HERINNERINGEN AAN ONVERGETELIJKE
JONGENSJAfctEN-aitgligggl-
'T KLEINE
KRAHTSJE
Met Benny Postma ben ik eens naar
een atletiekwedstrijd geweest in
Joure. Aan welke nummers wij
meededen weet ik niet meer. Wel,
dat we daar twee meisjes ontmoet
ten, nl. (Pietje) die ik omdoopte in
Nel en Ali Leemburg. Ik meen dat
Dit is hel vervolg van de jeugdher
inneringen van onze abonnee, de
heer U. Wassenaar te Voorburg.
het een dochter was van de bekende
elfstedenwinnaar van '29 Karst
Leemburg. Ze waren beiden lid van
het Huizumer Quick. Onze verdere
prestaties waren: grasliggen en zo
nu en dan een klein "tuuLsje".
En dan de kermis zoals die vroeger
was, iets heel anders dan tegen
woordig. De jeugd van nu vermaakt
zich evenwel minstens zo goed als
wij toen. Maar voor ons ouderen
zijn in onze herinneringen de dingen
van vroeger mooier. Wat de jeugd
van nu niet heeft, dat zijn de prach
tige stoomcarrousels van o.a. Ben-
ner, Wolff en de kleinere van Sip-
Jcema. Die van Benner, waar ook
nog een cake-walk en later een ka-
bouterbaan aan was verbondende
ze was wel de mooiste. Vooral het
monumentale front met de vier le
vensgrote paarden daar steigerend
boven, was indrukwekkend. Voor
de kassa, waarin een heel mooi op
gedirkte dame, stond veelal een ex
plicateur het vermaak aan te prijzen.
Dal ging dan zo: „Benners grand
salon, annex roetslebaan en cake
walk, altijd plezier, altijd vermaak,
gaat dat zien, gaat dat zien".
KERMSISCENTEN
Voor mij hoefde deze aankondiging
niet, haast al m'n kermiscenten gin
gen op aan dit prachtige vermaak.
Waren de centjes op, dan liep ik
naar de Klanderij om bij vader nog
een paar centen los te peuteren. Ik
trok dan aan de koperen bel en dan
kwam soms de heer de Vries naar
voren. Lachend zei hij dan, ,,zo
jonge, binne de centen op?" Op
mijn bevestigend antwoord gaf hij
mij wel eens een gulden. ,,Nou
za'k dien vader even roepe". En
glimlachend liep hij de zaal in. Als
vader kwam hoefde ik niets te zeg
gen en kreeg ook van hem een gul
den. Ik kon weer verder draaien.
Ook het centrum van Hommerson
en Vermolen, met de op en neer
gaande trappen, was een gelief
koosd vermaak. Voor m'n moeder
bracht ik vaak een zak "oliekoe
ken" meer, tien stuks vooreen dub
beltje!! Deze kocht ik bij vrouw
Osinga uit Sneek. Een vaste figuur
toendertijd op de kermis.
Op maandagavond gingen wij met
vader en moeder naar de kermis.
Mijn vader was ook een liefhebber
van dat kermisgedoe, moeder niet
zo erg, 't was haar allemaal (e wild.
Ook als er een circus kwam, gingen
wij altijd een avond met vader en
moeder mee naar een voorstelling.
Ik herinner mij Carré (met veel
paarden), Sarassani, Gleich,
Strassburger en Sneyder (met de 40
leeuwen). Sarassani stond op de
Fonteinbaan in plaats van op het
Zaailand.
Ook was er altijd een avond gere
serveerd voor het variété van Faveur
in de Harmonie.
Op school 10 leerde ik een meisje
Wij draaiden wat af en mijn broer
Doede was altijd gelukkig bij het
hoepeltje gooien. Ik niet, ik was
veel te wild. Voor ons was dan het
hoogtepunt poffertjes eten bij de
Bruin of bij de luxe wafeltent van
Victor Consael. Daarna en dit meer
ten gerieve van vader op naar, ik
meen, café Hoogkamp. In alle geval
een heel druk bezocht café met mu
ziek. Naar huis gingen steevast een
paar fikse palingen mee en voor ons
iedereen pak nougat met een aapje.
Ook erg gezellig, maar wel veel ru
wer was de zaterdagavondDan was
het schippermerke. Turf- en pot-
schippers maakten dan hun spaar
centjes op.
kennen, Jopie. Zoals met alles,
twee dingen tegelijk goed doen gaat
niet. Je moet kiezen. Ik koos Jopie.
't Leren werd althans van mijn kant
minder. Nu was het op school al
lang .bekend, dat ik met Jopie
„ging". Dat „ging" bestond uit
handje vasthouden als we na
schooltijd naar huis liepen. Ik weel
niet meer de naam van de straat
waar ze woonde (later zijn ze naar
de Bleeklaan vertrokken). Haar va
der was naar ik meen werkzaam bij
Koopmans. Wij liepen dan door de
Wijbrand de Geeststraat en namen
afscheid op het plein voor de Am-
brachtsschool. Ook bracht zij mij
wel thuis.
Eens fietsten we op het weggetje
langs de spoorbaan, richting jacht
haven. We waren zo verliefd en
letten nergens op en onze sturen
kwamen in elkaar. Mooi de steile
berm in, gelukkig nog niet in het
water. Op een zaterdagavond gin
gen wij de stad in, zwaar gearmd.
En ja hoor, op de Kelders kwamen
haar vaderen moeder aanwandelen.
WEL GEMEEND
Ze schrok, maar we konden niet
meer wegkomen. Lachend bleven
ze staan. Ik probeerde mijn pet (een
nieuwe) af te krijgen, maar dat ding
zat in mijn kop gesneden. En ik
maar trekken en rukken en die ou
welui maar lachen. Haar vader loste
de situatie op door te zeggen „laat
maar jongen, 't is wel gemeend".
Nadat ik mij zo serieus mogelijk had
voorgesteld, liepen wij verder. Op
gelucht. Op mijn jongensmanier
hield ik veel van haar. 't Was ook
een lief zacht meisje. Maar op
school ging het alsmaar slechter.
Onze „verkering" kreeg de schuld
en wij mochten elkaar niet meer
thuis brengen. Ik moest van mijn
vader direct uit school m'n huis
werk maken. Maar daar vonden wij
wat op. Op de slaapkamer, boven,
maakte ik het huiswerk. Jopie was
altijd veel eerder hiermee klaar en
kwam dan naar onze straat, de 5e
Vegelinstraat. Ze floot een be
paald wijsje. Raam omhoog en
langs de regenpijp naar beneden.
Het hielp niet, want op school bleef
het slecht gaan. Op een dag, ik had
weer iets uitgehaald, dat niet op het
lesrooster stond, moest ik mij mel
den bij het hoofd de heer Fokkema.
En om een lang verhaal kort te ma
ken, ik stond weer buiten de school.
De heer Fokkema was slimmer dan
de heer Schaafsma, hij gaf mij niet
een brief mee, maar stuurde deze
rechtstreeks naar mijn ouders. Dat
was natuurlijk donderen bliksem en
ik groeide volgens hen op „voor
galg en rad".
VRIJ MAN
Enfin, ik was weer vrij man. Maar
niet zo lang en dat kwam zo. Bij ons
in de straat woonde een familie Pol
stra. Er was een grote zoon, die pro
curatiehouder was op het kantoor
van de Scheepvaart en Steenkolen
Maatschappij op het Zuiderplein
Ik herinner mij Sarassani, een fantastisch circus
COPI
WEET ALLES VAN BRILLEN ÉN HEEFT DE MOOISTE
Leeuwarden, Nieuwestad 55 en Schrans 21. Harlingen, Voorstraat 63.
l is zuinig op uw
1 en—uw gold!
naast de Klanderij. Hij bezat een
Triumph motorfiets, waar ik altijd
veel belangstelling voor had.
vervolg op pag.
voor Leeuwarden en de
wijde wereld er omheen.
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publlcl-
teitskantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen.
Redactie, Administratie
en Advertentieafdeling:
Vredeman de Vries-
straat 18921 BP Leeu
warden.
Telefoon (051001 20302
Postgiro 98 10 62
Bank: Rabobank
Geopend: van dinsdag
tot en met donderdag,
uitsluitend 's morgens
van 9 tot 12 uur.
's Middags en van vrij
dag tot en met maandag
gesloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland 22,50
per jaar; voor het buiten
land: 40,00 per jaar.
Losse nummers: afge
haald fl. 1.25 per stuk.
Per giro besteld: fl.2.00
voor 1 ex., fl.3.50 voor 2
ex., fl.5.00 voor 3 ex.
Het lidmaatschap van 1
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de
bepaling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op de 1e lebruari dient
het abonnementsgeld
voor het dan lopende jaar
te zijn betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van
lezers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet tele
fonisch of schriftelijk,
maar pier giro-overschrij
ving als abonnee aanmel
den, worden verzocht op
het girostrookje te ver
melden: Nieuwe abonnee.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienèn er op te
letten, dat hun giro-over-
schrijvingskaart het nieu
we adres vermeldt - het
oude adres moet worden
doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden
van de abonnee, voor wie
wordt betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor
het verhuizen worden
doorgegeven.
Abonnementen, die niet
voor 1 december zijn op'
gezegd, worden automa
tisch verlengd.
