Lezers klommen in de pen
xfl|
A
j1
WIE KENT
MIEKE?
LEE W ADDERS,
WAAR IS DIT
Der is één brugman, die niet uut
't end set in 1983. De broer fan
Tabe, uut Leiden, (just: de ge-
pensjeneerde spoorman) is wel
weer es fan de partij. Met ouwe
fotos wurre herinnerings op-
haald. De Tureluur en Bonne
blieke mekaar te kannen. Een
ferhaal over dias kieken is dan 't
end fan het eerste brugberichl
uut 1983 met Tabe Ruutsje, Sjou
ke Sukerslak, Wiebe Poatsje
Lange Marten,' Minne Mager
Fokke Vutman en as gastspeuler
Bonne Séra en Loadewiek dt
Tureluur. I
Lange Marten: Daar salie we an
wenne mutte, dat Hein hier noor
meer komme sal. Wat ken hei
dan oek flug gaan niet? Het wa^
son goeie Hein!!
Wiebe Poatsje: Daar wurdt niet
naar fraagd. Ik hew Hein wel
fieftig, sestig jaar kannen. Sien
moeke noemden se wel het Hob-
belpeerd. Die had in hur goeie
jaren wat bijferdiensten uut een
heel oud fak. Mien fader sei dan:
Son meens mut sich leggende
staande houwe
Tabe Ruutsje: En die bijnaam
toogde Hein sien leven lang met
Hein fan 't Hobbelpeerd. Binm
Fokke en Bonne der nog niet
Hestou Bonne al es troffen, Bou
ke?
Bouke Spoorman: Ja, fledei
week even. Ik hew sien fadei
skoan kannen. Die waar reizigei
of soa. Ik had em wel gauw es in
'e trein. Oek in Holland wel. Eer
hele flotte kerel.
Minne Mager: Ja, in jouw fak ii
de treinen kom je allerhandt
soorten meensen teugen, stel il
mie foor. En je doene een soa
meensekennis op. En gesichtei
onthouwe. Kiek, daar is Sjoukt
sien gesicht.
Sjouke SukerslakMorren man
nen. Ja, ik bin wat an 'e late kant,
want Hein sien frouw kwam nog
Jj||
Dit is een oeroude foto van
"Mieke, een kermisreizigster uit
Leeuwarden". Zouden er nog
lezers van 't Kleine Krantsje zijn
die Mieke hebben gekendDe
even langs. Die hadde nog wat
fotos waar ik op ston, en Wiebe
op een paar en Tabe, en ons hele
ploegje nog es in Amsterdam.
Weet jim nog wel?
Tabe: Dat was toen een mooie
loop. Hestou die fotos daar, Sjou
ke? Laat es kieke. Och heden ja.
Nog uut 'e ouwe buurt. Hein en
ik bij een fersierde wagen. Buurt
feest. Je sien oek nog een stuk fan
die andere wagen. De maagd fan
Orgelmans, soa as de foorsitter
sei.
Marten: En hier binne we an 't
biljetten. Het liekt het Blauw-
huus wel. Dan is dit Toal en hiei
Sibbele Panhéring. Hein hét een
glaske bier in 'e han. Nou hèt ie
gien dust meer!!
Bouke: En hier bij de rondfaart-
boat in Mokum. De hele goud-
ploeg gaat fan boord. Kiek, daar
hest die Duutser oek, die eerst
soa kwaad was op Hein. Die was
in slaap fallen, en die snurkte soa
ferskrikkelijk. Later hèt ie frede
sloaten met de Feldwebel.
Wiebe: En hier staat Sjouke met
een angelstok in 'e han. En daar
Hein met een skepnetsje. O, al
weer buurtfeest. Een tabelo fan
de fisklub 'Los fan 't wief'En
daar song Kleine Henkie bij. De
klok fan Genemuiden.
Bonne Séra: Kleine Henkie.
Daar hew ik mien fader nog wel
over hoord. O ja, good morning,
gentlemen. Fokke en ik hadden
eerst een klein putsje, dat soa
doende. Ah, daar is Bouke oek
weer. Ja, ik sêg mar fan Bouke.
Bouke: Dat is 't maklijkst hé? Ik
hadde dien fader weze kannen,
temeensen Ik fertelde krekt
nog, dat ik dien ouwe heer skoan
kannen hew. Die hèt heel wat
knipkes fan mie had.
Fokke VutmanEn die beleefde
fan alles altied op reis, as je die
ferhalen fan Sientje en Bonne
foto werd ons toegezonden door
de heer Teake Hoekema te Zuid
homdie ons schreef, dat zijn
vader Alle Hoekema (1878-
1965) Mieke nog wel had gezien
op de kermis in Roordahuizum.
De heer Hoekema vraagt zich af
of deze Mieke ook wel Annema-
rie werd genoemd en dat zou dan
de kermisreizigster zijn geweest,
over wie notaris Ottema eens
schreef. "In de tachtiger jaren"
aldus notaris Ottema, "was er
een belangrijke winkel van an
tiek porselein in de Kleine Hoog
straat van de familie Hendriks.
De eigenaren waren in de acht
tiende eeuw als "fyndoekspoe-
pen" naar ons land gekomen en
een negentiende eeuwse eigena
res, "Annemarie" genaamd",
ging nog wel met een grote mand
met porselein op het hoofd ba
lancerend de boer op. Een spe
ciale wijze van afzet was het
rondreizen langs de kermissen,
o.m. te Leeuwarden en Gronin
gen, met een porseleinkraam".
Wel, wie weet is er nog iemand,
die kan bevestigen, dat met Mie
ke en Annemie dezelfde persoon
werden bedoeld. De heer Hoeke
ma zou het heel graag willen
weten.
hore. Ik hew em niet kannen. Hé
bin dat fotos? Och heden,
Hein
Sjouke: Ja, die hèt sien frouw
mie metgeven. Ik mocht se oek
wel houwe. We kenne se wel
ferparte. Waar Tabe op staat, en
ik, en j onges, daar komt de Ture-
luur an. Must mar es oplette.
Bonne.
Tureluur: Ik docht, ik mut even
bij jim sien. En tureluurlijk even
over Hein prate. Wie hadde dat
denke kannen. Fan 't seumer op
't Ameland hadden we 't nog soa
gesellig had Is dat Bonne? Ture
luurlijk is dat Bonne.
Bonne: Dou bistJa, dou bist
Loadewiek. Nee, ik hadde fan
hun een andere naam ferstaan.
Hé, Sjouke, staast mie op 'e
toanen. Ja just, Loadewiek. Jou
hewwe met krantsjes fan 'e bond
bij ons tuus weest.
Tureluur: Klopt as een swerende
finger. Dastou dat nog weest. Ja,
dat hoort oek bij de herinnerings
an froeger. Soa salie we hier nog
wel gauw es over Hein prate.
Hein fan. nou ja.
Tabe: We hadden nog fotos waar
Hein op staat. Kiek, hier nog één
fan een buurtfeest. En hier één
uut Amsterdam. Toen waren we
met een hele ploeg een dag fut.
Waar siest soa naar?
TureluurNaar dizze pursoan.
Dat is een ouwe spoorman. Hij
liekt wel op. Kiek nou toch,
daar staat ie. Tureluurlijk, dat is
em. Ik kan jou al honderd jaar fan
gesicht, mar
Bouke: Maak er mar tweehon
derd fan, as ik jouw ouwe kop
sien. En jou mienen, hahaha. Ik
bin een broer fan Tabe. Self hiet
ik fan Bouke. Ik bin hier uutfan-
huus, want ik woan in Leiden.
Bonne woant even ferder.
Marien: Dat kanstou nooit rade,
Loadewiek, waar Bonne Serena
de woant. Den Haag? Nee, feul
ferder. In 't butenland? Nee, feul
ferder. Ik bedoel in een ander,
hoe hiet son ding nou, een ander
werelddeel. Nee, niet in Ammé-
rika. Ik sal't wel noeme. Ferrek,
nou bin ik het self even kwiet.
Fokke: Bonne is anders maans
genoeg, om het self te fertellen.
Bonne is dus een neef fan Sientje,
waar ik eh. wat gedoente met
hew. En hij woant tiedelijk in
mien huus. En straks in Febrewa-
ris gaat ie werom naar Australië.
Tureluur: Australië. Dat is een
mooi poepke uut 'e rook. Al een
kleine twintig jaar. So, so. Eigen
bedriefke? Ja, tureluurlijk, waar
je broad is, is je faderland. En jou
hewwe gien ferlangst om hier te
blieven?
Bonne: Half om half. Kiek, son
stad doét je wat. Wat er fan over
is temeensen. As ik hier staan, en
ik sien de kant fan het Vliet op,
dan skriemt mie 't hart. Mar net
as hier de Tunen, en de Nijburen,
en stukken fan de Nijstad en soa,
ja, dat binne de plekjes. Daar
hew ik oek ferskeidene dias fan
maakt.
Marien: En se dan straks tuus
bekieke. Mien seun doet dat ook
wel. Dias fan fekaansjes. Daar
mut je dan tot ferfelens toe naar
kieke. En dat anwieze, en dat, en
ruzie make wat het is, en hoe en
waar.
Minne: Wij fleden week bij ken
nissen met een stel anderen dias
bekieke. Pas klaar fan de winter
sport. Och wel mooi hor. Tot ik
op een stuit goedbedoeld fraag:
Wat is dat daar foor een half
standbeeld. En hij seit: een stuk
(vervolg van pag. 4)
wintervoorraad groenten zorg
den. Smit kwam na zijn dienstja
ren nog geregeld boodschappen
voor ons doen.
De hond Marokje, waar de heer
De Jongh over schreef, heb ik
niet gekend, maar ik heb er wel
van gehoord. In mijn dagen wa
ren er twee honden, Leentje en
Beerke en later kwam er nog een
Kazan.
Ik heb er prettige jaren doorge
maakt. Zomerdag ging ik met
meneer en mevrouw mee naar
Huisterheide bij Sint Nicolaasga,
waar veel gasten en logé's kwa
men. Mevrouw was in heel erge
mate astmatisch. Ik heb haar
overlijden nog meegemaakt. De
dood van meneer Van Eysinga
niet - toen was ik er al vandaan.
Meneer en mevrouw Van Eysin
ga zijn beiden bijgezet in het
familiegraf op de Oude Begraaf
plaats in Leeuwarden.
Leeuwarden Mevr. J. Feenstra-
de Jong
WERKMANSLUST
Door omstandigheden, heb ik
vergeten de oplossing van de
prijsvraag met de foto van de
Coöperatieve winkel aan de Gro
ningerstraatweg in te zenden.
fan een groate sniwpop. Mar sij
skriwt: Dat liegst, dat is de ach
terkant fan dat dikke wief, waar-
stou soa groat met wast!
Tureluur: Doe gong tureluurlijk
Het kwam mij direkt heel bekend
voor. Ik heb namelijk tot m'n
twaalfde jaar op Werkmanslust
gewoond.
Mijn broer is geboren in de buurt
links van de winkel op no. 94,
meen ik en mijn zuster en ik op
no. 145, de buitenste buurt, die
uitzag op de nutstuintjes, die er
toen in die tijd waren. Op 20 mei
1926 hebben we op de zaal
boven de Coöperatieve Winkel
de vijftigjarige bruiloft van mijn
grootouders gevierd. Deze heb
ben vijf en vijftig jaar op Werk
manslust nummer 39 gewoond.
Als wij de grootouders wilden
bezoeken zei vader altijd: "Zul
len we even naar 39 gaan?" Deze
dingen vergeet je nooit meer.
Ik weet nog dat de familie Hol-
lenga in de winkel woonde met
hun kinderen, Dora, Daan, Thijs,
Willem en Pekie.
Al was Bart van der Weerdt, nu
helaas overleden, een paar jaar
ouder dan ik, toch heb ik nog wel
met hem gespeeld, ook mijn
broer.
Veel heeft hij ons laten genieten
van z'n 'smoute' verhalen, voor
al over Werkmanslust. Je leefde
er helemaal in mee.
Leeuwarden A. Nauta
de biuskoop uut. En Kasjenoga
en Kenau bleven achter met feul
onheil en gien segen in de eerste
maand fan drie-en-tachtig!
Vlga.
Dit is de nieuwe opgave voor onze fotoprijsvraag "Leewadders waar
is dit?" Oplossingen, uitsluitend schriftelijk, binnen veertien dagen
naar de redactie van 't Kleine Krantsje, Vredeman de Vriesstraat 1,
8921 BP Leeuwarden. Uitslag over vier weken.
Onder de abonnees, die ons het juiste antwoord geven, verloten wij
een exemplaar van het boekje Leeuwarden - ach ja, zo was
het. met zestien zeer fraaie foto's van de stad uit een lang ver
vlogen tijd.
