GESPREKKEN OP DE
MOOIE
JEUGD
JAREN
rinova
STERKE STUKJES wn^ON
□sma
AMICITIA NIET VERGETEN
GLENNY
13
►MAKELAARDIJ
NOORD - NEDERLAND
cDameScfMode
Eén fan onze trouwe lezers hét ons
meld, dat er bij de bruggen bij het
Fliet en de Tunen en de Kaai weer
frij geregeld een stuk of wat ouwere
kerels te fienen binne, die't heel wat
af ouwehoere. Heel froeger is dat
oek soa weest, en elke Saterdaga-
vund stonnen die gesprekken in een
krante. Na de oorlog stonnen in een
ander krantsje ferhalen die't onder
het klokje bij de Nijstad ferteld
wurden. Ons lezer hèt ons soa fer
kregen, dat wij prubbére wille, die
mannen, die't hij daarsien hèt, af te
luusteren en het in dit krantsje af te
drukken. We wete niet of het alle
keren lukt, mar we salie ons best
doen. Dat merke jimme dan wel an
de folgende nummers. Ons is deur
geven, dat het om de folgende per-
soanen gaat:
Tabe Ruutsje: in froeger jaren een
eerste klas glassetter.
Sjouke Sukerslak: sien groatfader
ferkocht se op het ies.
Jan Boerke: smiet nog wel es een
boerefries woord deur sien Liw-
wadders.
Wiebe Poatsje: tipt een bitsje, in 'e
oorlog oplopen.
Lange Marten: ken het bij 't foet-
ballen altied sien.
Soms komme wel es langs wippen
Hein fan 't Hobbelpeerd (fanwege
het feguur of het beroep fan sien
moeke saligeren de man, waar
wij nou stiekem een endsje met op
lopen binne, Kees Lotsje.
Wiebe Poatsje: Kiek es an, daar
hewwe Kees weer es. Hoe staat het
leven, ouwe seun.
Kees Lotsje: Och, het leven is krekt
een lotsje. Soms een klein prieske,
maar faak een dikke niet!
Lange Marten: Der waar anders
laassen in Greunshiem een fent,
die't de honderdduzend wonnen
had. Waar het Ynze Dorenbos niet?
Jan Boerke: Ja wis heite, Dorenbos.
Hij hèt de bem der oek fan proffi-
teare litten.
Sjouke Sukerslak: Bin se oek niet
uut faren weest een middag, een
hele ploeg fan die mannen uut dat
huus. Ja, der is ommers nog één hast
bij fersopen. Een ouwe brugwachter
fan froeger.
Kees: Nou, daar hew je het al. Soa
winne jou de honderdduzend, en
soa fersupe je maten. Wat je lotsje
mar weze sal.
Tabe Ruutsje: Mar as ik an die
stumpers op de boaten denk, daar
bij die Sinezen in 'e buurt, dan
magge wij nog niet klage mannen.
Sjouke: Nee, mar wat ik mie wel es
affraag, mutte wij nou soa gek we
ze, en haal al dat folk hier hene.
Wiebe: En we hewwe oek al heel
wat freemd folk hier. As je soms
deur de stad lope, wurdt het je swart
en bruun foor de ogen.
Marten: Ho, ho, Wiebe, soa magge
wij niet. Mien buurman seit altied:
We binne allemaal kienders fan één
fader, en dan wiest 'ie omhoog.
Kees: Mien groatfader hèt nog één
Voor diverse relaties
te koop gevraagd
WINKEL EN ZAKENPANDEN I
33a Leeuwarden Tel 05100 33331
f Kuipers
kannen die sei dat Willem Drie sien
fader was. Dat mut oek een beste
piekenier weest hewwe.
Jan: Toch hou ik niet fan sukke
praatsjes. Laassendaags oek oer die
preens Hindrik. Se moatte sokke al-
de kij niet uut 'e sloat helje.
Tabe: Kij, bollen sast bedoele. Ik
hew fan die Poepke Hendrik trou
wens altied meer hoord fan de wijn
tjes dan fan de trijntjes.
Sjouke: Dat gaat meestentieds sa
men. Mien moeke sei altied: De fles
lusse en het mokkel kusse.
Tabe: Dat hew ik nog nooit hoord.
Jonge, jonge, wat een mooie set. De
fles kusse, en het mokkel lusse.
Jan: Oars om, Piebe. Nou ja, het
kin beide wol. Marde flessen wurre
wel duurder. Ja, de lichte froulju
miskien oek wel.
Marten: O, weestou dat niet. Komst
er nooit meer, Boerke? Stil mar, een
grapke.
Jan: Sokke praatsjes hou ik net fan.
Ik seg oak niet, dastou een eh
Kees: Mannen, latè we het mooi
houwe. Het leven is al son gek lots
je.
Jan: Nee, mar wat ik nieskes sei: de
drank wurdt djürder. En het auto-
rieden oek. Van Agt en sien maten
wille geld beure.
Sjouke: Mar self hoeve se niks te
belijen. Wie wurdt een poat uut-
trokken? Nou, wie anders dan de
mindere man. Jan Busgroen.
Wiebe: Dat seit mien skoanseun oek
altied. De kleine man is altied de
pineut. Se hewwe niet om 'e nocht
staakt in Rotterdam.
Tabe: Die stakingen bin ik anders
nooit soa foor weest. Seg nou sellef,
wat hèt het die mannen opleverd?
Niks, helemaal niks, en weken
droog broad, en moeke de frouw op
een houtsje biete.
Marten: Der waren anders wel fule
wieven bij. Eerste klas oppeteurs.
En alle morres mar weer een groate
meeting.
Jan: Ja, mar se hewwe belies geve
mutten. Het kaptaal wint altied de
laaste slag! Van der Veen is sterker
as Kokkie.
Wiebe: Over welke van der Veen
hest het nou. Jan? Is dat een bokser
of een hardfietser?
Tabe: Hij sal van Veen bedoele, de
groate baas fan alle groate bazen.
Hij is wel gauw es op-'e tillefizie,
krekt as die Kok fan 'e bond.
Kees: Nou ja, sukke mannen skelle
en ragge wat teugen mekaar foor het
oog fan Neerlands folk, mar ferder
kniepe se mekaar niet al te hard.
Sjouke: Das krekt as in 'e pollitiek
must mar denke. Uultsje skelt van
Agt de pochel fol, en even later sitte
se naast mekaar en hewwe de
groaste lol!
Marten: Dan fertelt den Uyl mis
kien wel een bak, die't ie in Sjina
hoord hèt. Het is geel, en het hangt
an 'e Groate Muur en het roep tel
kens "bende".
Jan: Be bin nooit son Uileman. Ik
wie altied wiis mei die ouwe Drees.
Tabe: Ja, mar daar noeme jou oek
één! Ouwe Drees. Sukken hewwe
jou mar één keer in 'e honderd jaar.
Een pommerant fan hew ik jou daar.
Kees: En nog mooi helder oek.
Laassen waar ie nog op 'e tee-vee,
mar jonge, jonge, die liep nog goed
liek.
Sjouke: Mar as dien klokje oek goed
liek loopt, wurdt het hast tied om te
skoften, mannen. Mar Marten, hoe
waar die bak uut Sjina ferder?
Marten: Oh, gewoan ju De ouwe
kannarie fan die dooie Mao.
vervolg van pag. 3
Ook in die tijd gingen wij nog wel
eens "in dei ut iten" bij Pake en
Beppe in Imsum. Met de trein naar
Grouw-Imsum en dan lopend langs
de Boom naar de Pólle waar Beppe
al met koffie en de bruine klonten
klaar zat.
Na het middageten gingen de man
nen even "del" en dan een pantsje
thee drinken bij tante Griet (een
zuster van vader) en oom Wobbe.
Dezen woonden in Grouw en daar
liepen we toen gewoon even naar
toe. Tante Tjits en oom Jan kwamen
dan ook aan. Zij woonden in
Grouw. Dat was een gezellig uurtje,
waar wij nooit lang bij bleven. Mijn
broer Doede en ik zwierven al vlug
langs het water bij Hotel Oostergo.
Na afloop weer naar Imsum, daar
nog een avond-boterham gegeten en
weer lopen naar het station. Je liep
wel wat af zo'n dag. Een keer heb
ben wij eens geboft. Toevallig
stond, toen wij uit Leeuwarden aan
kwamen een dorpsbewoner uit Im
sum met zijn automobiel (de naam
weet ik niet meer, maar het was een
garagehouder) bij het station. Wij
St. Jacobsstraat 23 /Leeuwarden /Telefoon 28739
mochten met z'n allen meerijden.
Het was mijn eerste tocht in een
automobiel.
Mijn broer en ik waren intussen lid
geworden van de gymnastiekclub
Leeuwarden. De directeur hiervan
was de reeds eerder genoemde heer
Smit. Secretaris of penningmeester
was de heer Jeelof (de vader van de
onvolprezen archivaris van Frisia,
Rinze Jeelof?).
Bekende Ie graad heren waren o.a.
Jan Rutgers, Piet Sleyveren Zijlstra
(de man van de reuzenzwaai).
NOOIT VERLOREN!
Als we van de les kwamen, 's
avonds, trokken wij de straten door
en maar zingen van "Leeuwarden
een, twee, drie gaat nooit verlo
ren". Later kwam ook broerke Jelle
erop.
Bij het 30-jarig bestaan van de Ver
eniging Leeuwarden mocht ik als
jongen bij de Ie graad heren op de
jubileum uitvoering in de Harmo
nie, meedoen bij het bok hoog
springen. Mijn moeder zat in de zaal
en vertelde mij later, dat de mensen
zeiden "dat jonkie komt daar nooit
over". 1 Ondanks een gekneusde
pols, die ik had opgelopen bij een
fietsongeluk, kwam het jonkje er
toch over en nog wel in de z.g.
Wolfsprong. Deze sprong werd met
opgetrokken knieën gedaan. Mijn
moeder was minstens zo trots als ik
zelf.
Broerke Jelle had als kleine jongen
ook iets bijzonders, voor zijn uit te
voeren oefening kwam hij vanuit de
coulissen op de handen lopend het
toneel op. Doede deed een prima
rekoefening. De Wassenaars waren
er weer bij.
(wordt vervolgd)
vervolg van pag. 5
"Op de eerste plaats" - aldus de
heer W. van Melsen te Amsterdam
- "mijn gelukwensen van het vijf
tienjarig bestaan. Ga zo voort, 't is
met één woord te zeggen: koste
lijk".
"Toevallig", schrijft mevrouw B.
Lucassen te Winterswijk, "krijg ik
van iemand 't Kleine Krantsje met
die foto. Ik ben al vijf en twintig jaar
uit Leeuwarden weg en ik ben toch
niet vergeten, dat de zijkant van
Amicitia op die foto staat. Heerlijk
om dat oude weer tee terug te zien"
"En", voegt zij daaraan toe,
"graag een abonnement".
WEINIG ZELFVERTROUWEN
Wat mevrouw De Visser-Ferdinand
schreef getuigde van weinig zelf
vertrouwen ("Ja, ik zal 't wel mis
hebben, maar is 't niet 't stukje van
de Beursbrug naar de Weaze, waar
vroeger een hotel stond op de hoek
van de Wirdumerdijk?") maar voor
haar geldt, dat ze niet in Leeuwar
den, maar in Dordrecht woont.
De heer H. A. van Dijk uit Norg
drukte zich kernachtig in het Leeu
warders uit: "Ofskoan gien Leew-
adder mut ik mij al slim vegisse as
dat niet een plaatsje is met oppe
achtergrond Amicitia, soas dat
froeger was as jou fanne Beursbrug
kwammen".
"De laatste herinnering, die ik nog
heb aan de Amicitia", aldus de heer
P. Bergsma te Leeuwarden, "was,
dat we er wekelijks kwamen om een
partijtje te biljarten in de toen nog
aanwezige biljartzaal. Ook diverse
recepties van verschillende vereni
gingen, jubilea etc. heb ik daar bij
gewoond".
En de heer F. E. Terpstra te Bols-
ward herinnerde zich veel verko
pingen in de achterzaal van Amici
tia, "zo 'n vijftig jaar geleden".
"Ook had hier de trekking plaats
van een in die dagen vermaarde lo
terij van de Joodse Invalide".
"Naast Amicitia-" vervolgt de heer
Terpstra, "was een kantoor van een
bankier, die, als ik het goed heb
onthouden, met grote letters op de
muur had laten schilderen Gebroe
ders Mispelblom Beijer. Zo'n vijf
en zestig jaar geleden was dat voor
mij als kleine jongen, die net begon,
erg moeilijk te lezen. Ze bestaan nu
niet meer, want later stond er op de
muur Friesche Bank, nog later Am-
sterdamsche Bank en nog later, toen
ze het nieuwe gebouw een eindje
verder al hadden betrokken is het
Amro geworden"
"Ik wens u veel succes in de ko
mende tien jaar", besluit de heer
Terpstra zijn brief. Je kunt er niet op
rekenen op deze leeftijd, maar ik
hoop het vijf en twintigjarig beslaan
van 't Kleine Krantsje nog te mogen
meemaken". En dit laatste gaat
natuurlijk op voor ons allemaal.
SOCIËTEIT
Tenslotte - het wordt tijd, dat we
eindigen, want we kunnen onmo
gelijk alle inzenders aan het woord
laten - enkele passende mededelin
gen van mevrouw E. de Ring-van
der Loon uit Leeuwarden, die ons
schrijft: "Amicitia was een ontwerp
van architect Th. Romein. Het pand
werd als sociëteit in 1840 gebouwd
en de bouwkosten bedroegen
26.700,-. De sociëteit werd op
gericht in 1837. In 1902 werd de
sociëteit Amicitia opgeheven en
kreeg het gebouw een bestemming
als hotel-restaurant. Het werd in
1968 afgebroken en er slaat nu een
flatgebouw met een meubelzaak en
kantoren".
En wat dat laatste betreft: het heeft
ons verbaasd, dat er maar enkele
inzenders zijn geweest, die het
zwart op wit betreurden dat het fraai
ogende oude hotel is afgebroken om
plaats te maken voor het bouwkun
dige stuk wangedrocht, dat hier nu
tot in lengte van dagen het stads
beeld ontsiert.
Een ongehuwde dame te Maastricht
heeft, met voorbijgaan van hare ar
me bloedverwanten, haar geheel
vermogen en al hare bezittingen aan
de kerk en aan de geestelijken ver
maakt.
(1879)
Voor den ambtenaar van den bur
gerlijken stand van Amsterdam ver
scheen gistermorgen een paartje,
hetwelk zich in den echtelijken staat
wilde begeven. De bruidegom wei
gerde echter het juiste antwoord te
geven op de hem door den ambte
naar gedane gebruikelijke vragen.
De zonderlinge huwelijkscandidaat
zocht allerlei uitvluchten en het ge
volg was, dat hij met de familie on-
verrichterzake moest vertrekken.
(1898)
Kostuums van
hoogwaardige kwal'teit
LE.ËL IWAROEN-ASSEN
