LEEUWARDER MIDDENSTANDER TROK
ZICH LOT VAN ARME ZWERVER AAN
'KLEINE
KEAHTSJE
HET MYSTERIE SIMON NAMMINGA
In onze krant van vier weken geleden schreven wij over een hoogst merkwaardige grafsteen op
de Rooms Katholieke Begraafplaats aan de Harlingerstraatweg in Leeuwarden. Helemaal aan
de westelijke rand van het veld ligt daar een graf met een tekst op de steen, die tot nadenken
stemt.
"Simon Namminga" staat er op.-"Januari 1875 Januari 1946" en dan de typische tekst:
"Eenzaam heb ik geleefd - Eenzaam ben ik gestorven. Bid voor mij"
Wie, zo vroegen wij ons af, is deze Simon Namminga geweest, waar zou hij zijn eenzame strijd
hebben gestreden en wie zou die opmerkelijke tekst op zijn graf hebben geplaatst?
In oude telefoon- en adresboeken konden wij de zeker niet veel voorkomende naam Namminga
niet vinden en daarom vroegen wij in de krant wie deze Simon Namminga heeft gekend en wie het
geheim van deze eenzame figuur uit de doeken zou kunnen doen.
Welnu, er zijn op dat oproepje twee
reacties gekomen, een van een
abonnee, die een S. Namminga in
een oud adresboekje van Huizum
aantrof als een bewoner van de Hui-
zumerlaan, maar dat bleek bij nader
onderzoek niet "onze" Simon te
zijn en een van een vrouwelijke
abonnee, die de eenzame Simon
Namminga heel goed bleek te heb
ben gekend,.
Nóg beter echter kende haar broer
Simon Namminga en die moet in de
laatste jaren van Namminga's leven
voor dezé oude man een stille wel
doener zijn geweest. Hoewel deze
broer al een twintig jaar geleden
overleed stelde mevrouw het op
prijs zijn goede daden ook nu nog
anoniem te houden. Daarom zullen
wij de broer gemakshalsve maar
even de naam De Goede geven.
De heer De Goede is tientallen jaren
BEKEND MIDDENSTANDER
een zeer bekend middenstander in
de binnenstad van Leeuwarden ge
weest. Op een goede dag, wanneer
wist mevrouw zich niet meer te
herinneren, maar waarschijnlijk
kort voor of in de laatste Wereld
oorlog, werd de heer De Goede ge
troffen door het aandoenlijke beeld
van een oud mannetje, een slonzig
geklede zwerversfiguur, die kleu
mend voor zijn winkel stond.
De heer De Goede aarzelde geen
moment, opende de winkeldeur,
riep de zwerver binnen en schonk
een warme kop koffie voor hem in.
Het mannetje vertelde toen Simon
Namminga te zijn; hij had kind noch
kraai en hij had ook geen huis, maar
bracht de nachten in logementen
door.
Zo nu en dan, aldus deelde Nam
minga De Goede mee, ging hij met
een klein koffertje met rozekransen
en kerkboekjes op pad - bij pastoors
en kerken in of even buiten Leeu
warden trachtte hij dan "zaken" te
doen. Een winstgevend bedrijf kan
dit niet zijn geweest - soms droeg de
kleine handelsman niet eens een
hemd onder z'n jas, omdat hij niet in
het bezit van zo'n onontbeerlijk
kledingstuk was.
Geroerd door de ellendige omstan
digheden waarin de oude man ver
keerde zei de heer De Goede hem,
dat hij gerust zo nu en dan nog eens
langs mocht komen en dat heeft Si
mon Namminga dan ook maar al te
graag gedaan: vaak moest de mid
denstander zich op zondagmorgen
na de kerkdienst haasten om thuis te
komen, want anders stond het arme
baasje alweer op z'n stoep.
Kreeg Simon Namminga bij zijn
trouwe bezoekjes aan de winkelier
de ene keer een kop koffie of een
bord soep, een andere keer werd hij
met een hoognodig kledingstuk
verblijd: zonder zich er op voor te
staan trachtte de heer De Goede het
leven van Namminga zo veel mo
gelijk te veraangenamen.
Op een zondag in de koude januari
maand van januari 1946 bleek Si
mon Namminga verstek te laten
gaan; de winkelier, al helemaal ge
wend aan de curieuze visites van
zijn beschermeling, keek na 't ker
ken vergeefs naar hem uit. Hij vond
dit zo ongewoon, dat hij besloot op
onderzoek uit te gaan.
STERVEND
Hij wist, dat Simon Namminga de
laatste tijd huisde in een logement in
de Burmaniastraat-toen de heer De
Goede daar binnenkwam trof hij tot
zijn grote schrik de oude man ster
vend aan op z'n kamertje.
Het enige wat de heer De Goede nog
voor Simon Namminga kon doen
was het bijwonen van zijn begrafe
nis, een paar dagen daarna: de on
baatzuchtige middenstander was,
buiten de pastoor en de doodgraver,
de enige belangstellende bij de wel
uiterst sobere plechtigheid.
Het moet op dat moment zijn ge
weest, dat de heer De Goede besloot
voor zijn overleden protégé tóch
nog meer te doen: hij liet de steen
houwer Dirk Arends een keurige
grafsteen maken en bedacht zelf ook
de zo treffende tekst "Eenzaam heb
ik geleefd; eenzaam ben ik gestor
ven - Bid voor mij."
Zoals we net al zagen is meneer De
Goede ("Heel Leeuwarden heeft
hem gekend") zelf dus ook alweer
een twintig jaar dood en misschien
zijn er maar heel weinig mensen,
die nog weten welk goedhartig werk
hij indertijd voor een medemens
heeft gedaan. Zijn zuster meende in
zijn geest te handelen door ons te
verzoeken zijn werkelijke naam niet
af te drukken in de krant.
Hel zal wel niet veel voorkomen,
dachten wij, dat studerenden zich
laten vereeuwigen bij hun koperen
jubileum als scholier. In 1937 is
dat wel gebeurd door deze acht leer
lingen van het Stedelijk Gymnasi
um, die toen precies twaalf en een
half jaar op de schoolbanken zaten.
'In die tijd waren we altijd "in"
voor een feestje en elke gelegenheid
werd hiertoe aangegrepen" aldus
onze abonnee, de heer JM. Paar-
dekoper te Leiderdorp, die ons de
foto toezond en tegelijkertijd be
richtte, dat dit jubileum s avonds
werd gevierd met een etentje bij de
familie Hissink, de ouders van één
van hen. Op de achterste rij van
links naar rechts: Evert Hissink,
Benno Gros en Wilfred Zetteler, op
de voorste rij: Wim Nuver, Bram
Vromen, Jan Paardekoper, Nico
Cath en Willem van Sloterdijck.
Voor zover mij bekend'aldus de
heer Paardekoper zijn alleen Evert
Hissink en Benno Gros niet meer in
Leven.
voor Leeuwarden en de wij
de wereld er omheen
Een uitgave van Fenno
Schoustra's Publiciteits-
kantoor.
Verschijnt eenmaal in de
veertien dagen.
Redactie, Administratie en
Advertentieafdeling:
Vredeman de Vriesstraat 1
8921 BP Leeuwarden.
Telefoon (05100) 20302
Postgiro 98 10 62
Bank: Rabobank
nr. 33.54.03.530
Geopend: van dinsdag tot
en met donderdag, uit
sluitend 's morgens van 9
tot 12 uur.
's Middags en van vrijdag
tot en met maandag ge
sloten.
Abonnementsprijs:
voor Nederland 25,- per
jaar; voor het buitenland:
f 45,- per jaar.
Losse nummers: afgehaald
1,50 per stuk. Per giro be
steld: 2,50 voor 1 ex,
4,50 voor 2 ex., 6,00
voor 3 ex.
Het lidmaatschap van 't
Kleine Krantsje is alleen
mogelijk voor lezers, die
akkoord gaan met de be
paling, dat het abonne
mentsgeld vooruit moet
worden voldaan.
Op dele februari dient het
abonnementsgeld voor het
dan lopende jaar te zijn
betaald.
Geschenk-abonnementen
en abonnementen van le
zers in het buitenland
moeten op de 31e decem
ber van het voorafgaande
jaar zijn betaald.
Lezers, die zich niet telefo
nisch of schriftelijk, maar
per giro-overschrijving als
abonnee aanmelden, wor
den verzocht op het giro
strookje te vermelden:
Nieuwe abonnee.
Abonnees, die zijn ver
huisd, dienen er op te letten,
dat hun giro-overschrij-
vingskaart het nieuwe adres
vermeldt - het oude adres
moet worden doorgehaald.
Wie het abonnementsgeld
voor een ander betaalt,
dient duidelijk de naam en
het adres te vermelden van
de abonnee, voor wie wordt
betaald.
Adreswijzigingen moeten
minstens 10 dagen voor het
verhuizen worden doorge
geven.
Abonnementen, die niet
voor 1 december zijn opge
zegd, worden automatisch
verlengd.
j
