FRAAIE LANTAARN
MOEILIJK TE VINDEN
STOALEN
WIE ONS NU EEN
NIEUWE ABONNEE
BOEKJE POPULAIRE
LEEUWARDERS
VOOR NIEUWE ABONNEES
ONZE FOTOPRIJSVRAAG
1IIIIIIIIH
'T WARE VERHAAL OVER
JOCHEN EN ANTJE
5
MANUS
Als wij onze tweewekelijkse prijsvraag „Leewadders, waar is dit?" beschouwen als een wedstrijdje,
waarbij het mogelijk is, dat niet alleen de abonnees, maar ook de redactie doelpunten kan scoren, dan
hebben wij nu eens een dikke overwinning behaald. Want dit hebben we natuurlijk nog nooit beleefd: meer
foute, dan goede antwoorden op onze traditionele vraag! Slechts vier, let wel vier abonnees hebben kans
gezien ons exact te vertellen, waar in Leeuwarden de afgebeelde fraaie lantaarn hing en nog steeds hangt -
alle andere inzenders wezen ons verkeerde plaatsen aan!
En nu begrijpen we natuurlijk best
hoe het is gegaan. Een foto van een
fragment van een straat wil nog wel
eens wat speurders op de been bren
gen, die zelf gaan controleren of ze
goed zitten met hun veronderstel
ling, waar die foto kan zijn ge
maakt.
Maar bij het aanschouwen van dit
plaatje met de lantaarn heeft vrijwel
iedereen onmiddellijk een voor de
hand liggende conclusie getrokken
en die was nu net fout, want beste
mensen, de monumentale lantaarn
van onze foto prijkt niet aan de ge
vel van het voormalige paleis van de
Commissaris der Koningen aan het
Hofplein, zaols haast alle deelne
mers aan de prijsvraag hebben ge
dacht, maar ze zit boven de trap
van het voormalige belastingkan
toor aan de Bollemansteeg.
De heer Th. Weda te Leeuwarden
verwoordde dan ook zeker de ge
dachten van héél veel inzenders
door ons te schrijven: ,,Mijn eerste
gedachte was dat dit de vroegere
woning van de Commissaris der
Koningin moest zijn. Bij controle
bleek dit niet te koppen. Maar die
fout zullen misschien wel meer ma
ken. Bij even zoeken bleek het de
ingang van het voormalige belas
tingkantoor in de Bollemansteeg,
thans antiekzaak te zijn".
DUIDELIJK 1-0
Goed, weinig goede en heel veel
foutieve inzendingen dus en dat was
duidelijk 1-0 voor onze krant, want
het aantal juiste oplossingen was te
verwaarlozen tegenover het aantal
foutieve inzendingen.
Dat was ditmaai dus duidelijk 1-0
voor onze krant, want dat kleine
aantal goede oplossingen was te
verwaarlozen tegenover de vele
foutieve inzendingen.
Eerlijk gezegd hebben we dan ook
wel wat ondeugend zitten te genie
ten bij het lezen van bijvoorbeeld
het briefje, dat onze trouwe deel
nemer. de heer Joh. de Jong uit
Leeuwarden ons schreef: ,,De vraag
was voor mij als oud lid van de
gemeenteraad niet moeilijk te
beantwoorden. Het is de lantaarn,
als men het gebouw binnengaat,
links van de ingang en bevestigd aan
de muur van het voormalige paleis
van de Commissaris der Koningin
aan het Hofplein nummer 29".
VOORZICHTIGER
Ietwat voorzichtiger stelde onze
abonnee de heer Nico Bom te
Leeuwarden zich op door ons te
melden: Volgens mij is het zoek-
plaatje de hoek van het Gouver
neurshuis aan het Hofplein. Ik heb
daar jaren terug zowel binnen als
buiten gewerkt en toen zijn die
mooie lantaarns gesloopt. Wij
moesten, mijn zoon en ik, de goten
in de gevel dichtsmeren. Ook heb
ben we gewerkt in de prachtige
trouwzaal met dat oude stucadoor-
werk, waar mijn jongste zoon en
nog drie jonge leerling-stucadoors
hun examen voor vakbekwaamheid
moesten afleggen en daar slaagden
ook. Ik kreeg toen van mevrouw
Linthorst-Homan nog een antieke
olielamp voor mijn caravan en die
hangt nu nog bij mijn jongste zoon
in de huiskamer." Net zo verbaasd
als de heren De Jong en Bom zal
mevrouw S. M. daCosta-Wijma uit
Amsterdam wel zijn, nu ze hoort,
dat de lantaarn op een andere plaats
f f
:p# y.
'J£.s
zit dan op het Hofplein, zoals ze had
gedacht.
„Het is meer dan vijftig jaar gele
den. dat ik daar op school ging" zo
schreef zij ons, „op de Meisjes
school bij Juf Heukel. Die werd ook
wel de Hofschool genoemd en het
dagelijkse vrije kwartier brachten
wij door aan de voeten van Us Heit.
Het is de eerste keer, dat ik iets
herken van de talloze opgaven in
Uw blad".
„De oplossing is het pand Bolle
mansteeg 64, voormalig Belasting
kantoor" schrijft ons de heer H. de
Boer te Leeuwarden en hij voegt
daar aan toe: „Hoewel behalve de
buitenlantaam weinig te zien is,
zullen velen de plek herkennen."
Welnu, dat laatste blijkt dus niet het
geval te zijn geweest.
Maar voor de winnares van deze
week, mevrouw Tiemersma, Wiar-
dastraat 6 te Leeuwarden, was de
opgave ditmaal niet moeilijk, want
wat schreef zij ons
BU MIJN DOCHTER
Wel, dit: „De vitrage links boven
hangt bij mijn dochter voor 't raam
en de lantaarn links boven en naast
de voordeur zit boven het bordes
van het pand Bollemansteeg-Grote
Kerkstraat, waar vroeger de in
specteur van de belastingen was en
waar nu de antiekhandel Beuneker
is".
Jongeman, duidelijk niet voor een
ministerspost in de wieg gelegd,
staat in het Paleis van Justitie voor
de Politierechter terecht. Diefstal
van spullen van zijn baas.
"Wist je niet verdachte" zegt de
politierechter vaderlijk, dat zulk ge
stolen goed geen geluk brengt?"
"Nee" antwoordde de man, "mar
hoe kon 'k oek wete, dat mien baas
het stoalen had
Dit is een van de meer dan honderd foto' s uit het boekje
Populaire Leeuwarders door Fenno L. Schoustra
opgeeft, die het abonnement betaalt tot 1 januari 1983 (drie en tachtig),
totaal 50,-, krjjgt als premie GRATIS een exemplaar toegestuurd van
het boekje POPULAIRE LEEUWARDERS VAN VROEGER ËN NU
met meer dan honderd foto's van bekende stadgenoten.
Vanzelfsprekend kan men zich zelf ook opgeven als nieuwe abonnee en
zo voor het boekje in aanmerking komen.
vervolg van pag.
burgers, zowel jong as oud, op za
terdag inne tobbe gingen.
De fraaie gevelpartij van het voormalige Belastingkantoor, nu antiekhandel
Beuneker.
Ja, mannen, begon Arjen zien ver
haal, et is echt waar gebeurd hoor.
Jimme wille et miskien niet gelove,
maar ik hew it zelf hoord.
Ondanks et feit dat de kornuten hem
wat ongelovig ankeken begon Arjen
zien verhaal.
Een eindsje buten Marssum, de kant
uut rjaar Beetgum, wone een neef en
een nicht van mien vrouw, Jochem
en Antje. Ze wone op een klein
boerderijke en vedder verdient Jo
chem as los arbeider der nog wat
bij.
Nou is Jochem een goeie kerel, ik
kon niet anders zegge. Hij het maar
één gebrek, hij lust graag een bur-
reltsje. Ja, ik kan wel zegge, hij lust
heel graag een burreltsje. En dat
valt bij nicht Antje niet altied in
goeie aarde. Ze was daar helemaal
niet content met. Iedere zaterdag
avond zat Jochem in et café van
Moeke Verf en dan kwam ie vaak na
twaalven tuus in een toestand dat ie
overal witte bloemen zag.
Hij zag ze overat, oppe tafel, oppet
behang en teugen et plafon. Een
paar keer was et gebeurd dat ie et
stuur niet goed recht houwe kon en
met fiets en al inne sloot terecht
komen was. Onder de drek en de
smeerlapperij kwam ie dan tuus, bij
Antje, die dan al op bed lag.
Hooglopende ruzie vanzelf.
Nicht Antje had heur geliefde echt
genoot de stinkende, smerige kleren
van et lief trokken en em daarna op
een nogal hardhandige manier in et
echtelik bed gooid.
Maar nou was de maat vol bij Antje.
Toen Jochem op een zaterdagavend
weer anstalten maakte om huus en
haard te verruilen voor et etablis
sement van Moeke Verf kreeg ie van
Antje in niet mis te verstane termen
te horen, dat as ie om twaalf uur nog
niet tuus was, dat ie dan de deur op
slot von en dat ie dan zien roes in et
bargehok uutslape kon.
Met dizze waarskouwing in zien -
nog nuchtere - achterhoofd vertrok
Jochem in de richting van Moeke
Verf.
Antje deed al vast de deur op slot.
Jochem zat even later op zien ouwe
plekje by Moeke Verf. Hij zat druk te
klasjeneren en burreltsjes in te
nimmen. De klok tikte ondertussen
deur en et moment kwam dat Moeke
Verf de mannen zei, dat ze der uur
musten omdat er slutingstied was.
Jochem klom in een enigszins wan
kele toestand op zien fiets en reed
naar huus.
Helemaal niet wetend wat em daar
te wachten ston. Toen ie daar an-
kwam was de deur op slot.
Hij bonkte op de deur en hij bonsde
op et raam en even later verskeen
Antje voor et raam.
Jochem zag op dat moment weer
overat bloemen.
Dat kwam deur de nachtpon van
zien wederhelft.
Laat mei der in, stamelde Jochem.
Nee, zei Antje, dou bist te laat, dou
slaapst vannacht dien roes maar uut
innet bargehok en Antje verdween
uut et gezichtsveld.
Daar ston Jochem.
Inweiulig en uurwendig vloekend
zocht ie et bargehok op en legde
zich te ruste naast de zeug.
En toen ie naast de zeug lag en met
de han langs de tepels streek zei ie,
och Antje, hest nou al weer die
nachtpon met al die knoopkes an!
Bart van der Weerdl
