JELLE SPECTACULAIRE VLUCHT UIT LEEUWARDER GEVANGENIS BOLMAN JUWELIER VOOR LEEUWARDEN EN DE WIJDE WERELD ER OMHEEN LEEUWARDEN VIJF EN TWINTIG JAAR GELEDEN ZEVENTIENDE JAARGANG 12-9-1981 NUMMER 392 Voorstreek 22 Leeuwarden 05100-39173 TKLEINE KRANTSJE Het is zaterdag, dus een vrije mid dag van school en met de jongens zwerft Jelle deur de stad inne hoop het een en ander te beleven. Gosse en Abe en oek Tjeerd binne vanne partij. Wat salie we es doen? An een peerdewagen hange of bak- ketskiete, kanne je elke dag wel doen. "Weest wat", seit Gosse, "we gaan hofkesingen in Huzum, daar staan goeie bomen!" Dus de jongens de Schrans uut naar Huzum. De keus valt op een bitsje afgelegen klein boerespultsje. Een boom met bijna riepe bel lefleuren lokt wel an. Twee man de boom in en de derde met een zak er onder, klaar is kees. Mar het duurt niet so lang of daar klinkt het: "Daar komt de boer an!" De jongens vluchte as hazen, maar Jelle, die boven inne boom sit, kan niet so gauw wegkomme. De boer, met een felle keeshon an een touwtsje, komt rustig anlopen en Jelle staat doodsangsten uut. Mar de boer seit gien woord, bient sien hon anne stam vast en wandelt rus tig naar huus. As Jelle sich mar even beweegt, bromt de hon al, dus blief sitten, waar je sit. Het duurt wel uren, dat Jelle inne boom sit en hij weet niet meer hoe ie sitte mut. Eindelijk komt de boer er weer an en nog seit ie gien woord. Nou maakt ie de hon weer los en hij verdwient uut het sicht. Kromgebogen komt Jelle uut de boom. Hofkesinge? Nooit weer! As vader 's avonds vraag, "Jelle, wat sist nuver te wippen, hest pien in't achterst?" weet Jelle niet wat ie seggemut... Enne Rozema N1EUWESTAD160 TEL05100-23983 Het is precies een kwart eeuw geleden, dat Leeuwarden de sensatie beleefde van een spectaculaire ontvluchting uit de StrafgevangenisTwee gedetineerden, een beruchte inbreker en een tot levenslang veroordeelde moordenaar, zagen kans op een originele manier hun verblijf te verlaten. Na het ontdekken van hun onverwacht vertrek ontstond er een opzienbarende achtervolging, die sterk deed denken aan een klopjacht uit de vorige eeuw, toen in één keer acht boeven de Leeuwarder gevangenis ontvluchtten. In tegenstelling met toen vielen er nu echter geen doden te betreuren: in minder dan twee dagen keerden de uitbrekers terug naar de plaats, waar zij behoorden te zijn. Die uitbrekers waren de negenen- twintigjarige Chris Blanken, tot levenslang veroordeeld wegens moord en de dertigjarige Herman Houben, die vooreen serie inbraken veroordeeld was tot zes jaar. Blan ken werd als een gevaarlijke misda diger beschouwd. Hij was geen on bekende in de Leeuwarder gevan genis: al eerder zat hij hier en ook toen wist hij uit te breken om na twee maanden vrijheid opnieuw te worden gesnapt. Ook Houben zat niet voor het eerst achter de tralies. Al tweemaal zag hij kans te ontvluchten uit de Haar lemmer gevangenis. HERNIEUWDE KENNISMAKING Het was in die inrichting, dat beide mannen elkaar leerden kennen en het was niet zo vreemd, dat ze de kennismaking in Leeuwarden her nieuwden. Spoedig werd door de heren een ontvluchting voorbereid. Herman Houben was daarbij de man, die het hersenwerk verrichtte. Handig als hij was, zag hij kans een valse sleutel te maken van het bij de gevangenis behorende kledingma gazijn. Die sleutel mochten ze na tuurlijk niet bij hem vinden - daar om zaagde hij zijn broodplankje doormidden, verborg de sleutel daarin en lijmde beide stukken weer aan elkaar. Van wat touw, afkomstig van hangmatten, konden de mannen een lange sterke lijn maken en aan de uiteinden werden met rubber om wonden haken bevestigd. Na het voltooien van deze voorbereidin gen, die ongeveer een half jaar in beslag namen, was het wachten op een geschikt moment. Dat kwam op de zevende augustus, een zondag. TRIESTE DAG Het is een gure, trieste, regenachti ge dag. Om zes uur 's avonds wordt tijdens het luchten appèl gehouden. Beide mannen melden zich. Daarna komt hun kans. Tijdens het naar binnen gaan zonderen ze zich on gemerkt van de anderen af en slui pen ze, zonder dat iemand het ziet naar de zolderverdieping van het gebouw. Hier houden zij zich schuil tot het invallen van de duisternis. Met de door Houben gemaakte valse sleutel is het een klein kunstje in het kle dingmagazijn te komen. Houben .vindt er z'n eigen kleren terug. Blanken trekt een pakje van een an dere. gedetineerde aan. Dan maken Zoals in 1868 gevangenen kans zagen te ontvluchten, zo gingen ze er ook nu vandoor: langs een touw over de gracht. zij een gat in het dak en belanden zij vandaar in de dakgoot. Veel is er al gewonnen, maar het ergste zal nog komen. Even is het wachten op een geschikt ogenblik en als ze niemand op straat zien, wordt het ene einde van het touw naar beneden geslingerd. Ze weten het zo te doen, dat de haken aan de lijn zich vastgrijpen aan het ijzeren hek, dat zich bevindt op de Keizersgracht tegenover de Kruisstraat. De haken aan het an dere eind worden aan de dakgoot bevestigd. Door de rubberbekleding van de haken, heeft één en ander nagenoeg geruisloos plaats gehad. Juist als de lijn bevestigd is, horen zij in het gebouw het bekende bel- signaal voor het avond-appèl. Ze moeten nu voortmaken, want straks zal hun afwezigheid worden bemerkt. Het slechte weer speelt hun in de kaart. GEEN MENS Op straat is geen mens te bekennen. Behendig laten zij zich nu van een hoogte van een tien meter langs de lijn naar beneden glijden. Zodra Blanken op de grond staat, komt Houben naar beneden. Als deze halverwege is, krijgen beiden de schik van hun leven. Een juist pas serende wielrijder stapt van zijn fiets en blijft het schouwspel gade slaan. Verder doet hij echter niets. Nadat Houben ook op de grond is aangeland, wordt de lijn van het hekje los gemaakt, waardoor het touw slap langs de gevangenismuur komt te hangen. Dan kiezen ze hun weg door de Kruisstraat. Nogmaals krijgen ze daar een on verwachte schrik. Zij lopen langs een vrijend paartje, dat de ont vluchting moet hebben gezien. Maar ook hier gebeurt verder niets. Op goed geluk lopen ze voort. In middels heeft men in de gevangenis de ontvluchting ontdekt. Bij het avond-appèl mankeren beide mannen en er wordt terstond alarm geblazen. Als dan kort daarna de tegen de gevangenismuur hangende lijn wordt ontdekt, weet men met zekerheid, dat de vogels gevlogen zijn. Rijks- en gemeentepolitie worden gealarmeerd, de omgeving van de gevangenis wordt afgezet. De beide mannen, die deze alarm toestand hebben veroorzaakt, zwer ven door de hun onbekende stad. Doordat zij hier heg noch steg ken nen, dwalen zij zo, dat zij op een gegeven moment weer bij de ge vangenis uit komen. Daar zien zij welk een consternatie zij hebben teweeggebracht. Op veilige afstand zien ze de politiemensen bij het ge bouw posteren. Haastig maken zij rechtsomkeert en zoeken ze de vei ligheid in een andere richting. Na enig omzwerven komen zij in de Schrans terecht. Zij lopen dan de Overijsselsestraatweg uit. In de omgeving van Goutum verlaten ze de grote weg om vervolgens bezit te nemen van een bij een boerderij staand hok. Daar gaan ze slapen. De volgende morgen al vroeg vervol gen zij hun weg in zuidelijke rich ting. Als het daglicht wordt kruipen ze in een langs de weg staande hooi schelf. Hier kunnen ze rustig een dutje doen. vervolg op pag. 8 bont =3E Wij staan borg voor een goede bontmantel in elke bont soort. Eventueel ook naar maat, zonder prijsverhoging! Dat geldt tevens voor de grotere maten (48, 50 en 52). Henoma bontmodes

Historisch Centrum Leeuwarden

’t Kleine Krantsje, 1964-1997 | 1981 | | pagina 1