
tjes hebben versleten.
De petroleumlantaams werden on
derhouden door een Van der Leest.
De huurders moesten daarvoor bij
de wekelijkse huur een cent extra
betalen. De huur bedroeg één veer
tig per week.
Ik ging op school in de Kruisstraat
en we liepen de route van het
Werkmanslust naar school toe en
terug viermaal daags, maar onder
weg hadden we veel vertier en we
vonden het nog niet eens zo ver.
Als we uit school kwamen, kwamen
er ook altijd kinderen langs de deur
met frisse bosjes radijsjes, drie bos
jes voor een dubbeltje. En later, 's
avonds, hoorde je nog de gezellige
roep: "Lemster droge tien voor tien
cent".
Mijn vader was destijds broodbe
zorger en hij was de hele dag on
derweg met z'n kar en z'n hond. 's
Morgens was hij al om vijf uur op de
Voorstreek om z'n brood te halen
bij Buwalda en Gilleboord. Later
werd de nachtarbeid afgeschaft en
mocht hij niet eerder dan om tien
uur beginnen te venten. Daarover
was mijn vader nogal ontstemd,
want dan kwam hij nog later thuis.
Uit protest liet hij voor op zijn kar
schilderen: "Moams let, de hiele
dei let". Er zullen nog wel mensen
zijn, die daar van weten. Maar we
hadden het goed thuis, wel geen
weelde, maar ook geen armoede.
Leeuwarden J. Donauer-Jansma
Het front van het Werkmanslust, zoals het vroeger was. Het is allemaal verleden tijd
