CuJouAtt
mg
Friesland Bank
Uw eigen bank
Lezers klommen in de pen
ELFSTEDENTOCHT
Van de goede Sint kreeg ik het
boekje van Fenno Schoustra over
een eventueel te houden elfste
dentocht en ik heb het soms met
ingehouden adem gelezen. Wat
een organisatie komt daaraan te
pas, eigenlijk een haast onbegon
nen plan in deze tijd. 't Is interes
sant eens een kijkje achter de
schermen te nemen en te ontdek
ken hoe zwaar wel de verant
woording weegt bij de te nemen
beslissing, wél of géén elfsteden
tocht. Elke winter weer heb ik
hoop, brei dikke truien voor de
kinderen en iedere keer weer
zegt mijn man: ,,'t wordt toch
geen winter!"
Ook ik heb enkele leuke herin
neringen aan de elfstedentocht.
Zo werd er in de jaren '40 ook
één gehouden en wij kregen toen
inkwartiering van 2 jongeman
nen uit Neede. Ze brachten een
lekkere koek voor ons mee en
mijn moeder maakte heerlijke
erwtensoep met kluif, 'k Geloof
dat ze dat ook in de vroege
ochtend hebben gegeten. Of ze
de barre tocht hebben volbracht
kan ik me niet meer herinneren.
Dan is er nog de elfstedentocht
waarbij 5 rijders uiteindelijk ge
zamenlijk over de eindstreep
kwamen. Nog hoor ik de golf van
teleurstelling van de toeschou
wers toen er niet 1 maar 5 man de
finish bereikten.
Zelf heb ik het schaatsen ge
leerd achter een stoeltje op de
Potmarge en ook trokken we
vaak een baantje op het spoor-
slootje in de Willem Lodewijk-
straat. Dat is nu niet meer moge
lijk; afgelopen zomer zag ik dat
alles daar dichtgegroeid was.
's Zomers speelden we er met
vriendinnetjes, zochten kikker
visjes in een potje en ook hebben
we een tijdlang onze geit, die m'n
vader op de markt had gekocht
daar overdag geparkeerd, 's
Avonds haalden we haar weer
op, riepen dan vanuit de verte."
"Willy, Willy!" en dan mekkerde
ze verheugd terug.
't Beestje kreeg een roemloos
einde, een oom heeft hem ge
slacht en het vlees verkocht.
Dit waren enkele jeugdherin
neringen uit de jaren veertig!
Schoonhoven
Rity Wibbens-Kamp
ALLES TERUG
Onlangs in 't Kleine Krantsje een
mooie foto van het Vliet; dat kon
ik me allemaal goed herinneren.
Toen ik geboren werd zag het er
net zo uit, alleen de namen van-
enkele bewoners waren anders,
namelijk Hartkamp, dan Goede-
moed, sigarenwinkel, De Vries,
schoenmakerij, Swart, de kruide
nier, dan kwam de Weg naar
Cambuur.
In het eerste huisje links ben ik
geboren. Naast ons woonde
Krikke en tegenbver ons stond
het huis van de familie Geerlings.
Dit huis stond precies tussen de
Weg naar Cambuur en het Oran-
jewaltje.
Zo zien we: in 't Kleine Krantsje
komt alles terug!
Wesel, W. Dtsl.
J. L. Schoffelmeer
DE THEEBUS
Is er ook een van de lezers van 't
Kleine Krantsje in het bezit van
een foto of tekening van het
stukje Huizum, dat de Theebus
werd genoemd? Het is het ge
boortehuis van mijn vader.
Leeuwarden F. van der Meer
DE LETTER B
Ik heb ook wel eens veronder
steld, dat de letters B en T aan het
pand in de Sacrementstraat,
waarover al enkele malen in 't
Kleine Krantsje geschreven
werd, betrekking hadden op de
orgelmakerij Bakker en Timmen-
ga, die in 1880 in deze Sacra
mentstraat zijn begonnen.
Het metselwerk van de gevel is
echter duidelijk van een jongere
datum. Met het gegeven van B.
Taconis "als oplossing van het
raadseltje" zijn echter alle twij
fels verdwenen.
Leeuwarden W.Yedema
NOSTALGIE.
Nostalgie is een vreemd woord,
in het woordenboek staat: heim
wee, verlangen. Nu heb ik niet
zoveel verlangen naar "de goe-
de-oude-tijd", maar een beetje
heimwee zit er toch wel in. Als je
de oude foto's bekijkt in 't Kleine
Krantsje dan opeens word je
soms getroffen door een herinne
ring uit je vroege jeugd en ik
geloof dat dit de waarde en het
mooie is van het K.K.!
Zo zag ik in nummer 424 een
oude foto van de Amelandspijp
en direkt kwamen oude beelden
uit mijn jeugd naar boven. Zo'n
zestig jaar geleden heb ik daar
veel gespeeld als jonkje van een
jaar of acht. In de bocht van de
stenen leuningen maakten we
ook wel eens een brandje. Als de
pliesie kwam holden we gauw
over de Meelbrug de Tünen op.
Op de hoek had je de Apotheek
van Feteris en op de andere hoek
de slagerij van Van der Weide.
Daar een in een krant verpakte
peerdevieg naar binnen gooien
was onze grootste stunt
Op de autoped met een rotgang
de Amelandspiep af en soms bij
bakker Van der Berg in de winkel
terecht komen!
Beelden uit mijn kinderjaren. Als
Lollige Jehannes de piep over
moest waren wij de brave jonkj es
die hem hielpen duwen. Als belo
ning kregen we dan een sinaasap
pel, die was meestal half verrot,
maar reuze sappig.
In de Amelandstraat stond de
broodkar van bakker Giezen.
Een of andere zwerver had de
moed er een broodsje uut te
gappen terwijl Giezen bij een
klant was. Toen een plisieman de
dief achterna wou hield Giezen
hem tegen! "Deze man het vast
honger had" zei Giezen, dus was
ie oppe goeie plek! Herinnerin
gen na het zien van een hele oude
foto!
Amsterdam Enne Rozema
DOKTER VAN DER MEER
Wij woonden vroeger aan het
Oldegalileën in het zogenaamde
"domineeshuis". Onze huisarts,
dokter Van der Meer, kwam daar
op de motorfiets. Als ik die motor
hoorde aankomen kroop ik weg
in een kast.
Toen hij er weer eens kwam zei
hij tegen mijn moeder: "Waar is
de kleine meid zo gauw geble
ven, mevrouw Van Doorn?
Daarnet zag ik haar voor het
raam staan".
Het was net een plaatje. Ze spra
ken af, dat hij de deur open en
dicht zou doen, net alsof hij weg
ging. Dus trapte ik daar in en ik
kwam weer te voorschijn uit de
kast.
Hij een lol: hij hoste met me door
de kamer en het ijs was gebro
ken.
Later kocht dokter Van der Meer
een auto en toen mochten we wel
eens met hem meerijden. We
moesten onze klompjes dan op
de treeplank zetten, anders werd
de wagen vuil.
Na het maken van een aantal
flinke bochten zette hij ons bij de
Nieuweburen af.
"O, dokter" zei Willem toen,
"onze klompen zijn weg
"Nou, dy moatte jimme dan mar
gauw sykje" zei hij en lachend
reed hij weg.
Nu, bij de gasfabriek, daar lagen
de klompjes nog. Ik heb altijd nog
spijt, dat ik dokter Van der Meer
niet wat krantenknipsels heb ge
stuurd, toen mijn man twintig
jaar geleden zijn eigen houten
platbodem bouwde; daar stond
toen geregeld iets over in de
krant en dokter was zelf zo'n
groot liefhebber van de zeilsport.
Oud Beyerland
Gré Zweed-Van Doom
GEWELDIG
Ik vond de rubriek van Huizum,
"Huizumer Herinneringen", ge
weldig. Ik ben er zelf geboren en
leefde helemaal met de schrijver,
Albert Zuiderveld, mee. Mijn va
der en broer werden er ook in
genoemd.
Leeuwarden
Mevr. K. A. Wieringa-Dijkstra
TREU-SIKKENS
Met veel belangstelling heb ik
over de hoedenwinkel Treu-
Sikkens gelezen en ik kan u voor
uw lezers de juiste informatie
geven. Laat ik me eerst even aan
u voorstellen. Mijn naam is B. de
Boer en ik woonde vroeger aan
de Willemskade 53, waar nu het
kantoor van de FBTO is. En
verder heb ik dertien jaar bij de
fa. Treu in de zaak gewerkt.
De dames Sikkens hadden de
zaak overgenomen van Carolien
Treu en deze was in 1933, toen ik
daar begon, gevestigd op num
mer 22 in de Weert. Daar boven
woonde een oude dame, me
vrouw Beintema.
Na enige jaren, ik meen 1937,
werd een groter pand betrokken
op een betere winkelstraat, na
melijk Peperstraat 6, tussen de
stoffenzaak' van Covers en de
boekhandel van Van Wieren. De
vorige bewoner van dat pand
was dameskapper De Boer, geen
familie van mij, maar een broer
van de bekende kapper De Boer
van de Wirdumerdijk. Deze is
later vertrokken naar Amster
dam, waar ik hem nog niet eens
ontmoet heb.
De dames Sikkens werden altijd
de dames Treu genoemd omdat
de oude firmanaam was blijven
bestaan. Na de oorlog is de zaak
opgeheven en zijn de dames me
de door hun hechte vriendschap
met de fam. Treu die een gros-
sierderij in dameshoeden had in
Amsterdam, ook daarheen ver
trokken. Ze hebben nog in het
Begijnhofje gewoond, waar ik ze
nog wel eens bezocht heb.
Ik heb altijd nog prettige herinne
ringen aan die tijd en heb er ook
zakelijk veel geleerd, want ik heb
later nog twintig jaar een eigen
zaak in Haarlem gehad.
Haarlem B. Reijnders-de Boer
HOEDENWINKELS
Ik wou even inhaken op het
stukje over de hoedenwinkels
van mevrouw F. Weber-de Kant
in 't Kleine Krantsje nummer
423. Mevrouw Weber schreef
over de hoedenzaak van Meyer
op de Voorstreek tussen de Wor
telhaven en de Sacrementstraat.
Dat moest zijn Meyerhof.
Mijn vriendin is daar ook ge
weest te hoedenmaken. Ook
schrijft mevrouw Weber over
een meisje Heiner, maar dat
moest zijn Zwaantje de Vries,
gehuwd met Klaas Bijlsma, die
congierge in Sneek is geweest.
De moeder van Zwaantje was
een Heiner. Ik ben zeven jaar
verloofd geweest met een neef
van haar. Wij waren dikke vrien
dinnen. Ze heeft ook bij Feitsma
op de Put gewerkt.
Leeuwarden Mevr. G. Unema
Men kent er de Friese
verhoudingen en is bereid
plaatselijke en provinciale
belangen te dienen.
Wat de hoedenzaak op de
Voorstreek betreft: Meyer of
Meyerhof? Wel, mevrouw We
ber had gelijk en. U hebt
eigenlijk ook gelijk. Hoe kan dat
nou? De zaak zverd gedreven
door een dame, die Hof heette en
die met een Meyer was ge
trouwd. Alzo: mevrouw Meyer-
Hof. We hebben een foto van de
zaak in ons archief en daarop
kunnen we de naam Meyer-Hof
duidelijk op het raam zien staan.
Red. 't KI. Kr.
CIRCUS GLEICH
Als ik mij goed herinner stond
het Circus Gleich op het Fontein-
land achter de Fonteinstraat. Ik
werkte daar op nummer 61 als
dienstmeisje. De mannen van het
'circus haalden altijd drinkwater
bij ons. Een was er bij, die had
hele lange haren, maar je kon
niet met hem praten - het waren
echte vreemden voor ons. Ik
hoop de heer C. W. A. Wiemer
hiermee van dienst te zijn ge
weest. Mijn leeftijd is zeven en
zeventig jaar en ik ben een en
vijftig jaar getrouwd, dus dat
klopt wel.
Leeuwarden
Mevr. K. A. Wieringa-Dijkstra
