DE WEAZE: MARTELAARSGRACHT
TOEN WE NOG OP DE SCHOOLBANKEN ZATEN
JONGENSSCHOOL VAN DE ST. ANTHONYSCHOOL
0
Omstreeks 1923 is deze foto gemaakt van de St. Anthonyschool nummer 2, de
zogenaamde JongensschoolWe beginnen bij de achterste rij, waarvan we alleen
de naam kunnen noemen van de jongen in het zwart - dat is Charles Philips.
Staande op de tweede rij: Hans Hemmes, Luc Jensma, Jacob Velleman, Wiltje de
Jong, Tjerk de Boer, Johan Wassenaar, Meinte van der Meulen, Harry Oudewa
ter, Wilco ter Horst, de heer Oosterhuis en een onbekende. Zittend: Berend
Veenstra, Romke Hoogland, Abri van Laere, Herman van Lonkhuyzen en twee
onbekenden. Dan op de voorgrond: Henk Welling, Herman Veenstra, een onbe-
kende, Herman Keizer, Sidney Lopes Cardozo, Willem Hoekstra en nog een
onbekende.
als wildemannen met de Militaire
Politie, die hen wilde meenemen.
Ook werd menigeen aan de buiten
kant nat door een onvrijwillig bad in
het toen nog niet zo heldere gracht
water, vooral tijdens de verduiste
ring in de bezettingsjaren.
Het gebeurde soms wel enkele ke
ren op een avond, dat we een Duit
ser hoorden gillen van „Hilfe" -
die had dan, komend uit §en goed
verlicht café, de waterplaats op de
walkant gemist. Hoe ze er uit kwa
men weet ik niet, want kijken gin
gen we dan nooit. Later kwamen er
hekken langs de walkanten, omdat
er nogal eens iemand verdronk.
GEJAMMER
Eens op een nacht werden we wak
ker door een langdurig gejammer.
We hoorden toen wel, dat het geen
Duitser was, dus: maar eens even
poolshoogte nemen. Maar het was
aardedonker en slecht weer, je kon
gewoon niets zien.
De volgende dag hoorden we wat
er was gebeurd. Er zwierf in die
dagen door de stad een straattype,
dat ,,Pantsje Koffie" werd ge
noemd. Hij slofte meer dan hij liep
en hij dankte zijn naam aan de ge
woonte om zomaar ergens aan te
bellen om dan een „pantsje koffie"
te vragen. Kreeg hij dat, maar stond
hem de smaak niet aan, dan liet hij
het kopje op straat vallen en ver
volgde rustig z'n weg.
Maar hoe hij nu terechtkwam in het
water van de gracht? Wel. waar
schijnlijk kreeg hij, midden in de
nacht zwervend langs de straat, wat
ik een oude zeeman eens hoorde
noemen „drang op het roer". Hij
ging daarom naast de Huizumer-
brug op de walkant zitten met de
broek op de hielen, maar... hij
kiepte achterover in de gracht.
Zo kwam hij onder de brug tegen de
walkant aan te staan, maar hij kreeg
daar geen houvast en het duurde nog
al even voor men hem had gelocali-
seerd en men de drenkeling met be
hulp van een boot op het droge
kreeg.
Niet voor niets werd de Weaze door
sommigen wel de Martelaarsgracht
genoemd
COMPLIMENT
Ik zou nog wel een tijdje door kun
nen gaanmaar stop er nu eerst maar
mee, maar dat doe ik niet vóór mijn
compliment uit te spreken aan het
adres van allen, die aan het herstel
van onze Weaze hebben meege
werkt!
Leeuwarden G. Brinck
Vervolg van pag. 14
jaren de gebroeders Van Brumme-
len een klein machinereparatiebe-
drijfje, dat, groot geworden, later
verhuisde naar het Industrieterrein.
Wat nu een bouwval is aan de Wea
ze was weleer het meubelwinkeltje
van Rolf. Dan was er de garage van
Zoodsmaen die had een beurtdienst
op Sneek. Daarnaast de grote ka
chelzaak en smederij van de Ge
broeders Van der Werff.
Aan onze kant, waar geen rijverkeer
was, passeerden dagelijks heel wat
mensen, die hierlangs hun vaste
route hadden. Zo bijvoorbeeld dr.
Wumkes op weg naar de Kanselarij
-hij nam altijd het Zwitserswaltje in
z'n wandeling op.
Ook passeerden er steevast enkele
malen daags de firmanten van „De
Vlampiep en Schele Robben",
wanneer ze weer wat gebeurd had
den voor het sjouwen van koffers.
Het geld werd dan gauw bij Pranger
omgezet in een flesje drank.
Pranger woonde op de hoek van de
Berlikumermarkt en de Uniabuurt.
Hier mochten de heren het gekochte
vocht niet nuttigen, maar dat deden
ze dan wel eens in de waterplaats
tegenover ons voor de Ayttasteeg.
Dat kon mooi, want het was een
tweepersoonsge val
Eens werd dat borreltje-drinken op
gemerkt door een passerende man
boven op een meelwagen. Het door
hem onmiddellijk geleverde com
mentaar werd door de compagnons
luid vloekend beantwoord.
Vooral tijdens de oorlogsjaren
speelden er zich rondom de café's
aan de Weaze wilde taferelen af.
Trouwens, dat gebeurde ook direct
na de bevrijding met de Canadezen.
Er werd toen namelijk clandestien
zogenaamde Methylalcohol ver
kocht. Dronken Canadezen vochten
De Weaze met z'n kroegjes - er was altijd wel wat te doen
