LEE W ADDERS,
WAAR IS DIT
SCHOOLFOTO'S MET
NAMEN GRAAG
LEZERS IN DE
PEN
9
son jong mokkeltsje, en dat begroa-
te hur de toanen uut.
Tabe: Begroate? Foor wie? Foor die
prins seker, die nou wat an 'e ket
ting komt. Niet foor die bewaar-
skoaljuf, die rolt mooi met hur kont
in 'e butter!
Hein: Nee, ho, ho se wu der op uut,
dat jonge wiefke komt an 'e ketting.
Fanwege de prottekol. Altien in 'e
plooi, soa lope, altied lui om je he-
tie, niet es lache. Denk mar an sien
moeke, die is nooit jong weest, soa
oud as se is.
Wiebe: Marluustereseven: onsjuf-
ke ken toch nee segge. Het is toch
gien mutten. Te meensen, ik be
doel
Marten: Fast niet. Sukken bruke
een fergulde pil mut je mar denke.
Tot Sjarles sien moeke na soafeul
tied seit: Hoor es, jonkje, de troan
wacht weer op een soan. En Sjarles
seit: 01 rijt, moeke. En hij gaat in 'e
houding en salleweert. En muskien
singt ie wel: God zeeft de kween!
Het gebeurt nog al eens, dat wij
schoolfoto's toegezonden krijgen,
terwijl er maar enkele namen van de
gefotografeerden kunnen worden
genoemd. Helaas kunnen wij der
gelijke foto' s niet gebruiken voor
onze krant. Voor schoolfoto's moe
ten wij beslist als voorwaarde stel
len, dat zeker tachtig tot negentig
procent van de leerlingen bekend
moeten zijn. Foto's, vroeger op de
Leeuwarder scholen gemaakt, blij
ven dus welkom, maar nogmaals:
van de tien leerlingen, die er op
staan zullen van minstens acht of
negen de namen bekend moeten
zijn.
mmm
Dit keer prate de mannen eerst een
skoftsje over een nije wiek, mar
slaan dan de fleugels wied uut. De
presidenten fan Ammérika en
Rusland wurre noemd en fansels
mut er oek even over de aventuren
fan de Spaanse Tweede Kamer praat
wurde. Dan fiaeen nij behankje er
gens in Liwwadden belande we bij
Sjarles en Di, jim wete wel. En as
jim het niet wete lees dan mar weer
wat Tabe Ruutsje, Sjouke Suker-
slak, Lange Marten, Wiebe Poatsje,
Minne Mager en op het end Hein fan
het Hobbelpeerd beprate
Sjouke Sukerslak: We hewwe ons
rot socht. Gras en Flora en Wuttel
en weet ik feul. Ja, we suden ouwe
buren opsoeke, die waren daar heen
gongen te woanen. Kom gauw es
langs, seiden se, nou ja
Minne Mager: Ik weet er alles fan.
Kunde fan ons woane daar ergens
op een flat bij de Eras-mus in de
buurt. Och, och, och, wat een soe-
kerij. Allemaal gras, gras, gras, mar
je kenne der niet in sitte. Klein
grapke.
Sjouke: Ja precies, grapkes. Dat
krije je dan oek nog. Die buurfrouw
sei altied fan: Je lache in 'e broek
fan 't piesen. Ja, die was het. Dat
wij hadden het oek al over wolhor-
tel, en bolwuttel, en woane jim nou
straks in een holle wuttel of in een
holle boom?
Wiebe Poatsje: As ik eerlik bin, fien
ik dat mar flauwe grapkes. Mar
even sonder flauwe kul: hoe foldoet
het sukke meensen nou in son nije
wiek, as jou altied hier in de buurt
fan de Bleeklaan omstipt hewwe.
Minne: Dat mut o soa wenne. Nou
sitte der wel aardige lui om ons ken
nissen hene. Mar faak wat jongeren
wat andere gewoanten. Harde me-
ziek an, en sterke luchjes in 'e huus
fan wat skerp en appart eten. Ik weet
niet. O, daar is ons tuunkebouter!
Lange Marten: Mutte wij apart ete?
Wie seit dat? Dombusman of dat
fenienige praterke, Lenie Smit-
Koer? O, is't Kroes. Nou ja, al die
lui wille ons het beste an prate. Ik
houw mie altied mar an Jelle Siel-
stra. Die komt hier weg, dat is een
fertrouwd dik hoofd en die liegt ons
niet foor, want as't er op an komt, is
ie goed fien!
Tabe Ruutsje: Dat mut elkenien self
wete, mar mien skoanseun seit al
tied: der wurdt nergens soa feul lo
gen as in de handel en in de pollen-
tiek. Die Regeman uut Ammérika
wil het beste met de wereld en ouwe
Bres oek. Mar dan skelle se mekaar
de huud fol, en dan segge se weer:
we mutte noadig es prate.
Minne: As se mekaar over de witte
tillefoan belle dan sal 't wel gaan
fan: Hoe is't ouwe seun? En die ene
siet er goed uut foor sien leeftied,
mar die Rus, welke naam draagt ie
oek al weer, just ja, Bresnef, nou
soms denk ik, dat ie met de doad in
de skunen loopt.
Marten: Ja, as der folgende week
een Elfstedentocht weze su, deed ie
fast niet met. Nee, ik oek niet.
Trouwens, as suden we allemaal
met doen wille, het gebeurt toch
niet. Dat kenne se dan in 't buten-
land wel na doen, Finland loof ik,
mar het blieft surregaatü
Wiebe: Nee, as Kees hier bij stond,
su die wel segge, dat sal ons lotsje
niet meer weze. Fan Kees gespro
ken, hoe gaat het eigenlijk met em?
Ken je sien, hou gauw meensen fer-
geten wurre.
Sjouke: Datis waar. As jou wat uut
het gesicht rake, en nog sterker as
jou één keer wijlen binne, dan binne
jou in een mum fergeten. 't Is niet
goed muskien, mar 't is wel feit
waar!
Tabe: Der komt mij in 't sin het
ferhaal fan een overleden man, die
mooi oud wurden was, wel negentig
loof ik. Mar hij skudde en trilde wat
op 't laast. Hij wurde ergens her
dacht, waar ie lang in 't bestuur sit-
ten hadde of soa. En toen sei der
één: Hij sal nog lang in ons herinne
ring foortbeveü!
Wiebe: Leve of beve, dat lang is mar
kort. Mar het gong nou even om
Kees. En ik denk dat Minne hier nog
het beste ferduutse ken, hoe as het
met Kees Lotsje gaat.
Minne: Och, wat sal ik segge.
Goed?Jaen nee. Hij sitwatfakerbij
de tafel, mar hij wurdt staf. Hij leest
een boek, mar is 't een tel later fer
geten. Hij luustert naar 't nijs, mar
begriept het allemaal niet meer.
Marten: Dat klopt wel. Ik was laast
bij em en toen docht ie dat ons
Tweede Kamer beset was en dat ons
menisters en soa fasthouden wur
den. Dat bleek toen later in Spanje
te wezen.
Tabe: Sukke dingen salie hier niet
gauw gebeure. Ik sien trouwens van
Agt en tante Haars en Marcus en
Koekoek en Uultsje al plat op 'e
buuk tussen de bankjes leggen. Den
Haag omlaag!!! En de soldaten mar
brulle: Boeh. Bek houwe! Stilte!
Wij prate nou!!.
Minne: Dou must ophouwe,
Ruutsje, ik sien het suver foor mie.
Nee, dan leve wij hier mooi rustig.
As ik wel es naar Poalen kiek, en die
kleine snorreman, krekt die burge
meester fan Rotterdam in 't klein,
dan denk ik wel es, hoe su dat aflo-
pe?
Marten: Hee, ik had docht, we salie
Hein nog even sien fandaag. We
stonnen gister even op de Weaze
naar die werkerij te kieken, en toen
sei die dat ie fandaag even komme
su.
Tabe: Ja, wat skeure se in die ouwe
stad om, niet? Fleden week ston ik
nog es bij dat groate gat op 'e Twee
baksmark. Je siene in één keer naar
de Heerestraat, te meensen wat er
nog fan over is. As Vic nog leefde
su die raar om em heen sien. (Die
had daar ffoeger een kuffé, Minne)
Wiebe: As jou soa prate, lusje nog
wel één. Nou ja, dat fon Vic oek
best fan self. Hij must ete fan een
ander sien drinken. Mar kiek es,
daar is
Hein fan 't Hobbelpeerd: Ah man
nen fan Sleat en bleat, ik bin wat
laat, mar ik hat een putsje. Mien
swager wu de kamer nij behange, en
ik hew em even holpen. Ik hew nog
niet doest, dat jim kenne de stiesel
ruke.
Sjouke: En oek sien, daar onder an
dien broek. Wij hewwe dat oek wel
deen: alles de kamer uut, overal
kranten, en dan de ene stiesele, en
de ander plakke. En niet te fergeten
froeger: de solders witte!!
Wiebe: Ja, dan kwam bij ons in de
buurt die kerel langes met een karre
fol potten witkalk. Klap het er mar
teugen an; wat wurdt het er mooi
fan.
Tabe: Siene jou niet meer. Oek al
die branstofwagens fan ffoeger niet
meer met kooks, en antreciet en
turf. En de peteroaliekarrekes. Je
magge soms nog blied weze, as jou
een melkboer siene.
Hein: Och, en dan sneupst nog es
even in die kranten om oek. En sien
frouw las toen nog es fan die prins
uut Engeland, die sal trouwe met
kerstfeesten schoongemaakt, nu,
dan was het ook werken hoor. Bij
die kerstfeesten stond vader altijd
op te passen, dat er geen brand
kwam.
De heer A. de Leeuw was er or
ganist en later Gerrit Roelofsma,
helaas ook al overleden. De heer
Stoffels was koster; hij had zo'n
mooie snor. Ook mijn oom Gerrit
Looyenga, de kleermaker, is er
koster geweest.
Behalve in de Galileërkerk is
mijn vader ook plaatsaanwijzer in
de Grote Kerk geweest; na de
dienst bracht hij de opbrengst van
de collectes in twee zware kistjes
naar het Diaconiehuis in de Grote
Kerkstraat.
Ingesloten een foto van het Bos-
huysengasthuis met twee be
woonsters in de deuropening. De
eerste vrouw is de oud-boerin
Siebenga en de tweede vrouw
Roorda, die was kraamverzorg
ster en kwam vooral bij de-ge
goede stand. Ik heb die kamertjes
vaak schoongemaakt op woens
dagmiddag en kreeg dan vijftien
cent per kamertje - dat was in
1925.
Molenend N. Kinderman-
Edens
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar is dit?"
Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen naar de redactie
van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 18921 BP Leeuwarden.
Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij een
exemplaar van het boekje "Populaire Leeuwarders" door Fenno L. Schou-
stra.
vervolg van pag. 4
op de hekjes liggen en duiven,
katten en honden waren niet toe
gestaan.
Mijn vader is in 1954 overleden
en moeder was later de oudste
bewoonster vtui het Eigen Brood,
die daar ook het langst had ge
woond. Vader is jarenlang
plaatsaanwijzer en ordebewaar
der in de Galileërkerk geweest,
vooral boven op de galerij en
moeder heeft jaren voor warme
stoven gezorgd.
De turven werden thuis eerst
voorzichtig doorgebrand en dan
in de doofpot gedaan. Vader
bracht ze 's winters naar de kerk,
waar ze weer voorzichtig werden
heet gemaakt. En moeder maar
voor de kachel in de kerk netjes in
de houding staan, wachtend opde
klanten, die een stoof wilden
hebben.
Ze vroeg vijf cent voor een test,
maar gelukkig kreeg ze vaak wat
meer, want het was een werk
hoor. De kerk heb ik vaak na de
