DICKVANDERHEIJDE JR/REKLAME
OORLOGS
HERINNERINGEN
Hè je d
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
DE TUUNTJESCHOOL AAN DE ARENDSTUIN
BUITENLANDSE
ABONNEMENTEN
'T KLEINE KRANTSJE
LEEST IEDEREEN
11
adviesbureau voor reklame en publiciteit jozef isrsëlsstrast 10 le©uward©n 05100 24984
De heer A. Bakker, Marsumerstraat 49 in Leeuwarden, die ons al vaker verraste met
schoolfoto's plus alle bijbehorende namen van de leerlingen, stuurde ons nu deze plaat van de
vijfde klas van school 7, de Tuuntje school. De foto is oorspronkelijk afkomstig van de heer P.
Ferweda. Niet vermeld is het jaar, waarin de foto is gemaakt, maar dat zullen de betrokkenen
zelf nog wel weten. We beginnen achteraan:
Bovenste rij: Tabe Post. Juriën Staverinus, Joh. Kingma, Hannes Suk, Jan Tromp, Gru
Fahner, Piet Ferweda, Nanne Bouma, Joh. Haag, Joh. Smid, Siep Eppinga en Harm Smid.
Middelste rij: Jantje Wortman, Hendrik de Boer (bekende melkboer of handelaar), Trijntje
Dorenbos, George de Bruin, Pietje Visser, AukjeLooyenga, Wietse Winkel (zoon rechercheur
Winket), Jongedijk, Bartje Oppenhuizen, Grietje Dijken, Sientje Lubach en Trijntje Mud.
Voorste rij: Half zichtbaar Lieske de Boer, Catharina Bruins, Hermina de Jong, Johanna de
Ruiter en Jo Stek.
(vervolg van pag. 9)
ik me neervallen. Mijn hoofd en
mijn lichaam gloeiden onwezenlijk,
de gezichten rondom me hadden iets
potsierlijks, ik sloot m'n ogen.
Zij heette Stasja en kwam uit Char-
kov (Oekraïne). Ze had lichtblond
haar en ze was jong. Ze hield m'n
pols vast en keek op haar horloge. Ik
opende mijn ogen en vroeg: ,,Wo
bin ich?" ,,Im Krankenhaus",
fluisterde ze, ,,du hasst fieber". Ze
sprak met een grappig accent.
Na enkele dagen week de koorts,
ook het hoesten werd minder. Wat
een luxe in een bed te mogen liggen
tussen schone lakens. Na een week
mocht ik weer op. Tjonge, dat viel
niet mee, nog wat slapjes en onze
ker op mijn benen scharrelde ik door
de zaal. De dokter was in de eerste
plaats mens - zoals een goed medi
cus betaamt - in een gesprek met
hem vertelde ik mijn wederwaar
digheden. hij toonde veel begrip en
zei: ,,Het zal nu wel snel afgelopen
zijn. de bruggen over de Elbe liggen
onder Brits artillevuur."
Zijn diagnose betreffende mij luid
de: „Verzwakking ten gevolge van
ondervoeding."
Met Stasja kon ik het goed vinden.
Ze wist altijd wel een paar extra
boterhammen of wat melk voor me
te versieren. Zij heeft in belangrijke
mate meegeholpen aan m'n herstel.
Van haar vernam ik ook dat Hitier
dood was. Ze zei het op haar eigen
manier: „Hitier kaput - Krieg
fertig!" Haar landgenoten stonden
in Berlijn. Hamburg werd door
Britse troepen bezet. Het blijft een
onvergetelijke gebeurtenis deze be
vrijding. De repatriëring van al die
honderdduizenden displaced per
sons was voor de geallieerden een
probleem op zich. Iedereen wilde zo
snel mogelijk naar huis.
Als ik begin juni 1945 na een afwe
zigheid van 32 maanden de straat
instap waar ik woon, is daar het
vertrouwde beeld of er niets is ver
anderd.
Spelende kinderen op een trottoir.
Eén van hen komt mij bekend voor.
Ze is m'n zusje, alleen iets groter
geworden. Haar blonde lokken dan
sen op het ritme van het springen en
telkens zwiept het touw onder haar
trippelende voetjes door. Ik blijf
staan en roep haar naam. Ze herkent
mij niet. „Ja, kijk maar goed, wie
ben ik?"
Toch - ze gooit haar springtouw
neer en holt voor mij uit naar huis,
onderwijl mijn naam roepend.
Woorden schieten tekort om dit
weerzien te beschrijven. Er zijn van
die momenten in het leven waarvan
je zegt: „Ik herinner het me als de
dag van gisteren" en toch gebeurde
het 35 jaar geleden.
JAC. HERREM A
Graf Klaus von Stauffenberg
(1907 - 1944) Deed mislukte aan
slag op Hitier op 20 juni 1944. Werd
dezelfde dag in Berlijn gefusilleerd.
Abonnees van 't Kleine Krantsje, die in het buitenland wonen, maken
wij er nu alvast op attent, dat het abonnementsgeld voor 1981 uiterlijk
op de 31e december 1980 betaald moet zjjn.
In het buitenland wonende abonnees, die op die dag nog niet betaald
hebben 45,-) moeten wij helaas afvoeren. Het herstellen van zo'n
abonnement vergt 5,- extra administratiekosten.
In zeker horecaetablissement in de
binnenstad van Leeuwarden komen
zo nu en dan wat jonge dichters en
schrijvers bij elkaar. Van één uit dit
groepje gaat het verhaal, dat hij
meer schrijft met de mond dat met
de pen. Tijdens laatste bijeenkomst
in societeitje deelde hij z'n makkers
mee dat hij nog nooit zo productief
was geweest als tijdens recente
zeereis naar Amerika. Waarop
prompt de reactie kwam: "Zeker
zeeziek weest
