ET EINDE VAN EEN DROOM
OPSPORING VERZOCHT
IN HET BUITENLAND
Et was op een maandagmorgen in
de maand juni van et jaar 1970 toen
er bij Doeie en Liesbet van der Leest
een brief bezorgd wudde.
Doeie en Liesbet woonden in Har-
lingen.
Et gebeurde niet zo vaak dat er bij
Doeie en Liesbet een brief bezorgd
wudde.
En dit was een biezondere brief.
Dit was een brief uut Canada.
Doeie ston met de brief inne hannen
en staarde op et adres.
Liesbet, zei Doeie, Liesbet wille jou
mij mien bril even angeve want ik
kan dit zo zonder bril niet leze, zo-
gezeid.
Toen de bril op Doeie zien neus ston
en hij de briefan de voorkant en de
achterkant bekeken had vroeg Lies
bet met vrouwelike nijsgierigheid,
wat zu der instaan Doeie.
Dat weet ik niet Liesbet want ik hew
de brief nog niet lezen, zei Qpeie.
Met een skeer wudde de brief voor
zichtig open maakt.
Et was een brief van nicht Johanna
van Hendrik uut Canada.
Van nicht Johanna, zei Liesbet, wat
zu die wille.
En Doeie begon te lezen
I
Al jaren woonde ze in Canada dat
heur tweede vaderland wudden
was.
Ze was nou zeventig.
Ze wu nog één keer naar Nederland
terug.
Naar Leeuwadden.
Ze wu nog één keer naar Werk-
manslust.
Naar de plek waar de jaren van heur
jeugd lagen.
Toen ze twintig was was ze al uut
Leeuwadden weggaan.
Dat was in december 1920.
Ze vertrok toen naar Arnhem.
Ze kwam daar in betrekking bij een
rieke familie, meensen van adel, die
in een groot huus woonden an de
Velperweg.
Dat was een grote verandering in
heur jonge leven.
As meiske van dertien was ze in
dienst komen bij een mevrouw die
an de Spanjaardslaan woonde.
Ze was daar overdag en ze sliep bij
moeke tuus.
Ze was een antal jaren bij die me
vrouw in dienst tot die ziek wudde en
overleed.
Deur dizze onverwachte gebeurte
nis was ze zonder betrekking ko
men.
Een neef van heur mevrouw had
heur toen an de betrekking bij de
familie in Arnhem holpen.
Ze had et troffen in heur nije betrek
king.
Ze had et er best naar heur zin.
Dat skreef ze an vader en moeke.
Toch bekroop heur bij tieden wel es
een gevoel van heimwee.
Vooral in et begin.
As ze in de verte de rook van de
treinen zag die naar et noorden gin
gen.
Maar dan kwam de zeumer.
In de zeumer ging de familie allied
naar Harzburg in Duutsland.
Dan wudde et huus sloten en had et
personeel oek vakansje.
Et rieten reiskofferke wudde volpakt
met kleren en dan reisde ze naar
Leeuwadden.
Voorbij Akkrum keek ze al uut of ze
in de verte de Roomse toren en de
vervolg van pag. 1
Leeuwarden. Het telefoonnummer
van mevrouw Wiersma is 05100 -
71207.
In nummer 394 plaatsten wij de eer
ste aflevering van dit nieuwe ru
briekje OPSPORING VERZOCHT
met een oproepje van onze abonnee
de heerH. Dam te Leeuwarden, die
graag nog eens in contact zou willen
komen meteen BaukjeZijlstra, die
vroeger* in Leeuwarden aan de
Noordersingel heeft gewoond.
"De krant lag nog niet bij mij in de
bus of ik kreeg al de eerste telefoni
sche reactie", aldus de heer Dam,
die ons direct na het weekeinde bel
de. "Daarna meldden zich nog veel
meer lezers van 't Kleine Krantsje,
die mij konden inlichten, ook broers
en zusters van BaukjeAlleen had
den ze geen opgewekt bericht, want
Baukje Zijlstra blijkt, al geruime
tijd geleden, in Amersfoort te zijn
overleden. Maar ik ben u erg dank
baar, dat u mijn oproep hebt ge
plaatst." Aldus de heer Dam.
Ook voor mevrouw A. Kooistra-
Visser te Leeuwarden was het resul
taat van haar oproep negatief, in die
't Moet op de levenszee soms spo
ken
Niet altijd zonneschijn
Geluk toch, nooit onderbroken,
Houdt op geluk te zijn.
zindat de door haar gezochte Bettie
Kwast ook al jaren geleden blijkt te
zijn overleden.
Oldehove zien kon.
Dan was ze weer bij vader en moeke
en sliep ze weer op zouder in et
ouwe vertrouwde ledikant dat vader
zelf maakt had.
As ze dan savens op bed lag praatte
ze nog even met moeke.
Op bed hoorde ze et geroes van de
wien in de bomen op de Groninger
straatweg.
Of as et regende dan hoorde ze et
vallen van de regen op et platte dak.
Was ze na de vakansje weer terug in
et grote huus an de Velperweg in
Arnhem dan nam et werk heur weer
helemaal in beslag.
Dan kon ze der weer een tiedsje
teugen.
Op de zundagmiddagen ging ze
vaak naar et prachtige park Sons-
beek.
En opzo'n zundagmiddag gebeurde
et.
Er was die middag een concert en ze
maakte kennis met een jonge man.
Een knappe en aardige jonge man.
Hij was meubelmaker van zien vak,
vertelde ie.
Nadat ze drie jaar verkering met
mekaar hadden trouwden ze.
Dat was in 1925.
Ze kregen eerst een meiske en twee
jaar later een jonge.
Een rieke luis wens zeiden ze.
Toen kwamen de crisisjaren.
Oek in de meubelmakerij kwam de
klad.
Heur man ging niet bij de pakken
neerzitten.
Na lang heen en weer praten beslo
ten ze te emigreren.
Naar Canada.
Het Grote Land.
The Big Country.
En in dat verre land gingen de jaren
Van de ook door haar gezochte zus
ters Griet en Geziena Venema heeft
ze nog niets gehoord.
voorbij.
Heur man had et er goed maakt en
had et zover bracht dat ie eigenaar
wudden was van een meubelfabriek.
Ze waren één keer met de kienders
naar Nederland komen.
Dat was een reis met een groot skip
van de Holland Amerika Lijn.
En weer gingen de jaren voorbij.
De kienders trouwden.
Heur man overleed.
Ze was grootmoeke en weduwe.
En zeventig jaar.
Vaak docht ze in die tied an heur
jeugd terug.
De zorgeloze jaren van heur jeugd.
En de gedachte kwam bij heur op
om nog es eenmaal naar Nederland
te gaan.
Ze wu nog wel es in Leeuwadden
we ze.
Kieke hoe et nou op Werkmanslust
was.
In Harlingen woonde een neef van
heur, neef Doeie.
Ze besloot neef Doeie een brief te
skrieven.
Al redelike gauw kwam er een brief
terug van neef Doeie.
Natuurlijk was ze welkom en hij en
nicht Liesbet vonnen et prachtig.
Een maand nadat ze de brief ont
vangen had zat ze in et vliegtuug dat
heur naar Schiphol bracht.
En tiedens de tocht over de oceaan
kwamen allerlei herinneringen uut
heur jeugd in gedachten.
Ze speulde op de Berge loods en op
de Groningerstraatweg met Mieke
en Antje en Jaanske.
Ze docht an et Kalverdiekje met de
slootsjes an weerskanten.
Slootsjes met eendekroos en stiekel-
beerskes en sallemanderkes en
waar in de berm et speenkruud
Oproepen voor deze rubriek
OPSPORING VERZOCHT kun
nen schriftelijk ingediend wor
den bij de Redactie van 't Kleine
Krantsje. De oproepen worden
gratis geplaatst. Deze service
geldt alleen voor abonnees van
't Kleine Krantsje.
groeide onder de hagedoorn.
Ze docht an et tand van de Bokke-
boer waar ze met heur vriendinnen
grote bossen pinksterbloemen en
butterbloemen plukte.
Moeke had altied wel een vaaske of
een sjempotsje en dan stormen de
bloemen op de tafel of in de venster
bank.
Die butterbloemen glansden in de
zon net of er een laagje lak op de
bladsjes lag.
Och, ze docht daar in et vliegtuug,
heel hoog in de lucht an zoveul din
gen.
Wat is et geheugen toch een won
derlik ding.
Van Schiphol reisde ze deur naar
neef Doeie en nicht Liesbet in Har
lingen.
Twee dagen later, toen ze wat be
komen was van de nachtelike vlucht
en et tiedsverskil tussen Canada en
Nederland reisde ze met Doeie en
Liesbet naar Leeuwadden.
De Rieksbrug.
De Willem Sprengerstraat.
Daar zag ze Werkmanslust terug.
Sprakeloos staarde ze naar de plek
van haar jeugd.
Et enige wat ze zegge kon was, ont
zettend, dit is verskrikkeUk.
Wat ze zag was een qpial ruïnes.
Et huus waar ze woq^ juid was
voor de helft afbraken T
De keuken was weg.
Op de zouder, boven de kamer, ston
een kapotte kajuut die latere bewo
ners der op maakt hadden.
Werkmanslust wudde met de grond
geliek maakt.
Heur jeugddroom was over.
De tied houd gien skoft.
Bart van der Weerdt.
De niet in Nederland wonende
abonnees maken wij er nu alvast op
attent, dat het abonnementsgeld
voor 1982 50,- voor de buiten
landse abonnees) beslist vóór 1 ja
nuari 1982 betaald moet zijn. De
buitenlandse abonnees, die dan nog
niet hebben betaald moeten wij he
laas afvoeren.
Deze heertjes hoorden tot de vroegere vereniging De Jonge Werkman en zij lieten zich aan het eind van de twintiger jaren fotograferen
tijdens een uitstapje naar Olterterp. Laten we eens even zien wie het zijn. Achterste rij van links naar rechts: Piet Laagland, Johan
Tijsling, Jan de Rijk, Pe Wartena, Theo Weda, Juul van der Beek en Terveer. Knielend: Daan van Zomeren, Bertus de Rijk, Klaas
Terpstra, met vest en horlogeketting Johan Draaisma en Ignatius Damsma. Dan nog zittend: Pe Silvius, Dirk Hommes, Johan
Negenman en Piet van Zomeren.
