Friesland Bank
X
Uw eigen bank
Lezers klommen in de pen
BIJGELOVIG
In de eerste plaats wenst ondergete
kende U van harte geluk met het
15-jarig bestaan van Uw Kleine
Krantsje en hoopt hij hel ook nog
vele jaren te mogen lezen. Doordat
U schreef dat er vele ansichtkaarten
ingestuurd waren kwam ik op hel
idee ook nog zoiets in mijn bezit te
hebben.
Op bijgaande kaart, die gefotogra
feerd is bij de Vrouwenpoortsbrug
staat n.l. een opa van mijn vrouw
t.w. Meindert Rauwerda, broer van
de kruidenier, die vele jaren op de
Breedeplaats een kruidenierswinkel
(ook klompen) dreef. Opa was erg
bijgelovig en zo staat hij aan de
brugwachter te vertellen van zijn
rheumatiek en dat hij ter bestrijding
daarvan altijd een kiezelsteen in
de zak meedroeg. Verder bracht hij
de kruideniersboodschappen rond,
maar als mijn schoonmoeder toeval
lig 13 op het lijstje had staan dan
kwam er een pakje lucifers bij of er
ging eentje bij weg.
weg.
Zeer vele jaren woonden zij aan de
Landbuurt en toen op Oudejaars
avond 1917 de familie, voorzover
aanwezig, bij elkaar was kreeg mijn
latere schoonmoeder de aardigheid
om de hele familie overstuur te ma
ken. Enkele uren later is mijn vrouw
n.l. geboren daar op de Landbuurt,
want mijn schoonvader was onder
de wapens.
Als bijzonderheid verklap ik U dat
mijn schoonmoeder die bewuste
avond anijsmelk had gedronken
maar later nooit anijsmelk meer kon
zien of verdragen.
Leeuwarden
Jac. Bakker
BOERENOORLOG
Graag zou ik willen weten of er le
zers zijn van 't Kleine Krantsje, die
zich nog de volgende versjes van de
Boerenoorlog herinneren, die mijn
Vader en Moeke altijd zongen; een
begon als volgt:
A. is de achting die we koesteren
voor Transvaal,
B. zijn de Boeren
C. is Chamberlain, de stichter van
Villay.
D. is de dapperheid waar ieder mens
naar streeft,
E. is Engeland, door iedereen ver
acht, en dan weet ik het niet meer.
Van het tweede versje weet ik alleen
nog:
Arme vrouw en kinderen sturen ze
naar de moordenaarskampen henen,
O wat een schande, wat een lage
daad van Engeland.
Ik hoop niet dat het te veel gevraagd
is. Ben hier met vacantie uit Tasma
nia en geniet met het lezen van alle
Kleine Krantsjes, die de familie Al-
gra in Schiedam speciaal voor mij
bewaard heeft.
Schiedam Mevr. S. Vlagsma
LOLLIGE JOHANNES
Nou dat was mie ut "Krantsje" wel
dat we nu kregen. Een prachtig ju
bileumnummer. Geweldig.
Hebben jullie dit verhaal wel eens
gehoord van de "lollige"? Zo
noemden ze Johannes Felkers, de
man van de "Kwatta en neutmus
kaat". Op een keer zei hij tegen
mijn man: "Wuust mien puslein es
kieke"? Mij best was het antwoord.
Nou er ging een kastdeur open en
daar stond een pusleinen theekopke
midden op een plank in een verder
helemaal lege black vernis kast. Hij
had n.l. helemaal niet veel spullen,
't Was een vrijgezelle "pomme-
rant". Twee maal was hij "bijna"
getrouwd. Eenmaal kwam hij hele
maal niet opdagen voor de trouw
partij, de tweede maal, met een an
dere griet, zou het weer niet door
gaan, maar toen kwamen de aan
staande zwagers om een robber te
knokken, hij werd bang, is ge
tróuwd en nam toch weer de benen.
Het huwelijk heeft volgens familie
overlevering één dag geduurd. Hij
kon beter viegen verkopen.
Maarssenbroek
A. Spoelstra-v. d. Meulen
IJSBAAN
Tot ons groot genoegen hebben wij
in "t Kleine Krantsje gelezen, dat er
eindelijk een kunstijsbaan komt. De
baan zal wel heten "Lang gewacht
en toch gekomen!". Naar aanlei
ding hiervan wil ik een paar herin
neringen ophalen.
Als kind van omstreeks zes jaar
woonde ik in de Bleekerstraat bij de
speeltuin, de "schietsloot" was nog
niet gedempt. Moeder bond de
schaatsen onder in de kamer en dan
door de bleek op het ijs en proberen
langs de ijsbaan het "Ouwe meer"
te bereiken. De ijsbaan was in onze
ogen alleen voor rijke kindersen wij
hoorden daar niet bij. Maar later
hebben wij dat vraagstuk wel op
gelost en hebben we gratis op de
baan gereden
Wij gingen met een ploeg jongens,
de namen weet ik nog goed, nog wel
in leven zijnde zullen er nog wel een
paar zijn, die dit verhaaltje lezen.
Het ging als volgt: eerst over het hek
van de speeltuin, dan bij de dijk op
en kijken of de wacht de goeie kant
op ging lopen, dan vlug met schaat
sen onder over de dijk en met een
rotgang tussen het rijdende publiek
verdwijnen, wat niet altijd mee zat,
soms duurde de pret niet langer dan
een uur, dan werden wij door Ak
kerman en zijn spionnen weer ver
wijderd. Het gaf niet veel, wij gin
gen toch weer. Eens op een zondag,
met de zondagse kleren aan, hebben
wij het volgehouden tot sluittijd vijf
uur.
Nu zat daar in het loket een man, hij
heette Van Ingen, die woonde zelf
in de Bleekerstraat en kende dan
ook iedereen. Nu gebeurde het, wij
gingen netjes met de schaatsen on
der de ami de poort uit. Wij spraken
af om Van Ingen te groeten (een
sóórt wraak) met z'n achten door het
draaihek en Van Ingen hoorde acht
keer "dag meneer Van Ingen!"
Nóg zie ik het gezicht van die man
zo brutaal had hij het nog nooit
meegemaakt.
Wij gingen ook wel eens op de
baan, als hij was klaargemaakt voor
een wedstrijd, dat was gevaarlijk.
Akkerman, straatmaker was de man
van het beheer, maar die had een
jachtvergunning en schoot op een
den. Als wij dat hoorden waren wij
doodsbang en vlogen we als hazen
over de dijk en voelden ons pas weer
veilig in de Bleekerstraat. Op de
nieuwe baan zal geen verschil be
slaan tussen arm en rijk en zullen
geen dijken met wachtposten zijn.
Wat waren de mensen toen toch be
krompen. Ik ben nu zes en zeventig
jaar en moest toch de vernedering
van toen nog even kwijt.
Hoorn
WIRDUMERDIJK
L. Weber
Ik ben zowel Klaas Sierksma, die
alsnog reageerde in nr. 345, als de
redactie van 'l Kleine Krantsje toch
wel enige dank verschuldigd. En
dan bedoel ik hiermee niet dal
prachtige verhaal (hr. Sierksma: ex
cuus voor mijn "hollands"), maar
JBhi
Voor diverse relaties
te koop gevraagd
WOONHUIZEN,
FLATS EN BUNGALOWS
►MAKELAARDIJ
I NOORD - NEDERLAND
I Wijbr do Ceeststf 33a Leeuwarden Tel 05100-33331
I (b g 9 37346) R T Kuipors.
I Makelaar taaeteur o.g
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
De ijsbaan aan de Bleekerstraat: "als jongens piekten we er op
De oude winkel van Roling aan de
Wirdumerdijk.
de panden links op de foto in de
Wirdumerdijk.
Eindelijk is dan die „lastige" bocht
„eruit". Ik werk sinds enige jaren
aan een familie-verhaal in woord en
beeld en zodoende bezit ik veel fo
to's van de Wirdumerdijk, waarvan
het grootste deel genomen is vanaf
de Wirdumerpoortsbrug en die stuk
voor stuk „eindigen" bij de uit
hangborden van P. en C.
In de twee kleinste panden, thans
Janssen Mode, woonden en werkten
drie generaties Roling. Zowel in het
hoekpand als in het pand links gin
gen juwelen over de toonbank. Mijn
overgrootvader schreef in zijn dag
boek: „In 1889 verhuisden wij naar
het deftige stadscentrum".
Nou, as jou het mij frage
klopt dat ook wel bij het zien van
deze foto. En dan die mensen mid
den op de straat, die geen weet had
den van agressie in ons huidige ver
keer. Geen spandoeken, hooguit
een paraplu. Wat een saaie tijd!
Nou, vergeet dat maar en bekijk de
ze foto maar eens goed. Wat een
rust! Er was dus toch een goeie ou
we tijd!!!!
Twente Robert Roling
SOMBERE DAG
Zoals vroeger een sombere dag
werd opgefleurd door de straatmu
ziek (Schelvis) en de klanken van 't
draaiorgel, zo wordt dit nu gedaan
door 't Kleine Krantsje. Hulde.
Weert H. P. C. de Pont
ELIZABETHSCHOOL
Bedankt voor 't plaatsen van de foto
in 't jubileumnummer van de zesde
klas van de St Elizabethschool.
Helaas is er bij 't afdrukken van de
namen een fout ingeslopen, er staat
namelijk twee keer de derde rij, dit
moet zijn tweede rij: Greetje Bec
kers, Minke Iedema, Dientje Jong-
ma, Emmy IJntema, Aggi Her
mans, Annie Netelbeek, Ursela
Veltman, Blijda Boerrigter, Marian
Thijssen, Hennie van Bergen en
Truus de Jong.
Utrecht B. de Boer-Boerrigter
