WEG NAAR HARLINGEN: DOOIE BOEL HOMME OLIEKONTSJE PORDER IN HET OUWE WAS LAATSTE LEEUWARDEN VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN DIT WAS OOK NIET VIJFTIENDE JAARGANG 26-5-1979 NUMMER 338 ITWOUEm., Illlllllllllllllll 1 'T KLEINE KRANT5JE 5NËEK 14.1 STAVOOCNeU rtOOUVEO 3A 7 WSDMAHJAIts 1 '11 oconntoasrJ We klagen steeds meer over het steeds drukker wordende verkeer, maar om nou te zeggen, dat dit het was - nee, zo te zien, was 'tmaar een ontzettend dooie boel in het oude Leeuwarden. Geen enkele auto, geen enkele fietser, geen enkele wandelaar - er loopt letterlijk geen hond op straat. Maar zo was 't natuurlijk niet altijd en overal - als u het ons vraagt is deze plaat van het begin van de Harlingerstraatweg op een vroege zondagmorgen gemaakt, het kan haast niet anders. En dat is dan ook nog voor de oorlog gebeurd, toen er nog hoge bomen stonden aan deze toen nog vrij landelijke straat. Wie scherp kijkt, ziet dat alle bomen genummerd zijn - de veron derstelling ligt voor de hand, dat die nummers corresponderen met hun doodvon nis... Precies weten we het niet, maar we denken, dat het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog een eind heeft gemaakt aan één van de merk waardigste beroepen uit de oude tijd: dat van porder of morgenwek ker. De porder, of porster, want vrouwen deden het ook, had tot taak elke morgen een aantalklanten" te wekken met behulp van een stok. of gewoon door het kloppen op het raam. De stadgenoten, die van deze bijzondere dienst gebruik maakten, betaalden daar een vaste vergoe ding voor. De allerlaatste porder in Leeuwarden was een populaire fi guur: Obbe van Dijk. een klein dik mantsje, dat door de Leeuwarders gewoonlijk.Homme 't Oliekontsje' werd genoemd, omdat hij ook met een oliekar door de straten liep. In de dertiger jaren nam Homme 't Oliekontsje het vak van porder van z'n hoogbejaarde vader over en we 'mogen aannemen, dat hij het werk nog tot het uitbreken van de oorlog heeft gedaan. In 1938 ver scheen er in het Leeuwarder Nieuwsblad een verhaal over ,,het laatste overblijfsel van een verdwij nend beroep" - voor de lezers van 't Kleine Krantsje willen wij dit arti kel graag even overschrijven. In onze dagen van moderne zake lijkheid en de zich in steeds sneller tempo ontwikkelende techniek ver dwijnt zienderogen alles wat herin nert aan verstreken jaren, toen de gemodelijkheid onder de menschen nog hoogtij vierde, de voortschrij dende mechanisatie nog niet in be langrijke mate zooals thans haar ni- velleerende invloed op de roman tiek van tal van oude gebruiken en instellingen van ons volksleven had uitgeoefend en het begrip snelheid nog slechts in het woordenboek van heel weinigen te lezen stond. DRIE UUR. Een van de steeds minder in zwang geraakte gebruiken, welke ons aan die tijd herinnert is het z.g. porren of kloppen. De porder was in vroe gere jaren de man, die des morgens om 3 uur of soms nog vroeger op stond en wien de taak was opgedra gen die personen, die in verband met de aard van hun beroep héél vroeg moesten opstaan (landarbei ders, fabriekswerklieden etc.) te wekken. De porder deed dit door aan te bellen of met een stok, meest al een hengelstok, tegen de ruiten te tikken. Vervolg op pag. 9 WIJ vwwyn Uw DINERS fej"ZAKEN LUNCHES VERGADERINGEN RECÉPTIE8. NTEUWESTAD 75 - LEEUWARDEN - TEL 05l«M156e jfr'iftif-jifrTr"'" - y y, fW< i&HiMrfTiTMfinn ..Weest zijn gast, zodra het U pastl.y^

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1979 | | pagina 1