BELEVENISSEN VAN EEN JONGSTE BEDIENDE
OP DE BANK AAN DE WIRDUMERDIJK
LEE W ADDERS,
WAAR IS DIT
DE OUDE WEERKLANK
Dit is het vervolg van het verhaal
van onze medewerker Bart van der
Weerdt uit Haarlem over zijn bele
venissen als jongste bediende op het
kantoor van de Nationale Bankver-
eniging aan de Wirdumerdijk - her
innering aan het begin van de twin
tiger jaren.
Fedde Doomspleet zat op de cou
ponafdeling tegenover meneer
Witteveen. Meneer Witteveen was
procuratiehouder en was dus een
belangrijk man op de bank. Hij was
vroom katholiek en daarom werd hij
Pius genoemd, naar de toenmalige
Paus Pius.
Fedde was vrolijk van aard en kon
erg snel werken en wanneer het
werk dan goed liep dan neuriede hij
zachtjes in zichzelf. Daarbij gebeur
de het nogal eens dat hij zo op zijn
gemak zat, dat hij met zijn ene been
over het andere zat en dan met bo
venste been onder zijn bureau zat te
wippen. Dat dit wel eens op de ze
nuwen van de vrome procuratie
houder werkte was begrijpelijk.
PIUS
Fedde werd dan ook nogal eens tot
de orde geroepen. Op een keer toen
Fedde weer zo zat te werken schopte
hij bij het verzitten Pius tegen het
scheenbeen. Deze werd daarop zo
nijdig dat hij, onder de tafel Fedde
terugschopte. Hij deed dit zo venij
nig en hard, dat hij tegen de onder
kant van zijn eigen bureau schopte,
waardoor de inkt uit de inktpot
vloog en op de brieven en papieren
die op zijn tafel lagen, terecht
kwam. Woedend was hij. Hij was
wat je noemt witheet. En wat deed
Fedde? Fedde keek niet op of om.
Hij lachte ook niet. Nee, hij zat
zachtjes te grinniken. En dat was
helemaal om uitje vel te springen.
Hij heette Koos van Hulzen en
kwam uit een gezin met tien kinde
ren. De boodschappen en de kar-
Voor diverse relaties
te koop gevraagd
WOONHUIZEN,
FLATS EN BUNGALOWS
►MAKELAARDIJ
I NOORD-NEDERLAND
I Wijbr.de Geeststr 33o Leeuwarden Tel 05100-33331
I lb g g 37346) R T. Kuipers.
I Makelaar taxateur o g
weitjes op kantoor deden we nu ge
zamenlijk. Ik kreeg er ander, meer
kantoorwerk, bij te doen. Ik was nu
meer bij de verzending van de post
betrokken.
Toch werd de situatie anders nu
Koos er bij was. Daar was de kwes
tie van de fooien, bijvoorbeeld.
Meneer Burg, die blijkbaar meer
met een dergelijk bijltje had gehakt,
bond ons op het hart de fooien die
we kregen samen te delen. De sa
menwerking met Koos is altijd goed-
geweest. Fooien, of liever fooitjes,
kregen wij bij de z.g. couponklan
ten. Regelmatig moesten we cou-
pongeld bij de klanten brengen en
dan viel er wel eens wat af voor ons.
ACHT GULDEN
Meestal was het één of twee kwar
tjes. Eenmaal kreeg ik van een rijke
klant acht gulden fooi. Acht gulden.
Ik wist niet wat ik zag. Dat was dus
vier gulden voor mij en vier gulden
voor Koos. Een andere keer moest
ik naar de directeur van de Rijks
Landbouw Winterschool coupon-
geld brengen en ik werd door de
congiërge van de school naar de
kamer van de directeur gebracht.
Hij zat achter zijn bureau en ver
zocht mij in de zetel voor het bureau
plaats te nemen. Toen ik hem de
envelop met het geld en de „com
plimenten van de heren", dat waren
de directeuren, had overgebracht en
hij de bijgevoegde kwitantie voor
ontvangst had getekend vroeg hij
opeens: rook je ook? Ik bedacht mij
geen ogeblik en zei, ja meneer.
Hierop pakte hij uit een bureaulade
De oude Wirdumerdijk met links het kantoor van de Nationale Bankvereni-
ging, waar de jonge Bart van der Weerdt z'n "avonturen" beleefde.
courant mocht hebben als de „he
ren" hem hadden ingezien, en ja, na
twee dagen in de directiekamer te
hebben gelegen, mochten Koos en
ik de prijscourant hebben. Koos en
ik hadden allebei twee jaar Franse
les op de Mulo gehad en we konden
gezamenlijk en eendrachtig er aar
dig in wegwijs worden. We over
legden of wij wat zouden bestellen.
En wat dat dan zou zijn. We hadden
niet veel geld maar we bestelden
voor tien gulden: padvindersmes
sen, een schemerlamp, die notabene
brandde op carbid. Ik zie dat ding
nog voor mij, het waren bloemen
van parelmoer met daarbinnen in de
brander. We konden via de bank
Franse francs kopen en het geld en
de bestelling van de gevraagde goe
deren werd door ons aangetekend
verzonden. De padvindersmessen
waren we zo kwijt en de schemer
lamp was voorde familie van Koos.
Nog één keer hebben wij een be
stelling gedaan - ik weet niet meer
wat - maar toen was het afgelopen.
De handel leverde niets op.
BART VAN DER WEERDT
een doosje Simon Artz, maakte het
open en liet er tien sigaretten uitrol
len en zei, neem maar. En ik nam ze
alle tien. Wat heb je gehad, was het
eerste wat meneer Burg vroeg, toen
ik weer op kantoor kwam. Tien si
garetten, zei ik.
Tien sigaretten? Ja, zei ik, tien si
garetten Simon Artz. Meneer Burg
keek of hij het in Keulen hoorde
donderen. Hoe kan dat, vroeg hij
ongelovig. Ik vertelde toen hoe het
gegaan was. Nou, zei meneer Burg,
in het vervolg, als zo iets weer ge
beurt, dan neem je één sigaret en
geen tien, begrepen. Ja meneer
Burg. De heren van de afdeling
boekhouding hadden veel belang
stelling voor de Simon Artz siga
retten en ik was ze zo kwijt tegen
drie cent per stuk.
VREEMDE POSTZEGELS
Met de post kwamen regelmatig
brieven uit het buitenland en de
vreemde postzegels waren voor
Koos en mij. Wij verkochten deze
postzegels of ruilden ze met andere
jongste bedienden. Maar op een dag
kwam met de post een envelop met
een Franse postzegel. Deze post
stukken werden bij een procuratie
houder gebracht die de post open
maakte en dan verdeelde over de
afdelingen. Nu zat in "de envelop
met de Franse postzegel een prijs
courant van het Parijse warenhuis
„Les Grands Magazins Du Prin-
temps". Ik vroeg of ik die prijs-
vervolg van pag. 3
Vries. Hiernaast nog het aardappel
pakhuis van Fokkema.
Hoor, wat roepen ze daar? A, ja:
"Aan de Oostersingel ligt een boot
met schol - acht, tien en twaalf cent
het pond!"
Nu gaan we op de hoek even naar
binnen, waarachter het leven van
hardwerkende mensen, meest uit de
onderste laag van de bevolking,
verborgen gaat. Mensen, die bezig
zijn zich te ontplooien, wat geluk
kig zeer velen zal lukken ook.
Sommigen hebben dikke armoede
gekend, maar velen hebben ook
heel wat plezier met elkaar beleefd.
De een helpt de ander vaak zonder
bijbedoelingen.
Ik weet, dat ik niet voor honderd
procent alles heb weergegeven,
maar neem dit maar van mij aan, het
was wel voor honderd procent waar,
al heb ik geen schandaaltjes verteld
- die heb ik als prater bij me zelf
gehouden, daar ik zelf ook
Weerklanker was en wel van 1907
tot 1923. Met de meeste hoogach
ting voor alle personen, die ge
noemd zijn.
O. Hollander
P.S. Zijn er nog leerlingen van de
zesde klas van de school van Mees
ter Kuipers aan de Oostersingel, die
geboren zijn in 1907 of in (906?
Stuur eens een kaartje naar O. Hol
lander, Ijsvogel 44 in Dokkum of
bel, telefoon 05190 - 3544.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag 'Leewadders waar is dit?"
We gaan weer drie 'antieke afbeeldingen'verloten onder de abonnees, die
ons het juiste antwoord geven. Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen
veertien dagen naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vries-
straat 18921 BP Leeuwarden.
WONING
INRICHTING
Nleuwestad 95-97
LEEUWARDEN
