,He'kes van mien vader kregen'
zei de peuter onverschillig
assenaar
TRANSISTOR IN DE SPEELGOEDAUTO
9
UIT
LATEN
SCHOK
BREKERS
BANDEN
VLINDER
nog aanwezige banden leeg of lek
en is er ook geen kettingkast meer
heel.
Smaken verschillen natuurlijk, het
is me bekend, maar ik moet eerlijk
bekennen al deze bijzondere objec
ten met grote belangstelling te heb
ben aanschouwd. Hoe lang, vroeg
ik me daarbij af, staan die fietsen
daar zo al? Twee jaar, vijfjaar, tien
jaar misschien? En, nog interes
santer: hoe lang zouden ze er nog
blijven staan? Ook twee jaar, vijf
jaar, tien jaar wellicht?
Krantsje deze sigarenwinkel op de
foto gezet. Maar niet zelden, zo
vertelde hij mij, komt hij voor het
maken van een laatste foto te laat.
Dan blijkt het hoekje, dat hij "al
lang" had willen fotograferen, door
afbraak al verdwenen te zijn. Nou
ja, daar hoorde ik niet van op, want
de veranderingen in deze stad zijn
immers amper bij te benen. Zou dat
evenzeer gelden voor andere steden
in ons land?
HEERENVEEN, MARKTWEG 13 TEL 05130-38908
LEEUWARDEN, VERL. SCHRANS 4-22 TEL 05100-33714
Gelezen van het wonderlijke voor
val van die man in Lourdes? Die
was anderhalf jaar eenzijdig ver
lamd, maar stond - in de onderaard
se basiliek van St. Pius X - plotse
ling van zijn rolstoel op, liep het
schip door en ging zitten onder het
publiek. Een sterk verhaal.
Nog sterker vond ik de mededeling
in de krant, dat "tienduizenden
mensen er getuige van zijn ge
weest". Als ik zoiets lees, denk ik
hoe kan dat nou? Tienduizenden
mensen. Op z'n minst twintigdui
zend dus, misschien nog enkele
tientallen duizenden meer. Hoe
groot die basiliek ook is - ik ben er
zelf geweest - die tienduizenden
gaan er niet in. Wat moetje dan nog
geloven van zo'n verhaal?
De vorige week wandelde ik in het
Rengerspark, toen rn'n oor getrof
fen werd door pittige radiomuziek.
Wat bleek? Er kwamen, vanachter
de struiken, twee peuters van een
jaar of zeven tevoorschijn, uitgerust
met de een of andere trapautomobiel
en een transistorradio.
"Mooie radio he'je daar", zei ik
tegen de jeugdige eigenaar, want
nieuwsgierig ben ik altijd en je wilt
wel eens weten hoe en wat.
"Och", antwoordde het knaapje
onverschillig, "die he'k al lang.
He'k es van mien vader kregen
Ik moest toen denken aan rn'n eigen
jeugd, heel lang geleden - helaas -
en dacht aan de primitieve speel
goedjes, waar wij het mee moesten
doen. En ik vroeg me af, of zulke
jochies van nu met hun geperfectio
neerde speelgoed gelukkiger zijn
Hei sigarenwinkeltje op Camstraburen: ook alweer verleden tijd.
dan wij het waren met onze rommel
van toen.
Ook wij waren verzot op het spelen
met autootjes, maar de amper van
echt te onderscheiden auto's van nu
hadden we vroeger niet. De auto's
waar wij in reden - uitsluitend Ford
of Chevrolet - maakten we zelf, van
een kistje en de wielen van een oude
kinderwagen.
Ik herinner me nog goed, hoe wij in
de hoogste staat van opwinding
raakten, wanneer we van vader of
moeder een paar kwartjes kregen,
die we nodig hadden voor het aan
schaffen van het onmisbare onder
stel - een zeepkist konden we altijd
wel voor nul centen opscharrelen bij
de kruidenier.
Met die paar kwartjes, misschien
waren het zelfs wel dubbeltjes, dat
weet ik niet meer, togen we naar
Topma op de Nieuweburen
("Schele Topma" zeiden we met
weinig eerbied voor de ouderdom)
en die had blijkbaar altijd wel een
paar ouwe kinderwagens, of in ieder
geval het onderstel ervan, op voor
raad staan.
Op dat onderstel monteerden we
dan - vraag niet, hoe't ging - de
kist, waarin als zitbank voor de be
stuurder een plankje getimmerd
werd. Dan nog een stuk touw aan de
voorwielen voor de besturing en
klaas was kees. Piet er in, zo trots
als een pauw, en Jan er achteren dan
duwen maar en met een noodgang
over de trottoirs.
Sommige jongens gingen nog wat
verder en monteerden op de een of
andere manier richtingaanwijzers
aan zo'n automobiel, of, nog mooi
er natuurlijk, een ouwe hoorn. Maar
met of zonder die accessoires, ons
geluk was met die zelfgefabriceerde
voertuigen volmaakt.
Wat we toen in de verste verte niet
Er heeft een tijd geleden in dit Klei
ne Krantsje een verhaal gestaan
over verdwijnende buurtwinkeltjes,
waarbij ook het aardige ouderwetse
sigarenwinkeltje van Van den Berg
aan de Achter de Hoven werd ge
noemd.
Die winkel is intussen door afbraak
van de kaart geveegd, maar nu is er
alweer een oud sigarenwinkeltje
verdwenen en wel dut van mevrouw
Algra, dut op Camstraburen stond.
Het pand is er nog wel, maar de
eigenaresse is na vele jaren met het
verkopen van haar rookartikelen ge
stopt.
Kort geleden en nog net op tijd dus,
heeft de fotograaf van 't Kleine
Mij een dezer dagen spoedend van
de Nieuwestad naar het Ruiters-
kwurtierkeek ik inde Haniasteegbij
de vroegere azijnfabriek van Van
Slooten toevallig omhoog en wat
zag ik? Of beter gezegd, wat zag ik
niet'? Wel, de fraaie gevelsteen "De
Drie Gebroedersdie daar vroeger
in de gevel zat. De steen bleek ver
dwenen te zijn. Voorgoed naar ik
vrees. Must dat nou su?
Er stonden drie mannetjes, drie
broers, op de steen met de volgende
tekst: "Op 23 February lag Hendrik
Reynerts Siersma aan dit gebouw de
eerste steen".
konden vermoeden was dat er eens
een tijd zou komen, dut het zelf fa
briceren van zulke autootjes hele
maal niet meer nodig zou zijn - ze
komen nu kant en klaar en veel vol
maakter dan de mooiste wagen van
toen zo de winkel uit en, ik heb het
nou self gezien. Soms zijn ze dan
ook nog met een echte radio uitge
rust, al zou dat dan "maar" een
transistortje zijn.
Wie in Leeuwarden nog eens wat
interessants wil zien, moet naar de
Oude Veemarkt gaan. Daar staan,
aan de kant van de Zuidersingel,
tientallen fietsen geparkeerd, dege
lijk met kettingen verankerd aan de
standers, want anders worden ze
gegapt.
Het interessante van die verzame
lingen rijwielen zit hem in de fiet
sen, die er kennelijk al ettelijke ja
ren staan. Dat zijn stuk voor stuk
moderne kunstwerken, door slo
pershand en weer en wind tot bi
zarre monumenten vervormd.
De kettingen, waarmee deze wrak
ken accuraat aan de standers beves
tigd zijn, verraden ons, dat ze nog in
een goeie staat verkeerden, toen ze
er werden neergezet, maar nu mis
sen verscheidene er van meer of
minder vitale onderdelen, zodat ze
soms in de verte nog maar enigszins
lijken op de vervoermiddelen, die
ze ooit zijn geweest.
Kijk, daat staat er een zonder zadel
en zonder stuur, z'n buurman mist
het achterwiel, weer een ander is
zowat alles behalve het voorwiel
kwijt. Daarbij staan natuurlijk alle
Bijzondere objecten op het terrein van de Oude Veemarkt
