Friesland Bank
Cbi jeu fat
mlf ftaqe.
VROEGER
Uw eigen bank
Lezers klommen in de pen
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
OPA TIK TAK
Een paar weken geleden stond er in
't Kleine Krantsje een foto van Jan
Elsinga. Daar wil ik nog even op
reageren; ik kan niet nalaten het
volgende over hem te vertellen. In
het laatste gedeelte van de Gera
niumstraat naar de Lekkumerweg
toe, stond de heer Jan Elsinga bij
ons en vooral bij de toen kleine jon
getjes, zoals Dirk Jan Spiekhout, de
broertjes Van der Bij, Wierd Wa-
gemakers en aan mijn kant de
broertjes en zus Van der Schaaf en
de broertjes Reiding, beter bekend
als Opa Tik Tak.
De heer Elsinga was ook oppasser
bij „Jong Leven", de speeltuin en
kleuterschool aan de huidige Ver-
zetsstraat en wanneer het twaalf uur
was en zijn tijd om naar huis te
gaan, vloog de jeugd naar de hekjes,
waarachter ze opgesloten zat en
moest Opa Tik Tak zich over elk
hekje buigen om z'n grote horloge,
dat aan een ketting om zijn buik
hing, voor de oortjes van de klein
tjes te houden.
Wij als groten, wachtten dan wel en
wanneer de jeugd het eens vergat
riepen we ook wel: „Jongens, daar
komt Opa Tik Tak!" Dat was altijd
groot feest en dat wou ik nu toch nog
even kwijt, omdat .het ons nog vaak
in de gedachten komt.
Elsinga kenden we niet, maar Opa
Tik Tak, die kennen we nóg!
Leeuwarden J. Oost
'T VLIET
In et Kleine Krantsje nummer
367 staat een stukje van S. v.d.
Laan, Zaandijk: „Bij ons aan 't
Vliet". Graag haak ik daarop even
in omdat ik geboren bin in de haven
op 't Zuidvliet, en een groot ge
deelte van mien jeugd woond hew
achter Pietersburen waar hij oek
over schrieft. Ik denk echter dat dit
voorde tied is waar hij over schrieft.
De tied dat ik daar woonde zal zo
omtrent 1902 weest hewwe. Deur
dat poortsje waar hij et over het bin
ik oek vaak gaan en ik ken nog de
volgende bewoners, derect rechts
deur 't poortje woonde eerst een
Opa Tik Tak
Jellema, koopman en slachter van
knienen en kiepen, daarnaast de
fam. Biegel, meer verderop woon
den wij, eerst de fam. Bom, vader,
moeke en ik meen vier kienders, de
vader heette Hendrikes en was se-
garenmaker bij Tromp. An de over
kant van 't Vliet naar 't Schoppers-
hof, de kienders waren Jehannes,'
Evert, Nic (nog in leven) en 'k meen
één meiske Els geloof ik, wij woon
den naast hun et tweede hus en ver
derop Wilhelmus een pliesie en dan
nog de fam. Suk, niet zun prettige
fam., we hadden nogal es ruzie met
hun. Aan de achterkant van ons
woonde dan nog een Ulsje Keiser
die was voerman bij Hekman de
olieslagerij, verder woonde er nog
iemand die bij de gemeente reini
ging was, ik weet z'n naam niet
meer, net zo min as van al de ande
ren die in dit buurtje woonden.
Dicht bij Achter Pietersburen was
een grote genierderij van de fam.
Bosch, de vader van Gerrit Bosch,
beter bekend as Veugelsje Bosch,
hij woont nou geloof ik in Greuns-
hiem. We waren in disse gemierde-
rij vaak aan 't hofkesingen (Sorry
Gerrit) en 'k weet nog best dat ze
lekkere dikke eerbeien hadden, en
we waren toen oek al niet zulke lek
kere jongens, dus dan weetje 't wel.
Hoe lang we in die buurt woond
hewwe weet ik niet krekt meer, ik
weet wel dat we later in de Fabrieks-
steeg Achter de Hoven woond he,
we woonden daar toen de grote
strokartonfabriek in de fik ging, die
stond daar waar later de Lijempf
komen is, ik bin later nooit te weten
komen in welk jaar dit was. Oek in
de boekjes: Och heden ja, die de
Leeuwarder Courant uitgeven het
staat hierover niks, is er misschien
een lezer van dit krantsje die er wat
van weet? Ik weet nog best dat we
toen avends of in de nacht vlucht
binne naar een tante van mie, een
zuster van mien moekeDe kleintjes
in de kienderwagen en wij lopend
naar de Tweebaksmarkt, de familie
waar mien tante diende hiette meen
ik Markes, zij woonden an de an
dere kant van 't postkantoor en ik
meende et eerste huis vanaf de Tu-
nen. Zo, dat waren dan wat herin
neringen van mien jeugd aan 't Vliet
en nog even daarna. Er is natuurlijk
nog veel meer van te vertellenmaar
'k laat et hierbij
L'raneker S. Hoekstra
Hel was op de negende februari
1899, dat de Strokartonfabriek
door brand werd verwoest.
Red. 't KL Kr.
MEESTER VAN DER MARK
In 't Kleine Krantsje kom je de laat
ste tijd de naam van de heer A. van
der Mark - onderwijzer aan de
Tuuntsjeskoal nog al eens tegen.
Ook prijkt zijn rijzige gestalte nog
eens op de prachtige klassefoto in
het nr. van 13-9-'80.
Waarom ik daar nu op reageer, is
niet omdat ik ook bij hem in de klas
heb gezeten en zijn populariteit ook
zou kunnen onderschrijven. Toe
vallig ben ik wel enige tijd onbe
taalde leerkracht aan de Tuuntsje
skoal geweesLJ: 1935/36. Neen,
dat is niet belangrijk. A. v. d. Mark
was voor mij veel meer, want in
Rotterdam was ik van 1941-1949
onderwijzer aan de school waar hij
directeur was. Hij was nadrukkelijk
directeuren had geeneigen klas. Hij
was een persoon (en is dat nog!)
waar „je niet om heen kon"; zoals
men wel eens zegt van iemand, voor
wie je achting hebt of voor wie je
bang bent. Het speelde allebei een
rol! Zo'n kleine veertig jaar geleden
kon je nog zulke schoolhoofden te
genkomen. Toch was hij een pro
gressieve figuur en gaf hij zijn „on
dergeschikten" een behoorlijke do
sis vrijheid.
Ik meen wel te mogen zeggen dat hij
veel voor ons (mijn vrouw en ik)
heeft betekend. Dat hij in de tijd,
toen hij onderwijzer was, populair
bij de jeugd was, hebben wij nooit
achter hem gezocht, want hij was de
„baas" en dat is hij nog voor ons.
Eens per jaar komt hij bij ons op
bezoek en maken we een rit door het
mooie Drente.
Degenen die hem nog kennen, mo
gen we wel verklappen dat het hem
niet aan te zien is, dat hij in augustus
82 jaar is geworden.
Eelde Tine en Piet Wiersma-
Meinardy
INTERESSANT
Interessant blijft 't Kleine Krantsje
telkens en lezenwaardig is het voor
honderd procent, vooral ook de Ge
sprekken op de brug. Over honderd
jaar zeggen de mensen: toen en toen
was er zo'n interessant Klein
Krantsje. Maar misschien door op
volgers-opvolgers is't Kleine
Krantsje er dan ook nog wel. Wie
weet!
Schiermonnikoog
K. van Oostrum
SCHILKAMPEN
Wat was ik blij verrast met de mooie
foto van Schilkampen in het Kleine
Krantsje nr. 368. In 1950 kwam ik
er voor het eerst. Mijn schoonou
ders woonder er toen op nr. 11, dat
is het middelste huis op de foto.
Daarvoor woonde destijds oude
Noordhof en in het volgende huis de
familie Groustra, die op de helling
van Drijver werkte aan het begin
van Schilkampen.
Op het andere eind was de helling
van Van der Werff.
Het is wel toevallig, dat op de
schoolfoto in hetzelfde Krantsje
Poppe Noordhof staat afgebeeld.
Die woonde nl. ook op Schilkam
pen. Hij was later melkboer. De fa
milie Herder had niet alleen een
kruidenierswinkel op Schilkampen.
Hij was ook parlevinker en ging met
een bootje met kruidenierswaren
langs de schepen en de boeren.
Om destijds op Schilkampen te
komen moest men vanaf de Poppe-
weg de Lange Negen langs waar
toen allemaal schiphuizen stonden
en waar het 's avonds erg donker
was. Er stonden wel wat lantaarns,
maar die waren meestal kapot.
Op het eind van de Lange Negen
ging je links af naar het Panwerk en
vandaar kwam je op het Kalver-
dijkje door de landen bij boerderijen
langs de molen, die er nu nog staat.
Om op Schilkampen te komen
moest je over een nogal wankel
"hoog houtje".
Later kwam er eerst een beter hoog
houtje en nog later de huidige boog
brug.
Op Schilkampen was het goed en
rustig wonen. Met z'n scheepvaart
was er altijd een gezellige drukte.
Vooral als zaterdags de "recreatie-
"bootjes voor het weekeinde de
ruime Friese wateren opzochten om
des zondags zo tegen de avond weer
huiswaarts te keren. We zorgden
dan wel dat we thuis waren. Het was
dan een drukte van belang,
's Winters kon je praktisch de
schaatsen in huis opbinden en naar
verkiezing voor of achter huis, waar
de Kurkemeer loopt, vertrekken om
evenzo terug te keren. Als de wind
goed was, want het gebeurde ook
wel, dat door het koelwater van de
centrale, 's avonds de vaart voor of
achter open was. Dan moesten we
het laatste eind lopen.
Wat een herinneringen komen er bij
je boven, bij het zien van zo'n foto.
Helaas is het verleden tijd, al was
het een goede tijd. Er verandert
echter zoveel in de loop der jaren.
Mijn schoonouders leven helaas
niet meer.
Gelukkig blijven de herinneringen
wel. Het Krantsje berg ik bij die
herinneringen op. Bedankt dat ik
door de foto even in die tijd kon
duiken.
Assen Aukje Werkhoven
was het de gewoonste zaak van de
wereld, dat er op zondagen talloze
dronken stadgenoten werden opge
bracht naar het politiebureau aan het
Hofplein. De mees ten maakten de
reis naar het bureau te voet, door
een of twee agenten geflankeerd,
maar niet zelden gebeurde het ook,
dat zwaar beschonkenen per hand
kar werden getransporteerd.
Nóg een foto van Schilkampen: gezicht op Je werf van Drijver met links het hoogheut- over de Kurkemeer.
