BONT
ABONNEE HERKENT ZICH ZELF
OP FOTO „ONBEKENDE KINDEREN
RAADSEL BINNEN UUR OPGELOST
15
Wij staan borg voor een goede bont
mantel in elke bontsoort. Eventueel
ook naar maat, zonder prijsverhogingI
V
Voorstreek 22 Leeuwarden 05100-39173
Het was suver dringen dizze keer.
De faste ploeg was der netuurlijk:
Tabe Ruutsje, Sjouke Sukerslak,
Wiebe Poatsje, Lange Marten en
Jan Boerke. Maar die hadden aan
loop kregen fan een stuk of wat ma
ten, die nog wel gauw es op het
pleintsje waar froeger de Doelen
ston, te finen binne. En later kwa
men Kees Lotsje en Hein fan 't
Hobbelpeerd oek nog langes.
Souke Sukerslak: Een groate ferga-
dering fannemorren. Folie bak. Het
liekt hier de Navo wel, of de Twee
de Kamer.
Tabe Ruutsje: Daar wurdt oek heel
wat afluld op 't heden. En het liekt
wel net soa spannend as Paul
Vlaanderen froeger. Van Agt hast
de WW in!
bange Marten: Over sukke saken
gien grapkes. Der wurdt over die
ferskrikkelijke wapens beslist. Dat
wiest niet best mannen. Mien
buurman seit: De appoklips hangt in
'e lucht.
Bezoekende Doeleman één: Ja, kiek
es an. Of jou hewwe goeie wapens,
of jóu doene op een dag de deur
open omdat je denke dat de melk
boer der is, en daar staat een Rus
foor je snotkoker.
Wiebe Poatsje: En die komt dan
giéh supenbrij of kees brengen, en
oek gien wodka. De Moffen hadden
destieds oek gien suurstallen bij
hun. Suks mut niet weer!
Kees Lotsje: Suden wij daar nou met
mekaar feul an ferandere kenne?
Kiek, as dat jouw lot is as kleine
mandan is dat soaSoa sien ik dat
Andere Doeleman: Daar komt bij,
dat ik mie wel es affraag: suden die
Russen nou echt dizze kant wel uut
wille? Het is een heel end fietsen.
En binne nou die Ammérikanen fan
die besten?
Jan Boerke: Het is al slim, dat we
nou 't de Kriestdagen foor de deur
steane, over oorlog en soa prate
moatte. Sille wij hier bij de brug
mar wat ffede houwe?
Hein fan 't Hobbelpeard: Boerke
hèt geliek. Frede op aarde, en gien
winterfuten. Een knientsje in 'e pan
en een slukje foor het wegspoelen.
Doeleman drie: Ik hew een fleske in
e binnenbuse. We binne hier te
machtig, anders liet ik em even in 'e
kring speule. Mar ik nim self wel
even een proefke foor de kouwe fu
ten!
Tabe: Wij binne dat hier niet wend
en ik houw oek niet fan die flauwe
kul met drank op straat. Gaan dan
mar ergens in een kroeg sitten.
Kees: Daar binne niet soa feul meer
fan as froeger. Nim nou alleen het
HctKma
bontmodes
99
Fliet mar an beide kanten waar het
raak. Fan Spiek tot Apeldoorn. Je
hoefden niet te ferdusten.
Wiebe: Met een hoop ellende, man
nen. Der is wat afsopen, en wie
musten het belije? Just, die arme
wieven en die stumpers fan kien-
ders.
Sjouke: An 'e andere kant waar het
oek wel gesellig. Wat klaveijasse en
sjoele om mooie priezen. En wat
smoute ferhalen, ja, die konnen niet
altied onder de kestboom ferteld
wurre.
Doeleman twee: Nou is het hast
weer soa feer. Kestdagen, oud en
nij, son jaar fliegt oek om. En hoe
ouwer je wurre, hoe gauwer het
gaat.
Boerke: Dat songen de Poepen oek
al: Het gaat alles foor uber, het gaat
alles foorbij. Na fleden december,
komt weder een mei.
Tabe: Het bin echt fan die dagen om
wat mankelich te wurren. Dan denk
je an alles wat weest is, foor goed
weest. De tied houdt gien skoft.
Even snute
Doeleman drie: Dou must ophouwe
Ruutsje. Foei kerel, soa raar hoeft
het nou oek weer niet. En je feran
dere der dochs niks an. Helemaal
niks!
Kees: Wat ik altied sêg: het sal je
lotsje mar weze. Waar staat jouw
wieg? Sit je wat in een goed fel?
Hewwe jou wat geluk in 't leven?
Hein fan Ons moeke placht al
tied te sêggen: Je mutte het leven
nimme soa as het is, en wees self
een bitsje lief foor de medemens.
Gemompel terzijde: Dat kon se self
mooi leggende doen. Soldaten half
geld.
Marten: Het leven is net as het foet-
ballen, het hèt sien uutfallen. Dat
siene jou an Feijenoord, dat siene
jou an Cambuur. Dat gaat goed op 't
heden, en dan wurdt het steeds
drukker.
Doeleman één: Ik bin der fleden
week oek es weest. Mar die meen-
sen gane te keer, en skriwwe en
nuver singe fan olee of soa, loof ik.
Soms sien ik hast niks, soa fol is het.
Marten siet wel over alles heen.
Boerke: Ik kaam der froeger ek wol,
in Huzum dan. Die ouwe garde is
der niet meer. Dan hadden jou bij
F.V.C. Monti Diekstra en Sonder-
van, en bij Friesland Skeepstra en
Butenhuus. En nou is het daar
Triotel en siekenhuus.
Tabe: Ik hew der nooit feul weest.
Mien ene swager was nog al een
Road-Geelman. Ja, se seiden altied
fan etter en bloed. Hij gong wel met
die Romkesjonges om, en dan had
den jou daar die ouwe Aarden.
Wie kent deze kinderen?'Dat was onze vraag, veertien dagen geleden, toen we in't Kleine Krantsje een
foto afdrukten, die een van onze abonnees had aangetroffen in een stokoud fotoalbum, dat hij bij een
verkoping in Sint Anna Parochie op de kop had getikt. De kans, dat die vraag bevestigd beantwoord zou
worden leek ons niet groot - één op de honderdduizend wellicht, één op de miljoen misschien? Maar zie
wat er is gebeurd: nog geen twee uren na het verschijnen van onze krant meldde er zich aan ons kantoor
een volkomen verraste abonnee met precies dezelfde foto in de hand en de mededeling, dat zij een van die
kinderen was en drie dagen later kregen we notabene de man op bezoek, die het plaatje langer dan een
halve eeuw geleden had gemaakt!
De foto dateert uit omstreeks 1923 -
toen, in december, zette de heer Y.
P. Kingma, zuiveldirecteur te 01-
debroek onder Zwolle, zijn drie
kinderen, Gré Willem en Coby met
de wens voor een gelukkig nieuw
jaar op de kiek. Van de foto werden
verschillende afdrukken gemaakt en
een van die afdrukjes kwam terecht
bij de heer S. P. Blom, winkelier te
Bergum - de heer Blom was de oud
ste broer van de moeder van de fo
tograaf. Die stopte dat kiekje in zijn
fotoalbum en vele jaren na zijn dood
kwam het album op die verkoping in
Sint Anna Parochie terecht.
GERINGE KANS
Daar zag een van onze abonnees, de
heer R. van der Meulen te Leeuwar
den, het liggen, hij kocht het en
stapte er mee naar onze krant. Met
een ogenschijnlijk uiterst geringe
kans op herkenning drukten wij toen
het plaatje met de kinderen af: "Wie
herkent deze kinderen?"
Toen onze abonnee, mevrouw J. A.
Hiemstra-Kingma uit de Tjerk Hid-
desstraat in Leeuwarden, op die
vrijdagmorgen onze krant open
sloeg ("Zodra 't Kleine Krantsje
komt, is't m'n eerste om er in te
zien") wist ze niet wat ze zag: daar
stond ze waarempel zelf in de krant
als meisje van een jaar of acht, sa
men met haar broertje Willem, nu in
Lelystad en met haar zusje Gré, die
tegenwoordig in Denemarken
woont.
OPGETOGEN
Opgetogen verscheen mevrouw
Hiemstra onmiddellijk op onze
redactie, waar ze vertelde, dat de
maker van het plaatje, haar vader,
nog in leven is - acht en tachtig jaar
oud woont hij in Bergum, zijn ge
boortedorp.
En drie dagen later stond de heer
Kingma zelf bij ons op de stoep en
toen waren wij op onze beurt verrast
een goede oude bekende te zien: hij
heeft jaren in Leeuwarden gewoond
en zich hier, o.a. als enthousiast Es
perantist, zeer verdienstelijk ge-
Dik vijftig jaar nadat deze foto werd gemaakt wensen Gré, Willem en
Coby Kingma iedereen nogmaals een Gelukkig Nieuwjaar!
maakt.
De heer Kingma kwam in 1911 van
de Zuivelschool, werd o.a. zuivel
directeur in Oldebroek en vestigde
zich in 1933 in Leeuwarden, waar
hij als ingenieur controleur werd
voor het Ministerie van Landbouw.
PERPLEX
In 1950 ging hij met vervroegd pen
sioen, maar twee jaar eerder was hij
al als administrateur-boekhouder
begonnen bij het Frysk Orkest. Dit
werk heeft hij tot juni 1974 gedaan,
Wanneer mevrouw Hiemstra de
foto toevallig niet in onze krant had
gezien ("Ik ben nog nooit zo per
plex geweest" vertelde ze ons) zou
het raadsel tóch zijn opgelost, want
ook onze abonnee, mevrouw
Schuurmans uit de Pieter de Hoogh-
straat in Leeuwarden herkende de
kinderen. Waarmee bewezen werd,
dat we zelf helemaal fout zaten bij
het schatten van de kans, dat de foto
zou worden herkend, een op de
honderdduizend, een op de miljoen
misschien
Is het dan tóch waar, wal 't Kleine
Krantsje zelf altijd zegt?
Dit immers: 'T KLEINE
KRANTSJE LEEST IEDEREEN!
Sjouke: Wat ik nog wel deen hew, is
na de oorlog naar 't Heerenveen.
Dan reden der ekstratreinen. Met
Abe Lenstra, en Mollo de spil, en
Tiemen Fuur.
Doeleman: Abe loopt oek niet hard
meer. Ik sag em laassen op 'e tillefi-
zie, in een rolstoel. Der waar wat
uut 'e Harmonie foor.
Kees: Ja, met hur, son bekende
frouw. Sjoukje Diekstra niet. Se hèt
destieds oek het Dorp opend. Son
donker mokkel met een groate bek.
Tabe: Dou sast Mies Bouma be-
doele. Ja, die praat je gatten in 'e
sokken. Dat hiette fan bingo of soa
en het gong fanself weer om 'e cen
ten.
Wiebe: Su sij nog femilie weze fan
die Bouma, die froeger daar bij het
Hoeksterpad of de ouwe Beljee-
buurt woande? Hij pielde wel es met
een waterfiets in 'e Voorstreek.
Jan: Sil ik jim es uut 'e droom hel-
pe? Se skrieft hur fan Bouman.
Man! Niks gien ge-Bouma. En
muskien sit er oek nog wel een W.
in.
Hein: Waar ik oek graag es naar
sien, is dat mini-foetbal op 'e tee
vee. Jim wete wel uut 'e Ahooidol-
len in Rotterdam. Der is oek wel
hardfietsen bij.
Marten: Fan wielrennen gesproken,
hewwe jim lezen dat die Pijnenburg
doad is? Jim wete wel, de Sesda-
genkoaning.
Doeleman twee: Ik wist niet eens
dat ie siek was, en ik hew oek gien
bericht had. Het beroemde koppel
Pijnenburg-Wals. Dat is al mooi
lang leden. Ja, en daarfoor hadden
je een Moeskops. Die we nou hew
we is son suerich persoan met son
meidestem, Zoetemelk loof ik.
Kees: Wete jimme nog wel, dat hier
oek een wielerbaan weest is? Daar
bij de ouwe Willeminabaan. Se
hewwe em in 'e oorlog afbroken.
De meensen daar in 'e buurt hadden
soa mooi hout foor hun rus.
Sjouke: Ik hew der es hene weest
met Gekke Gerriet. Die had oek wat
maten fan 't Ouwe Gleien bij em.
En die rotsakken seiden teugen de
direksie, dat slager die en die hadde
een fette premie uutloofd fan fieftig
gulden. Foor son tussendeur-
sprintsje, weet jim wel,
Doeleman één: En ik foei nou wel
an mien water, dat er niks fan an
was. Hoe is dat aflopen, ik bin be
nijd.
Sjouke: Die fieftig gulden is daar
uutkeerd, dat must wel. En doe wu-
den se dat later op die slager ferhale
Mar die stakker wist nergens fan.
Dus die sei bij hoog en bij laag: ik
betaal gien nutske!
Tabe: Hèt ie ooit in 'e gaten had dat
Gerriet en sien maten der achter sa-
ten?
Sjouke: Ja seker, mar hij liet het niet
merke. Pas een heel skoft later, ik
loof even na de Kestdagen, liet ie
son opsloepte jonge een rullade
brenge bij Gerriet. Afsender onbe
kend.
Wiebe: Daar begriep ik niks fan:
Nou hadden se em te fieter had, en
dan geeft ie nee, daar ken ik met
mien skipperspetsje niet bij
Sjouke: Hij hadde wat in die rullade
daanja, gien rattekruud of soa, mar
wel wat, hoe sak het sêgge, dat de
stoelgang stiemeleert.
Hein fan H: Ah ha, wraak is soet.
Gekke Gerriet swaar an 'e skijterij.
Sjouke: Het beteerde heel anders.
Gerriet rook lont, en die het een an
dere jonge de rullade bij een buur-
frou, waar ie niet soa goed met kon,
brenge laten. Met de groeten fan 't
Leger des Heils. Op Ouwejaars-
avond. Nou dat meens hadde een
salig uuteinde!
Mannen gezamenlijk: Fan't selfde.
En feul heil en segen in 't nije
jaar!!!!!
